ΔΙΑ ΤΟΥ ΤΥΠΟΥ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Στη λαϊκή εξουσία η διέξοδος

Ενα παιδί 19 χρόνων βρέθηκε, λέει, εκ των υστέρων να έχει καρδιά 75χρονου (ανεπάρκεια) και πέθανε τελικά από μια γρίπη. Ενας ποδοσφαιριστής πέθανε την ώρα που κοιμόταν. Εκ των υστέρων, επίσης, μιλούν για πρόβλημα στην καρδιά που προϋπήρχε. Και οι δυο τραγωδίες παραπέμπουν στο αντίθετο της πραγματικότητας μέσα στην οποία δημιουργήθηκαν. Παραπέμπουν στη σπουδαιότητα ενός συστήματος υγείας, όπου η πρόληψη έχει κυρίαρχο ρόλο. Αλλά ένα τέτοιο σύστημα υγείας δε χωρά στον κορσέ ενός πολιτικο-οικονομικού συστήματος όπου κυριαρχεί το καπιταλιστικό κέρδος.

Τέτοια απλά παραδείγματα πρέπει να συγκεντρώσουμε για να ξαναχτίσουμε το σοσιαλισμό στα πόδια του. Γιατί απέναντι έχουμε έναν ποταμό προπαγάνδας, όπου η κάθε αρλούμπα χτίζει ανέξοδα αντίθεση στο σοσιαλισμό. Χτες ήταν ο Τάκης Μίχας στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ. Που είχε στη διάθεσή του μιαν ολόκληρη σελίδα για να αποδείξει πως το ρουσφέτι δεν είναι τίποτα άλλο από μια μορφή ανταλλαγής. Τέτοια, μάλιστα, που στο σοσιαλισμό γνώρισε και την απογείωσή της. Οχι, δεν έγραψε πως ανταλλάσσανε μπλου τζιν με μάνγκο, αλλά αν του ζητούσες ένα παράδειγμα σε κάτι τέτοιο θα κατέληγε. Γνωρίζοντας ότι γράφει μπαρούφες, κρατάει μια πισινή γράφοντας πως το «μπλατ» (ανταλλαγή σε είδος το ερμηνεύει) ήταν κάτι πλατιά αποδεκτό, σε αντίθεση με τη χρηματική ανταλλαγή όπου μπορούν να συμμετέχουν μόνον οι κατέχοντες χρήμα.

Τα επιχειρήματα για το σοσιαλισμό που γνωρίσαμε, σε άμεση αντιπαράθεση με τις τραγωδίες στον καπιταλισμό που ζούμε, θα γίνονται όλο και πιο αναγκαία όσο θα οξύνεται η ταξική πάλη, όσο πιο επιθετικός θα γίνεται ο καπιταλισμός, προβάλλοντας και αξιώνοντας να κατοχυρωθεί ως μόνη αξία το καπιταλιστικό κέρδος. Για να μπορέσεις να αντιμετωπίσεις ένα βομβαρδισμό επιχειρημάτων που στοχεύει να αποδείξει πως μόνο αν κερδίζουν οι καπιταλιστές μπορούν να πάρουν ανάσα οι εργάτες, πρέπει να μπορείς να αποδεικνύεις καθημερινά πως οι εργάτες μπορούν να ζήσουν καλύτερα μόνον όταν δε θα υπάρχουν οι καπιταλιστές. Κι αυτό μπορείς να το αποδείξεις δείχνοντας και τη βαρβαρότητα των εμπορευματικών σχέσεων (με πρώτη τη σχέση εργασίας στον καπιταλισμό), αλλά και την ανθρωπιά στην οποία βασίζονται και αναπαράγουν - αναπτύσσουν οι σοσιαλιστικές σχέσεις παραγωγής.

Αλλιώς θα είσαι υποχρεωμένος να κινείσαι μέσα σε μιαν ιδεολογική στρούγκα, όπου θα πρέπει να διαλέξεις αν θα ξεζουμίζουν οι καπιταλιστές τους εργάτες με τη βοήθεια μόνο του όποιου ΠΑΣΟΚ ή θα πρέπει να προστρέξει σε βοήθειά του και η όποια ΝΔ (αυτό είναι ένα από τα διλήμματα που προβάλλει αυτόν τον καιρό μέρος του αστικού Τύπου).

Ενα τέτοιο δίλημμα, βέβαια, έχει κοντά ποδάρια. Αργά ή γρήγορα, οι γονατισμένοι αναγνωρίζουν στην πλάτη τους μόνο το βούρδουλα κι όχι το χρώμα του. Και τότε το σύστημα έχει ανάγκη τις χρυσές εφεδρείες του. Τις οποίες φροντίζει να συντηρεί πλουσιοπάροχα.

Τα 150.000 ευρώ, που στο ΒΗΜΑ αναφέρονται ως ο «μισθός» του προέδρου της ΓΣΕΕ, δείχνουν πόσα πρέπει να γκρεμίσεις, ώστε να 'ρθει η στιγμή που κανένας να μην μπορεί να πει σε έναν εργάτη «απολύεσαι, τέλειωσε το stage».

Ασχετο: Στην πραγματικότητα που βιώνουμε, και, ακόμα περισσότερο, στο ζοφερό μέλλον που προδιαγράφεται, είναι μάλλον εύκολα εξηγήσιμο γιατί ο Ζαχαριάδης, ως ηγέτης του ΚΚΕ, και η ιστορική στιγμή όπου το λαϊκό κίνημα διεκδίκησε την εξουσία αμφισβητώντας στη πράξη τον ιμπεριαλισμό, στοιχειώνουν ακόμα τον ξύπνιο διαφόρων.

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ:
Θανάσης ΛΕΚΑΤΗΣ

ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΡΜΑΝΙΟΛΑ

ΧΩΡΙΣ ΔΙΣΤΑΓΜΟ: «επιβεβαιώνεται, όσο περνάνε οι μέρες, ότι (...) οι αποφάσεις που θα υποχρεωθεί να πάρει η κυβέρνηση κατά πολύ σκληρότερες των αντίστοιχων που έχουν ληφθεί από άλλες κυβερνήσεις (...) ούτε περιθώρια δισταγμών, ούτε περιθώρια υπαναχωρήσεων υπάρχουν (...) οι αποφάσεις που θα ληφθούν και τα μέτρα που θα δρομολογηθούν θα πρέπει και αποτελεσματικά να είναι, αλλά και τη στήριξη, ή έστω την ανοχή, της μεγάλης πλειονότητας της κοινής γνώμης να έχουν» (από το κύριο άρθρο στο ΕΘΝΟΣ).

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΗ ΤΗΣ: «η κυβέρνηση δεν αρκείται στη σύγκρουση με ειδικές κατηγορίες πολιτών, αλλά προχωρεί σε γενικευμένη κοινωνική σύγκρουση, ανοίγοντας άρον άρον (...) εργασιακές σχέσεις αλλά και ασφαλιστικό. Στο Μέγαρο Μαξίμου κρίνουν ότι είναι προτιμότερο ν ανοίξουν τώρα αυτά τα μέτωπα όσο η κυβέρνηση παραμένει ισχυρή και η αξιωματική αντιπολίτευση ανύπαρκτη. Πρόκειται ωστόσο για κίνηση υψηλού ρίσκου που εμπεριέχει τον κίνδυνο μετωπικής σύγκρουσης (...) θα μπούμε εκ των πραγμάτων επομένως σε μια φάση ρευστότητας που θα οδηγήσει σε συνολική κρίση νομιμοποίησης του πολιτικού συστήματος, αλλά και σε αμφισβήτηση της δυνατότητας μονοκομματικών κυβερνήσεων ν' αντιμετωπίσουν τα σοβαρά προβλήματα που βρίσκονται μπροστά μας» (από το κύριο άρθρο στην ΑΥΡΙΑΝΗ).

ΕΧΕΙ ΧΡΥΣΗ ΣΤΗΡΙΞΗ: «στον πυρήνα της αντιπαράθεσης βρίσκεται ο κ. Παναγόπουλος, πρόεδρος του κορυφαίου συνδικαλιστικού οργάνου, της ΓΣΕΕ. Φωτογραφιζόμενος άλλοτε με πένα Mont Blanc και άλλοτε με κομπολόι στις δημόσιες εμφανίσεις του, ο κ. Παναγόπουλος δέχεται βέλη (...) ως "προκλητική περίπτωση" (...) η πρόκληση (...) είναι σαφώς οικονομική: η συμμετοχή του σε πλείστα όσα διοικητικά συμβούλια (...) εκτοξεύει το ετήσιο εισόδημά του σε ποσό που υπολογίζεται άνω των 150.000 ευρώ (...) συμμετέχει στο ΔΣ της Εθνικής Τράπεζας (...) η αμοιβή του ανέρχεται σε 80.000 ευρώ τον χρόνο. Ως πρόεδρος της ΓΣΕΕ λαμβάνει μέρος σε ένα από τα πιο ακριβά διοικητικά συμβούλια αυτό της ΔΕΗ αμειβόμενος περίπου με 26.000 ευρώ τον χρόνο. Είναι α' αντιπρόεδρος στον ΟΑΕΔ με ποσό που υπολογίζεται σε 40.000 ευρώ, ενώ παράλληλα διατηρεί την ιδιότητα του μέλους στην ΟΚΕ της Ευρώπης και αμοιβή για κάθε συνεδρίαση 300 ευρώ την ημέρα πέραν των αεροπορικών εισιτηρίων» (η καταγραφή στο ΒΗΜΑ).

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: Στις 24 Νοέμβρη στα ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΑ ΤΟΥ ΠΑΜΕ δίνουμε μαζική μαχητική απάντηση

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Ε.Ε. Αλλάξτε τον προϋπολογισμό

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ: Πρώτα καρότο μετά μαστίγιο

ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ: ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ - ΣΟΚ της κυβέρνησης για τα όρια ηλικίας

ΤΑ ΝΕΑ: 4+1 ανατροπές σε συντάξεις, προσλήψεις

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: «ΜΑΧΑΙΡΙ» στο αφορολόγητο

ΕΘΝΟΣ: ΑΣΦΥΚΤΙΚΟ πρέσινγκ από Βρυξέλλες

Η ΒΡΑΔΥΝΗ: ΠΙΟ ΣΚΛΗΡΑ μέτρα ζητά ο Αλμούνια

Η ΑΥΓΗ: «Θεραπεία - σοκ» από την κυβέρνηση

ΗΜΕΡΗΣΙΑ: Αλμα ανησυχίας στο spread

ΤΟ ΒΗΜΑ: «Κόψτε υπουργεία και μειώστε τα όπλα»

ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ: Νέα χαράτσια στα ακίνητα

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ: ΣΤΗΝΟΥΝ ΦΟΡΟ-ΔΑΓΚΑΝΕΣ ΓΙΑ ΝΟΜΙΜΕΣ ΚΑΤΑΘΕΣΕΙΣ - ΑΚΙΝΗΤΑ

ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ: Τα ραβασάκια Σιούτη - Χριστοφοράκου

ΤΟ ΠΑΡΟΝ: ΠΕΦΤΟΥΝ τα τζάκια

ΑΥΡΙΑΝΗ: ΑΠΡΟΘΥΜΟΣ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΔΙΧΑΣΜΕΝΟΙ ΟΙ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣ

Αντάλλασσαν «μπλου τζιν» με «μάνγκο»

«Στη Σοβιετική Ενωση η κυρίαρχη μορφή διαφθοράς έπαιρνε τη μορφή του μπλατ (...) το μπλατ αντιπροσώπευε κυρίως μια ανταλλαγή εξυπηρετήσεων. Πρόκειται για ένα είδος μη χρηματικής ανταλλαγής, που βασίζεται σε χάρες που έκανε ο ένας στον άλλο (...) το μπλατ ήταν πιο αποδεκτό μεταξύ του πληθυσμού σε σχέση με τη σημερινή χρηματική διαφθορά. Αυτό οφείλεται κυρίως στις διαφορετικές κοινωνικές επιπτώσεις των συστημάτων. Το μπλατ είχε έναν εξισωτικό χαρακτήρα, κάτι το οποίο δεν συμβαίνει όταν η διαφθορά παίρνει τη μορφή καταβολής πληρωμών (...) ο κομισάριος έπρεπε να έχει φιλία με τον μανάβη της γειτονιές για να του βρει φρέσκα φρούτα (...) όλα αυτά άλλαξαν ριζικά με την εμφάνιση της οικονομίας της αγοράς (...) σήμερα κανένας δεν έχει ανάγκη να γίνει φίλος του μανάβη για να αποκτήσει φρέσκα φρούτα» (ο Τάκης Μίχας στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ).

Το εμπόριο κάνει τη διαφορά

«Είναι γνωστό, για παράδειγμα, ότι στη δεκαετία του '70 στις ΗΠΑ ο μαζικός εμβολιασμός για πανδημία της γρίπης που τελικώς δεν ήρθε είχε ως αποτέλεσμα περισσότερα - και σοβαρά - προβλήματα από τις παρενέργειες (...) αντιστοίχως η ανησυχία των γονιών σε μερικές χώρες και η απόφασή τους να μην προχωρήσουν στον εμβολιασμό των παιδιών τους για κάποιες παιδικές ασθένειες είχε ως αποτέλεσμα ακόμα και σήμερα βαρύτατα κρούσματα που θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί (...) Είναι μια δύσκολη απόφαση που γίνεται ακόμα δυσκολότερη όταν αφορά τα παιδιά μας (...) και αυτή τη φορά παρακολουθούμε έναν πόλεμο μεταξύ των γιατρών, οι οποίοι φτάνουν μέχρι το σημείο να κάνουν υπαινιγμούς για συμφέροντα εταιρειών που προωθούν το εμβόλιο» (από το κύριο άρθρο στα ΝΕΑ).

Στοιχειώνει ακόμα τον ξύπνιο τους

«Ο Ζαχαριάδης όχι μόνο δεν πρόσφερε τίποτε στο ελληνικό κομμουνιστικό κίνημα, αλλά το ζημίωσε ανεπανόρθωτα (...) και αυτές τις λίγες ικανότητες που είχε τις διέθεσε στην εξυπηρέτηση του κομμουνιστικού κέντρου, δηλαδή της Σοβιετικής Ενωσης και τον τότε αρχηγό της τον Στάλιν (...) δεν θέλει ρώτημα πως η μεγαλύτερη ζημιά που έκανε ήταν όταν οδήγησε συνειδητά το κόμμα στον φοβερό εμφύλιο του 1946-1949 (...) όλα αυτά δεν είναι αυθαίρετοι συλλογισμοί (...) ο εμπεριστατωμένος πρόλογος του Λεωνίδα Κύρκου αποτελεί ένα ακόμη τεκμήριο της αναμφισβήτητης αξίας του βιβλίου» (παρουσίαση ενός ακόμη βιβλίου από την ΑΥΓΗ).