ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Κυριακή 15 Νοέμβρη 2009
Σελ. /24
ΕΝΘΕΤΗ ΕΚΔΟΣΗ: "7 ΜΕΡΕΣ ΜΑΖΙ"
ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ
ΘΕΑΤΡΟ ΓΙΑ ΠΑΙΔΙΑ
Ταξίδια σε κόσμους μαγικούς

«Ραπουνζέλ» στο θέατρο «Πρόβα»
«Ραπουνζέλ» στο θέατρο «Πρόβα»
Η φετινή θεατρική χρονιά θα είναι για τα παιδιά πιο φωτεινή, μιας και ο ουρανός θα είναι γεμάτος αστέρια, μαγικά μαξιλάρια, γίγαντες, γελαστά δάση, απίστευτες ιστορίες, ταξίδια σε τόπους και κόσμους φανταστικούς και μαγικούς και με τη δύναμη της αγάπης και της θέλησης να θριαμβεύει πάντα.

Στην Παιδική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου, παρουσιάζονται «Τα μαγικά μαξιλάρια» του Ευγένιου Τριβιζά, σε διασκευή δική του. Το έργο ταξιδεύει τα παιδιά στη χώρα του άπληστου βασιλιά Αρπατίλαου, του οποίου ο καταχθόνιος σύμβουλος Σαυρίλιος Βρισελιέ απαγορεύει ακόμα και τις Κυριακές τα πάρτι, τις παιδικές χαρές, το λόξυγγα, τα πάντα, ακόμα και τα όνειρα, κι εφευρίσκει τα «εφιαλτικά μαξιλάρια», για να πετύχει να δουλεύουν όλο και πιο πολύ, και τις Κυριακές, οι άνθρωποι. Τα παιδιά, όμως, θα ανατρέψουν το σχέδιό του... Σκηνοθεσία Γιάννη Κακλέα, σκηνικά - κοστούμια Εύας Νάθενα, κίνηση Κυριάκου Κοσμίδη, μουσική σύνθεση Χαράλαμπου Γωγιού, μουσική επιμέλεια Νέστορα Κοψιδά, φωτισμοί Σάκη Μπιρμπίλη. Παίζουν: Αλέξανδρος Βαμβούκος, Δανάη Γαραντζιώτου, Δανάη Κατσαμένη, Σοφοκλής Κωστούλας, Δάφνη Μαρκάκη, Δάκης Μαυρουδής, Μάριος Μεττής, Σοφία Μιχαήλ, Γιώργος Οικονόμου, κ.ά.

Οι «μαγικές σβούρες» και ο σκηνοθέτης Δημήτρης Αδάμης, οι δημιουργοί των παραστάσεων «Η Ξυλένια Κούκλα» και «Σίτος Σιταράκις, αυτός ο Μεγάλος μικρός», που αγαπήθηκαν πολύ από τα παιδιά, έρχονται να διηγηθούν ένα υπέροχο ελληνικό παραδοσιακό παραμύθι, στο θέατρο «Αθηνών». Πρόκειται για το έργο «Ο Αυγερινός και η Πούλια». Παίζουν: Αντώνης Γκρίτσης, Μαρία Μπρανίδου, Δημήτρης Πάσσος, Γιάννης Πλιάκης, Νίκος Σταματόπουλος, Εύη Φώτου, Μαριλίζα Χρονέα.

«Το μυστικό του πειρατή Μπελαφούσκ» στο «Τρένο στο Ρουφ»
«Το μυστικό του πειρατή Μπελαφούσκ» στο «Τρένο στο Ρουφ»
Η παράσταση «Ανάποδη κλωστή - το παραμύθι», που παρουσιάζεται στο «Στούντιο Μαυρομιχάλη» είναι ένα παραμύθι που μιλάει για το ταξίδι ενός παιδιού στον κόσμο της φαντασίας, ένα ταξίδι στο οποίο τον οδηγεί μια μαγική πυγολαμπίδα. Ενα ταξίδι φτιαγμένο από εικόνες, χαμόγελα και δάκρυα, σε έναν κόσμο, όπου κάθε επιθυμία και προσδοκία θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί. Τους ρόλους του παιδιού και του αφηγητή παίζει ο Ιπποκράτης Δελβερούδης και το ρόλο της μαγικής πυγολαμπίδας η Kasja Englund. Μαζί τους μέσα στους μαγικούς κόσμους της παράστασης εμφανίζονται δυο νέοι από τη Θεατρική ομάδα της Ελληνικής Εταιρείας Προστασίας Σπαστικών με την καθοδήγηση στην κίνηση από την Kasja Englund. Την καλλιτεχνική διεύθυνση (κείμενο, σκηνοθεσία, σκηνογραφία) έχει η Μαρία Χανιωτάκη. Τα κείμενα διαβάζει η Ολια Λαζαρίδου.

Ο θίασος «Θέατρο του Παιδιού» παρουσιάζει στο θέατρο «Αποθήκη» την υπέροχη ιστορία του Οσκαρ Ουάιλντ «Ο εγωϊστής γίγαντας». Πρόκειται για ένα απίστευτα τρυφερό παραμύθι, που γράφτηκε το 1888 και αποτελεί ένα από τα διηγήματα της συλλογής «Ιστορίες για Παιδιά». Για τις ανάγκες της θεατρικής παρουσίασής του, διασκευάστηκε από το σκηνοθέτη του θιάσου Γιάννη Κόκκινο. Σκηνικά: Γιώργος Καρακάσης. Κοστούμια: Εύη Μπαράκου. Μουσική: Μιχάλης Κόκκινος. Παίζουν: Ελένη Τριανταφύλλου, Ηλίας Νάκος, Νικολέτα Κοφινά, Μιχάλης Κόκκινος, Κατερίνα Τσιμόγιαννη, Ηλίας Παγούρας, Ρούλα Θεοδοσίου.

Το έργο του Ευγένιου Τριβιζά «Ο έβδομος σταθμός - Το μυστικό του πειρατή Μπελαφούσκ» παρουσιάζεται στο «Τρένο στο Ρουφ», σε σκηνοθεσία Τατιάνας Λύγαρη, σκηνικά - κοστούμια Ντόρας Λελούδα, μουσική Σταύρου Γασπαράτου, χορογραφίες Ζωής Χατζηαντωνίου. Παίζουν: Μανώλης Σορμαΐνης, Χρύσανθος Καγιάς, Ανδρέας Μαριανός, Κωστής Κορωναίος, Σωτήρης Ταχτσόγλου, κ.ά.

«Ο Πουλτσινέλα και το γελαστό δάσος» των Αννας Σεβαστή Τζίμα και Σύλβιας Κουτσουφλάκη, σε σκηνοθεσία Θωμά Κινδύνη, παρουσιάζεται στο πολιτιστικό κέντρο «ΜΟΡΦΕΣ ΕΚΦΡΑΣΗΣ» (Αλκμήνης 13, Κάτω Πετράλωνα). «Ο Πουλτσινέλα και το γελαστό δάσος» είναι μια πρωτότυπη μουσική θεατρική παράσταση με ζωντανή μουσική και βιωματική συμμετοχή των παιδιών. Παίζουν: Αννα Σεβαστή Τζίμα, Γιάννης Ζούπης, Δάφνη Καφετζή, Δώρα Ραγκούση, Κλεονίκη Καραχάλιου.

Ο Θεατρικός Οργανισμός «Κάτω από τη γέφυρα», παρουσιάζει τον «Δον Κιχώτη» του Μιγκέλ Θερβάντες. Διασκευή - σκηνοθεσία: Γιάννης Καλατζόπουλος. Μουσική: Δημήτρης Λέκκας. Σκηνικά - Κοστούμια: Γιώργος Λιντζέρης. Χορογραφία: Κατερίνα Ανδριοπούλου. Παίζουν: Μανόλης Δεστούνης (στο ρόλο του Δον Κιχώτη), Γιάννης Τσικής, Κατερίνα Τσεβά, Κώστας Κλάδης, Μαρουσώ Γεωργοπούλου και Στάθης Αναστασίου.

Το κλασικό και αγαπημένο μυθιστόρημα της Πηνελόπης Δέλτα «Ο Τρελαντώνης», που μαζί του έχουν μεγαλώσει γενιές Ελλήνων και ακόμα παραμένει ίσως το πιο αγαπημένο βιβλίο των παιδικών και νεανικών μας χρόνων, ανεβαίνει σε διασκευή και σκηνοθεσία Γλυκερίας Καλαϊτζή, στη Μικρή Σκηνή του θεάτρου «Ορφέας». Τέσσερα μικρά παιδιά θα φέρουν τα πάνω - κάτω και θα κλονίσουν την ισορροπία των ενηλίκων, με την αφέλεια και τις αταξίες τους. Κι ανάμεσά τους ο Αντώνης, ο πιο σκανδαλιάρης από όλους, ήρωας για τα αδέρφια του αλλά και μόνιμος πονοκέφαλος για τους μεγάλους, θα γίνει με τις περιπέτειες και τις τιμωρίες του σύμβολο ελευθερίας και λεβεντιάς. Σκηνικά - Κοστούμια: Ευαγγελία Κιρκινέ. Μουσική: Κώστας Βόμβολος. Χορογραφία: Αμάλια Μπένετ. Παίζουν: Λάζαρος Βαρτάνης, Εφη Γούση, Τσαμπίκα Φεσάκη, Χρήστος Τζιώτας, Γιάννης Κλίνης, Αμάντα Σοφιανοπούλου, κ.ά.

H Παιδική Σκηνή του θεάτρου «Πρόβα», της Μαίρης Ραζή, παρουσιάζει το παραμύθι των αδελφών Γκριμ «Ραπουνζέλ» σε διασκευή και μετάφραση της Ανδρης Θεοδότου και σκηνοθεσία Δημήτρη Δεγαΐτη. Η ιστορία αρχίζει όταν ένα νεαρό φτωχό ζευγάρι φέρνει στον κόσμο ένα όμορφο κοριτσάκι, τη Ραπουνζέλ. Μια κακιά μάγισσα τους αρπάζει με δόλο το βρέφος και το παίρνει μακριά τους. Οπως σε όλα τα παραμύθια με αίσιο τέλος έτσι και σ' αυτό η δύναμη της θέλησης και της πραγματικής αγάπης θριαμβεύει. Παίζουν: Πηνελόπη Ανδρεαδάκη, Νίκος Ευσταθιάδης, Μιλένα Παρθενίου, Νάντια Κλάδη, Νίκος Μωϋσιάδης.

Ο θίασος «Ωκύπους» ανεβάζει την παιδική παράσταση με τίτλο «Η απίστευτη και αληθινή ιστορία της χαμένης βαλίτσας και η μαγική της περιπέτεια» στη σκηνή Black Box του θεάτρου «Επί Κολωνώ. Θεατρική απόδοση: Ιλιάνα Παζαρζή. Δραματουργική επεξεργασία: Δέσποινα Νικηφοράκη. Σκηνικά-κοστούμια: Αθηνά Στούρνα. Παίζουν: Λούης Γκόμεζμπεκ, Μαριάνα Κούτουλα - Βρσάλοβιτς, Ιλιάνα Παζαρζή.


Σ.Α.


ΤΟ ΑΠΟΛΥΤΟ ΡΟΔΟ
Ο Ταχτσής του Σπετσιώτη

Κουβεντιάζω με τον Τάκη Σπετσιώτη με την ευκαιρία τη κυκλοφορίας των δύο καινούργιων βιβλίων του από τις εκδόσεις «Αγρα» -- «Το άλλο κρεβάτι», ένα θεατρικό εμπνευσμένο από ομότιτλο ημιτελές κείμενο του Κώστα Ταχτσή, και «Γραμματικός σ' ένα παιδί του δρόμου», μια νουβέλα που ορίζεται ως λαϊκή περιπέτεια.

-- Θεατρικός συγγραφέας ή πεζογράφος; Και πόσο άραγε ελλοχεύει κάποιος κίνδυνος διάσπασης σ' αυτά τα δύο διαφορετικά είδη;

-- Ελπίζω κανένας κίνδυνος. Εξάλλου δεν έχω δηλώσει αποκλειστικά πεζογράφος, ποιητής, δοκιμιογράφος. Σήμερα γράφω, παλιότερα σκηνοθετούσα, λίγο πιο συχνά. Εκφράζομαι μέσα από διαφορετικά είδη, εξαρτώμενος κυρίως από το τι θέλω κάθε φορά να πω. Από ένα σενάριο, μέχρι μια επιστολή. Φροντίζω βέβαια -το ελπίζω- όλα αυτά να τα συνδέει μια κοινή φωνή, να μην είναι ένα απλό άθροισμα, αλλά μια ενότητα προσπαθειών. Και με κουράζει η επανάληψη: γράφω π.χ. μια ζωή αυτό το είδος και τίποτα πέραν αυτού, ή σκηνοθετώ τους πάντες και τα πάντα.

-- Τι σε γοήτευσε στον Ταχτσή για να διασκευάσεις ένα ημιτελές κείμενό του σε θεατρικό;

-- Δεν ασχολούμαι πρώτη φορά. Το 1983, είχα διασκευάσει για τηλεταινία ένα ημιτελές διήγημά του, το «Μια καρδιά στο δέντρο». Δεν πραγματοποιήθηκε. Εχω γράψει κι ένα λογοτεχνικό χρονικό «Στον Κώστα Ταχτσή αντί στεφάνου», που κυκλοφόρησε το 1996 από την «Οδό Πανός», και το 2006 αναθεωρημένο με τίτλο «Ταχτσής - Δεν ντρέπομαι» από τις εκδόσεις «Πολύχρωμος Πλανήτης». Στο «Αλλο κρεβάτι» με γοήτευσε η πυκνότητα, η συντομία και οι απεριόριστες δυνατότητας της πρόζας του. Οχι τόσο αυτό το «εν απουσία θέατρο» που έχει σαν υφή λόγου κάποιες φορές η πεζογραφία του Ταχτσή, όσο ότι σ' ένα μικρό κείμενο σαν δραματουργός κάτι θα προσέθετα κι εγώ. Δεν θα καταπιανόμουν ευθύς εξαρχής με κάτι μεγάλο σε έκταση, κυρίως για λόγους αυστηρά αισθητικούς. Εχω μάθει από τον κινηματογράφο ότι τα μικρής εκτάσεως πεζογραφήματα προσφέρονται καλύτερα για επιτυχείς διασκευές. Θυμήσου λ.χ. το διήγημα «Οι νεκροί» του Τζόις στην ωραιότατη ταινία «Οι Δουβλινέζοι» του Χιούστον. Δε νομίζω ότι θα 'ταν το ίδιο με τον ογκώδη «Οδυσσέα» του ή το περίπλοκο «Finegan's Wake» στην οθόνη ή τη σκηνή. Αλλοι οι χρόνοι του βιβλίου, άλλοι της σκηνής. Ετσι εργάστηκα και με τον Ροΐδη, πλησιάζοντας μαλακά το στόχο μου. Και στην ταινία «Κοράκια ή Το παράπονο του νεκροθάφτη» (1991) και στο θεατρικό «Ψυχολογία Συριανού συζύγου» (1999) -τα δύο καλύτερα συριανά του σύντομα διηγήματα, δηλαδή. Δεν θα επιχειρούσα εύκολα, ούτε κατά διάνοιαν -και για άλλους λόγους επίσης- την ίδια την «Πάπισσα Ιωάννα». Αυτήν άσ' την να μείνει ως έχει, στο βιβλίο, στη γλώσσα της.

-- Το «Αλλο κρεβάτι» έχει μόνο δύο πρόσωπα, τον συγγραφέα Ερμή (Ταχτσή) και τον ψυχαναλυτή. Γιατί διάλεξες την ψυχαναλυτική σκοπιά για να μιλήσεις για τη ζωή του Ταχτσή;

-- Γιατί κατ' αυτόν τον τρόπο με κατεύθυνε ο ίδιος. Γράφει στο «Φοβερό βήμα» μιλώντας για τον εαυτό τους ως ένας τρίτος: «Καμία μαρτυρία δεν επιχείρησε, παραδόξως, να διεισδύσει στο έργο του από τη σκοπιά της Νέας Ψυχαναλυτικής Σχολής, τη μόνη που, όσο είμαι σε θέση να γνωρίζω, θα έβρισκε γοητευτική κι ενδιαφέρουσα ο ίδιος». Το «Αλλο κρεβάτι» δε σκανδαλοθηρεί με τη ζωή του Ταχτσή. Αποκαλύπτει -ελπίζω- κυρίως τους μηχανισμούς που παρήγαγαν το έργο του. Δεν είναι ανεκδοτολογική εικονογράφηση γεγονότων επί σκηνής, είναι έργο εννοιολογικό του σύγχρονου θεάτρου.

-- Πόσο η πεζογραφία, όταν είναι γραμμένη σ' ένα είδος θεάτρου manque, προσφέρεται για θεατρική διασκευή;

-- Δεν αρκεί μόνο η προφορικότητα του λόγου για να διασκευαστεί ένα πεζογράφημα σε θεατρικό ούτε η μουσικότητά του για να μελοποιηθεί ένα ποίημα. Εντύπωση μου 'κανε κάτι που γράφει, στο «Φοβερό βήμα» πάλι, ο Ταχτσής σχετικά με μια διασκευή της «Λυσιστράτης» σε μιούζικαλ στο Μπρόντγουεϊ το 1971 στην Αμερική, από τον Κακογιάννη για την Μελίνα: «Θεωρώ εκ των προτέρων αποτυχημένη οποιαδήποτε διασκευή αρχαίας κωμωδίας σε μιούζικαλ, επειδή και η αρχαία κωμωδία ήταν ένα είδος μιούζικαλ. Και μπορείς να πάρεις ένα τίποτα και να κάνεις μιούζικαλ, δεν μπορείς όμως να πάρεις ένα μιούζικαλ και να κάνεις άλλο μιούζικαλ, όση χρονική απόσταση κι αν χωρίζει το πρώτο από το δεύτερο».


Του
Γιώργου ΚΑΚΟΥΛΙΔΗ



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ