Σημειώνεται ότι μόνο στο ΙΚΑ το χρέος του κράτους από τους θεσμοθετημένους πόρους ξεπερνά τα 10 δισεκατομμύρια ευρώ, πέρα από τα 4,7 δισεκατομμύρια ευρώ που είναι τα βεβαιωμένα και μη καταβληθέντα χρέη των επιχειρήσεων, ανάμεσα στις οποίες είναι και δημόσιες επιχειρήσεις. Και ενώ η κυβέρνηση δε δίνει ούτε ένα μέρος των χρεών, δεν κάνει τίποτα το ουσιαστικό για την καταβολή από τους ιδιώτες των βεβαιωμένων και παράνομα παρακρατηθέντων εισφορών - αντίθετα ετοιμάζει νομοθέτημα για πάγιο τρόπο ρύθμισης των χρεών - λέει στα Ταμεία να εκποιήσουν την περιουσία τους. Και βέβαια η θηλιά της οικονομικής ασφυξίας που περνά η κυβέρνηση στα Ταμεία δεν μπορεί να υποβαθμιστεί με τα ψίχουλα των 580 εκατομμυρίων ευρώ που τοποθετήθηκαν στο Ταμείο Αλληλεγγύης για την κοινωνική ασφάλιση (ΑΚΑΓΕ) που συγκροτήθηκε - μεταξύ άλλων - για να χρυσωθεί το χάπι των αντιασφαλιστικών μεταρρυθμίσεων.

Ο ωμός οικονομικός εκβιασμός δεν είναι άσχετος και με τη θέση της κυβέρνησης για άμεση προώθηση των ανατροπών που σχεδιάζονται και έχουν παρουσιαστεί με τη μορφή των «δομικών αλλαγών». Πυρήνας αυτών των ανατροπών είναι ο διαχωρισμός των συντάξεων σε δύο μέρη, με το κράτος να περιορίζεται μόνο στην κάλυψη ενός ελάχιστου «προνοιακού» τμήματος, ενώ το υπόλοιπο μέρος θα καθορίζεται σε «ανταποδοτική βάση», ανάλογα δηλαδή με τις εισφορές και τα χρόνια εργασίας και το βάρος αυτής της σύνταξης θα σηκώνει στην πλάτη του αποκλειστικά ο εργαζόμενος με τις εισφορές του. Για το νέο αυτό μοντέλο ασφάλισης που καταργεί στην πράξη τον κοινωνικό της χαρακτήρα και περιορίζει δραστικά τη συμμετοχή του κράτους στη χρηματοδότησή του, θα υπάρξουν ανακοινώσεις στην επόμενη συνεδρίαση της Επιτροπής από τον υπουργό Εργασίας. Ωστόσο ο Γ. Παπακωνσταντίνου έκανε σαφές ότι οι προτάσεις της κυβέρνησης θα επικυρωθούν πρώτα από την Ευρωπαϊκή Ενωση, πριν εξεταστούν και ψηφιστούν από τη Βουλή!

Ο υπουργός τάχθηκε ευθέως υπέρ του «ανταποδοτικού συστήματος» κάτι που έτσι και αλλιώς θα οδηγήσει σε ριζική μείωση των συντάξεων και συνέδεσε τη χρηματοδότηση και την ανεύρεση νέων πόρων με τις αλλαγές στο σύστημα της Κοινωνικής Ασφάλισης. Για το νέο φόρο είπε ότι είναι «ανεπίκαιρος», αλλά παρουσιάζοντας τη «βεντάλια» των πιθανών πόρων, δεν απέκλεισε την αύξηση της φορολογίας στα εισοδήματα φυσικών και νομικών προσώπων (κατά 1%), αλλά και στο ΦΠΑ (π.χ. καυσίμων) είτε φόρο σε τυχερά παιχνίδια.

Στο πλαίσιο αυτό, και στο όνομα της εξοικονόμησης πόρων, επανέλαβε τη θέση για διαχωρισμό των κλάδων Υγείας από τα ασφαλιστικά ταμεία και την ένταξή τους στο ΕΣΥ, κάτι που θα οδηγήσει σε παραπέρα συρρίκνωση των παροχών Υγείας. Ακόμα επανέφερε την πρόταση για σύμπραξη των τεσσάρων μεγάλων ασφαλιστικών ταμείων και την από κοινού προμήθεια φαρμάκων και υλικών από την αγορά.

Αλλά ενώ η κυβέρνηση και τα στελέχη της αναλώνονται σε ασκήσεις για την ανεύρεση μείωσης των δαπανών υγείας, χωρίς να μπορούν να αποκρύψουν ότι τελικά η πραγματική τους πρόθεση είναι ο περιορισμός των παροχών στους ασφαλισμένους, το πάρτι της ληστείας από τους φαρμακοβιομήχανους και μεγαλέμπορους καλά κρατεί. Σύμφωνα με εισήγηση μέλους της Επιτροπής, οι φαρμακοβιομήχανοι και οι έμποροι λεηλατούν Ταμεία και ασφαλισμένους βρίσκοντας νέες «τεχνικές». Ετσι αντικαθιστούν παλιά ασφαλή και αποτελεσματικά φάρμακα με άλλα παρόμοια, αλλά πολύ ακριβότερα. Η αύξηση στην τιμή τους φτάνει σε αστρονομικά ποσοστά, αφού π.χ. φάρμακα για το σακχαρώδη διαβήτη από 2,41 ευρώ στη «νέα μορφή» πουλιέται 130,26 ευρώ, τα αντιυπερτασικά από 2,25 ευρώ πωλούνται στην τιμή των 72,32 ευρώ, τα αντιψυχωτικά από 2,53 ευρώ στα 144,37 ευρώ! Παράλληλα αλλάζουν και τη συσκευασία, αφού αντικατέστησαν τις μικρότερες με μεγαλύτερες, χωρίς όμως αυτός ο μεγαλύτερος αριθμός που περιέχεται στη συσκευασία να είναι αναγκαίος στους ασθενείς.

Στο μεταξύ στο στόχαστρο της κυβέρνησης παραμένουν και οι αναπηρικές συντάξεις καθώς μετά την παρουσίαση του «προβλήματος» αρχικά από τον υπουργό Εργασίας, στις πρώτες συνεδριάσεις της Επιτροπής, σχετική εισήγηση που ετοιμάστηκε από τον πρόεδρό της Α. Στεργίου κάνει λόγο «για ανησυχητική αύξηση του αριθμού συνταξιούχων λόγω αναπηρίας», την ώρα μάλιστα που καταγράφεται μείωση, ενώ όπως ισχυρίζεται «ο μεγάλος αριθμός συνταξιούχων αναπηρίας συμπεριλαμβάνεται ανάμεσα στα αίτια της κρίσης της κοινωνικής ασφάλισης»! Αυτά όταν οι αναπηρικές συντάξεις είναι συντάξεις πείνας, 300 και 400 ευρώ. Χαρακτηριστικό των προθέσεων τέτοιων εισηγήσεων είναι και οι εξωφρενικές διατυπώσεις όπως «αν κάποιος εισέλθει στη σύνταξη αναπηρίας δύσκολα εξέρχεται από αυτή»(!) και πως «το ποσό της σύνταξης λόγω αναπηρίας είναι συχνά μεγαλύτερο από εκείνο της σύνταξης λόγω γήρατος, αφού οι συνταξιούχοι λόγω αναπηρίας είναι νεότεροι και έχουν ανήλικα παιδιά, για τα οποία λαμβάνουν προσαυξήσεις λόγω οικογενειακών βαρών (επίδομα παιδιών)»!