Σκληρή κριτική στο ΥΠΠΟ, με αφορμή το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά και την έκθεση της Διεύθυνσης Αναστήλωσης Νεωτέρων και Σύγχρονων Μνημείων (ΔΑΝΣΜ) του ΥΠΠΟ, με θέμα την παλιά σκηνή του θεάτρου, ασκεί ο ιστορικός τέχνης, Ν. Αξαρλής, που έχει ασχοληθεί με το σημαντικό μνημείο.

Σε κείμενό του σημειώνει, μεταξύ άλλων, ότι στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά «δεν πραγματώνονται οι προμελέτες της ΔΑΝΣΜ, αλλά η "μελέτη ερφαρμογής", την οποία εκπόνησε η ιδιωτική εργολαβική εταιρεία. Δεν πραγματοποιείται "αποκατάσταση", όπως αναφέρει το Υπουργείο, αλλά "αναστήλωση - ανακαίνιση" σε καταφανή παραβίαση των νόμων και της επιστημονικής μεθοδολογίας και πρακτικής. Με την "επίβλεψη" της ΔΑΝΣΜ η εταιρεία αλλοτριώνει το μνημείο».

Προσθέτει ότι οι εργασίες που γίνονται στο θέατρο «οδήγησαν στην καταστροφική αφαίρεση της περίφημης ξύλινης σκηνής», την οποία η ΔΑΝΣΜ χαρακτηρίζει «μοναδική». «Πράγματι», σχολιάζει ο Ν. Αξαρλής, «"μοναδικό" φαινόμενο κυνικά να ομολογείται ότι δεν έχει προβλεφθεί η αποκατάσταση της Σκηνής του ΔΘΠ, του πιο σημαντικού μέρους ενός θεάτρου!». Αναφερόμενος και στην ημερίδα που οργάνωσε η ΔΑΝΣΜ με αφορμή την έκθεσή της, σημειώνει ότι αυτές οι εκδηλώσεις «προσπαθούν να καλύψουν την απάτη και την παρανομία που εξελίσσεται» στο Δημοτικό Θέατρο, αφού, «δεν υπάρχει "αποκατάσταση" αλλά εργολαβική ανακαίνιση».

Σημειώνει, επίσης, ότι «οι εργολαβικές εργασίες» στο θέατρο πραγματοποιούνται «χωρίς να υπάρχει δημοτικός Οργανισμός Θεάτρου», διότι «οι κυρίαρχες απόψεις στο υπουργείο και στο Δήμο Πειραιά είναι η "ανεξαρτητοποίηση" του θεάτρου από το Δήμο και η λειτουργία του ως "καλλιτεχνικού κέντρου"». Δηλαδή, «δεν προσβλέπει στην αποκατάσταση του θεάτρου ως ιστορικού θεατρικού θεσμού, αλλά στην εργολαβική ανακαίνιση ενός "διατηρητέου νεοκλασικού" και στη μελλοντική λειτουργία του ως "ενοικιαζόμενης αίθουσας"». Ετσι, το μνημείο, «ούτε Δημοτικό θα είναι, ούτε θέατρο (...)».

Θυμίζουμε ότι στις πολλές παρεμβάσεις του για το ΔΘΠ, το ΚΚΕ έχει εκφράσει την ανησυχία του, τόσο για τη σωστή αποκατάσταση του μνημείου, όσο και για τη χρήση του. Για παράδειγμα, η Ερώτηση βουλευτών του ΚΚΕ το 2005 κατέληγε στο ερώτημα: τι μέτρα θα πάρει η κυβέρνηση «ώστε να αποσυνδεθεί» η λειτουργία και αποκατάσταση του θεάτρου «από ενδεχόμενη συμφωνία παραχώρησης της λειτουργίας του σε οποιοδήποτε άλλο ιδιωτικό ή επιχειρηματικό καλλιτεχνικό οργανισμό, πλην του Δήμου Πειραιά».

Το έργο του Τσέζαρις Γκραουζίνις «Αλέξης Ζορμπάς, η πραγματική ιστορία», που βασίζεται στο διάσημο μυθιστόρημα του Νίκου Καζαντζάκη «Βίος και πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά» θα παρουσιάσει (29/10-3/1/2010), η Νέα Σκηνή - «Νίκος Κούρκουλος» του Εθνικού Θεάτρου. Εννιά πρόσωπα ανακαλύπτουν έναν απίθανο χώρο, όπου όλα είναι πιθανά: Διαφορετικές ιδεολογίες συνυπάρχουν αρμονικά, όνειρα και παρορμήσεις υλοποιούνται και το αίνιγμα της ζωής αποκαλύπτεται. Ο Λιθουανός σκηνοθέτης Τσέζαρις Γκραουζίνις, γνωστός από τις παραστάσεις «Δάφνις και Χλόη» και «Περιμένοντας τον Γκοντό» που σκηνοθέτησε στην Αθήνα, ασχολείται με την ελληνική λογοτεχνική παράδοση, δημιουργώντας γέφυρες ανάμεσα στο παρελθόν και το παρόν. Στην παράσταση αυτή, το μυθιστόρημα του Νίκου Καζαντζάκη αποτελεί «πηγή» μιας πρωτότυπης δραματουργικής σύνθεσης, που διαμορφώθηκε στις πρόβες, με τη συνεργασία σκηνοθέτη - ηθοποιών. Σκηνικά - κοστούμια: Βίταουτας Ναρμπούτας. Μουσική: Μαρτίνας Μπιαλομπζέσκις. Φωτισμοί: Τάσος Παλαιορούτας. Παίζουν: Πολυξένη Ακλίδη, Δημοσθένης Ελευθεριάδης, Εύα Κεχαγιά, Δημήτρης Κουρούμπαλης, Δέσποινα Κούρτη, Μανώλης Μαυροματάκης, Μάρω Παπαδοπούλου, Δημήτρης Πασσάς, Απόστολος Πελεκάνος.

• Το «Νέο Ελληνικό Θέατρο» παρουσιάζει (30/10) το αριστούργημα του Λουίτζι Πιραντέλο «Ο άνθρωπος, το κτήνος και η αρετή», σε σκηνοθεσία Γιώργου Αρμένη, μετάφραση Ερρίκου Μπελιέ, σκηνικά - κοστούμια Ελένης Δουνδουλάκη, μουσική Δημήτρη Ιατρόπουλου, φωτισμούς Παναγιώτη Μανούση. Παίζουν: Γιώργος Αρμένης, Αριέττα Μουτούση, Πασχάλης Τσαρούχας, Χριστίνα Βαρζοπούλου, κ.ά. Είναι η μοναδική φάρσα του Ιταλού δραματουργού, που διεύρυνε τα όρια της ευρωπαϊκής δραματουργίας, φέρνοντας στη σκηνή τις πνευματικές και ψυχολογικές ανησυχίες του καιρού του. Τα ιλαροτραγικά γεγονότα δημιουργούν φαινομενικά αδιέξοδα, ενώ ταυτόχρονα τα έντονα ηθογραφικά στοιχεία δημιουργούν κλίμα ψυχικής ευφορίας, χωρίς να χάνονται τα βασικά θέματα του πιραντελικού ερωτήματος για την υποκειμενικότητα της αλήθειας.
• Το έργο των Παπαθανασίου - Ρέππα «Αττική οδός» ανεβαίνει (30/10), στο θέατρο «Εμπορικόν». Είναι ένα έργο συνόλου για δέκα ρολίστες. Είναι η ιστορία δυο σημερινών ελληνικών οικογενειών και ταυτόχρονα μια αστυνομική περιπέτεια που καταλήγει σε έναν προσυμφωνημένο φόνο. Το έργο διαπερνούν οι ρόλοι της κυρίας Αθηνάς, της υπηρέτριας Ντίνας, μητέρες των δυο οικογενειών, αντίστοιχα. Αυτές συγκρατούν τη συνοχή των δυο οικογενειών και χρησιμοποιούν τα πάντα για να επιβιώσουν οι οικογένειές τους. Για να λύσουν τα πολλαπλά προβλήματα των οικογενειών τους, φτάνουν μέχρι τη θυσία. Για να ζήσουν όλοι καλύτερα, κάποιος πρέπει να θυσιαστεί. Ενα έργο με το ρεαλισμό του έργου «Ο Εβρος απέναντι», αλλά και το χιούμορ και την τρυφερότητα του έργου «Τα μωρά τα φέρνει ο πελαργός». Παίζουν: Τζένη Ρουσσέα, Ελένη Γερασιμίδου, Γιώργος Τζώρτζης, Σταύρος Ζαλμάς, Δάφνη Λαμπρόγιαννη, Σταύρος Μερμήγκης, Σταύρος Καραγιάννης, Γιάννης Τσιμιτσέλης, Βίβιαν Κοντομάρη, Κατερίνα Τσάβαλου.