ΠΟΛΙΤΙΚΗ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Το ασανσέρ του ΚΚΕ

Την ώρα που δεκάδες αντιπρόσωποι κομμουνιστικών κομμάτων από τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα συναθροίζονται στο Ζάππειο και ανταλλάσσουν εμπειρίες, με πρωτοβουλία του ΚΚΕ, διογκώνεται και δείχνει δόντια η εντός Ελλάδος αντικομμουνιστική υστερία. Δεν έχει σημασία που τα πυρά προέρχονται από τους κόλπους των γλειψιματιών της εξουσίας. Σημασία έχει πως τα δηλητηριωδέστερα των γραπτών, τα χυδαιότερα των προσωπικών σχολίων - πολύ συχνά άλλωστε είμαι αποδέκτης τέτοιας δήθεν πολιτικής χολής - προέρχονται από «συντρόφους» κουκουέδων, που λάκισαν νωρίς νωρίς. Κι ανεβασμένοι στο ασανσέρ του ΚΚΕ, που τους ανέδειξε και τους εφοδίασε με γνώσεις κι εμπειρία, πήραν την άγουσα της κοινωνικής ανόδου.

Οροφο, όροφο, μ' ένα χαμόγελο αμηχανίας σε κάθε ταξικώς ανώτερο πάρτι, άρχισαν ν' αλωνίζουν τις κοσμικές στήλες, τις αστικές παρακάμαρες, τα δήθεν δημοκρατικά κέντρα λήψης αποφάσεων, διαγράφοντας προσωπικές τροχιές διαττόντων αστέρων.

Θυμάμαι εκείνη την παροιμία που άκουγα από τους γεροντότερους στα μικράτα μου «Ποιος σου 'βγαλε το μάτι κι είναι τόσο βαθύ το λάβωμα;». «Ο αδελφός μου», ερχόταν η πικρή απάντηση.

Μ' ένα καλό παλτό, ισοδύναμο με το δέκατο τρίτο μισθό ανωτάτου επιχειρηματικού στελέχους, μ' ένα ταγιέρ αξίας υπερωριών μιας διετίας, μια γραβάτα δώρο από το συνοδοιπόρο ως χτες ταξικό αντίπαλο, που έπεισε το «σύντροφο» να υποκύψει στην κρυφή γοητεία της μπουρζουαζίας, αφού η ζωή είναι μικρή και μεγαλώνει μόνο για το νικητή, με την πατίνα της πολιτικής καθοδήγησης των νιάτων τους, περιφέρονται σε σαλόνια, δεξιώσεις και υπουργικούς κύκλους προς αναζήτηση της κρίσιμης μάζας που θα τους επιτρέψει να υπάρχουν.

Αχ! Αυτό το ασανσέρ του ΚΚΕ. Το καλύτερο πλαστογραφημένο σε προσωπικό επίπεδο μέσο ταξικής ανόδου έγινε, για αρκετούς από τους ρήτορες της δεκάρας που ταλανίζουν την καθημερινότητά μας. Γιατί στην εποχή της Νέας Τάξης, του ανθρωπιστικού ευαγούς ιδρύματος του ΝΑΤΟ, της σκληρής ψευτοδιεθνιστικής «δικαίωσης» του καπιταλισμού, που δήθεν αγγίζει την αγαθοεργό του ολοκλήρωση μέσω της παγκοσμιοποίησης, δεν μπορεί να δράσει ελεύθερα ένας δεξιός χρηματέμπορας της νέας οικονομίας, αν δε διαθέτει επαρκείς αριστερές καταβολές και ρίζες. Αλλωστε πώς να σταθείς ως αξία - πολιτικό πρόσωπο, αν δεν εξαργυρώσεις τη μεταμέλεια του νεανικού σου κομμουνιστικού ενθουσιασμού, δανείζοντας το λεξιλόγιο που σου 'μαθαν συντρόφια στον ταξικό δυνάστη τότε και νυν συνεταίρο σου; Ρητορική ερώτηση για σέχτες που φιλολογούν με τη βοήθεια χορηγών και αναλύουν πολιτικώς τη χρηματιστηριακή αξία των τριάκοντα αργυρίων, υπό το πρίσμα του ενδεχομένου στις μέρες μας ο Ιησούς να λεγόταν Μπιλ Γκέιτς και η Κολοντάι, Χίλαρι ή Καμίλα Πάρκερ.

Αχ, αυτό το ασανσέρ των κόκκινων, ανοιχτό για το λαό, έμπασε κι έναν αριθμό ικανών να προβληματίζονται πάντα για την πάρτη τους και τους έστειλε στα ταξικά ύψη πάνοπλους και πανέτοιμους να ετεροπροσδιορίζονται, κατασκευάζοντας εχθρούς της πολιτικής καθαρότητας και της υποχρεωτικής ακινησίας των κουκουέδων που άφησαν πίσω τους, αλλά κατάπληκτοι βρίσκουν συνεχώς μπροστά τους.

Κι ύστερα ήρθαμε κι εμείς, δυο - τρεις - όπως μας λένε και μας γράφουν αυτοί οι διάττοντες αστέρες του γλειψίματος της εξουσίας - κι ίσως και χίλιοι δεκατρείς, αστοί, μικροαστοί, αυτοδημιούργητοι, χρόνια εγκαταστημένοι στα ρετιρέ και στα δώματα με θέα, με μάτια και καρδιές, μυαλά και γνώση που δεν τα δώσαμε αντιπαροχή στο σύστημα, οργισμένοι απ' το δήθεν και το ψέμα, ανοιχτοί στην ιστορία και την εκκολαπτική των αντιστάσεων συγκυρία και μπήκαμε στ' ασανσέρ και πατήσαμε το κουμπί για το ισόγειο, το πρώτο, το δεύτερο, το τρίτο ταξικό ισόγειο. Για να παλέψουμε και να γελάσουμε, να κλάψουμε και να τ' αντισταθούμε παρέα με τους σύγχρονους ελεύθερους πολιορκημένους. Γιατί εδώ το τοπίο είναι ακόμα χλοερό και δροσερό, τα ιδεολογικά εργαλεία καθαρά και συντηρημένα. Κι οι τωρινοί σύντροφοι, έμπειροι και τόσο δημοκράτες, ώστε ν' ανέχονται και ν' αποδέχονται τα κίνητρα του καθενός, φτάνει να είσαι τίμιος και συλλογικός στη συμφωνία για το ποιος είναι ο πραγματικός εχθρός και ποιος ο αντιστεκόμενος λαός.

Οι συμμαχίες και τα μέτωπα των κομμουνιστών παραμένουν ανοιχτά. Οι λογαριασμοί της ιστορίας ωσαύτως. Το ασανσέρ του ΚΚΕ σε πλήρη λειτουργία. Ο σοσιαλισμός στον 21ο αιώνα έχει εξασφαλίσει γερά θεμέλια που σηκώνουνε τους πολλούς. Αμα θ' ανέβουνε για τα καλά, θα χαζεύουνε το σπορ του μέλλοντος των βολεμένων στο διαδίκτυο των πραγματοποιηθέντων ονείρων. Πώς θα λέγεται; Μπορεί και «μπάντζι τζάμπινγκ» ή ελεύθερη πτώση των ανθρώπων - πολιτών που καμώνονται, από σεβασμό στο περιβάλλον τους, τις μαϊμούδες.

Της
Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ

Κλιμακώνεται η επίθεση στο ΚΚΕ

Παπαγεωργίου Βασίλης

Πρόσφατα ο «Ριζοσπάστης» είχε επισημάνει ότι, στα πλαίσια της τακτικής της επίθεσης στο ΚΚΕ, ορισμένες εφημερίδες αρχικά, με άρθρα, «ρεπορτάζ», σχόλια, προλειαίνουν το έδαφος για μια γενικευμένη επίθεση και από τα ΜΜΕ στην πορεία προς το 16ο Συνέδριο. Τις τελευταίες μέρες και με αφορμή τη δημοσιοποίηση διαφωνιών του ενός κομματικού μέλους, παρατηρείται ένταση αυτού του τύπου δημοσιευμάτων και, το κυριότερο, ορισμένα «συμπεράσματα», μέσα από τα οποία προσπαθούν να καλλιεργήσουν το κλίμα, να διαμορφώσουν μια πλαστή εικόνα κρίσης-εσωκομματικής έντασης στο ΚΚΕ.

Βεβαίως, ορισμένοι από τους δημοσιογράφους αυτών των εφημερίδων θα σπεύσουν (όπως ήδη κάποιος έκανε) να αναρωτηθούν δήθεν αθώα: «Μα είναι δυνατόν να δίνεται στη δημοσιότητα μια επιστολή διαφοροποίησης και να μην τη δημοσιεύσω;». Το θέμα δεν είναι η δημοσιοποίηση της επιστολής. Το θέμα βρίσκεται στα «συμπεράσματα», με τα οποία συνοδεύεται η επιστολή σε μια σειρά εφημερίδες. «Συμπεράσματα» που είναι αποκαλυπτικά για τη μεθοδολογία διαστρέβλωσης της πραγματικότητας και τους στόχους τους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η «ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ» (21/6), όπου η εφημερίδα και ο Γρ. Ρουμπάνης ανακαλύπτουν «κλίμα γενικής αμφισβήτησης της ηγεσίας», «σημάδια κρίσης στο ΚΚΕ», «αμηχανία και ανησυχίες στην περί την Αλ. Παπαρήγα ηγετική ομάδα» κλπ. Για αληθοφάνεια το ρεπορτάζ «ντύνεται» και με το κλασικό πια «σύμφωνα με πληροφορίες». Οι «πληροφορίες» αυτές και το «ρεπορτάζ» είναι τόσο... αξιόπιστα που φθάνουν μέχρι του σημείου να ισχυρίζονται ότι «ηγετικά στελέχη υποστήριζαν ότι ούτε καν σκέψη για συνέδριο δεν υπάρχει»!

Πρόκειται για κλασική περίπτωση όπου η πραγματικότητα προσαρμόζεται κατά το δοκούν για να εξυπηρετηθούν συγκεκριμένοι στόχοι. Πιο συγκεκριμένα, έχουμε να κάνουμε με την «τέχνη», μεμονωμένες διαφοροποιήσεις να πλασάρονται σαν «κλίμα γενικής αμφισβήτησης της ηγεσίας» και μάλιστα «από πολλές πλευρές»!

Στο ίδιο μήκος κύματος σε «συμπεράσματα», «πληροφορίες» και άλλες εφημερίδες με προεξάρχουσες το «Καρφί», την «Εξουσία», το «Βήμα», τη «Μακεδονία», τη «Θεσσαλονίκη» και, φυσικά, την «Αυγή». Και θα ήταν με μια έννοια παράξενο, αν απουσίαζαν οι παραπάνω εφημερίδες από την επίθεση και τη συγκεκριμένη μεθοδολογία, αφού και στο παρελθόν έχουν δώσει δείγματα γραφής και γενικά διακρίνονται για την αντιΚΚΕ γραμμή τους.

Στην ουσία έχουμε να κάνουμε με μια πρώτη κλιμάκωση της επίθεσης, κάτι που φαίνεται και από το γεγονός ότι σιγά σιγά μπαίνουν και ραδιόφωνα στο χορό. Τα «συμπεράσματα» αναπαράγονται, αλλού περισσότερο, αλλού λιγότερο, σε διάφορα μαγκαζίνο και εκπομπές («SKY», ΕΡΑ κλπ). Τα σκήπτρα σε ραδιοφωνικό επίπεδο, βεβαίως, τα κρατάει ο «ΦΛΑΣ». Οχι μόνο λόγω της γραμμής Κόκκαλη και της πλήρους ταύτισης του σταθμού στα πάντα με τις κυβερνητικές κατευθύνσεις. Ούτε μόνο λόγω της «συγγένειας» του σταθμού με το παρακλάδι του συγκεκριμένου συγκροτήματος, το «Καρφί». Αλλά και λόγω της δημοσιογράφου του σταθμού, της κυρίας Μάνη, που από το 1991 ακόμη έδειχνε και συνεχίζει να δείχνει ιδιαίτερο ζήλο στην αναπαραγωγή χαλκευμένων ειδήσεων για το ΚΚΕ.

Η συντονισμένη αυτή επίθεση συμπληρώνεται με τη συστηματική χειραγώγηση από τηλεοράσεις. Τα τηλεοπτικά κανάλια μπορεί να μην έχουν μπει σ' αυτή τη φάση, στο χορό δρουν όμως με διαφορετικούς τρόπους. Από τη μια θάβουν διαδήλωση 60.000 λαού στην Πορτογαλία ενάντια στην ΟΝΕ, και την ίδια στιγμή αναλώνονται στις φιέστες των κυβερνητικών. Από την άλλη συνεχίζουν την επιχείρηση φίμωσης του ΚΚΕ, τα πρωτεία της οποίας έχει ο ΑΝΤΕΝΝΑ, όπως και το MEGA. Παράλληλα, διαιωνίζεται η συστηματική αντικομμουνιστική πρακτική της ΝΕΤ με τα επανειλημμένα συκοφαντικά για το ΚΚΕ «ρεπορτάζ» του Κούλογλου. Ενδεικτικό είναι ότι θα επαναληφθούν τον Αύγουστο, προφανώς για καλύτερη εμπέδωση.

Από τα παραπάνω ίσως βγάζει κάποιος το συμπέρασμα ότι αυτή η «γραμμή» της επίθεσης εξυφαίνεται κυρίως από τα συγκροτήματα του κεφαλαίου που ελέγχουν ΜΜΕ. Μια τέτοια προσέγγιση θα ήταν απλουστευτική. Οπωσδήποτε υπάρχουν περιπτώσεις, που κάποιοι ιδιοκτήτες μέσων βάζουν τη σφραγίδα τους στην αντιΚΚΕ επίθεση. Κατά κανόνα, όμως, η «γραμμή» προωθείται από διάφορους μηχανισμούς, στους οποίους δεσπόζουν αυτός του Μαξίμου, αλλά και της Ζαλοκώστα, ενώ πολιτικά εξειδικεύεται και υλοποιείται από έναν πυρήνα δημοσιογράφων χρεωμένων εδώ και χρόνια με το ΚΚΕ. Παπούλιας («Ελευθεροτυπία»), Βοσδογάνης («Εξουσία»), Πουλακίδας («ΑΥΓΗ»), Χατζηνικόλας («Θεσσαλονίκη» - «Μακεδονία»), Σιδέρης («SKY») και προσφάτως Σταυρόπουλος («ΒΗΜΑ»), είναι μερικοί από τους δημοσιογράφους που αναπαράγουν ως «ειδήσεις από το ΚΚΕ» διάφορα ευφάνταστα σενάρια. Ασφαλώς υπάρχει και η κυρία Μάνη που, όπως ακούμε, έχει αναλάβει προσφάτως το ρόλο «συντονίστριας» του πυρήνα, βεβαίως όχι λόγω ιδιαίτερων ικανοτήτων, αλλά γιατί έτσι της έλαχε...

Αρκετοί από τους προαναφερόμενους είχαν τον ίδιο ρόλο στο 14ο και το 15ο Συνέδριο: Να πλήξουν το ΚΚΕ. Εσπασαν τα μούτρα τους. Το ίδιο θα γίνει και τώρα. Βέβαια, οι προσπάθειές τους, όπως και των διαφόρων επιτελείων, θα ενταθούν από το Σεπτέμβρη, οπότε θα περάσουν και σε νέα φάση κλιμάκωσης της επίθεσης. Η τακτική και τα στάδια της επίθεσης είναι άλλωστε προσχεδιασμένα. Ας μην έχουν όμως καμιά αυταπάτη ότι θα καταφέρουν να πλήξουν το ΚΚΕ. Οπως τότε έτσι και τώρα οι προσπάθειές τους θα πέσουν στο κενό. Το μόνο που προσφέρουν είναι η υπογραφή τους στη διαστρέβλωση της πραγματικότητας και, μέσα απ' αυτήν, στο ποδοπάτημα κάθε έννοιας δημοκρατικής και αντικειμενικής ενημέρωσης.

Toυ
Μάκη ΚΟΨΙΔΗ