«Εγιναν εκλογές πριν από 50 μέρες, το ΚΚΕ πήρε 8%, το ΠΑΣΟΚ πήρε 44%, γιατί λοιπόν ο Περισσός διαμαρτύρεται και αντιδρά ενάντια στην πολιτική που εφαρμόζει η κυβέρνηση;»!

*

αν το μόνο που απομένει μετά από κάθε εκλογική αναμέτρηση είναι η ανοχή και η παθητική αποδοχή όσων αποφασίζει η εκάστοτε κυβέρνηση πριν από μας για μας,

τότε, εκείνοι που διατυπώνουν την παραπάνω άποψη

- ως επί το πλείστον δημοσιογράφοι που αρέσκονται να διαφημίζουν την «ανεξαρτησία» τους -

γιατί δεν αναστέλλουν τη δική τους δημοσιογραφική ιδιότητα;

*

Εξηγούμαστε:

Αλλά εφόσον είναι έτσι όπως μας τα λένε, ότι δηλαδή όσοι πήραν 44% κάνουν ό,τι γουστάρουν και όσοι πήραν 8% τα αποδέχονται,

τότε, μετά τις εκλογές η άσκηση εκείνης της δημοσιογραφίας που ελέγχει, κρίνει και επικρίνει (και όχι η δημοσιογραφία - «υπηρέτρια» της εξουσίας) είναι όχι μόνο περιττή, αλλά και ...αντιδημοκρατική πράξη!

Γιατί συνεχίζουν να την ασκούν;...

*

Αν, όμως, η δική τους μετεκλογική ΠΑΣΟΚολαγνεία συνιστά «δημοκρατική υποχρέωση» της κοινωνίας - και όχι μια εκδήλωση του παροξυσμού της συστημικής τους ενσωμάτωσης - αν, δηλαδή, από το βράδυ των εκλογών θα πρέπει να αφήνουμε την κυβέρνηση (την εκάστοτε κυβέρνηση) να κάνει ήσυχη τη «δουλίτσα» της, τότε γιατί δεν πάνε πρώτοι (και πρώτες) να καταθέσουν τη δημοσιογραφική τους ταυτότητα (και μαζί να απεκδυθούν και των παχυλών αμοιβών τους);

Εκτός αν δεν ισχύει τίποτα απ' όσα ισχυρίζονται. Μεταξύ αυτών ούτε και η περίφημη «ανεξαρτησία» τους...

Κάθε άλλη αναφορά στην «κοινωνική αλληλεγγύη» τους, περιττεύει. Προσέξτε:

Τα 45 λεπτά έως 1 ευρώ ημερησίως που το ΠΑΣΟΚ θα «προσφέρει» κατ' άτομο στους αναξιοπαθούντες, τους φτωχούς και τους πολύτεκνους αυτής της χώρας, ήτοι σε 2,5 εκατομμύρια ανθρώπους, δεν ξεπερνούν εν συνόλω το 1 δισ. ευρώ.

Ε, λοιπόν, το ποσό αυτό ισούται με τα καθαρά κέρδη (για την ακρίβεια τα κέρδη είναι κατά τι μεγαλύτερα: 1,01 δισ. ευρώ!) της Εθνικής τράπεζας, για το 9μηνο του 2009!

*

Με άλλα λόγια, μέσα σε 9 μήνες μία και μόνο τράπεζα έχει ενθυλακώσει - σύμφωνα με τα όσα η ίδια ανακοίνωσε - τόσα καθαρά κέρδη, όσα η κυβέρνηση διατυμπανίζει ότι θα «διαμοιράσει», εφάπαξ, σε 2,5 εκατομμύρια Ελληνες, ως «βοήθημα»!

Ο,τι δηλαδή «αναλογεί», με τη μορφή «χάρης», «φιλανθρωπίας», «ελεημοσύνης» σε εκατομμύρια εργαζόμενους, ανέργους, συνταξιούχους

- κι όλα αυτά επενδυμένα με την κραυγαλέα υποκρισία της «κοινωνικής ευαισθησίας» -

η πολιτική τους τα εγγυάται και τα εξασφαλίζει ως καθαρό κέρδος για μερικές δεκάδες μεγαλομετόχους!

*

Αυτά συμβαίνουν εν μέσω οικονομικής κρίσης. Που σημαίνει ότι όλα εξελίσσονται όπως και κατά τη διάρκεια της προηγούμενης παγκόσμιας οικονομικής κρίση του καπιταλισμού.

Τότε που ο Μπρεχτ, γράφοντας την «Οπερα της Πεντάρας», στα 1928, είχε βάλει τον ήρωά του να ρωτά:

«Ποιος είναι μεγαλύτερος εγκληματίας,αυτός που ληστεύει μια τράπεζα, ή αυτός που την ιδρύει;».

Στο κέντρο ακριβώς του πύρινου άρθρου του στην εφημερίδα «City Press», με το οποίο ο κ. Κύρτσος επεξηγούσε προχτές στους αναγνώστες του όλους τους «ανομολόγητους» στόχους της «στρατηγικής της έντασης» που ακολουθεί το ΚΚΕ έναντι της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, δέσποζε η ακόλουθη φράση:

*

«Οι πρώτες αποφάσεις της κυβέρνησης Παπανδρέου μας οδηγούν στο συμπέρασμα ότι θα σταθεί δυναμικά (!) στο πλευρό των μη προνομιούχων συμπολιτών μας και πως θα απαιτήσει (!!) από τους έχοντες και κατέχοντες να αναλάβουν περισσότερες οικονομικές και φορολογικές υποχρεώσεις» (!!! - σ.σ.: τα θαυμαστικά δικά μας).

*

Κατόπιν τούτου και δεδομένου του συμπεράσματος του αρθρογράφου,

ότι δηλαδή η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ όχι μόνο «θα σταθεί στο πλευρό των μη προνομιούχων», αλλά θα σταθεί και «δυναμικά» στο πλευρό τους,

το μόνο που θα είχαμε να παρατηρήσουμε στον κ. Κύρτσο είναι,

στο επόμενο άρθρο που θα αφιερώσει στο ΚΚΕ,

δεν χρειάζεται να είναι ξανά ούτε τόσο ...αντικειμενικός,

ούτε τόσο ...αμείλικτος ελεγκτής της εξουσίας.

«Είμαι αποφασισμένος να τελειώσω τη δουλειά» (!), δήλωσε ο Μπάρακ Ομπάμα μετά το πέρας του «πολεμικού συμβουλίου» που συνεδρίασε προχτές στο Λευκό Οίκο, με κύριο αντικείμενό του τις εξελίξεις στο Αφγανιστάν.

Ως «δουλειά» νοείται, φυσικά, ο βομβαρδισμός αμάχων, η εισβολή και η κατοχή μιας τρίτης χώρας, η αποστολή επιπλέον 40.000 στρατιωτών (σ.σ.: δε γίνονται από μόνες τους αυτές οι «δουλειές»), η υποστήριξη κυβερνήσεων - μαριονετών κλπ.

Εχει πέσει με τα μούτρα στη «δουλειά», λοιπόν, ο Πρόεδρος των ΗΠΑ. Και όχι μόνο αυτό, αλλά για να περιγράψει τις ενασχολήσεις του, μεταχειρίζεται και τις σωστές λέξεις (σ.σ.: «δουλειά»). Aλλωστε τα συνηθίζουν κάτι τέτοια οι βραβευθέντες με το Νόμπελ Ειρήνης...