Οι συμφωνίες που κάνει αυτό το διάστημα η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ με τα επιτελεία της ΕΕ, για τους ρυθμούς με τους οποίους θα υλοποιηθούν οι σχεδιαζόμενες αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις, μαζί με τις παραπέρα ανατροπές στον τομέα των εργασιακών σχέσεων και στο σύστημα της Κοινωνικής Ασφάλισης, προβλέπει και τη λήψη πρόσθετων μέτρων για τη βελτίωση του ισοζυγίου που παρουσιάζει ο κρατικός προϋπολογισμός. Αυτό, με άλλα λόγια, σημαίνει ότι ο κρατικός προϋπολογισμός του 2010 θα πρέπει να καταρτιστεί με τέτοιο τρόπο ώστε να έχει περισσότερα έσοδα και μικρότερες δαπάνες. Οπερ μεθερμηνευόμενον, η κυβέρνηση κινείται στην πεπατημένη, δηλαδή στην κατεύθυνση της ακόμα μεγαλύτερης φορολογικής επιβάρυνσης των λαϊκών στρωμάτων για να αυξηθούν τα έσοδα και ταυτόχρονα της παραπέρα μείωσης των δαπανών κοινωνικού χαρακτήρα που εξακολουθούν να υπάρχουν στον κρατικό προϋπολογισμό.

Οι κατευθύνσεις αυτές δεν είναι καινούριες. Από τις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας και ανεξάρτητα από τα επίπεδα στα οποία κινούνταν τα περιβόητα δημοσιονομικά ελλείμματα, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ επαναλάμβαναν με τον πιο μονότονο τρόπο πότε την ανάγκη αύξησης των εσόδων, πότε την απειλή της καταστροφής αν δε μειωθούν οι δαπάνες, συνήθως όμως και τα δύο μαζί. Στην ουσία, είτε με την μία, είτε με την άλλη εκδοχή, στα χρόνια που ακολούθησαν τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, όπου πρωτοτέθηκε το ζήτημα της ...εξυγίανσης των κρατικών προϋπολογισμών, τα βήματα που έχουν γίνει είναι σημαντικά. Αφ' ενός διευρύνθηκε η φορολογική επιβάρυνση των λαϊκών στρωμάτων (μέσα από τη μη τιμαριθμοποίηση της φορολογικής κλίμακας, τη συνεχή αύξηση των έμμεσων φόρων κλπ.) και αφ' ετέρου επιτεύχθηκε μείωση των δαπανών του κρατικού προϋπολογισμού. Το αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής, που με αποφασιστικότητα εφάρμοσαν όλες οι κυβερνήσεις της τελευταίας εικοσαετίας, οδήγησε στη συστηματική αφαίμαξη εισοδημάτων από τους μισθωτούς και συνταξιούχους με παράλληλη ενίσχυση των φοροαπαλλαγών του κεφαλαίου, ενώ η συνεχής μείωση των κρατικών δαπανών έχει στενέψει ήδη τα περιθώρια για την παραπέρα συρρίκνωσή τους.

Είναι ενδεικτικό ότι τα βασικά μεγέθη και οι αναλογίες του Κρατικού Προϋπολογισμού στη χώρα μας σήμερα είναι εντελώς διαφορετικά σε σχέση με ό,τι ίσχυε στην προ Μάαστριχτ εποχή. Για παράδειγμα, ο Τακτικός Προϋπολογισμός και το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων πριν από μια εικοσαετία αποτελούσαν περίπου το 50% του ΑΕΠ. Στις μέρες μας, το σχετικό ποσοστό είναι αισθητά κάτω από το 30%! Η πολιτική της απελευθέρωσης στην κίνηση κεφαλαίων, οι ιδιωτικοποιήσεις και η συνεχής ενίσχυση των αγορών, ώστε να εκχωρηθεί στο κεφάλαιο ζωτικός χώρος για την ακόμα μεγαλύτερη άμεση κερδοφορία του, οδήγησε σε σημαντική συρρίκνωση του ίδιου του ρόλου που έπαιζαν μέχρι πρόσφατα οι κρατικοί προϋπολογισμοί, ως εργαλείο αναδιανομής εισοδημάτων, στη διάθεση του αστικού κράτους. Μια αναδιανομή, η οποία σε κάθε περίπτωση γινόταν στο όνομα των συμφερόντων του κεφαλαίου και προς όφελος του κεφαλαίου, μόνο που στις σημερινές συνθήκες, σημαντικό μέρος αυτής της διαδικασίας υλοποιείται από το ίδιο το κεφάλαιο.

Ολα τα παραπάνω βέβαια δεν εμποδίζουν την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ να προσπαθεί να συντάξει έναν προϋπολογισμό στην ίδια ακριβώς κατεύθυνση, κάτι που ο ίδιος ο υπουργός Οικονομικών παρουσίασε σαν «τετραγωνισμό του κύκλου». Για τους εργαζόμενους είναι παντελώς αδιάφορο αν ο Γ. Παπακωνσταντίνου έχει δίκιο ή αν η κυβέρνηση Παπανδρέου θα καταφέρει να υλοποιήσει τον αντιδραστικό προϋπολογισμό της. Εκείνο που για τα λαϊκά στρώματα έχει αξία και ταυτόχρονα αποτελεί πρόκληση πρώτου βαθμού είναι το γεγονός ότι μετά από το περσινό πάγωμα των μισθών της ΝΔ, φέτος για εισοδηματική πολιτική σχεδιάζεται να δοθούν «αυξήσεις» της τάξης του ...1,5%, ενώ παράλληλα στον προϋπολογισμό προβλέπεται άγριο φορολογικό τσεκούρι:

• Αύξηση της φορολογίας φυσικών προσώπων 4,4%.
• Αύξηση των εσόδων από ΦΠΑ, που κατ' εξοχήν πληρώνουν οι μισθωτοί και τα άλλα λαϊκά στρώματα, κατά 5,3%.
• Αύξηση του φόρου στα τσιγάρα 11,5%.
• Αύξηση των «άλλων φόρων κατανάλωσης» 11,5%.
• Αύξηση από τα τέλη ταξινόμησης ΙΧ αυτοκινήτων 20,7%.

Την ίδια στιγμή, για να εκπληρωθεί παράλληλα και ο στόχος για τη μείωση των κρατικών δαπανών, προβλέπεται ότι:

• Τα κονδύλια για ασφάλιση, περίθαλψη και κοινωνική προστασία θα μειωθούν κατά 8,4%.
• Οι επιχορηγήσεις των ασφαλιστικών ταμείων, των ταμείων που επί δεκαετίες λεηλατούν ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, θα μειωθούν κατά 10,3%.
• Οι δαπάνες για την κοινωνική προστασία θα είναι -5,9%.

Μπορεί η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, όπως και η προηγούμενη, να βρίσκεται εν μέσω των αντιφάσεων που προκαλεί η απορρύθμιση, που περιοδικά προκαλεί σε όλα τα δημοσιονομικά μεγέθη η πολιτική στήριξης των μονοπωλίων, ωστόσο εκείνοι που αντιμετωπίζουν πραγματικό πρόβλημα είναι οι εργαζόμενοι και τα άλλα λαϊκά στρώματα. Η πολιτική υλοποίησης των απαιτήσεων της Συνθήκης του Μάαστριχτ και στη συνέχεια της Στρατηγικής της Λισαβόνας, μια πολιτική που στο επίπεδο των λαϊκών εισοδημάτων μεταφράστηκε με την αναπαραγόμενη κάθε χρόνο πολιτική εισοδηματικής λιτότητας και η υπέρμετρη φορολογία που πλήττει τις λαϊκές οικογένειες, προκειμένου να εξασφαλιστούν οι φοροαπαλλαγές του μεγάλου κεφαλαίου, έχει ξεζουμίσει κυριολεκτικά τους εργαζόμενους. Το αποτέλεσμά της είναι εκατομμύρια λαϊκά νοικοκυριά να διαβιώνουν στις μέρες μας όχι απλά κάτω από τα επίπεδα της επίσημης φτώχειας, αλλά να αντιμετωπίζουν το ίδιο το φάσμα της επιβίωσης.

Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του υπουργείου Οικονομικών, όπως αυτά προκύπτουν από τις φορολογικές δηλώσεις του 2007:

• 471.941 νοικοκυριά είχαν ετήσιο εισόδημα μέχρι 1.000 ευρώ.
• 142.521 νοικοκυριά είχαν ετήσιο εισόδημα 1.000-2.000 ευρώ.
• 149.619 νοικοκυριά είχαν ετήσιο εισόδημα 2.000-5.000 ευρώ.
• 225.349 νοικοκυριά είχαν ετήσιο εισόδημα 3.000-4.000 ευρώ.
• 207.411 νοικοκυριά είχαν ετήσιο εισόδημα 4.000-5.000 ευρώ.
• 183.463 νοικοκυριά είχαν ετήσιο εισόδημα 5.000-6.000 ευρώ.

Αθροιστικά, και με βάση τα στοιχεία του 2007 που προφανώς είναι ...καλύτερα από τα σημερινά, 1.380.304 νοικοκυριά «ζούσαν» με μηνιαίο εισόδημα μέχρι 500 ευρώ!!! Τι ακριβώς σημαίνει συντηρώ νοικοκυριό και οικογένεια με 500 ευρώ το μήνα, είναι ένα ερώτημα που μπορούν να απαντήσουν μόνο όσοι υποχρεώνονται από το σύστημα να ζουν σε τέτοιες συνθήκες. Οι εκπρόσωποι του κεφαλαίου και οι απολογητές του συστήματός τους, οι διάφοροι υψηλοαμειβόμενοι κονδυλοφόροι και οι διαφόρων αποχρώσεων κυβερνώντες μπορούν να το προσεγγίσουν μόνο ως αξιοπερίεργο φαινόμενο προς παρατήρηση. Γιατί αν υπολογίσεις φως - νερό - τηλέφωνο, άντε και ένα γεύμα την ημέρα, τα 17 ευρώ που αναλογούν σε ημερήσιο εισόδημα (500/30) έγιναν καπνός.

Αν θελήσουμε να συνεχίσουμε την καταγραφή και με όσους έχουν οικογενειακό εισόδημα που εμπίπτει στη λογική του αφορολόγητου ορίου, δηλαδή του ορίου που καλύπτει δεν καλύπτει τις εντελώς στοιχειώδεις ανάγκες μιας οικογένειας και γι' αυτό δε φορολογείται, τότε έχουμε ακόμα 1.628.604 νοικοκυριά με εισόδημα από 6 μέχρι 12 χιλιάδες ευρώ. Οικογένειες δηλαδή, που αν υπολογίσουμε ότι - ευτυχώς ακόμα - οι ετήσιοι μισθοί είναι 14, τότε στην ουσία μιλάμε για μισθούς που στην καλύτερη περίπτωση φτάνουν τα 857 ευρώ το μήνα.

Συμπέρασμα: Τουλάχιστον 3.008.908 νοικοκυριά, που αποτελούν το 50% των φορολογουμένων στη χώρα έχουν εισοδήματα μέχρι και 12.000 ευρώ το χρόνο. Στην πραγματικότητα είναι αυτοί, που μπορεί να μην πληρώνουν φόρο εισοδήματος επειδή δεν εμπίπτουν στη φορολογική κλίμακα, αλλά που πληρώνουν τους περισσότερους έμμεσους φόρους, αφού σε αυτές τις κατηγορίες των εργαζομένων δεν μπορεί να γίνει λόγος για αποταμίευση και άρα όλο το εισόδημά τους πάει στην αγορά!

Κι όμως. Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ έχει αποκλείσει την περίπτωση να αυξήσει το όριο των 12.000 ευρώ ως αφορολόγητο ή να μεριμνήσει για την ελάφρυνση των στρωμάτων αυτών από τους υπέρογκους έμμεσους φόρους. Με δυο λόγια, όλοι αυτοί ή θα πρέπει να αντιδράσουν και από κοινού με όλους τους εργαζόμενους να συμμετάσχουν στο κίνημα αντίστασης και αντεπίθεσης ή θα πρέπει να μείνουν και το 2010 με καθηλωμένα εισοδήματα και ακόμα περισσότερη φορολογική επιβάρυνση.

Στο φόντο των παραπάνω εξελίξεων αποκτά ιδιαίτερη επικαιρότητα η Ανακοίνωση του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, αμέσως μετά τις εκλογές, για τα «μέτωπα λαϊκής πάλης για την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών». Στο σχετικό κείμενο, ως άμεσα μέτωπα πάλης και διεκδίκησης για την «ουσιαστική αύξηση μισθών, ημερομίσθιων και συντάξεων, προστασία από την ακρίβεια και τα φορολογικά βάρη» προβάλλονται τα παρακάτω:

• Κατώτερος μισθός 1.400 ευρώ. Κατώτερο μεροκάματο 56 ευρώ. Κατώτερη σύνταξη 1.120 ευρώ.
• Σύνταξη στα 60 χρόνια για τους άνδρες και 55 χρόνια για τις γυναίκες και αντίστοιχα στα 55 και 50 χρόνια για τα Βαρέα και Ανθυγιεινά Επαγγέλματα. Συνταξιοδότηση με πλήρη δικαιώματα στα 30 χρόνια εργασίας, σύνταξη ίση με το 80% του βασικού μισθού.
• Επίδομα θέρμανσης στους συνταξιούχους, ανέργους, στις πολύτεκνες οικογένειες, σε όλους όσοι έχουν χαμηλό εισόδημα.
• Απαλλαγή από τους φόρους για τη λαϊκή οικογένεια με εισόδημα 40.000 ευρώ το χρόνο και 5.000 για κάθε παιδί.
• Πάγωμα των χρεών προς τις τράπεζες, το Δημόσιο και τον ΟΑΕΕ για όσο διάστημα διαρκεί η κρίση.
• Αφορολόγητο όριο 40.000 ευρώ της οικογένειας των ΕΒΕ και 5.000 ευρώ για κάθε παιδί.
• Να ανέβει η φορολογία για το μεγάλο κεφάλαιο στο 45%, άμεσα.
• Κατάργηση του ΦΠΑ και του Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης στο πετρέλαιο θέρμανσης και στο πετρέλαιο αγροτικής κίνησης.
• Κατάργηση του ΦΠΑ στα είδη διατροφής, εκπαίδευσης και υγείας, στα οικιακά τιμολόγια της ηλεκτρικής ενέργειας, των τηλεπικοινωνιών, ύδρευσης και αποχέτευσης.
• Η κίνηση όλων των τύπων των οχημάτων σε όλες τις οδούς ανεξαρτήτως του όποιου χαρακτηρισμού τους (ενδεικτικά δε στις εθνικές οδούς, στους αυτοκινητοδρόμους και στις οδούς ταχείας κυκλοφορίας) να είναι ελεύθερη, χωρίς τέλη και διόδια.
• Επίδομα ανεργίας 1.120 ευρώ για όλη τη διάρκεια της ανεργίας, για όλες τις κατηγορίες των ανέργων χωρίς προϋποθέσεις.