ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Πέμπτη 24 Δεκέμβρη 2009
Σελ. /32
Οι «φίλοι» στον πόλεμο

Παπαγεωργίου Βασίλης

Στην επόμενη, πιο προωθημένη φάση, της νέας αντιλαϊκής επίθεσης έχουν περάσει οι διαμορφωτές της κοινής γνώμης, συντονίζοντας τα βήματά τους με αυτά των διεθνών αγορών και οίκων αξιολόγησης. Αφήνουν στην άκρη τις γενικόλογες προτροπές και υποδείξεις προς την κυβέρνηση περί λήψης άμεσων μέτρων και επιτάχυνσης των διαρθρωτικών αλλαγών και μιλούν συγκεκριμένα για τα μέτρα που η κυβέρνηση πρέπει να λάβει. Ενδεικτικό είναι το παράδειγμα του χτεσινού πρωτοσέλιδου άρθρου της «Καθημερινής», που ωμά και απροσχημάτιστα ζητά να μειωθούν οι μισθοί και οι συντάξεις των εργαζομένων στο Δημόσιο. Γράφει χαρακτηριστικά η έγκυρη συντηρητική εφημερίδα στο άρθρο κάτω από τον εύληπτο τίτλο «Περικοπές και πάγωμα»: «Το καλύτερο, λοιπόν, που μπορεί να κάνει ο πρωθυπουργός για να προλάβει τα χειρότερα είναι να στηρίξει το οικονομικό του επιτελείο εμπράκτως, δίνοντας το "πράσινο φως" για τις πραγματικές περικοπές επιδομάτων δημοσίων υπαλλήλων και το "πάγωμα" των μισθών πάνω από τις 2.000 ευρώ». Ας το γνωρίζουν λοιπόν οι εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι και ας βγάζουν τα συμπεράσματά τους, γιατί στον πόλεμο που έχει ξεκινήσει σε βάρος των συμφερόντων τους επιβάλλεται να γνωρίζουν ποιοι είναι «οι φίλοι» τους και ποιοι μάχονται στο πλευρό τους.

Παιδεία υποταγμένη στις πολυεθνικές

Η είδηση προέρχεται από τη Βρετανία και είναι χτεσινή, αλλά στην πραγματικότητα έρχεται από το εφιαλτικό μέλλον που ετοιμάζουν οι κυβερνήσεις της ΕΕ και τα μονοπώλια στην Παιδεία, την οποία στην κυριολεξία θέλουν ως «παραμάγαζο» δικό τους. Η κυβέρνηση της Βρετανίας, λοιπόν, ζήτησε από τα πανεπιστήμια να απομακρυνθούν από τα τριετούς διάρκειας πτυχιακά προγράμματα και να υιοθετήσουν διετή πτυχία(!), δηλώνοντας ωμά ότι στόχος είναι η μείωση των δαπανών για την Παιδεία.

Ακόμα πιο ανατριχιαστικές ήταν οι δηλώσεις του υπουργού Επιχειρήσεων (!) Πίτερ Μάντελσον, ο οποίος ανακοινώνοντας την περικοπή του προϋπολογισμού για την εκπαίδευση κατά 533 εκατ. στερλίνες για το 2010-11, δήλωσε ωμά ότι περισσότεροι φοιτητές πρέπει να παρακολουθούν προγράμματα που διαρκούν μόλις δύο χρόνια. Είπε επίσης ότι, καθώς η Βρετανία εξέρχεται σταδιακά από την οικονομική κρίση, η οικονομία θα έχει περισσότερη ανάγκη από αποφοίτους που πραγματοποίησαν σπουδές που έχουν σχέση με το χώρο εργασίας, όπως η μηχανολογία, παρά σε πιο θεωρητικά μαθήματα, όπως η φιλοσοφία ή η ιστορία τέχνης. Με άλλα λόγια, η Παιδεία πρέπει να υποταχθεί απόλυτα στις ανάγκες των πολυεθνικών και της «αγοράς». Μάλλον είναι περιττό, αλλά πρέπει να επισημανθεί ότι όλα αυτά δεν είναι κάποια «ιδιαιτερότητα» της βρετανικής κυβέρνησης, αλλά το επόμενο βήμα που «μοιραία» θα ακολουθήσουν και οι υπόλοιπες κυβερνήσεις της ΕΕ. Αλλωστε, οι αποφάσεις της Μπολόνιας εκεί οδηγούν...

«Λύσεις» που προτείνει το κεφάλαιο

Βιομήχανοι «διψασμένοι» για το ...καλό του τόπου κυκλοφορούν ανάμεσά μας και χαλάνε χρήμα, χρόνο και τη «ζαχαρένια» τους, προκειμένου να καταθέσουν τις «σωστές» τις λύσεις, για να βγούμε από την κρίση.

Παράδειγμα το ΙΟΒΕ, που επεξεργάστηκε μια σειρά από τέτοιες προτάσεις, στη βάση των θέσεων του ΣΕΒ.

Μία από αυτές είναι η «κρατική χρηματοδότηση δημόσιων νοσοκομείων, πανεπιστημίων κλπ., σε συνάρτηση με αποτελέσματα».

Μεγάλη κουβέντα τα «αποτελέσματα». Τι εννοούν, όμως, οι βιομήχανοι; Να δίνονται περισσότερα χρήματα στο πανεπιστήμιο που οι φοιτητές του έχουν καλύτερους βαθμούς από έναν άλλο; `Η σε ένα νοσοκομείο που κάνει καλά περισσότερους ασθενείς από ένα άλλο;

Μήπως εννοούν ότι πρέπει να δίνονται λιγότερα χρήματα στο νοσοκομείο και στο πανεπιστήμιο που εμφανίζουν μεγαλύτερα έσοδα; Και πώς θα έχουν μεγαλύτερα έσοδα, με αυξημένες χρεώσεις;

Μας ειρωνεύονται οι μεγαλοεπιχειρηματίες και μας προκαλούν. Ξέρουμε πολύ καλά τι θέλουν. Να πληρώνει ο εργάτης στο δημόσιο νοσοκομείο και να πληρώνει γερά. Να πληρώνει ο εργάτης για να πάει το παιδί του στο δημόσιο πανεπιστήμιο και να πληρώνει καλά. Να διαμορφώνουν τα πανεπιστήμια το έργο τους με βάση τις χρηματοδοτήσεις που εξασφαλίζουν, να δουλεύουν για λογαριασμό των μεγάλων επιχειρήσεων.

Τέτοιες προτάσεις να μας λείπουν.

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Πρόκληση τα περί «φιλανθρωπίας»

Οταν η κυρίαρχη πολιτική θέλει να πείσει τον εργαζόμενο και τον νέο ότι πρέπει να μάθει να ζει με ευκαιρίες κι όχι με δικαιώματα, όταν η κυβέρνηση λέει λίγο - πολύ στους εργαζόμενους ότι θα παίρνουν 500 ευρώ σύνταξη και για ό,τι παραπάνω, ας φροντίσουν οι ίδιοι, όταν διαφημίζει ως κοινωνικό μέτρο το... κουπόνι για τα σούπερ μάρκετ, τότε είναι φανερό πως η επίσημη κυβερνητική πολιτική μετατρέπεται σε... ελεημοσύνη για τα λαϊκά στρώματα. Κι όταν μιλάμε για ελεημοσύνη, τότε καλείται και ένας από τους καθ' ύλην αρμόδιους: Η εκκλησία! Μόνο που με την ελεημοσύνη κανείς δεν μπορεί να ζήσει για πολύ. Η ελεημοσύνη είναι κάτι σαν παρηγοριά στον άρρωστο, αλλά ο άρρωστος για να γιατρευτεί χρειάζεται θεραπεία. Και σε τελική ανάλυση, αν μπορούσε η «φιλανθρωπία» να χορτάσει τους πεινασμένους, να στεγάσει τους άστεγους, να μεγαλώσει τα ορφανά, να βρει δουλειά στους άνεργους κ.ο.κ. τότε από τη μια θα είχε εξαλειφθεί η φτώχεια και η εξαθλίωση εδώ και αιώνες και από την άλλη, η εκκλησία δεν θα κατάφερνε ποτέ να φτιάξει και να διατηρεί... περιουσία.

Η φτώχεια και η εξαθλίωση, δεν είναι φυσικά φαινόμενα που πρέπει να συμβιβαστούμε με αυτά. Φτώχεια κι εξαθλίωση δεν υπήρχε στο κράτος της εργατικής εξουσίας, στο σοσιαλισμό που έκανε τεράστια άλματα μέσα στον 20ό αιώνα. Αυτά είναι φαινόμενα σύμφυτα των εκμεταλλευτικών κοινωνιών. Και αυτές τις κοινωνίες και την εκμεταλλευτική τους φύση, τις βάρβαρες συνέπειες για τους εξαθλιωμένους και τους φτωχούς που αναπαράγει η εκμετάλλευση, προσπαθούν από κοινού η εκκλησία, οι κυβερνήσεις, η πλουτοκρατία, να τις συντηρήσουν, επιδιώκοντας τη σωτηρία των εξαθλιωμένων, από το θάνατο, με τη φιλανθρωπία και την ελεημοσύνη. Με τα ψίχουλα δηλαδή που κρατούν αποκοιμισμένο τον πεινασμένο. Τον κάνουν να λέει κι «ευχαριστώ» που ξεχνάει για μια στιγμή την πείνα του. Λες και είναι δική του ευθύνη η φτώχεια του... Αλλά αυτό θέλουν να τον κάνουν να πιστέψει!

Για όλους αυτούς τους λόγους, αποτελεί φαρισαϊσμό η συζήτηση μεταξύ του πρωθυπουργού και του αρχιεπισκόπου στο Υπουργικό Συμβούλιο, περί των φιλανθρωπικών προγραμμάτων και του προνοιακού έργου της εκκλησίας που πρέπει λέει, να στηριχτεί από το κράτος. Είναι πρόκληση η πολιτική της κυβέρνησης, καθώς από τη μια με τα μέτρα που εξαγγέλλει για το αμέσως επόμενο διάστημα παίρνει το φαΐ από το τραπέζι της λαϊκής οικογένειας και από την άλλη με τις φανφάρες περί φιλανθρωπίας και επιδομάτων πετάει στο τραπέζι μερικά ψίχουλα ελεημοσύνης. Η επίκληση της «ανθρωπιάς» της κοινωνίας και του «προνοιακού έργου» της εκκλησίας, γίνεται για να καλυφθεί η βαθιά αντιλαϊκή κυβερνητική πολιτική, η ένταση της επίθεσης στους εργαζόμενους, γίνεται για να προστεθεί μια πινελιά στο δήθεν «φιλολαϊκό» μακιγιάζ της κυβέρνησης. Την ίδια ώρα, η εκκλησιαστική περιουσία μένει στο απυρόβλητο και αυγαταίνει.

Να γιατί αυτή η πρόκληση της κυβέρνησης πρέπει να βρει απάντηση από τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα. Απάντηση αγωνιστική, απάντηση αξιοπρέπειας.



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ