ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Κυριακή 10 Γενάρη 2010
Σελ. /32
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
ΑΝΤΙΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΕΣ ΑΝΑΤΡΟΠΕΣ
Σε εφαρμογή οι πρώτοι σχεδιασμοί

Βόμβα στα θεμέλια της Κοινωνικής Ασφάλισης βάζουν τα μέτρα που στηρίζουν ΕΕ - ΠΑΣΟΚ - ΝΔ

Ολοένα πιο επιτακτικό προβάλλει το κάλεσμα του ΠΑΜΕ για ξεσηκωμό ενάντια στην αντιασφαλιστική λαίλαπα
Ολοένα πιο επιτακτικό προβάλλει το κάλεσμα του ΠΑΜΕ για ξεσηκωμό ενάντια στην αντιασφαλιστική λαίλαπα
Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ έχει ήδη ξεκινήσει την υλοποίηση των αντιασφαλιστικών αλλαγών που οδηγούν στη διάλυση της δημόσιας Κοινωνικής Ασφάλισης. Η δραστική μείωση της χρηματοδότησης των ασφαλιστικών ταμείων από τον κρατικό προϋπολογισμό, το σχέδιο για την αύξηση της εισφοράς των ασφαλισμένων και συνταξιούχων του Οργανισμού Γεωργικών Ασφαλίσεων (ΟΓΑ) για τον κλάδο ασθενείας, το ήδη προϋπολογισμένο ποσό που θα προκύψει από την περικοπή των παροχών στα φάρμακα δείχνουν ότι οι δομικές ανατροπές στο ασφαλιστικό σύστημα είναι εξ ολοκλήρου αποφασισμένες και ότι ο διάλογος των «κοινωνικών εταίρων» είναι πέρα για πέρα προσχηματικός.

Είναι ένα ακόμα επικοινωνιακό τρικ κυβέρνησης - εργοδοτών - κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού προκειμένου να «νομιμοποιήσουν» στη συνείδηση των εργαζομένων τις αντιασφαλιστικές αλλαγές.

Οι αρμόδιες κρατικές υπηρεσίες έχουν προϋπολογίσει ότι τα κονδύλια που χρειάζονται τα ασφαλιστικά ταμεία για το 2010 φθάνουν τα 18 δισεκατομμύρια ευρώ. Τα κονδύλια αυτά αποσκοπούν στην κάλυψη των πιο βασικών αναγκών και όχι στο σύνολο των σύγχρονων πραγματικών αναγκών των ασφαλισμένων και των συνταξιούχων. Ομως, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ ενέγραψε στον κρατικό προϋπολογισμό μόλις 14,5 δισ. ευρώ για τα ασφαλιστικά ταμεία. Δηλαδή, 20% λιγότερα από αυτά που απαιτούνται μόνο και μόνο για την ύπαρξη και λειτουργία τους.

Το επόμενο μέτρο που ετοιμάζεται να εφαρμόσει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ δείχνει ότι η μείωση της κρατικής συμμετοχής θα αναπληρωθεί από τους ίδιους τους ασφαλισμένους. Πρώτα θύματα αυτής της πολιτικής οι ασφαλισμένοι και συνταξιούχοι στον ΟΓΑ, από τους οποίους η κυβέρνηση σχεδιάζει να αναπροσαρμόσει προς τα πάνω τις εισφορές τους για τον κλάδο ασθενείας. Οι εισφορές των ασφαλισμένων θα αυξηθούν σταδιακά από 1,5% σε 2,5% (αύξηση 66,6%) και των συνταξιούχων από 4% σε 5% (αύξηση 25%). Από την αύξηση αυτή αναμένεται να εισπραχθεί το επιπλέον ποσό των 150 εκατομμυρίων ευρώ για το 2010. Πολύ πιθανό σε μια επόμενη φάση να επιβληθούν επιπλέον, παρόμοιου τύπου, χαράτσια στην κατεύθυνση της μείωσης της κρατικής συμμετοχής.

Ταυτόχρονα, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ περιμένει να εξοικονομήσει ακόμα 300 εκατομμύρια ευρώ μέσα από την εφαρμογή της λίστας φαρμάκων και την ηλεκτρονική εκκαθάριση των συνταγών όλων των ασφαλιστικών ταμείων. Με άλλα λόγια, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, που όχι μόνο δε θίγει αλλά και στηρίζει τα διαρκώς αυξανόμενα κέρδη των φαρμακοβιομηχανιών, προχωρά στον παραπέρα περιορισμό των φαρμάκων προς τους ασφαλισμένους και συνταξιούχους. Στην ίδια κατεύθυνση κινείται η επιβολή άμεσης φορολογίας για τη δημιουργία πόρου που στόχο έχει να χρηματοδοτεί το ασφαλιστικό σύστημα. Γίνεται πλέον καθαρό ότι οι εργαζόμενοι και συνταξιούχοι καλούνται να αναλάβουν εξ ολοκλήρου τις δαπάνες του ασφαλιστικού συστήματος.

Διαπιστώνουν «ελλείμματα» στη στήριξη του κεφαλαίου

Τα παραπάνω μέτρα είναι η κορυφή του παγόβουνου και ενδεικτικά των επικείμενων αντιασφαλιστικών αλλαγών που οδηγούν στη διάλυση της δημόσιας Κοινωνικής Ασφάλισης. Συνοπτικά οι βασικοί άξονες των ανατροπών, με βάση τα όσα έχει ήδη ανακοινώσει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, θα είναι:

  • Παραπέρα μείωση της κρατικής χρηματοδότησης του ασφαλιστικού συστήματος. Το ίδιο το πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ μιλά για τη θέσπιση μιας «βασικής σύνταξης», της οποίας το ύψος υπολογίζεται στα 500 ευρώ.
  • Παραπέρα μείωση των εργοδοτικών εισφορών. Στην τελευταία συνεδρίαση της Επιτροπής που έχει στηθεί για το Ασφαλιστικό, η κυβέρνηση μίλησε για «είσπραξη των εισφορών ως ποσοστού επί του τζίρου των επιχειρήσεων, με παράλληλη μείωση των ασφαλιστικών εισφορών ως ποσοστού επί των αποδοχών των εργαζομένων». Δηλαδή, οι εργοδότες να πληρώνουν ανάλογα με τα έσοδα που έχουν.
  • Νέες γενναίες επιχορηγήσεις στο κεφάλαιο.
  • «Αξιοποίηση» των πόρων και της περιουσίας των ασφαλιστικών ταμείων.
  • Οι εργαζόμενοι να αποτελούν τη βασική πηγή χρηματοδότησης του ασφαλιστικού συστήματος μέσω της «ανταποδοτικότητας». Δηλαδή, η σύνταξη θα εξαρτάται από το χρόνο της εργασίας και τις εισφορές του εργαζομένου.
  • Επιβολή νέου άμεσου φόρου για το ασφαλιστικό σύστημα.
  • Μείωση των συντάξεων και αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης. Ουσιαστικά επιδιώκεται η αποδέσμευση της σύνταξης από το μισθό, οπότε θα δίνεται σύνταξη στο ύψος προνοιακού επιδόματος.
  • Επέκταση των «επαγγελματικών ταμείων», ενίσχυση του κεφαλαιοποιητικού χαρακτήρα της ασφάλισης.
  • Μείωση των παροχών μέσω ενοποιήσεων των Ταμείων.
  • Κατάργηση του καθεστώτος των Βαρέων και Ανθυγιεινών Επαγγελμάτων.
  • Πετσόκομμα των αναπηρικών συντάξεων.
  • Διατήρηση των αδικιών στη διαδοχική ασφάλιση.

Τέλος, αξίζει να σχολιαστεί το βασικό επιχείρημα της κυβέρνησης και όσων υποστηρίζουν τις επερχόμενες αντιασφαλιστικές αλλαγές. Προκειμένου να τις δικαιολογήσουν επικαλούνται συστηματικά τα οξυμένα ελλείμματα που παρουσιάζει το ασφαλιστικό σύστημα. Ετσι, κρύβουν ότι τα ελλείμματα αυτά προέκυψαν από την καταλήστευση που έχουν υποστεί τα Ταμεία από τις κυβερνήσεις και το κεφάλαιο, για δεκαετίες. Ακόμα, από τη μη καταβολή των βεβαιωμένων οφειλών κράτους και εργοδοτών στο ασφαλιστικό σύστημα, το «τζογάρισμα» των αποθεματικών, την ανασφάλιστη εργασία που ευνοούν οι πολιτικές των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Γενικότερα, το κεφάλαιο και οι κυβερνήσεις του εντοπίζουν ελλείμματα μόνο ως προς τις ανάγκες του κεφαλαίου, το οποίο στο πλαίσιο της ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας απαιτεί όλο και μεγαλύτερη κρατική ενίσχυση και στήριξη.

Για τους ίδιους τους εργαζόμενους δεν υπάρχουν ελλείμματα. Αντίθετα, η ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων είναι τέτοια ώστε σήμερα να υπάρχουν οι αντικειμενικοί όροι για να απολαμβάνει το σύνολο των εργαζομένων δωρεάν, δημόσιες και με υψηλή ποιότητα υπηρεσίες Υγείας και Πρόνοιας. Αλλά και να δημιουργείται το απαραίτητο απόθεμα υλικού πλούτου ώστε οι εργαζόμενοι να συνταξιοδοτούνται νωρίτερα και να απολαμβάνουν μια αξιοπρεπή ζωή, ως εργαζόμενοι και ως συνταξιούχοι.

ΕΞΙΣΩΣΗ ΟΡΙΩΝ ΗΛΙΚΙΑΣ ΣΥΝΤΑΞΙΟΔΟΤΗΣΗΣ ΣΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ
Διπλό οδυνηρό χτύπημα

Σηματοδοτεί την ένταση της γυναικείας ανισοτιμίας και την κατάργηση του κοινωνικού χαρακτήρα της Ασφάλισης

Μέρος της σφοδρής αντιασφαλιστικής επίθεσης αποτελεί και η πρόθεση της κυβέρνησης να εφαρμόσει την απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου για την εξίσωση, προς τα πάνω, των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης γυναικών και αντρών εργαζομένων στο Δημόσιο. Στην κατεύθυνση αυτή προωθεί νομοθετική ρύθμιση το αργότερο μέχρι τις αρχές Φλεβάρη. Πρακτικά αυτό θα σημάνει αύξηση των ορίων από πέντε έως και 17 χρόνια για τις γυναίκες εργαζόμενες.

Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ προσπαθεί να δικαιολογήσει την εφαρμογή της απόφασης με επιχειρήματα που προκαλούν. Επικαλείται το γεγονός ότι η απόφαση δεν αφορά στις ασφαλισμένες μετά την 1η Γενάρη 1993. Πράγματι, η απόφαση αφορά όσες προσλήφθηκαν στο Δημόσιο από το 1983 μέχρι και το 1992. Ομως, κρύβει ότι, ήδη, ο αντιασφαλιστικός νόμος (Σιούφα) 2084/92 της ΝΔ έχει ήδη ...«φροντίσει» για τις γυναίκες που ασφαλίστηκαν από το 1993 και μετά, να αυξήσει τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησής τους, ώστε να τα εξισώσει με αυτά των αντρών, στα 65 χρόνια. Ρύθμιση που αφορά και στο δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα.

Το νόμο αυτό διατήρησαν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, που ακολούθησαν, ενώ ενέτειναν την επίθεση στην Κοινωνική Ασφάλιση με μια σειρά δικούς τους νόμους και κυρίως με το νόμο 3029/02. Γεγονός που δείχνει ότι η απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου αποτελεί συνέχεια των αντιασφαλιστικών πολιτικών που έχουν μέχρι σήμερα εφαρμόσει οι κυβερνήσεις του δικομματισμού.

Περισσότερο εξοργιστική είναι η προσπάθειά της να παρουσιάσει ως «προνόμιο» την 5ετή διαφορά στη συνταξιοδότηση γυναικών και ανδρών εργαζομένων. Η διαφορά αυτή δεν είναι χαριστική. Αποτελεί κατάκτηση του κινήματος μετά από πολύχρονους αγώνες και βασίζεται σε αντικειμενικές συνθήκες που έχουν να κάνουν με τα βιολογικά χαρακτηριστικά του γυναικείου οργανισμού λόγω του αναπαραγωγικού ρόλου της γυναίκας, αλλά τα ιδιαίτερα προβλήματα που αντιμετωπίζει η γυναίκα εργαζόμενη (π.χ. φροντίδα παιδιών, σπιτιού, οικογένειας), αφού επωμίζεται όλο και περισσότερο το χρέος κοινωνικών υπηρεσιών που αποποιείται το κράτος.

Τα παραπάνω αποτελούν την πρώτη άμεση συνέπεια της απόφασης του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου. Εξίσου οδυνηρή, για το σύνολο των εργαζομένων, στο Δημόσιο και όχι μόνο, είναι ότι η ασφάλισή τους παύει να θεωρείται κοινωνική και χαρακτηρίζεται «επαγγελματική». Αυτό σημαίνει ότι παύει να έχει την εγγύηση του κράτους, ενώ ο τρόπος λειτουργίας της και το περιεχόμενό της (παροχές, τρόποι υπολογισμού της σύνταξης, όρια ηλικίας συνταξιοδότησης και άλλα) θα ορίζονται σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Εξελίξεις που εξυπηρετούν κι αυτές τους γενικότερους αντιασφαλιστικούς σχεδιασμούς για αντικατάσταση της «δημόσιας» σύνταξης από τη «βασική» προνοιακού χαρακτήρα και εξαναγκασμό των εργαζομένων ώστε να στραφούν στα επαγγελματικά ταμεία και την ιδιωτική ασφάλιση.

Κείμενα: Χρήστος ΜΑΝΤΑΛΟΒΑΣ



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ