ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Τετάρτη 25 Νοέμβρη 2009
Σελ. /40
Στους δρόμους και όχι στους «διαλόγους»

Παπαγεωργίου Βασίλης

Είναι πραγματικά ασύλληπτα τα ποσά που θα κληθούν να πληρώσουν οι λαοί τα επόμενα χρόνια, εξαιτίας των πακέτων διάσωσης και στήριξης των τραπεζών που πρόσφεραν οι κυβερνήσεις στο όνομα της αντιμετώπισης της καπιταλιστικής κρίσης. Ολα αυτά τα κρατικά πακέτα, που δόθηκαν για να απαλλαγούν οι τράπεζες από τα τοξικά προϊόντα τους και να στηριχθεί η κερδοφορία των επιχειρηματικών κολοσσών, έχουν μεταφερθεί πλέον στους προϋπολογισμούς των κρατών - μελών και αποτελούν τμήμα - το σημαντικότερο - του «δημόσιου χρέους». Εντυπωσιάζουν από τη σκοπιά αυτή τα στοιχεία για τις ΗΠΑ, όπου το 2009 η κυβέρνηση έχει σπάσει κάθε ρεκόρ έκδοσης κρατικών ομολόγων, για να ανταποκριθεί στη στήριξη των μονοπωλιακών ομίλων. Το χρέος αναμένεται να ξεπεράσει τα 12 τρισεκατομμύρια δολάρια, ενώ την επόμενη τριετία εκτιμάται ότι η κυβέρνηση θα αναγκαστεί να δανειστεί πάνω από 3,5 τρισ. δολ. Η επιβάρυνση του κράτους, δηλαδή των φορολογουμένων, σε ετήσια βάση μόνο για την πληρωμή των τόκων θα αυξηθεί κατά 500 δισ. δολ. Φυσικά ό,τι έγινε στις ΗΠΑ για τη μετακύλιση της κρίσης στις πλάτες των λαών έχει γίνει και στα κράτη - μέλη της ΕΕ και, βέβαια, και στη χώρα μας, όπου μόνο το πρώτο οκτάμηνο είχαν δοθεί περί τα 50 δισ. ευρώ για τη στήριξη των μονοπωλίων. Είναι απόλυτα δίκαιο λοιπόν το αίτημα να μην πληρώσει την κρίση ο εργαζόμενος λαός. Κρίνεται, όμως, στους δρόμους των ταξικών αγώνων και όχι στους διαλόγους των συνυπαίτιων και συνενόχων για την κρίση.

Υπερασπιστής των κατασκευαστικών εταιρειών

Στο εργοτάξιο της Ανατολικής οδού Πελοποννήσου βρέθηκε χτες ο πρόεδρος του ΛΑ.Ο.Σ. Γ. Καρατζαφέρης και ρωτήθηκε από δημοσιογράφο για τα τσουχτερά διόδια. Ιδού η απάντησή του: «Το θέμα είναι το αναμενόμενο όφελος, να κερδίσουμε ασφάλεια, ταχύτητα και λεφτά. Να τα έχουμε όλα, δε γίνεται. Εχουμε βέβαια ένα κόστος σημαντικό σε περίοδο ισχνών αγελάδων, το αντιλαμβάνεται κανείς, αλλά ας εξηγήσουμε το τι θα ωφελήσει. Και ξέρω ανθρώπους που θα δίνανε και 10 ευρώ, προκειμένου να γλιτώνανε τις στροφές της Μεγαλόπολης (...) Ετσι, λοιπόν, υπάρχει μια ωφέλεια. Εγώ, σε όλους εκείνους που γκρινιάζουν και γι' αυτόν και για άλλους δρόμους, και βέβαια είναι και μια συγχορδία αν θέλετε, ορισμένων ρευμάτων, λέω ότι το ερώτημα είναι "τι θέλετε; να μη γίνουν αυτοί οι δρόμοι και να πηγαίνουμε από τους παλιούς για να γλιτώνετε τα 2 ή 3 ευρώ;". Δεν μπορούμε να τα έχουμε όλα».

Προφανώς, το ενδεχόμενο και ασφαλείς αυτοκινητόδρομοι, με σύγχρονες προδιαγραφές, να κατασκευάζονται, και να τους χρησιμοποιεί ο λαός χωρίς να χαρατσώνεται, δεν περνάει καν απ' το μυαλό του Γ. Καρατζαφέρη και του κόμματός του. Δυστυχώς γι' αυτόν, τα ψεύτικα διλήμματα που θέτει, ο λαός τα έχει ήδη απαντήσει, αφού γνωρίζει ότι πληρώνει ξανά και ξανά για να θησαυρίζουν οι κατασκευαστικές εταιρείες και μόνον. Ο κ. Καρατζαφέρης, ακριβώς επειδή ξέρει την αγανάκτηση που προκαλεί στο λαό το μόνιμο χαράτσωμα, ένιωσε την ανάγκη να υπερασπιστεί τις κατασκευαστικές εταιρείες και την κερδοφορία τους. Οπως ακριβώς θα έκανε κάθε εκπρόσωπός τους, εν προκειμένω ένας πολιτικός εκπρόσωπος της πλουτοκρατίας.

Συνδικαλισμός και ... οικονομικοί σύμβουλοι

Ολα πρέπει να τα περιμένεις από τις συνδικαλιστικές ηγεσίες της υποταγής και της συναίνεσης. Καμία έκπληξη δεν προκαλεί λοιπόν, η συνεργασία του επιχειρησιακού σωματείου εργαζομένων στον «Σκλαβενίτη», τα στελέχη του οποίου εκλέγονται με τα ψηφοδέλτια της «Αυτόνομης Παρέμβασης», με εταιρεία οικονομικών συμβούλων για να παρέχουν στους εργαζόμενους πληροφορίες και προτάσεις σχετικά με τη βελτίωση της διαχείρισης των οικονομικών από υπερβολικούς και ανεξέλεγκτους δανεισμούς!! Μάλιστα, όπως αναφέρει σε ανακοίνωσή του το σωματείο, έπειτα από προτάσεις που έχουν γίνει σε εργαζόμενους έχουν πετύχει: «σημαντική μείωση των μηνιαίων εξόδων - υποχρεώσεων (από 10% έως και 25%). Πρόωρη αποπληρωμή δανειακών υποχρεώσεων από 3 έως 10 χρόνια. Αποπληρωμή των δανείων 10% έως 25% φθηνότερα».

Οχι, οι συγκεκριμένοι συνδικαλιστές δεν είναι κατά του δανεισμού - κατά δηλαδή της «θηλιάς» στο λαιμό των εργατικών οικογενειών από τις τράπεζες - αλλά κατά του «ανεξέλεγκτου» δανεισμού στον οποίο έχουν καταδικάσει χιλιάδες εργατικές οικογένειες οι μισθοί πείνας που από κοινού συμφωνούν εργοδότες και υποταγμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες. Πρόκειται για ακόμα ένα απτό δείγμα της πίστης και της υποταγής του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού στην καπιταλιστική ανάπτυξη.

Αλλωστε το πόσο καλά τα βρίσκουν οι συγκεκριμένες ηγεσίες με την εργοδοσία, το επιβεβαιώνουν και καταγγελίες εργαζομένων από καταστήματα της συγκεκριμένης επιχείρησης, ότι προϊστάμενοι απαιτούν τις ταυτότητες των εργαζομένων και την υπογραφή τους σε αιτήσεις εγγραφής στο σωματείο!

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Πεδίο «διαλόγου» η ταξική πάλη

Η προχτεσινή δυναμική παρέμβαση με την οποία το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο «μπλόκαρε» την έναρξη ενός ακόμα «διαλόγου» για το Ασφαλιστικό ενόχλησε και ανησύχησε ακόμα περισσότερο το μεγάλο κεφάλαιο και μαζί όσους στο όνομα της «ανταγωνιστικότητας» βάζουν πλάτη στις αντεργατικές και αντιασφαλιστικές ανατροπές. Η μεγαλοεργοδοσία και οι υπηρέτες της, πολιτικοί και συνδικαλιστικοί, σχολίασαν ότι χάνεται χρόνος για τις αλλαγές που απαιτούνται. Κατέφυγαν ξανά στις γνωστές κατηγορίες περί αντιδημοκρατικών πρακτικών προβάλλοντας τις διαπραγματεύσεις των «κοινωνικών εταίρων» ως απόδειξη της σημερινής δημοκρατίας.

Ολοι αυτοί αναγνωρίζουν την ελευθερία της εργοδοσίας να φτηναίνει τον εργάτη μειώνοντας μεροκάματα και να προστατεύει την κερδοφορία της, «εξαφανίζοντας» μέτρα υγιεινής και ασφαλείας απ' τους τόπους δουλειάς, προεξοφλώντας έτσι το θάνατο και το σακάτεμα των εργαζομένων. Αναγνωρίζουν την ελευθερία των κυβερνήσεων να επιβάλλουν άγρια φορολογία στον εργαζόμενο λαό και φοροαπαλλαγές στις πολυεθνικές, ώστε να ρέουν άφθονες οι επιδοτήσεις για την ανάπτυξη, μια ανάπτυξη βέβαια που βολεύει μόνο τους λίγους. Αναγνωρίζουν την ελευθερία των επιχειρήσεων να πλουτίζουν από το εμπόριο της Υγείας, της Παιδείας, της Πρόνοιας, την ώρα που χιλιάδες παιδιά λαϊκών οικογενειών στερούνται το φάρμακο, το βιβλίο. Τώρα θέλει να καταργηθούν και οι εργοδοτικές εισφορές στην Ασφάλιση. Και η κυβέρνηση για να ανταποκριθεί θα μειώσει τις συντάξεις.

Η ελευθερία που όλοι αυτοί επικαλούνται και υπηρετούν φτάνει μέχρι εκεί που υπαγορεύει η αύξηση των κερδών του κεφαλαίου. Ούτε σπιθαμή πιο πέρα. Γι' αυτό και όταν ο εργάτης σηκώσει κεφάλι, συνειδητοποιήσει ότι η δική του ελευθερία είναι αντίθετη και συγκρούεται με την ελευθερία των εκμεταλλευτών του, τότε πέφτουν πάνω του «για να τον φάνε».

Το κεφάλαιο και οι υπηρέτες του φοβούνται τον εργάτη που συνειδητοποιεί την ταξική του θέση. Φοβούνται τον εργάτη που δε σκύβει το κεφάλι και απαιτεί όχι τα ψίχουλα που του πετάνε για να εξαγοράσουν τη σιωπή του, αλλά να καρπωθεί αυτό που παράγει με το μόχθο του. Φοβούνται τον εργάτη που οργανώνεται ταξικά και με στόχο, όχι να αλλάξουν τα πρόσωπα, αλλά η τάξη που βρίσκεται στην εξουσία.

Η προσπάθεια των επιτελείων της άρχουσας τάξης να κρατήσει τους εργάτες μακριά από το ταξικό κίνημα, η συκοφάντηση του ΠΑΜΕ και συνολικά των πρωτοπόρων εργατών, επιβεβαιώνουν την αγριότητα της επίθεσης που ήδη σχεδιάζεται. Επιβεβαιώνουν ότι για τους εργάτες όχι μόνο δεν έχει νόημα ο «διάλογος», αλλά πρέπει χωρίς καμιά αναμονή να οργανωθούν ενάντια στα σχέδια και τις μεθοδεύσεις με τις οποίες οι κοινωνικοί εταίροι θα επιδιώξουν να εξουδετερώσουν τις αγωνιστικές διαθέσεις των εργαζομένων.

Οι εργάτες δεν έχουν κανέναν άλλο λόγο να κάνουν διάλογο, παρά μόνο για τη διεύρυνση των αναγκών τους, για την αξιοποίηση του πλούτου που παράγουν προς δικό τους όφελος. Μόνο που γι' αυτά δε «διαλέγονται» πλουτοκράτες και κυβερνήσεις. Και μόνος τρόπος για να μπει στο επίκεντρο της συζήτησης η ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών του εργαζόμενου λαού είναι η ταξική συσπείρωση, οργάνωση και πάλη για την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων, για τη λαϊκή εξουσία και οικονομία.



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ