(Του συνεργάτη μας ΘΑΝΑΣΗ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗ)

ΕΥΓΕΝΙΟΥ ΤΡΙΒΙΖΑ

«Ο ταύρος που έπαιζε πίπιζα»

στο θέατρο «ΑΚΑΔΗΜΟΣ»

από τη θεατρική σκηνή «Μίμηση πράξης»

Ο Ευγένιος Τριβιζάς, ένας πνευματικός ακούραστος εργάτης και του Θεάτρου για παιδιά (εκτός από πολυγραφότατος συγγραφέας), ένας δημιουργικός και ευφάνταστος Δραματουργός, κατά την τρέχουσα θεατρική περίοδο παρουσιάζει στο παλκοσένικο τέσσερα θεατρικά έργα του: α. «Ο Ταύρος που έπαιζε πίπιζα» (υπάρχει σε ευσύνοπτη μορφή στο ομώνυμο βιβλίο του, στη σειρά «Ιστορίες από το νησί των Πυροτεχνημάτων», εκδ. «Κέδρος»), στο θέατρο «ΑΚΑΔΗΜΟΣ», β. «Τα μαγικά μαξιλάρια» (σε πρόζα υπάρχει στο ομώνυμο βιβλίο του, εκδ. «Πατάκης»), στην Παιδική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου, γ. «Για μια φούχτα μπάμιες» (ανέκδοτο, 2009), στο Θέατρο Πειραιώς 131 και δ. «Ο Εβδομος σταθμός. Το μυστικό του πειρατή Μπελαφούσκ», στο Θεατρικό βαγόνι της Αμαξοστοιχίας-Θεάτρου «Το Τρένο στο Ρουφ» (2η χρονιά).

Ο Δραματουργός δημιουργεί ένα κείμενο με φιλοζωικά μηνύματα, τα οποία επικεντρώνονται στην αντίθεσή του στη διεξαγωγή των ταυρομαχιών στην Ισπανία (κατά Τριβιζά: Ισπεπονία). Εντυπωσιάζει η πλοκή του έργου και η δράση των ηρώων. Το έργο είναι συναρπαστικό, με ανεπάντεχες αλλεπάλληλες εξελίξεις και ανατροπές. Σημαντική θεωρώ την εναλλαγή του κωμικού και του δραματικού στοιχείου, έτσι που το δάκρυ άλλοτε να βγαίνει από γέλιο και άλλοτε από τον πόνο ορισμένων ηρώων. Πρόκειται για κωμωδία με δραματικά στοιχεία ή για δράμα με κωμικά στοιχεία; Μάλλον, το είδος του συγκεκριμένου κειμένου δεν προσδιορίζεται επακριβώς. Τα παιδιά μαθαίνουν ν' αγαπούν τα ζώα και να απεχθάνονται το βασανισμό τους, που για εμπορικούς λόγους - και εν μέρει εθιμοτυπικούς - κάποιοι βασανίζουν τους ταύρους για χάρη του θεάματος και της απόλαυσης ορισμένων αιμοχαρών ανθρώπων. Εδώ, όμως, όλα εξελίσσονται εντελώς διαφορετικά από τα αναμενόμενα, λίγες ώρες πριν από την έναρξη μιας ταυρομαχίας. Η ευρηματικότητα του συγγραφέα στην πλοκή της υπόθεσης είναι καταπληκτική, με αποτέλεσμα οι ηθοποιοί να εμπνέονται από το κείμενο και σε συνεργασία με τους άλλους συντελεστές της παράστασης ν' αποδίδουν επί σκηνής καλύτερα. Η ψυχογραφία του ταυρομάχου και του υπό εκτέλεση ταύρου έχουν κάτι το κοινό. Ο ένας δημιούργησε παιδικά ψυχικά τραύματα στον άλλο, σε ανύποπτο χρόνο, και καθόρισε την εκδικητικότητα και το μίσος του άλλου για τους ταύρους. Το απρόσμενο τέλος υπογραμμίζει τις παράξενες ανθρώπινες ψυχικές καταστάσεις, αλλά και τις οφειλόμενες ηθικές σχέσεις των ανθρώπων με τα ζώα.

Τους ρόλους απέδωσαν με επιτυχία οι εξής ηθοποιοί, με υποκριτική, κινησιολογία, εκφραστικότητα σε ικανοποιητικά επίπεδα, χωρίς ωστόσο να δημιουργήσει κάποιος την έκπληξη: Κων/νος Πέτρου (Ελ Πεπόλδο), Σωτ. Χατζηνικολάου (Ελ Γκρουμ, Μουγγανίξ), Μιχ. Καλιότσος (Ελ Εσκριμπάρ, Ελ Μιγκουέλ, Μουσουδίξ), Αργυρώ Βούρου (Αμαλασούνθα), Μαρία Δρακοπούλου (Δόνα Ροζίτα, Καραμελίτα), Ιγνάτιος Αξής (Ελ Παραδιόν, Μοσχαρίξ), Παν. Σερεφίδης (Δον Παλάμπρα, Εβούλσιος). Ξεχώρισε, κάπως ιδιαίτερα, ο Σ. Χατζηνικολάου στο ρόλο του Ελ Γκρουμ, δείχνοντας κάποια καλά, βελτιώσιμα βεβαίως, στοιχεία υποκριτικής. Ισως, η ένταση της πρεμιέρας να επηρέασε τον ταυρομάχο, κάνοντάς τον να μιλάει γρήγορα, παραπάνω απ' ό,τι απαιτείται για τη σαφή κατανόηση του λόγου από το κοινό στην πλατεία.

Εν γένει η παράσταση ενθουσίασε το κοινό και τη θεωρώ αρκετά καλή. Αλλωστε, ο σκηνοθέτης της, Παν. Σερεφίδης, έχει μακρά και επιτυχή πορεία στο χώρο, προσφέροντας στα παιδιά καλές παραστάσεις με ποιοτικά θεατρικά κείμενα. Γι' αυτό άλλωστε ο Ευγ. Τριβιζάς εμπιστεύεται τη «Μίμηση πράξης», παραχωρώντας τους έργα του τα τελευταία χρόνια.

Οι χορογραφίες της Γεωργίας Γιατράκου, κατά τη γνώμη μου, είναι μέτριες ως προς τη σύλληψη και επίσης αποδοσμένες μέτρια από τους ηθοποιούς, με ανεπαρκείς χορευτικές ικανότητες, οι οποίες ενδεχομένως στις επόμενες παραστάσεις να βελτιωθούν. Υπάρχουν θίασοι, οι οποίοι κατά την επιλογή των ηθοποιών θέτουν ως αξιολογικό κριτήριο και τις σπουδές τους σε συγκεκριμένους χορούς και σχολές (όπως εδώ που πρόκειται για την ισπανική σχολή του φλαμέγκο). Τα σκηνικά και τα κοστούμια, που εμπνεύστηκε η Αννα Μαχαιριαννάκη, αποδίδουν το παραμυθιακό κλίμα του έργου, ενώ παράλληλα είναι συμβατά με τον ιστορικό χρόνο και το γεωγραφικό χώρο, στον οποίο αναφέρεται το κείμενο, και η μουσική του Σταύρου Παπασπύρου αρκετά εναρμονισμένη με την όλη ατμόσφαιρα.

ΑΔΕΡΦΩΝ ΓΚΡΙΜ

«Ραπουνζέλ»

σε διασκευή της Ανδρης Θεοδότου

στο θέατρο «ΠΡΟΒΑ»

Η Ανδρη Θεοδότου παρουσιάζει κατά την τρέχουσα θεατρική περίοδο, με δική της θεατρική διασκευή (ανέκδοτο, 2009), το παραμύθι των Αδερφών Γκριμ, «Ραπουνζέλ», το οποίο κυκλοφορεί παράλληλα σε πρόζα από διάφορους εκδοτικούς οίκους: Μίνωας (Ραπουνζέλ), Παπαδόπουλος (Ραπουνζέλ, η φυλακισμένη του πύργου), Το Ποντίκι (Ραπουνζέλ και άλλα παραμύθια), κ.ά. Είναι η τρίτη συνεργασία του καλλιτεχνικού/θεατρικού ζεύγους Δεγαΐτη-Θεοδότου με το θέατρο της Αχαρνών και Ηπείρου 39. Τα άλλα δύο έργα της Ανδρης Θεοδότου, σε σκηνοθεσία του Δ. Δεγαΐτη είναι: «Η Ροδή και το Χρυσό Βεργί», και «Το παραμύθι με τα τέσσερα καπέλα» (του Πάντσο Πάντσεφ, σε διασκευή Ανδρης Θεοδότου).

Το εν λόγω παραμύθι είναι γνωστό στα παιδιά. Εδώ, όμως, παίρνει στα μάτια και στην ψυχή τους άλλες διαστάσεις. Η επιθυμία ενός φτωχού ζευγαριού να γεννήσει ένα μωρό, η περίοδος της εγκυμοσύνης και οι προετοιμασίες για τον ερχομό του μωρού, οι παράξενες και επίμονες απαιτήσεις της εγκύου, η άλλοτε πρόθυμη και η άλλοτε απρόθυμη ανταπόκριση του συζύγου για να της φέρει από το μποστάνι του γειτονικού έρημου/μυστηριώδους κήπου λίγα ραπουνζέλ για σαλάτα και για πίτα, η εμφάνιση της μάγισσας και οι εκβιασμοί της, η εκχώρηση σ' αυτή του νεογέννητου μωρού είναι οι πρώτες σκηνές του έργου. Ολα εξελίσσονται γοργά και η χρυσομαλλούσα πανέμορφη Ραπουνζέλ μεγάλωσε με τη γριά μάγισσα και έγινε 15 χρόνων, χωρίς να γνωρίζει καν τους γονείς της. Η μάγισσα φοβούμενη μήπως τη χάσει τη φυλακίζει κυριολεκτικά στον πύργο της και της απαγορεύει να βγαίνει. Τα μακριά μαλλιά της χρησιμεύουν ως σκάλα για να ανεβοκατεβαίνει η μάγισσα στον πύργο. Και ... εμφανίζεται ο πρίγκιπας έτσι, που η υπόθεση παίρνει άλλη τροπή... Η αληθινή αγάπη θριαμβεύει και οι φιλικές ανθρώπινες σχέσεις διαλύουν τον εγωισμό, το φόβο και την κακία.

Τη σκηνοθεσία υπογράφει ο ταλαντούχος Δημ. Δεγαΐτης, ο οποίος έχει την ικανότητα, ακόμη και αν δεν υπάρχει αρκετός σκηνικός χώρος, να δημιουργεί τις απαραίτητες συνθήκες που απαιτεί η παράσταση. Κι εδώ έχουμε να κάνουμε με τις ιδιαιτερότητες του μικρού σκηνικού χώρου του θεάτρου «ΠΡΟΒΑ», στο οποίο η καταξιωμένη ηθοποιός Μαίρη Ραζή και ο σύζυγός της, επίσης καταξιωμένος ηθοποιός, σκηνοθέτης και συγγραφέας Σωτήρης Τσόγκας επιμένουν να παρουσιάζουν ποιοτικό ρεπερτόριο για παιδιά και ενηλίκους, σ' ένα διατηρητέο νεοκλασικό διώροφο, όπου λειτουργεί με επιτυχία η «Ανώτερη Σχολή Δραματικής Τέχνης», την οποία ίδρυσαν το 1984. Η σκηνοθετική ευρηματικότητα, επίσης, είναι εντυπωσιακή: Κινητό παράθυρο, στοιχεία παντομίμας (δέντρο, τοίχος κήπου), η αλλαγή κοστουμιών επί σκηνής, η συχνή εναλλαγή του σκηνικού, το θεατρικό παιχνίδι και το θέατρο σκιών, κλπ.

Η μουσική του Νίκου Τσέκου ρυθμική και χορευτική, στο παραμυθιακό κλίμα, συν τα ωραία ηχητικά εφέ, τα σκηνικά (σαρμανίτσα, καρεκλάκια, καλάθι με ρούχα, χαλιά, κουρτίνες στους τοίχους κ.ά.) και τα κοστούμια του Παν. Μέξη είναι λειτουργικά, οι στίχοι των τραγουδιών της Ανδρης Θεοδότου αρκετά καλοί.

Η διανομή των ρόλων έχει ως εξής: Πηνελόπη Ανδρεαδάκη (Μάγισσα, Γ΄ Γυναίκα, Β΄ Αυλικός, Χωριάτισσα), Ν. Ευσταθιάδης (Πρίγκιπας, Αγόρι, Αφηγητής), Νάντια Κλάδη (Σιδερού, Α΄ Γυναίκα, Α΄ Αυλικός, Σκύλος-Αφηγητής), Ν. Μωυσιάδης (Σιδεράς, Αλφρέδος, Ανδρας, Χωριάτης, Αφηγητής), Μιλένα Παρθενίου (Ραπουνζέλ, Γ΄ Αυλικός, Αφηγήτρια), Ινώ Στεφανή (Β΄ Γυναίκα, Μαξιμιλιανός, Αφηγήτρια), Ομαδικοί αυτοσχεδιασμοί: Δέντρα, Βρύση, Τσουκάλι, Ρολόι, Μαϊμού, Τίγρης, Πύλη. Ολοι οι ηθοποιοί απέδωσαν θαυμάσια τους ρόλους τους.

2η ΧΡΟΝΙΑ:

Με επιτυχία συνεχίζονται για 2η χρονιά οι παραστάσεις του έργου της Λένας Τερκεσίδου, «Οι σωματοφύλακες της κατσαρόλας», στο «Θέατρο της Ημέρας». Οι συντελεστές της παράστασης παραμένουν και φέτος σχεδόν οι ίδιοι: Σκηνοθεσία: Ανδρομάχη Μοντζολή, Παιδαγωγική επιμέλεια: Λάκης Κουρετζής, Μουσική & τραγούδια: Γιάννης Μακρίδης, Σκηνικά: Νίκος Κασαπάκης (πέρυσι ήταν της Α. Μοντζολή), Επιμέλεια κίνησης: Βασιλική Σαχπάζη, Βοηθός Σκηνοθέτη: Ανδριάνα Ταβαντζή, με την ερμηνεία των ίδιων ηθοποιών: Παντ. Τσόγκα, Δανάης Δασκαλάκη, Θωμ. Κρητικού και Ολγας Μουργελά.

Το σκηνικό θέαμα είναι συνυφασμένο με τις παιδαγωγικές δραστηριότητες, οι οποίες επιχειρούνται με τη συμμετοχή όλων των παιδιών/θεατών έτσι, που μέσα από το θεατρικό παιχνίδι να διαμορφώνεται εν μέρει και η εξέλιξη της υπόθεσης του έργου. Υπεύθυνες εμψυχώτριες/θεατροπαιδαγωγοί είναι οι: Ια Χρυσανθοπούλου και Ανδριάνα Ταβαντζή (απόφοιτοι του Εργαστηρίου Παιδαγωγικής Θεάτρου - Θεατρικού Παιχνιδιού «Λάκης Κουρετζής», το οποίο επιτελεί σημαντικό έργο υπό την καθοδήγηση του σπουδαίου Παιδαγωγού - Σκηνοθέτη Λάκη Κουρετζή και της Σκηνοθέτριας Ανδρομάχης Μοντζολή).