Φαρισαϊσμός, λοιπόν, είναι οι ισχυρισμοί της κυβέρνησης περί της δήθεν «διαφάνειας», του όλα σε κοινή θέα στο διαδίκτυο και άλλες ηχηρές ανοησίες.
Το κοινό κλιμάκιο Κομισιόν - ΔΝΤ φαίνεται να είχε μπόλικη «δουλειά» στην Αθήνα. Ετσι, μετά και από διάφορες επισκέψεις σε κυβερνητικές υπηρεσίες πήγαν για μια ακόμη συνάντηση, αυτήν τη φορά με τον διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας, Γ. Προβόπουλο. Και βέβαια ούτε λόγος για δημοσιότητα. Οι ανάγκες «ενημέρωσης των πολιτών» από τους εκπροσώπους και διαχειριστές του εκμεταλλευτικού συστήματος βάζουν πάνω απ' όλα τη χειραγώγηση των λαϊκών συνειδήσεων. Ετσι, ούτε και για τον διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας και μέλος του ΔΣ της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας αποτελεί είδηση η συνάντηση και οι συνεννοήσεις τους με εκπροσώπους των ιμπεριαλιστικών κέντρων. «Είδηση» γι' αυτόν είναι όσα είχε δηλώσει νωρίτερα σε ξένο ειδησεογραφικό πρακτορείο ότι με μια «συμβολική κίνηση» μειώνει, λέει, το μισθό του κατά 20%. Εμείς, δεν μπορούμε να ξέρουμε το ύψος του μισθού και κατά συνέπεια ούτε πόσα είναι αυτά που «κόβονται». Αυτό που είναι απόλυτα βέβαιο είναι οι προτάσεις του ΔΝΤ που, ανάμεσα σε πολλά άλλα, έχει αξιώσει την κατάργηση των δώρων Χριστουγέννων, Πάσχα και του επιδόματος της καλοκαιρινής άδειας. Οχι όμως «συμβολικά» για τα στελέχη τους αλλά για τα εργαζόμενα λαϊκά στρώματα...
Πήγε η Λ. Κατσέλη στις ΗΠΑ να καλέσει επενδυτές και ακούστηκαν τραγικά πράγματα για την κατάσταση στην Ελλάδα, την οποία ευτυχώς η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ θα αλλάξει σύντομα.
Ενα αποφασιστικό βήμα έχει ήδη γίνει, απ' ό,τι φάνηκε με δηλώσεις της υπουργού σε δημοσιογράφους, καθώς άμεσα θα αρχίσει το ξεχορτάριασμα στις Μυκήνες. («Ραγίζεται η καρδιά μου όταν πηγαίνω στις Μυκήνες και βλέπω το χόρτο μέχρι πάνω», είπε χαρακτηριστικά).
Βεβαίως, πρέπει να πούμε ότι παραδέχτηκε πως «στην Ελλάδα, ειδικά τα τελευταία χρόνια, με τους μισθούς που έχουμε δεν μπορούμε να καλύψουμε ούτε βασικές ανάγκες». Γι' αυτό και η κυβέρνηση πήρε τη γενναία απόφαση των αυξήσεων περί του 1,5% στο Δημόσιο και οι κυβερνητικοί συνδικαλιστές στη ΓΣΕΕ απέσπασαν την τελευταία φορά πλήθος ...ψίχουλα από τους εργοδότες για την εθνική σύμβαση.
Ωστόσο, εκεί που ράγισε η δική μας καρδιά ήταν όταν σε ραδιοφωνικό σταθμό είπε για τους επενδυτές: «Κοιτάξτε, γίνονται επενδύσεις, αλλά ουσιαστικά ο κάθε ένας ταλαιπωρείται αφόρητα».
Γιατί βλέπουμε πολλές φορές το μεροκαματιάρη να λέει ότι είναι «αφόρητη» η ταλαιπωρία του, όταν βγαίνει από το σούπερ μάρκετ και έχει δώσει 150 ευρώ για τη βδομάδα ή όταν δεν έχει να πληρώσει το ρεύμα, όταν ζορίζεται με το φροντιστήριο του παιδιού. Αλλά δεν ξέρει αυτός πόσο, πραγματικά, αφόρητα ταλαιπωρούνται οι καημένοι οι Αμερικανοί πλουτοκράτες που θέλουν να κάνουν μπίζνες στην Ελλάδα. Ιδρώνουν για να ξεζουμίζουν εργάτες και να βγάζουν κέρδη! Αυτά είναι προβλήματα...
Στην προχτεσινή συζήτηση στην εκπομπή «Πρώτη Γραμμή» στη ΝΕΤ ανάμεσα στους εκπροσώπους ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, τέθηκε μεταξύ άλλων και το θέμα του εκλογικού νόμου με αναφορές στο γερμανικό μοντέλο, που όπως φαίνεται «ξαναζεσταίνεται» αυτή την περίοδο. Στις παρατηρήσεις του ο εκπρόσωπος της ΝΔ Κ. Μακρόπουλος θεώρησε απαραίτητο να επισημάνει ότι για την εκλογή μέσω λίστας ενός μεγάλου αριθμού βουλευτών, πρέπει να ληφθεί υπόψη η σημερινή πραγματικότητα και η ψυχολογία του βουλευτή. Και για να μην αφήσει πολλές ασάφειες, πρόσθεσε ότι σε άλλες χώρες που ισχύει η λίστα, υπάρχουν και νόμοι για τη δημοκρατική λειτουργία των κομμάτων, κάτι που στη χώρα μας δεν είναι εξασφαλισμένο...
Τι σήμα έδωσε, δηλαδή, ο εκπρόσωπος της ΝΔ: Οι όποιες αλλαγές στον εκλογικό νόμο μπορεί να γίνουν ευκαιρία για παρεμβάσεις στο εσωτερικό των κομμάτων και τον τρόπο λειτουργίας τους. Και ενώ όλοι στο τραπέζι (δημοσιογράφοι και εκπρόσωποι ΠΑΣΟΚ - ΝΔ) συμφώνησαν ότι τάχα μου, τα δύο μεγάλα κόμματα έχουν δείξει τα τελευταία χρόνια δείγματα γραφής «πλέριας δημοκρατίας» με την εκλογή αρχηγών από τη βάση, άφησαν ταυτόχρονα να πλανιέται ότι δε λειτουργούν όλα τα κόμματα δημοκρατικά.
Και εμείς τους έχουμε πάρει χαμπάρι και εκείνοι ξέρουν ότι στο ΚΚΕ δεν χωρούν τα φίμωτρα της ψευτοδημοκρατίας τους.
Ετσι λοιπόν, διαβάζουμε για τις περίφημες προθέσεις του υπουργείου Εργασίας να αντιμετωπίσει «αυστηρά» τις «ευέλικτες μορφές απασχόλησης»...
Τι θα κάνει; Σύμφωνα με όσα διαρρέουν, θα βάλει ...χρονικούς περιορισμούς στην ενοικίαση εργαζομένων, στη μερική απασχόληση και την εκ περιτροπής εργασία!
Δηλαδή, οι εργοδότες θα μπορούν να τα κάνουν όλα αυτά για περιορισμένο χρονικό διάστημα (και μετά φυσικά να τα συνεχίζουν για ...ένα ακόμη περιορισμένο χρονικό διάστημα, και ξανά και ξανά... ).
Σε αυτά προσθέστε και τα περίφημα stage, που ως γνωστόν έχουν τις ...ευλογίες της κυβέρνησης για τον ιδιωτικό τομέα, και έχετε πλήρη την εικόνα.
Πού είναι η αυστηρότητα σε όλα αυτά; Προφανώς στο ότι η κυβέρνηση επιμένει ...«αυστηρά» στην αποσάθρωση των εργασιακών σχέσεων και στη νομιμοποίηση της εκμετάλλευσης.
Γιατί όταν ορίζεις τους νομικούς κανόνες για κάτι, απλούστατα... το επιβεβαιώνεις, το νομιμοποιείς και το επεκτείνεις. Απλά πράγματα.
ΒΡΕ ΤΙ ΜΑΘΑΙΝΟΥΜΕ! Ο πρωθυπουργός - όπως δήλωσε - είναι ...κατά της κρατικής βίας! Δεν τη θέλει βρε παιδί μου, τον απωθούν τέτοια πράγματα.
Φαίνεται όμως ότι αυτή τη χρήσιμη πληροφορία δεν την ήξεραν τα ΜΑΤ που χτύπησαν τους μεταλλεργάτες της Ζώνης μπροστά στο υπουργείο Εργασίας....
Τώρα βέβαια, πώς ένας πρωθυπουργός ...κατά της κρατικής βίας, διαθέτει και ενισχύει έναν τεράστιο μηχανισμό στοχοπροσηλωμένο στην αντιμετώπιση του λαϊκού κινήματος, είναι μια λογική απορία.
Αλλά ας σταματήσουν το δούλεμα...
Η αγροτική ανάπτυξη στον καπιταλισμό, που διαχειρίζονται οι εναλλασσόμενες κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ και η οποία στηρίζεται στην εφαρμογή της ΚΑΠ και των αποφάσεων που λαμβάνονται στο πλαίσιο του ΠΟΕ, είναι που προκαλεί, πολλαπλασιάζει και οξύνει τα προβλήματα των φτωχών αγροτών και τους έχει φέρει μπροστά στα σημερινά αδιέξοδα. Πρόκειται για ανάπτυξη που εξυπηρετεί τα συμφέροντα των μεγαλοαγροτών - επιχειρηματιών, των εμποροβιομηχάνων, που κερδοσκοπούν σε βάρος και των παραγωγών και των καταναλωτών, των μονοπωλίων και των πολυεθνικών, που κυριαρχούν στον τομέα των τροφίμων και των αγροτικών μέσων και εφοδίων εξασφαλίζοντας τεράστια κέρδη, των τραπεζών, που λειτουργούν σαν «αχόρταγοι τοκογλύφοι» και σαν «άσπλαχνοι άρπαγες».