Εγκαινιάζεται στις 4 Δεκέμβρη (7μ.μ.) στον Πολυχώρο «Μάνος Λοΐζος» (Μηχανική Καλλιέργεια, Θηβών 245 και Π. Ράλλη) του Δήμου Νίκαιας, έκθεση προσφοράς έργων τέχνης, για την οικονομική ενίσχυση των αγώνων των εργαζομένων στη Ζώνη Περάματος
Η πρώτη συνάντηση των καλλιτεχνών με τη ζωή στη Ζώνη ξεκίνησε το 2005 όταν 17 εικαστικοί επισκέφτηκαν το χώρο και γνώρισαν το μόχθο των εργαζομένων και τις συνθήκες δουλειάς τους. Εζησαν από κοντά αυτόν τον πληγωμένο τόπο της ανεργίας του 80%, της εγκατάλειψης, της υποβάθμισης της ζωής των εργαζομένων και των κατοίκων, τον τόπο των εργατικών ατυχημάτων και της ασύδοτης κερδοσκοπίας των μεγαλοεφοπλιστών. Αυτή ήταν η αρχή για την υλοποίηση των εκθέσεων «Ζώνη Περάματος - Ανθρωποι - Χρώμα και Σίδερο», που ως θεσμός πλέον πραγματοποιείται μέσα στο χώρο της Ζώνης, σε συνεργασία με τα Συνδικάτα. Αξίζει να σημειώσουμε ότι στη φετινή 4η διοργάνωση (Απρίλης 2010), οι συμμετοχές έχουν ήδη ξεπεράσει τις 150.
Οπως λέει ο εικαστικός Τάκης Βαρελάς, «η έκθεση στη Νίκαια είναι μία έκφραση αλληλεγγύης και έχει ως στόχο να ευαισθητοποιήσει και να ενεργοποιήσει τους εικαστικούς και τον κόσμο για αυτά που συμβαίνουν στη Ζώνη, φέρνοντας το γεγονός στην επιφάνεια. Είναι μία "γέφυρα" προς την κοινωνία, προς τους εργαζόμενους και τον κόσμο που θα έρθει για το συγκεκριμένο σκοπό. Είναι η αφετηρία για τέτοιες διοργανώσεις και σε άλλους παρόμοιους χώρους».
«Η τέχνη είναι γλώσσα επικοινωνίας», υπογραμμίζει η ζωγράφος - χαράκτρια, Εύα Μελά. «Το έργο τέχνης πρέπει να είναι μέσα στην κοινωνία. Αυτό επιδιώκουμε. Εχει εκφραστεί και είναι φιλοδοξία μας: Οπου έχεις μεγάλη σύγκρουση ταξική και πρόβλημα, εκεί να έχεις και την καλλιτεχνική δράση. Πρακτικοί είναι οι λόγοι που μέχρι σήμερα δεν το έχουμε πραγματοποιήσει και αλλού. Το Πέραμα είναι η αρχή και αυτό το έχουν εκφράσει σαν προσανατολισμό οι δημιουργοί που συμμετέχουν. Αφετηρία μας είναι η συνεργασία των καλλιτεχνών με την εργατική τάξη. Η στροφή στη δουλειά μας, η συμπόρευση με την εργατική τάξη, όσον αφορά το περιεχόμενο του έργου, αλλά και τον τόπο παρουσίασής του. Πρωτεύον είναι να γίνει μία όσμωση των καλλιτεχνών με αυτόν τον κόσμο. Να μπολιάσει αυτός ο κόσμος το καλλιτεχνικό έργο και ο καλλιτέχνης από τη μεριά του να λειτουργήσει όπως πρέπει μες στην κοινωνία».
«Με αυτήν την έκθεση προσφοράς από την καλλιτεχνική μας ομάδα», σημειώνει ο φωτογράφος Δημοσθένης Γαλλής, «προσδοκούμε ότι θα συνδράμουμε οικονομικά τα επιμέρους σωματεία των εργατών της Ζώνης ώστε να καλύψουν μέρος των δικαστικών τους εξόδων για τις μηνύσεις που έχουν υποβληθεί εναντίον τους από τους εφοπλιστές. Οι εργάτες της Ζώνης Περάματος υπερασπίζονται το φυσικό δικαίωμά τους στην εργασία και γι' αυτό ακριβώς το δικαίωμα συντασσόμαστε μαζί τους. Στους σημερινούς, ιδιαίτερα σκληρούς καιρούς που όλοι μας βιώνουμε ειδικά τον τελευταίο χρόνο, οι έννοιες της αλληλεγγύης και της προσφοράς επανέρχονται (ή πρέπει να επανέλθουν) στο κοινωνικό προσκήνιο σαν αξίες πρώτου μεγέθους. Για μένα ειδικότερα, σαν μέλος της ομάδας προετοιμασίας της έκθεσης, νιώθω πραγματικά τυχερός που μου δίνεται η δυνατότητα μέσα από την καλλιτεχνική μας ομάδα, αλλά και την τέχνη μου, τη φωτογραφία, να φανώ χρήσιμος σε κάποιους συνανθρώπους μου, έστω και για λίγες μέρες...».
«Ολα άλλαξαν όμως, χρόνο με το χρόνο. Τα χιλιάδες μαστόρια (οξυγονοκολλητές, αμμοβολιστές, μπογιατζήδες υδραυλικοί, ξυλουργοί, ψυκτικοί, ηλεκτρολόγοι και άλλες ειδικότητες) έγιναν πλέον μερικές εκατοντάδες. Ας αναλογιστούμε πως όλος αυτός ο κόσμος δούλευε για να θρέψει τις χιλιάδες οικογένειες, να σπουδάσει παιδιά, να χτίσει ή ν' αγοράσει ένα σπιτάκι "να φύγει από το ενοίκιο", να παντρέψει παιδιά, "να Ζήσει" και να βγει κάποτε στη σύνταξη για να "ξεκουραστεί". Αυτός ο κόσμος έδωσε τη μαστοριά του για τις πλέον ασφαλείς κατασκευές και επισκευές στη ναυτιλία, για να πλέουν με ασφάλεια στις θάλασσες πλοία και ανθρώπινες ζωές. Αντίθετα, αυτά τα μαστόρια δούλευαν και δουλεύουν κάτω από τις πλέον άθλιες συνθήκες, θρηνώντας περιοδικά δεκάδες θύματα στο "μαύρο" μεροκάματο, με πάμπολλες οικογένειες στο έλεος του κάθε εκμεταλλευτή της ανθρώπινης ζωής».
«Τα ανοιχτά μέτωπα των εργαζομένων σε όλους τους κλάδους για τη διεκδίκηση του συνταγματικού δικαιώματος στην εργασία είναι πλέον εκατοντάδες και όσο θα ανεβαίνει το θερμόμετρο των κινητοποιήσεων για το δίκαιο και το αυτονόητο "δικαίωμα εργασίας", τόσο οι μηχανισμοί δικαστικών διώξεων θα γίνονται περισσότερο αυταρχικοί και κατασταλτικοί, με την ποινικοποίηση των αγωνιστικών αυτών κινητοποιήσεων. Είναι λοιπόν φυσική συνέπεια η στήριξη και η αλληλεγγύη του εικαστικού χώρου (ζωγράφων, γλυπτών, χαρακτών, φωτογράφων) στην υπεράσπιση του δικαιώματος διαβίωσης χιλιάδων οικογενειών που πλήττονται με αφορμή την "καπιταλιστική κρίση", οδηγώντας μονοδρομικά στον αφανισμό εργασιακών κλάδων και κατά συνέπεια χιλιάδων εργατών και των οικογενειών τους στην ανέχεια».
«Δυστυχώς», καταλήγει ο Χρήστος Σκαλκώτος, «πιστεύω ότι είμαστε ακόμα στην αρχή, τα χειρότερα έπονται, και το τραγικό είναι πως τα αυτιά της πολιτικής "εξουσίας" δεν έχουν ιδρώσει σταγόνα, τι άλλο λοιπόν απομένει εκτός από την αλληλεγγύη και τη μαζική συνειδητοποίηση και συσπείρωση του κάθε ενεργού πολίτη - Ανθρώπου».
Σημειώνουμε ότι τα έργα, που προσέφεραν οι καλλιτέχνες, θα πωλούνται και τα έσοδα θα διατεθούν εξ ολοκλήρου για την οικονομική ενίσχυση του αγώνα των εργαζομένων της Ναυπηγοεπισκευαστικής Ζώνης.
Μέχρι τις 24/11 έχουν δηλώσει συμμετοχή κατά αλφαβητική σειρά οι:
Αθανασάκος Πέτρος
Αθανασίου Εύη
Αθηναίος Στρατής
Αλυγιζάκη Κύρα
Αμάντου Χρυσάνθη
Αμπατζή Δήμητρα
Ανεζίρης Παναγιώτης
Ανούση - Ηλία Ρένα
Αξαόπουλος Κίμωνας
Απέργη Ανθή
Αρβανίτη Κατερίνα
Αργυρακοπούλου Μαρία
Βάης Ιάκωβος
Βαρβαρούση Λήδα
Βάρβογλης Δημήτρης
Βαρδή Ελπίδα
Βαρελάς Παναγιώτης
Βαρλάμος Γιώργης
Βολονάκη Ουρανία
Γαγγάδη Χριστίνα
Γαγγάδης Αλέξανδρος
Γαλλής Δημοσθένης
Γεωργαρίου Πέτρος
Γιαννούση Ελένη
Γιωτάκης Δημήτρης
Γκεόργκιεφ Στέφαν
Γκιζάρης Γιώργος
Γκολέμας Μίλτος
Γρέκας Θοδωρής
Δαγληλέλη Μαρίνα
Δαλιανά Γεωργία
Δαλιέτου Σμαραγδή
Δαραδήμος Χαράλαμπος
Δεληγιαννάκη Σάσα
Δεντάκης Νίκος
Δημητρέας Ευάγγελος
Δουραμάνης Περικλής
Ευαγγελάτος Κώστας
Θάνου Χαρά
Θεοφιλοπούλου Ουρανία
Καβαλάρη Σταματίνα
Καλαμαρά Γεωργία
Καλκάνη Ελένη
Καμπρή Ειρήνη
Κανελλόπουλος Βασίλης
Καπερώνης Κώστας
Καραγιάννη Νένα
Καρακατσάνη Μαρία
Καράλη Αγγέλα
Καρπούζης Δημήτρης
Κεφαλά Ελένη
Κέφαλος Σταμάτης
Κλήμου Μάρθα
Κοβός Σταύρος
Κογιός Κώστας
Κομνηνάκη Αργυρώ
Κομνηνός Κώστας
Κουζούνης Φάνης
Κουμαριανού Μαριάνθη
Κυρούδης Αγγελής
Λάμπρου Χρίστος
Λιλικάκης Κοσμάς
Μαγγριώτη Φαίδρα
Μακρόπουλος Κωνσταντίνος
Μάνου Εφη
Μαντούδη Αναστασία
Μαράτος Ανδρέας
Μαυρονικόλας Αρης
Μελά Εύα
Μηναριτζόγλου Μιχάλης
Μιχαηλίδου Φανή
Μορφόγλου Αντώνης
Μπαδόλα Ειρήνη
Μπεζυρκιανίδου Χρυσή
Μπόγρη Εύα
Μωράκη Γιούλη
Νικολάκης Θοδωρής
Ντάλα Ελένη
Ντεβερίκου Μαρία
Ξενάκη Μαριάννα
Παπαγιάννης Βαγγέλης
Παπαδάκη Γεύσω
Παπαδάκης Μιχάλης
Παπαθεοδώρου Κάλλια
Παπαϊωάννου Ευφροσύνη
Πελώνης Μάριος
Πεταλάς Μανόλης
Πετρούλια Γεωργία
Πιατζίνι Μάρτα
Πιπερόπουλος Γιώργος
Πουλοπούλου Αναστασία
Πρίντεζη-Φράγκου Ειρήνη
Ρίζος Δημήτρης
Ρίζου Ελένη
Ρόθος Κώστας
Ρουμελίδη Ρωξάνη
Σακελαρίου Ζέτα
Σακελλαρίου Τζούλια
Σαλταφέρος Γιώργος
Σαρροπούλου Σύλβια
Σερεμετάκης Γρηγόρης
Σκαλκώτος Χρίστος
Σκαρπερός Γιάννης
Σουλδάτου Μαρία
Σουλδάτου Σοφία
Σοφρά Βασιλική
Σταματοπούλου Μαίρη
Σταυροπούλου Ματίνα
Σταύρου Σοφία
Στεργιοπούλου Νάνα
Στεργίου Σπύρος
Στεφανίδη Φωτεινή
Στεφανίδης Γιάννης
Στεφανίδου Ιωάννα
Τάγκα Αλεξία
Τριάντη Ευαγγελία
Τσαγκάρη Μαριάννα
Τσακίρης Σπύρος
Τσενέ Χριστίνα
Τσόνογλου Βάσω
Τσούπρος Γιάννης
Φανάρας Νέστορας
Φερέτος Γιώργος
Φιλίππου Βασιλική
Φράγκος Στράτος
Φράγκου Ειρήνη
Χαρακτινός Σπύρος
Χατζή Κατερίνα
Χατζηστεφάνου Αννα
Χειλά Ανδρονίκη
Χριστοφοράκης Νίκος
Χρυσανθάκη Χαρά
Χωριανοπούλου Μαρία
Ο δήμαρχος Νίκαιας Στέλιος Μπενετάτος μας λέει: «Στηρίζουμε τις αγωνιστικές πρωτοβουλίες των εργαζομένων της Ζώνης, εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας και γι' αυτό το λόγο, με ιδιαίτερη χαρά, υποστηρίζουμε και φιλοξενούμε στην πόλη μας την έκθεση των εικαστικών καλλιτεχνών. Μία παρουσίαση που έχει ως στόχο την οικονομική ενίσχυση των εργαζομένων στη Ζώνη. Μία τέτοια πρωτοβουλία έχει ξεχωριστή σημασία, καθώς επίκεντρο της έκθεσης είναι οι εργάτες. Ακόμη, μία τέτοια διοργάνωση συμβάλλει σ' αυτό που λέμε "τέχνη για το λαό", συνδέοντας την καλλιτεχνική δημιουργία με την ανάπτυξη αγώνων, ώστε να γίνει ο αγώνας πηγή έμπνευσης των καλλιτεχνών και η τέχνη μέσο για την ανάδειξη των προβλημάτων της εργατικής τάξης. Είναι πολύ σημαντικό στις μέρες μας, οι πνευματικοί άνθρωποι να μιλούν για τα μεγάλα οικονομικά προβλήματα, απόρροια του συστήματος που συγκεντρώνει πλούτη για την πλουτοκρατία και φτώχεια για τον κόσμο».