Σε τέτοια πρόχειρα καταλύματα ήταν αναγκασμένοι να μένουν οι μετανάστες

Πάνω από 2.000 Αφρικανοί μετανάστες πραγματοποίησαν την Πέμπτη 7 του Γενάρη πορεία διαμαρτυρίας για την επίθεση που δέχθηκαν συμπατριώτες τους με αεροβόλα, από νεαρούς Ιταλούς ρατσιστές, καθώς επέστρεφαν από τη δουλειά τους. Εκατοντάδες αστυνομικές δυνάμεις τους ...αντιμετώπισαν χρησιμοποιώντας κλομπ και δακρυγόνα, ενώ παρακολουθούσαν άπραγες τη στιγμή που ομάδα νεαρών ρατσιστών τους επιτίθονταν. Μάλιστα, υπάρχουν και αναφορές πως ένας επιχείρησε να πατήσει μετανάστη με μπουλντόζα... Μια ομάδα αποσπάστηκε από τη διαδήλωση και προκάλεσε σημαντικές ζημιές σε καταστήματα και αυτοκίνητα ενώ παράλληλα συγκρούστηκε με αστυνομικές δυνάμεις, με αποτέλεσμα να υπάρξουν δεκάδες συλλήψεις.

Η συνέχεια είναι γνωστή. Τουλάχιστον 1.300 μετανάστες μεταφέρθηκαν με λεωφορεία και τρένα σε διαφορετικά κέντρα κράτησης της νότιας Ιταλίας, απ' όπου στη συνέχεια αναμένεται να απελαθούν. Την ίδια στιγμή οι αρχές προχώρησαν στο γκρέμισμα των πρόχειρων καταυλισμών τους, ενώ άλλοι μετανάστες έφυγαν από την περιοχή τρομοκρατημένοι και κάποιοι άλλοι κρύφτηκαν φοβούμενοι νέες ρατσιστικές επιθέσεις.

Οι εξελίξεις αυτές, αν μη τι άλλο, έβγαλαν στην επιφάνεια τις απάνθρωπες συνθήκες διαβίωσης και εργασίας των μεταναστών στη γειτονική χώρα. Οι σύγχρονοι σκλάβοι, που είτε έχουν είτε δεν έχουν άδεια εργασίας - διαμονής στην Ιταλία, δουλεύουν πάνω από 12 ώρες τη μέρα στα χωράφια για 20-25 ευρώ μεροκάματο, από τα οποία - σύμφωνα με δημοσιεύματα - τα 5 τα δίνουν στην τοπική μαφία, την Ντρανγκέτα, για «προστασία». Μάλιστα, έχει δημοσιευτεί πως πιθανά οι πρώτοι πυροβολισμοί που σημειώθηκαν να προήλθαν από τη μαφία για να ασκήσει πίεση, να εκφοβίσει και να προειδοποιήσει όσους δεν ήθελαν να ...συμμορφωθούν στην πληρωμή της «προστασίας». Στην πόλη Ροζάρνο - στην οποία κατοικούν περίπου 16.000 άνθρωποι - θα πρέπει να σημειωθεί πως πρόσφατα το Δημοτικό Συμβούλιο παύθηκε από τις δικαστικές αρχές καθώς αποδείχθηκε ότι πολλά μέλη του είχαν σχέσεις με το οργανωμένο έγκλημα.

Στη βάρβαρη εκμετάλλευση θα πρέπει να προστεθούν και οι άθλιες συνθήκες διαβίωσης των μεταναστών, οι οποίοι βρίσκουν καταφύγιο σε εγκαταλειμμένα κτίρια, παράγκες ή σε πρόχειρα καταλύματα χωρίς ηλεκτρισμό, πόσιμο νερό και ζουν στις χειρότερες συνθήκες. Αντίστοιχες καταστάσεις έχουμε δει και στη χώρα μας, που θυμίζουν σκλαβιά και Μεσαίωνα.

Ενίσχυση της ξενοφοβίας και του ρατσισμού εκφράστηκε από τις δηλώσεις πολιτικών της κυβέρνησης του Σίλβιο Μπερλουσκόνι. Ο υπουργός Εσωτερικών, Ρομπέρτο Μαρόνι, ισχυρίστηκε πως για την κατάσταση φταίει η «ανεκτικότητα» της πολιτικής των προηγούμενων κυβερνήσεων. Ο υπουργός χωρίς χαρτοφυλάκιο Ρομπέρτο Καλντερόλι, της «Λίγκας του Βορρά», υπεραμύνθηκε της ρατσιστικής πολιτικής της κυβέρνησης και υποστήριξε πως με την ανεργία να φτάνει στο 18% στη νότια Ιταλία «η εργασία θα πρέπει να δίνεται στους Ιταλούς ...και όχι στους παράνομους μετανάστες». Μέσα σ' αυτό το κλίμα επέλεξε η κυβέρνηση, μέσω της υπουργού Παιδείας, Μαριαστέλα Τζελμίνι, να ανακοινώσει πως σε κάθε σχολικό τμήμα τα ξένα παιδιά δε θα πρέπει να ξεπερνούν το 30% του συνόλου...

Χαρακτηριστικό της «άρρωστης» κατάστασης που επικρατεί στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα είναι και οι δηλώσεις του γενικού γραμματέα της μεγαλύτερης εργατικής ομοσπονδίας της χώρας, CGIL, Τζουλιέλμο Επιφάνι, ο οποίος αρκέστηκε απλά να καταδικάσει «τη βία, από όπου και αν προέρχεται».

Οι τελευταίες εξελίξεις στο Ροζάρνο θα μπορούσε κανείς να πει πως ήταν αναμενόμενες. Και αυτό εξαιτίας της προωθούμενης αντιμεταναστευτικής πολιτικής συνολικά της Ευρωπαϊκής Ενωσης, που στην Ιταλία σήμερα εκφράζεται από τους νόμους και τα μέτρα που παίρνει η κυβέρνηση Μπερλουσκόνι. Στη Γερουσία ψηφίστηκε τον περασμένο Ιούλη νόμος με τον ψευδεπίγραφο τίτλο «Νόμος για την Ασφάλεια», με τον οποίο θεσπίζεται το αδίκημα της «λαθρομετανάστευσης», που προβλέπει επιβολή προστίμου 5.000-10.000 ευρώ και άμεση απέλαση των «παραβατών». Ο νόμος αυτός ποινικοποιεί τη λεγόμενη παράνομη μετανάστευση, δηλαδή τους ανθρώπους αυτούς που έχουν ξεριζωθεί από τις χώρες τους εξαιτίας των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων, της φτώχειας και της ανέχειας.

Θεσπίζει επίσης το «χαφιεδισμό», αφού γίνεται επιπλέον υποχρεωτική η καταγγελία των μεταναστών στη δικαστική αρχή, με μόνη εξαίρεση τους διευθυντές σχολείων και τους γιατρούς (αρχικά τους περιλάμβανε, ωστόσο αποσύρθηκε η συγκεκριμένη διάταξη λόγω των σημαντικών αντιδράσεων). Μάλιστα, θεσπίζονται και οι λεγόμενες περιπολίες εθελοντών για να ...βοηθούν την αστυνομία στο «έργο» της, μέτρο που τάσσεται όχι μόνο κατά των μεταναστών αλλά και των δημοκρατικών δικαιωμάτων όλου του λαού.

Το προωθούμενο κλίμα ξενοφοβίας και ρατσισμού στην Ιταλία δεν είναι ξένο και στη χώρα μας (τα γκέτο μεταναστών είναι γνωστά, οι άθλιες συνθήκες που δουλεύουν και ζουν, οι «Μανωλάδες»). Εχει στόχο να καλλιεργηθεί όλο και περισσότερο η αντίληψη πως για τα οξυμένα προβλήματα του λαού ευθύνονται οι μετανάστες. Με διαφοροποιημένο τρόπο επιχειρείται να ενισχυθούν, να εντατικοποιηθούν αντιδραστικοί, αντιλαϊκοί νόμοι που στρέφονται ενάντια στους μετανάστες και την εργατική τάξη συνολικά. Γι' αυτό και η απάντηση πρέπει να είναι ταξική και ενιαία.

Ο Λένιν τότε την ονόμασε «εξηλεκτρισμό». Μα, μήπως και σήμερα δεν αναπτύσσεται ο λυσσώδης ανταγωνισμός μεταξύ των κρατών για την διασφάλιση ενεργειακών πηγών για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας; Γι' αυτό δεν γίνεται το εξοντωτικό μοίρασμα των αγορών; Γι' αυτό δε διεξάγεται διεθνώς η φλυαρία περί ανανεώσιμης πράσινης ενέργειας; Το διαφορετικό που αποκαλύπτει η ιστορική φράση του Λένιν βρίσκεται στην πρώτη λέξη που πάνω της πρόσθεσε τον «εξηλεκτρισμό». Είναι η λέξη Σοβιέτ, δηλαδή εργατικά, αγροτικά και στρατιωτικά συμβούλια. Με μια λέξη λαϊκά συμβούλια. Ο υπέρτατος βαθμός άμεσης δημοκρατίας. Η εκκλησία του δήμου. Η λαϊκή εγρήγορση. Ηταν η εφαρμοσμένη επαναστατική θέληση του ρωσικού λαού για την ανάπτυξη του νεοσύστατου εργατικού κράτους της καθυστερημένης ρωσικής κοινωνίας. Το αποτέλεσμα είναι γνωστό. Το ρωσικό εργατικό κράτος και μετέπειτα ως Ενωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών, κατόρθωσε σε 70 χρόνια που τα μισά ήταν χρόνια καταστροφής, εμφυλίου και εξωτερικού πολέμου, καπιταλιστικού αποκλεισμού και περικύκλωσης, να αναδειχθεί σε κορυφαία δύναμη του πλανήτη. Είναι κάτι που σε αναλογία τα ανεπτυγμένα καπιταλιστικά κράτη χρειάστηκαν πάνω από 200 χρόνια με αιματηρούς παγκόσμιους κατακτητικούς πολέμους, υποδούλωσης, εκμετάλλευσης και επιβολής καθυστέρησης λαών και περιοχών, πατώντας στα κληρονομημένα προνόμια μιας εκτεταμένης αποικιοκρατίας και δουλεμπορίου. Επιπρόσθετα, και παρά τη μεγάλη καπιταλιστική τους ανάπτυξη δεν μπόρεσαν μέχρι σήμερα να επιλύσουν ολοκληρωμένα βασικά λαϊκά προβλήματα που στην ΕΣΣΔ είχαν λυθεί όπως υγεία, παιδεία, εργασία, ασφάλιση, κοινωνική περίθαλψη κλπ.