Οι ελληνοτουρκικές τριβές στο Αιγαίο, που τις τελευταίες δεκαετίες, μετά το 1974, τροφοδοτούνται από την τουρκική προκλητικότητα υπό την πλήρη κάλυψη των Αμερικανών και άλλων ΝΑΤΟικών ετέρων, προσφέρουν μια πρώτης τάξης κάλυψη στην προώθηση των ΝΑΤΟικών σχεδίων στην περιοχή, για κατάργηση των συνόρων υπέρ της εδραίωσης του ενιαίου επιχειρησιακού χώρου του ΝΑΤΟ, υπέρ δηλαδή του νέου δόγματος της παγκόσμιας και χωρίς όρια δράσης του ιμπεριαλιστικού οργανισμού.

Η ΝΑΤΟποίηση του Αιγαίου προωθείται συστηματικά από τις κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και ΝΔ και οδηγεί σταδιακά στον εθνικό αποχρωματισμό και την αδρανοποίηση ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων, τη θέση των οποίων καταλαμβάνει ένα είδος ελληνοτουρκικής συνδιαχείρισης με ΝΑΤΟική σημαία.

Οι κατά καιρούς εντάσεις στα Ελληνοτουρκικά εξυπηρετούν «ρολόι» τα στρατηγικά σχέδια των ιμπεριαλιστικών επιτελείων, κρατώντας Ελλάδα και Τουρκία, αντίστοιχα και τους λαούς τους, όμηρους σε ένα διαρκές κυνήγι εξοπλισμών και σε έναν μεταξύ τους ανταγωνισμό, που τον καλλιεργεί η άρχουσα τάξη κάθε χώρας στα πλαίσια της διεκδίκησης μιας καλύτερης θέσης στον ιμπεριαλιστικό ανταγωνισμό.

Η υπόθεση των κατάργησης των ορίων επιχειρησιακής ευθύνης στο Αιγαίο αποτελεί κομβικό σημείο στην πορεία εφαρμογής των νεοταξικών σχεδίων στην περιοχή, αλλά και στην πορεία διολίσθησης και αποχρωματισμού των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων στο Αιγαίο.

Οι ελληνοτουρκικές διαπραγματεύσεις που έγιναν το καλοκαίρι που πέρασε, στις 21 - 22 Ιούλη 2009, στο ΝΑΤΟικό στρατηγείο της Σμύρνης, υπό την εποπτεία του εκεί Αμερικανού διοικητή, με αντικείμενο τη διασύνδεση, για λογαριασμό του ΝΑΤΟ, των ραντάρ των δύο χωρών και την ενοποίηση των εναέριων χώρων τους, όπως επιτάσσει η νέα δομή της ιμπεριαλιστικής συμμαχίας, έφεραν και πάλι στην επιφάνεια το όλο πλέγμα των νέων ιμπεριαλιστικών ρυθμίσεων που αφορούν το Αιγαίο.

Οι συζητήσεις αυτές, που τυπικά είναι ακόμα ανοιχτές, αποτελούν το επιστέγασμα μιας μακροχρόνιας πορείας ΝΑΤΟποίησης του Αιγαίου. Πρόκειται για μια διαδικασία που υπηρετούν όλα αυτά τα χρόνια ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, οι ρίζες της οποίας φθάνουν στο 1980, όταν η Ελλάδα επανεντάχθηκε στο στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ με τη συμφωνία «Ρότζερς», χωρίς να αναγνωρίζονται τα ελληνικά σύνορα στο Αιγαίο.

Σταθμό σε αυτήν την πορεία αποτέλεσαν οι αποφάσεις που στο τέλος του 1997 ελήφθησαν στο ΝΑΤΟ για τη νέα δομή της λυκοσυμμαχίας, με την πλήρη συναίνεση της τότε ελληνικής κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ αλλά και της ΝΔ, για να πάρει αυτή τη σκυτάλη στη συνέχεια, μετά το 2004, που και πάλι την παρέδωσε στο ΠΑΣΟΚ μετά τις εκλογές του Οκτώβρη του 2009.

Είχε προηγηθεί Σύνοδος Κορυφής του ΝΑΤΟ, Ιούλης 1997, η συμφωνία της Μαδρίτης, ως συμπλήρωμα στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, που έβαλε τη σφραγίδα του «γκριζαρίσματος» του Αιγαίου και αποτέλεσε το υπόβαθρο πάνω στο οποίο κάθισαν οι μετέπειτα εξελίξεις.

Υπενθυμίζεται ότι η Συμφωνία της Μαδρίτης άνοιγε το δρόμο για μια «εφ' όλης της ύλης» διαπραγμάτευση, αφού η κυβέρνηση Σημίτη αναγνώρισε - μετά την κρίση των Ιμίων (Γενάρης 1996), που συνδέθηκε με την τουρκική θεωρία περί «γκρίζων ζωνών» - τα «ζωτικά συμφέροντα και ενδιαφέροντα της κάθε χώρας στο Αιγαίο», δηλαδή τις τουρκικές διεκδικήσεις που κινούνται και πέρα από τα όρια του Διεθνούς Δκαίου. Αναφορά που δικαιώνει την Τουρκία, που ζητάει αναγνώριση συμφερόντων της πέρα από τα «νόμιμα συμφέροντα» που ορίζονται από το Διεθνές Δίκαιο.

Επίσης, στη Μαδρίτη υπάρχει «δέσμευση αποφυγής μονομερών ενεργειών στη βάση του αμοιβαίου σεβασμού», όπως «μονομερείς ενέργειες» χαρακτηρίζει η Τουρκία τις πράξεις άσκησης κυριαρχικών δικαιωμάτων εκ μέρους της Ελλάδας, π.χ. επέκταση των ελληνικών χωρικών υδάτων στα 12 μίλια, πράξη για την Τουρκία «κάζους μπέλι» (αιτία πολέμου).

Συνέχεια αυτής της διαδικασίας που τελεί σταθερά υπό την αμερικανική εποπτεία, αποτελεί η πρόσφατη επιστολή του πρωθυπουργού της Τουρκίας Τ. Ερντογάν προς τον Ελληνα ομόλογό του Γ. Παπανδρέου για εφ' όλης της ύλης διαπραγμάτευση στη βάση των τουρκικών δεκδικήσεων. Η επιστολική δεν έχει δοθεί στη δημοσιότητα, ενώ εκκρεμεί και η απάντηση της ελληνικής πλευράς.

Το ΚΚΕ είχε έγκαιρα προειδοποιήσει για το τι ακριβώς σημαίνουν αυτές οι αποφάσεις και ποιο είναι το διακύβευμα. Τους κινδύνους, που σηματοδοτούσε για τη χώρα και το λαό, η αποδοχή και η έγκριση της νέας δομής του ΝΑΤΟ, είχε επισημάνει έγκαιρα το ΚΚΕ με ανακοίνωσή του το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του Κόμματος στις 3 Δεκέμβρη 1997, που αναφερόταν στις αποφάσεις της Συνόδου των Υπουργών Αμυνας του ΝΑΤΟ:

«Μέσα στα πλαίσια του ΝΑΤΟ ακυρώνεται η δυνατότητα της χώρας μας να υπερασπίζεται τα σύνορά της, τα εδάφη της. Αυτό το δικαίωμα εκχωρείται στις ΗΠΑ και στο ΝΑΤΟ. Στα πλαίσια αυτά δυναμώνει ο ρόλος των ΗΠΑ ως επιδιαιτητών ανάμεσα στις διαφορές που έχουν προκύψει μεταξύ των κυβερνήσεων της Ελλάδας και της Τουρκίας και διευκολύνεται, μέσω των Μέτρων Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης και της "βήμα προς βήμα" προσέγγισης, μια λύση - πακέτο τύπου Ντέιτον».

Παρέμβαση έγινε από το ΚΚΕ και στη Βουλή, με Επίκαιρη Ερώτηση που κατέθεσε η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Αλ. Παπαρήγα (4 Δεκέμβρη 1997) στον τότε πρωθυπουργό Κ. Σημίτη σχετικά με τις αποφάσεις του Συμβουλίου Υπουργών Αμυνας του ΝΑΤΟ και τη νέα στρατιωτική δομή, με την οποία συμφώνησε και υπέγραψε η ελληνική κυβέρνηση.

Στη συζήτηση που έγινε στη Βουλή στις 10 Δεκέμβρη 1997, ο Κ. Σημίτης ήταν προκλητικός στην τοποθέτησή του, καθώς φρόντισε όχι μόνο να διαφημίσει τη νέα δομή του ΝΑΤΟ, αλλά αναδρομικά να το αθωώσει για όλα τα χρόνια της δράσης του, κάνοντας λόγο για έναν «αμυντικό οργανισμό που εξυπηρετούσε τις ανάγκες άμυνας των χωρών - μελών στην αντιπαράθεση με τη Σοβιετική Ενωση»!

Η Αλ. Παπαρήγα κάλεσε την κυβέρνηση να φέρει στη Βουλή για κύρωση τη συμφωνία και σημείωσε: «Ο πρωθυπουργός απέδειξε ότι η κυβέρνηση είναι επικίνδυνη, καθώς όχι μόνο αθώωσε το ΝΑΤΟ λέγοντας ότι έγινε γιατί έπρεπε να αντιμετωπίσει τη Σοβιετική Ενωση. Το ΝΑΤΟ δεν έγινε μόνο για τη Σοβιετική Ενωση και για το Σύμφωνο της Βαρσοβίας. Εγινε για να αντιμετωπίσει τα λαϊκά κινήματα και τους λαούς. Και αθωώσατε αυτό το ΝΑΤΟ, που ξέρετε πολύ καλά ότι ευθύνεται όχι μόνο για επεμβάσεις».

Οι συνεχιζόμενες, σε στρατιωτικό επίπεδο, διαπραγματεύσεις για το Αιγαίο, στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ αλλά και η συμφωνία που υπάρχει για παράλληλη κατάργηση των δύο ΝΑΤΟικών κέντρων αεροπορικών επιχειρήσεων (6ο και 7ο CAOC) σε Εσκί Σεχίρ και Λάρισα και συγχώνευσή τους από το Μάρτη το 2010 σε ένα νέο, στο CAOC-4 στη Λάρισα, που υπάγεται στη Σμύρνη με εναλλασσόμενους στη θέση του διοικητή, Ελληνα και Τούρκο αξιωματικό, σηματοδοτώντας τη συνδιαχείριση του Αιγαίου υπό ΝΑΤΟική «ομπρέλα», επιβεβαιώνουν περίτρανα το ΚΚΕ και είναι αποτέλεσμα της κοινής πορείας, της ενιαίας στρατηγικής του δικομματισμού.

Επισημαίνεται πως για την ολοκλήρωση των ΝΑΤΟικών ρυθμίσεων, που μπήκαν στο τραπέζι με τη νέα δομή του ΝΑΤΟ το 1997, έμενε προς τακτοποίηση το θέμα της διασύνδεσης μέσω Σμύρνης των ραντάρ ελέγχου των εναέριων χώρων Ελλάδας και Τουρκίας. Η διασύνδεση αυτή των εναέριων χώρων των δύο χωρών σημαίνει και επανακαθορισμό των περιοχών επιτήρησης και αστυνόμευσης στο Αιγαίο, δηλαδή αλλαγές σε βάρος των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων, αφού ελληνικές περιοχές ευθύνης θα περάσουν υπό τουρκικό έλεγχο, χωρίς, βέβαια, να συμβεί και το αντίστροφο με την τουρκική ενδοχώρα.

Σήμερα, σχεδόν όλο το Αιγαίο (εθνικός και διεθνής χώρος), λόγω της διασποράς των ελληνικών νησιών, τελεί υπό την αρμοδιότητα των ελληνικών αρχών όσον αφορά τον έλεγχο και την αστυνόμευση των πτήσεων (FIR Αθηνών) σύμφωνα και με τις ρυθμίσεις του διεθνούς οργανισμού για την αεροπλοΐα ICAO.

Οι όποιες συζητήσεις στα ΝΑΤΟικά πλαίσια δεν αφορούν, όπως παραπλανητικά αναφέρεται, σε επιμέρους ζητήματα, αφού αντικειμενικά συνδέονται με τα θέματα των ορίων του εθνικού εναέριου χώρου, την εθνική κυριαρχία σε νησιά και νησίδες που από την Τουρκία θεωρούνται «γκρίζες ζώνες», την αρμοδιότητα του FIR και την έρευνα - διάσωση. Στρώνουν έτσι το έδαφος μιας ελληνοτουρκικής διαπραγμάτευσης, έξω από τα όρια και τους κανόνες του Διεθνούς Δικαίου, όπως ζητάει επίμονα η Αγκυρα και συνηγορούν οι ΗΠΑ, για συνολική διευθέτηση.

Μια διαπραγμάτευση που έτσι και αλλιώς γίνεται όλα αυτά τα χρόνια από τις κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και ΝΔ. Στο μεν στρατιωτικό επίπεδο, στην έδρα του ΝΑΤΟ, με αντικείμενο τα Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης (ΜΟΕ) στο Αιγαίο, που έχουν καταλήξει κατά καιρούς σε συμφωνίες για θέματα, όπως η «κόκκινη γραμμή» μεταξύ των αρχηγών ΓΕΕΘΑ και των αεροπορικών στρατηγείων Ελλάδας - Τουρκίας, η ανταλλαγή εικόνας για τον εναέριο χώρο του Αιγαίου μέσω ΝΑΤΟ, η εκατέρωθεν αποφυγή πτήσεων και ασκήσεων το καλοκαίρι και στη διάρκεια θρησκευτικών εορτών στο Αιγαίο και άλλα ζητήματα που αφορούν στην εύρυθμη λειτουργία του ΝΑΤΟ στην περιοχή και τη μετατροπή του Αιγαίου σε ΝΑΤΟική λίμνη. Σε διπλωματικό επίπεδο, με τους ατέρμονες «κύκλους» συζητήσεων μεταξύ των υπουργείων Εξωτερικών για τα λεγόμενα «χαμηλής έντασης» ζητήματα.