ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Το θράσος

Γρηγοριάδης Κώστας

«Κυριαρχεί το θράσος», έγραφε τις προάλλες ο αρθρογράφος του ΒΗΜΑΤΟΣ. Και ποιος να διαφωνήσει με το πασιφανές;

Θράσος έχουν, μεταξύ πολλών άλλων, όσοι κλέβουν τον ιδρώτα του λαού, του εργαζόμενου, του αγρότη, του αυτοαπασχολούμενου.

Θράσος έχει αυτός που επιτρέπει να βρίσκονται παιδιά στους δρόμους, και άλλα στο μεροκάματο, αμόρφωτα.

Θράσος έχει αυτός που καταδικάζει στην αρρώστια και στο θάνατο το φτωχό που δεν έχει να πληρώσει ή να καλοπληρώσει για την υγεία του.

Θράσος έχει ο δικαστής και ο αστυνόμος, ο πολιτικός και ο δικηγόρος, ο δημοσιογράφος, που δικαιώνει τους εκμεταλλευτές, που στηρίζει τους ισχυρούς, που προστατεύει τους κλέφτες του κοινωνικού πλούτου.

Μόνο που ο αρθρογράφος της εφημερίδας άλλα είχε στο μυαλό του.

Θράσος καταλόγισε στους αγρότες, επειδή τάχα «μαχαιρώνουν στην πλάτη ό,τι απομένει από την ελληνική οικονομία», και συνέχισε το «κατηγορώ» περί θράσους ενάντια σε όλους, πλην του ΠΑΣΟΚ, επιφυλάσσοντας «ιδιαίτερη μεταχείριση» στο ΚΚΕ και τους κομμουνιστές.

Οι μεγαλέμποροι και οι μεσάζοντες γλεντάνε με τον κόπο και την αγωνία του αγρότη.

Τα λαϊκά νοικοκυριά χρυσοπληρώνουν τα τρόφιμα, για να μπορούν οι «έχοντες» να τρώνε και να πίνουν, να κάνουν βόλτες με κότερα και τζιπ.

Οι μεγάλες επιχειρήσεις «εκσυγχρονίστηκαν» με το κρατικό χρήμα, αδειάζοντας τα ταμεία, χωρίς να μείνει «σάλιο» για τους ανθρώπους της δουλειάς και τους συνταξιούχους.

Κι αυτός ο αρθρογράφος μιλάει για το θράσος των... αγροτών.

Ε, χρειάζεται μεγάλο θράσος για να υποστηρίξει κάποιος ενυπόγραφα, αυτήν την ξεφτίλα...

Κάνουν το λογαριασμό...

Τα ρέστα της δίνει στο πρωτοσέλιδο άρθρο της η χτεσινή «Καθημερινή», αναπαράγοντας την κυβερνητική προπαγάνδα, αλλά κυρίως τις επιδιώξεις της τάξης που με συνέπεια υπηρετεί. Γράφει στο κύριο άρθρο της η εφημερίδα, υπό τον τίτλο «Δίκαιες τομές»: «Η κυβέρνηση ορθώς δεν υποχωρεί έναντι των αγροτοσυνδικαλιστών. Μια υποχώρηση θα έκανε πιο δύσκολο και ακριβό τον δανεισμό για το ελληνικό κράτος, σε μια εξαιρετικά δύσκολη στιγμή. Παράλληλα, θα έδινε το μήνυμα σε άλλες κοινωνικές ομάδες πως "όποιος πιέζει και εκβιάζει, ικανοποιεί τα αιτήματά του". Φτάσαμε σε ένα αδιέξοδο. Οι υψηλόβαθμοι δημόσιοι υπάλληλοι δεν είναι δυνατόν να διατηρούν προκλητικά επιδόματα, χωρίς μάλιστα να παράγουν ουσιαστικό έργο. Αλλά και η ειδική κατηγορία αγροτών που εθίστηκε στις επιδοτήσεις και την άσκηση του επαγγέλματος από... το καφενείο, πρέπει να αντιληφθεί τη νέα πραγματικότητα. Η κυβέρνηση έχει μια ευκαιρία να επιβάλει γενναίες τομές. Πρέπει, όμως, να αποδείξει ότι θα είναι δίκαιες και πως δεν θα υποχωρήσει απέναντι σε καμία ομάδα ή συντεχνία, όσο ισχυρή και να είναι».

... χωρίς τον ξενοδόχο

Σύμφωνα με την εφημερίδα, ο αγώνας των αγροτών, προκειμένου να επιβιώσουν στη γη τους είναι καταδικαστέος, επειδή επιβαρύνει τον κρατικό δανεισμό. Ακόμα παραπέρα: Οι αγρότες είναι εκβιαστές, οι οποίοι, μαζί με τους δημόσιους υπάλληλους «διατηρούν προκλητικά επιδόματα, χωρίς μάλιστα να παράγουν ουσιαστικό έργο». Είναι, ακόμα, θαμώνες των καφενείων, ομάδα και συντεχνία, απέναντι στην οποία η κυβέρνηση δεν πρέπει να υποχωρήσει και να επιβάλει τις «τομές» της. Δηλαδή, τις ανατροπές εκείνες, που στο πλαίσιο της ΚΑΠ επιδιώκουν να διώξουν τους πολλούς φτωχούς και μεσαίους αγρότες από τη γη τους και να ενισχύσει τους λίγους και μεγάλους, που θα συγκεντρώσουν τη γη σε μεγάλες αγροτοκαπιταλιστικές επιχειρήσεις. Αυτό συμφέρει την τάξη που υπηρετεί η «Καθημερινή» και αυτά - κατά το αναμενόμενο - γράφει η εφημερίδα, στέλνοντας μήνυμα στην κυβέρνηση να καταχεριάζει και να συκοφαντεί όποιον αγωνίζεται, μην τυχόν και καθυστερήσουν οι αναδιαρθρώσεις που έχει ανάγκη το κεφάλαιο για να διατηρήσει και να αυξήσει την κερδοφορία του. Καλή και φιλότιμη η προσπάθεια της εφημερίδας, αλλά λογαριάζει και αυτή (όπως και η κυβέρνηση) χωρίς τον ξενοδόχο...

Τα δίνουν όλα στο κεφάλαιο

Τελικά υπάρχουν ή δεν υπάρχουν χρήματα; Το υπουργείο Εργασίας, με τις προχτεσινές ανακοινώσεις του, έδωσε απάντηση. Και η απάντηση είναι ξεκάθαρη και συνάμα προκλητική. Για τις επιχειρήσεις χρήματα υπάρχουν και μάλιστα πολλά. Για τους εργαζόμενους, τους απολυμένους και τους ανέργους «δεν υπάρχει σάλιο»!

Την ώρα που δύο στους τρεις ανέργους, δηλαδή 500.000 σε σύνολο 750.000, δε λαμβάνουν ούτε ένα ευρώ, είναι αποκλεισμένοι και από αυτό το πενιχρό επίδομα των 454 ευρώ, το υπουργείο Εργασίας ανακοινώνει το πρόγραμμα επιδότησης των ασφαλιστικών εισφορών, με το οποίο 750 εκατομμύρια ευρώ θα καταλήξουν στα συρτάρια των επιχειρήσεων. Αλλα 200 εκατομμύρια ευρώ προορίζονται για προγράμματα κατάρτισης, ενώ ακολουθεί το Επιχειρησιακό Σχέδιο, το οποίο είχε επεξεργαστεί η ΝΔ, σύμφωνα και με τη στρατηγική της Ευρωπαϊκής Ενωσης, με το οποίο σχεδόν 3 δισεκατομμύρια ευρώ θα στηρίξουν τους... αναξιοπαθούντες κεφαλαιοκράτες.

Ακόμα πιο προκλητικό όμως είναι το επιχείρημα που προβάλλουν για να μπουκώσουν με χρήμα τους εργοδότες: Και τι θέλετε, να αφήσουμε τις επιχειρήσεις να κλείσουν; Το εύρημά τους φτηνό αναμάσημα. Πάνω από δέκα χρόνια τώρα, με τις «ενεργητικές πολιτικές απασχόλησης» δισεκατομμύρια ευρώ κατευθύνθηκαν προς τη μεγαλοεργοδοσία, και το αποτέλεσμα ήταν πάντα το ίδιο. Η ανεργία αντί να μειώνεται αυξάνεται ραγδαία, στην καλύτερη περίπτωση, και για όσο διάστημα διαρκούν τα προγράμματα, το πραγματικό της μέγεθος αποκρύβεται, για να εμφανιστεί ακόμα πιο αυξημένο στην επόμενη χρονική στιγμή. Το ΠΑΣΟΚ, το φθινόπωρο του 2003, ανακοίνωνε ένα μεγαλόπνοο πρόγραμμα επιδοτήσεων και επιχορηγήσεων στις επιχειρήσεις δήθεν για να στηριχτεί η απασχόληση. Σήμερα, αναλαμβάνοντας την κυβερνητική εξουσία, αρχίζει ακριβώς από εκεί που είχε αφήσει τα πράγματα. Τότε το επιχείρημα ήταν η «ανάπτυξη» και η «ισχυρή Ελλάδα», τώρα η κρίση, η πολιτική του όμως παραμένει ίδια.

Ομως, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ δεν αρκείται μόνο στο ζεστό χρήμα. Με το προσχέδιο νόμου για τις ευέλικτες μορφές απασχόλησης, κρατά σε ισχύ όλο το μαύρο καθεστώς των αντεργατικών νόμων στην αγορά εργασίας, που ως τελικό αποτέλεσμα έχουν να κάνουν ακόμα πιο φτηνή την εργατική δύναμη του εργάτη. Το επικοινωνιακό «λίφτινγκ» του υπουργείου Εργασίας δεν μπορεί να κρύψει ότι και με το νέο νομοσχέδιο οι εργαζόμενοι θα συνεχίσουν να ενοικιάζονται (προσωρινή απασχόληση) σαν να ήταν αντικείμενα, θα συνεχίσουν να δουλεύουν μερική απασχόληση και να αυξομειώνεται το ημερήσιο ωράριό τους, ανάλογα με τις ανάγκες του επιχειρηματία. Και αύριο, όπως χτες, οι επιχειρήσεις θα μπορούν να θέτουν σε διαθεσιμότητα το προσωπικό τους, των οποίων το εισόδημα θα μειώνεται στο μισό, να επιβάλλουν την εκ περιτροπής εργασία (λιγότερες μέρες εργασίας χωρίς απολαβές), να έχουν φτηνούς εργαζόμενους με «μπλοκάκι», να καταστρατηγούν το οχτάωρο και το σταθερό ημερήσιο χρόνο εργασίας μέσα από τη λεγόμενη διευθέτηση, κλπ.

Ολο το αντεργατικό οπλοστάσιο στην αγορά εργασίας παραμένει αναλλοίωτο. Θα συνεχίσει να λειτουργεί με όλη του την «ιπποδύναμη», να αλέθει τους εργάτες, να τους κάνει ακόμα πιο φτηνούς. Και απέναντι σε αυτή την απροκάλυπτη και προκλητική στήριξη της κερδοφορίας του μεγάλου κεφαλαίου, οι εργάτες έχουν μόνο ένα δρόμο. Να αντιταχθούν σθεναρά σε αυτή την πολιτική, να παλέψουν και να διεκδικήσουν σταθερή και πλήρη απασχόληση, κατάργηση όλων των αντεργατικών νόμων, ουσιαστική προστασία όλων των ανέργων.