Η εξέγερση του Πολυτεχνείου το 1973 κατά της δικτατορίας, κατά των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, σήμερα βρίσκει νόημα και συνέχεια μόνο στο δρόμο της λαϊκής πάλης και συμμαχίας κατά της αντιλαϊκής πολιτικής και της δικτατορίας των μονοπωλίων, με στόχο την ανατροπή της, τη λαϊκή εξουσία. Καμία ελπίδα δεν πρέπει να εναποτεθεί στο ΠΑΣΟΚ και στη ΝΔ. Τα κόμματα αυτά δεν αλλάζουν.
Οι αυταπάτες, η ανοχή, οι ψεύτικες ελπίδες και η μοιρολατρία είναι επικίνδυνες όσο ποτέ άλλοτε.
Για την κρίση και τα ελλείμματα υπεύθυνη είναι η κερδοφορία και η δράση των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, καθώς και η πολιτική που τους υπηρετεί. Οποια θυσία και αν κάνουν η εργατική τάξη και οι αυτοαπασχολούμενοι, θα είναι ανώφελη για το λαό και επιπλέον δεν θα είναι προσωρινή. Οποιοι εκσυγχρονισμοί και αν γίνουν σήμερα στον κρατικό μηχανισμό δεν πρόκειται να βελτιώσουν τη ζωή των εργαζομένων. Οι ανάγκες των μονοπωλίων για μεγαλύτερη κυριαρχία και κερδοφορία θα οδηγούν σε ακόμα πιο αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις, για τη μεγαλύτερη εκμετάλλευση των εργαζομένων. Θα γεννούν τη σήψη και τη διαφθορά. Ο καπιταλισμός δεν μπορεί να απαλλαγεί από τις κρίσεις και τους πολέμους. Δεν μπορεί να γίνει ανθρώπινος, είναι ιστορικά ξεπερασμένος. Μόνο πιο βάρβαρος μπορεί να γίνει απέναντι στην εργατική τάξη και στους λαούς. Γι' αυτό και προωθεί όλο και πιο αυταρχικά κατασταλτικά μέτρα, περιορίζει στοιχειώδη δικαιώματα και κατακτήσεις χρόνων. Σύμφυτα με τη λειτουργία του είναι η καταστολή, η ενσωμάτωση, η τρομοκρατία κατά της εργατικής τάξης, των λαών.
Εκτός από το δρόμο που υπηρετεί τα συμφέροντα των μονοπωλίων υπάρχει και ο άλλος δρόμος ανάπτυξης, που υπηρετεί τις ανάγκες των εργαζομένων και των αυτοαπασχολούμενων. Είναι ο δρόμος της κοινωνικοποίησης όλων των μονοπωλίων, του πανεθνικού σχεδιασμού, με εργατικό κοινωνικό έλεγχο. Αυτόν το δρόμο μπορεί να τον ανοίξει ο λαός με τη δική του αντεπίθεση, συμμαχία και εξουσία, μόνο αν εμπιστευτεί και χρησιμοποιήσει την οργανωμένη του δύναμη. Μόνο αν βγάλει από την εμπειρία του χρήσιμα πολιτικά, ιδεολογικά συμπεράσματα και απορρίψει τα ιδεολογήματα των κομμάτων που υπερασπίζονται τον καπιταλισμό και την ΕΕ. Αν δεν παγιδευτεί στις οπορτουνιστικές αυταπάτες και παγίδες.
Το ΚΚΕ με τόλμη μελέτησε και έβγαλε χρήσιμα συμπεράσματα για τα λάθη και τις αιτίες που επέτρεψαν την ανατροπή του σοσιαλισμού που γνωρίσαμε. Και ταυτόχρονα δεν απέρριψε την προσφορά του σοσιαλισμού, υπερασπίζεται τις κατακτήσεις του. Για όλα αυτά συγκεντρώνει τα πυρά του αστικού συστήματος.
Το ΚΚΕ απευθύνεται ιδιαίτερα στην πρωτοπόρα εργατική τάξη, στην αδάμαστη νεολαία και τους καλεί μαζί με τα άλλα λαϊκά στρώματα να βγουν στους δρόμους της οργανωμένης μαζικής αντίστασης και αντεπίθεσης, στους δρόμους της ταξικής πάλης.
Μπορούμε να ανακόψουμε και να ανατρέψουμε την αντεργατική - αντιλαϊκή επίθεση, με ταξική και λαϊκή συσπείρωση σε κάθε κλάδο, σε κάθε πόλη και νομό.
Για σταθερή μόνιμη εργασία για όλους με δικαιώματα και ελεύθερο χρόνο.
Για να μην περάσουν οι απολύσεις στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα. Να διοριστούν όλοι οι εργαζόμενοι στα stage, οι συμβασιούχοι στο Δημόσιο. Να καταργηθεί η ελαστική, η προσωρινή εργασία, η ενοικίαση εργαζομένων.
Καμιά αύξηση στα όρια συνταξιοδότησης, καμία νέα ανατροπή στα ασφαλιστικά δικαιώματα, σύνταξη στα 55 για τις γυναίκες και στα 60 για τους άντρες. Να καταργηθούν όλοι οι αντεργατικοί αντιασφαλιστικοί νόμοι των κυβερνήσεων ΝΔ και ΠΑΣΟΚ.
Για πραγματικές αυξήσεις στους μισθούς και στις συντάξεις και προστασία των ανέργων. Να καταργηθεί ο ΦΠΑ στα είδη πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης.
Να φορολογηθεί δραστικά το μεγάλο κεφάλαιο με 45%, να καταργηθούν όλα τα προνόμια, τα «κίνητρα» και οι φοροαπαλλαγές του.
Να καταργηθεί κάθε επιχειρηματική δράση στην Παιδεία και στην Υγεία.
Για να απεγκλωβιστεί η χώρα μας από τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, ανταγωνισμούς και πολέμους. Να καταργηθούν οι τρομονόμοι της ΕΕ.
ΝΟΕΜΒΡΗΣ 2009
Η ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΤΟΥ ΚΚΕ
Κι ύστερα, στο ίδιο έργο έρχεται ο ποιητής να μετρήσει με τα «μαθηματικά της θάλασσας» τον τόπο του παραδειγματικά:
«Εάν αποσυνδέσεις την Ελλάδα στο τέλος θα δεις να σου απομένουν μια ελιά, ένα αμπέλι, κι ένα καράβι. Που σημαίνει, με άλλα τόσα την ξαναφτιάχνεις...».
Μέσα στον πολυδιατυμπανισμένο οργασμό του μετά το ΕΚΟΦΙΝ κυβερνητικού έργου, που προαναγγέλλει καθημερινά περισσότερους εξευτελισμούς για τους εργαζόμενους πουλώντας μαφιόζικης υφής και ύφους «προστασία» στους μελλοθάνατους της εργασίας, της σύνταξης, της επιβίωσης, βλέπεις αναπόφευκτα με τα μάτια του ποιητή πόσο λίγη, πόσο άπιαστη μοιάζει η σημερινή πατρίδα.
Οχι γιατί τα σοσιαλδημοκρατικά μπουλντόγκ του κεφαλαίου πετάνε θεσμικά και νομοθετικά στη δουλειά τους εργάτες. Αυτό το ξέραμε. Κι άργησαν να συνεχίσουν το έργο των προηγούμενων. Αλλά γιατί ανοίγεις τις οθόνες των υπολογιστών, των τηλεοράσεων, τις εφημερίδες, τις συζητήσεις με τους ανασφαλείς και συνάμα βολεμένους διπλανούς και βρίσκεις τα μαθηματικά της κόλασης ως εργαλείο ερμηνείας του κόσμου του τωρινού. Μίσος άφατο για τους στατζιέρηδες, σχεδόν ίδιο σε ένταση μ' αυτό εναντίον των μεταναστών. Υβρεις. Χαρακτηρισμοί εχθρού. Είναι αυτοί που ονειρεύτηκαν μια θέση stage και δεν την πήραν. Είναι οι ίδιοι που θέλουν το λιμενεργάτη να ζει, να δουλεύει και να πληρώνεται σαν χαμάλης του 18ου αιώνα. Είναι οι ίδιοι που άμα τους πεις πως με τα ίδια μέσα για την πάρτη τους θα κερδίσουν μια προσωρινή θέση εργασίας σε ένα δικό τους αφεντικό, θα πουν κι ευχαριστώ που σφάξανε το διπλανό και μάλιστα σε τιμή ευκαιρίας.
Πώς να απαντήσεις με το Μικρό Ναυτίλο στους ασυνείδητα οργισμένους και ανοργάνωτα απελπισμένους συμβασιούχους της μιας μέρας!!! Που δουλεύουν από οκτώ ως δέκα χρόνια, οχτάωρο, πενθήμερο, για τρία ένσημα τη βδομάδα, στο στυγνότερο και πιο απατεώνικο εργοδότη, το κράτος - χωράφι των αστών.
Θέλει χιλιάδες ποιητές για να αποσυνθέσεις την Ελλάδα κι ύστερα να την ξανακάμεις το ποίημα που είναι οι άνθρωποί της. Και θέλει δύο νόμους, μια ψήφο, μια εταιρεία δημοσκοπήσεων και τρεις πληρωμένους κοντυλοφόρους για να τη μετατρέψεις σε μια μεσαιωνική επαρχία της ευρωπαϊκής εταιρείας μεγάλων ληστών του μόχθου και των ονείρων των πολλών.