ΠΟΛΙΤΙΚΗ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

Μανιφέστο διαχείρισης των καπιταλιστικών συμφερόντων

Σε στρατηγική σύμπλευση με το ΠΑΣΟΚ, ο Α. Σαμαράς επαναδιατύπωσε χτες από τη Βόννη το πολιτικό στίγμα του κόμματός του

Οι εξαγγελίες Σαμαρά επιβεβαιώνουν ότι ΠΑΣΟΚ και ΝΔ έχουν κοινό και ενιαίο στόχο την υπηρέτηση των συμφερόντων της πλουτοκρατίας

Η πιο ενεργή ανάμειξη του κράτους, για να διασφαλίσει την ανταγωνιστικότητα και την κερδοφορία των επιχειρήσεων, αλλά και για να επιβάλει το «νόμο και την τάξη», είναι το κυρίαρχο χαρακτηριστικό του ιδεολογικού μανιφέστου που επαγγέλλεται ο Α. Σαμαράς. Ο πυρήνας των όσων είπε χτες κατά την ομιλία του στο συνέδριο του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος (ΕΛΚ) στη Βόννη της Γερμανίας, επιβεβαιώνουν τη στρατηγική σύμπλευση της σοσιαλδημοκρατίας και των λεγόμενων φιλελευθέρων, όπως αυτή εκφράζεται και στη χώρα μας, με την ενιαία στρατηγική ΝΔ και ΠΑΣΟΚ υπέρ του κεφαλαίου.

Κεντρική ιδέα της ομιλίας του Α. Σαμαρά ήταν ότι απαιτείται να ενισχυθεί ο ρυθμιστικός ρόλος του κράτους προκειμένου να ενισχυθεί η ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου και ταυτόχρονα να αντιμετωπιστούν οι κοινωνικές αντιδράσεις. Επειδή «ελεύθερες αγορές δεν μπορούν να λύσουν όλα τα προβλήματα, δε λειτουργούν πάντα υπό ιδανικές συνθήκες και επειδή υπάρχουν πολλές περιπτώσεις όπου η αγορά αποτυγχάνει στον οικονομικό της ρόλο», αυτό που χρειάζεται να γίνει σήμερα, σύμφωνα με τον πρόεδρο της ΝΔ, είναι «κάτι παραπάνω από ελεύθερες αγορές: χρειαζόμαστε ανταγωνιστικές αγορές».

Αυτή η «απαίτηση ανταγωνιστικότητας» δεν επιτυγχάνεται αυτόματα από μόνες τις δυνάμεις της αγοράς. Χρειάζεται έναν εξωτερικό παράγοντα που ρυθμίζει την οικονομία, εξαλείφει τις στρεβλώσεις των αγορών, αποθαρρύνει αθέμιτες πρακτικές και επιβάλλει κοινά αποδεκτούς κανόνες. Αυτό το ρόλο μπορεί να το διαδραματίσει μόνο το κράτος», τόνισε χαρακτηριστικά ο Α. Σαμαράς, αναμασώντας τις διάφορες ξοφλημένες θεωρίες που σοσιαλδημοκράτες και φιλελεύθεροι σε συγχορδία ανέσυραν με αφορμή την καπιταλιστική κρίση.

Αποσαφηνίζοντας στη συνέχεια ποιο κράτος θέλει, ο Α. Σαμαράς είπε: «Θέλουμε το κράτος να αναμιγνύεται συνετά, αλλά και αποφασιστικά, με τη ρύθμιση της οικονομικής δραστηριότητας, την παρακολούθηση των αγορών και την εφαρμογή των κανόνων, με σαφή στόχο να αποκαθιστά τους κανόνες ανταγωνισμού». Μάλιστα, επιφύλαξε στο κράτος δύο ακόμα συμπληρωματικές αποστολές: να «συμπαραστέκεται» στα πιο εξαθλιωμένα κοινωνικά στρώματα στο όνομα της διασφάλισης της κοινωνικής συνοχής και να αποκαθιστά το νόμο και την τάξη γιατί, όπως είπε, «καμία αγορά δεν μπορεί να λειτουργήσει σε συνθήκες κοινωνικών αναστατώσεων και πολιτικής αναταραχής». Είναι φανερή η ταύτιση των θέσεων της ΝΔ με όσα νομοθετεί και προωθεί αυτήν την περίοδο η κυβέρνηση το ΠΑΣΟΚ.

Ο Α. Σαμαράς διαπίστωσε ακόμα ότι χρειάζεται να γίνουν «εκτενείς επιδιορθώσεις στο οικονομικό μας μοντέλο και τους ρυθμιστικούς μας μηχανισμούς, ιδιαίτερα στο τραπεζικό σύστημα και στις αγορές περιουσιακών στοιχείων». Να περιοριστούν δηλαδή οι όποιες παρεμβάσεις και αλλαγές σε ανώδυνες για το καπιταλιστικό σύστημα τομείς και να παραμείνει έτσι αλώβητος ο εκμεταλλευτικός του χαρακτήρας που γεννάει και αναπαράγει τις οικονομικές κρίσεις.

Στο περιθώριο του συνεδρίου του ΕΛΚ συνεργάτες του Α. Σαμαρά δε θέλησαν να σχολιάσουν τη χτεσινή δήλωση του Νικ. Κακλαμάνη με την οποία επαναβεβαίωσε ότι αποτελεί ειλημμένη απόφασή του να θέσει ξανά υποψηφιότητα για τη δημαρχία της Αθήνας, θεωρώντας ότι μια τέτοια συζήτηση ως «πρόωρη». Στη δήλωσή του πάντως ο Ν. Κακλαμάνης άφηνε σαφώς να εννοηθεί ότι θα κατέβει υποψήφιος ανεξάρτητα από το ποια θα είναι η απόφαση της Ρηγίλλης.

Η ΝΔ βάζει γερές πλάτες στις ανατροπές

Αμεση ανταπόκριση του Αντ. Σαμαρά στο κάλεσμα του πρωθυπουργού για συναίνεση

Τη βούληση του κόμματός του να βάλει πλάτες για να προχωρήσουν το ταχύτερο δυνατόν τα αντιλαϊκά μέτρα που έχουν δρομολογηθεί, εξέφρασε με σαφήνεια ο Αντ. Σαμαράς, δίνοντας ταυτόχρονα και τον πλέον επίσημο χαρακτήρα στη συναίνεση μεταξύ των δύο μεγάλων κομμάτων, στο όνομα της εξόδου από την κρίση. «Θα στηρίξουμε κάθε προσπάθεια στη σωστή κατεύθυνση, προκειμένου να βγει η χώρα από την κρίση» δήλωσε από τη Βόννη ο πρόεδρος της ΝΔ ανταποκρινόμενος στη σχετική «πρόσκληση» που απηύθυνε ο Γ. Παπανδρέου μιλώντας χτες στο υπουργικό συμβούλιο. Μάλιστα ο πρόεδρος της ΝΔ εκφράζει την κατανόησή του «στην αγωνία του κ. Παπανδρέου να αποδεσμευτεί από τις προεκλογικές του υποσχέσεις, τώρα που αντιμετωπίζει κατά πρόσωπο την πραγματικότητα».

Η μόνη «προϋπόθεση» που έθεσε ο Αντ. Σαμαράς, είναι ότι «δεν μπορούν να συνεχιστούν άλλο οι παλινωδίες της κυβέρνησης». Κατά τα λοιπά υπερασπίστηκε την πολιτική που εφάρμοσε η κυβέρνηση της ΝΔ χαρακτηρίζοντας «άδικες και αστήρικτες» τις επιθέσεις του πρωθυπουργού σε βάρος των κυβερνήσεων της ΝΔ. «Οι δυσμενείς αξιολογήσεις των διεθνών οίκων δεν οφείλονται τόσο στη σοβαρή δημοσιονομική και οικονομική κατάσταση της χώρας όσο στην αναποφασιστικότητα και αναβλητικότητα της κυβερνήσεως να λάβει τα κατάλληλα μέτρα για την αντιμετώπιση της κρίσης», δήλωσε χαρακτηριστικά.

Φιλότιμη αλλά αποτυχημένη προσπάθεια

Ρωτήθηκε χτες ο Αλέξης Τσίπρας από δημοσιογράφο του ρ/σ «Βήμα»: «Είδαμε αυτό τον διασυρμό της Αριστεράς, γιατί διασύρουν τις ιδέες και την ιστορία της Αριστεράς αυτές οι κουκούλες, αυτοί οι εμπρησμοί, αυτοί οι βανδαλισμοί, αυτή η αθλιότητα. Το ΚΚΕ ξεμπέρδεψε μ' αυτή την ιστορία. Εκείνος που τα έχει μπερδέψει είναι ο Συνασπισμός». Ο πρόεδρος της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ απάντησε: «Δεν ξέρω αν ξεμπερδεύει κανείς με την απουσία του. Το ΚΚΕ απουσίαζε τις ημέρες που χιλιάδες νέοι άνθρωποι είναι στο δρόμο παρά το κλίμα τρομοκρατίας που είχε δημιουργηθεί. Για να διαδηλώσουν ειρηνικά, προσπαθούσαν να περιφρουρήσουν τις πορείες τους. Δεν είχαν καμία σχέση με όλους αυτούς, τους λεγόμενους μπαχαλάκηδες, τις ομάδες τυφλής βίας, όλος αυτός ο κόσμος, τα νέα παιδιά και το ΚΚΕ να απουσιάζει; Το ΚΚΕ που εν πάση περιπτώσει έχει μία ιστορία χρόνων στο λαϊκό και στο νεολαιίστικο κίνημα να απουσιάζει; Να είναι απών; Και την Κυριακή και τη Δευτέρα; Δεν νομίζω ότι έτσι μια πολιτική δύναμη ξεμπερδεύει με την ιστορία».

Παρατήρηση πρώτη: Προφανώς, ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ νιώθει την ανάγκη να σπρώξει τη συζήτηση αλλού. Προφανώς, αποφεύγει να αρθρώσει μια ρητή και κατηγορηματική θέση απέναντι στους κουκουλοφόρους «μπαχαλάκηδες». Η «μεγάλη αγκαλιά» που τους είχε προσφέρει πέρυσι (κατά δήλωση του Αλ. Αλαβάνου) και η ανάγκη να συμβάλει στη δημιουργία ενός νέου «κινηματικού υποκειμένου», μακριά και ενάντια στην οργανωμένη πάλη της εργατικής τάξης, αντικειμενικά τον υποχρεώνει να σφυρίζει κλέφτικα όταν ερωτάται για το συγκεκριμένο ζήτημα. Παρατήρηση δεύτερη: Φιλότιμη, αλλά λίγη και αποτυχημένη η προσπάθεια του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ να πετάξει την μπάλα στην εξέδρα, αναμασώντας τα «επιχειρήματα» με τα οποία τα συγκροτήματα του Τύπου προσπάθησαν να αντιμετωπίσουν την καθαρή θέση του ΚΚΕ απέναντι στα όσα έγιναν τον περσινό Δεκέμβρη και τις προηγούμενες μέρες. Αυτό που ενοχλεί το ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και το αστικό πολιτικό σύστημα (θυμίζουμε ότι στις κινητοποιήσεις του Σαββατοκύριακου καλούσαν όλοι, από την κυβέρνηση μέχρι τις συμβιβασμένες συνδικαλιστικές πλειοψηφίες, χώρια το σπρώξιμο από τα ΜΜΕ των μεγαλοεργοδοτών), είναι ότι το ΚΚΕ δεν απουσιάζει από καμία δράση, από καμία εκδήλωση του κινήματος με αιτήματα και στόχους που προάγουν τα λαϊκά συμφέροντα.

Κι όχι μόνο δεν απουσιάζει, αλλά μοχθεί για την ανάπτυξή τους. Με τη συμβολή του για την επιτυχία και τη συμμετοχή των δυνάμεών του στα σημερινά πανεκπαιδευτικά συλλαλητήρια, στην απεργιακή κινητοποίηση της 17ης Δεκέμβρη. Αναδεικνύει τα τεράστια προβλήματα που σχετίζονται με τη μόρφωση και τη δουλειά, δίνοντας απαντήσεις σύμφωνες με τις λαϊκές ανάγκες και αντιπαλεύει την εφαρμοζόμενη πολιτική, θύμα της οποίας υπήρξε και ο 16χρονος Αλ. Γρηγορόπουλος. Τιμά τη μνήμη του παλεύοντας για τα δίκια των ανθρώπων του μόχθου και των παιδιών τους. Αντιπαλεύοντας στην πράξη την κρατική καταστολή και τον αυταρχισμό. Θέτοντας επιτακτικά το ζήτημα για κίνημα καλά οργανωμένο και συγκροτημένο, περιφρουρημένο από ενέργειες και μηχανισμούς τρομοκράτησης και συκοφάντησής του. Από αυτή τη συγκροτημένη δράση της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων, ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ ήταν, είναι και θα είναι πάντα απών. Οχι μόνο επειδή το μπόι του δε φτάνει μέχρι εκεί - μετρημένες στα δάχτυλα είναι οι δυνάμεις του στο εργατικό και το φοιτητικό κίνημα -, αλλά και επειδή η στρατηγική που υπηρετεί είναι έξω και ενάντια στο συνεπές, ριζοσπαστικό κίνημα των εργαζομένων και του λαού.

Β.