Η κινητικότητα που παρουσιάζεται, για παράδειγμα, στο Κιλκίς είναι από τις πλέον χαρακτηριστικές:
Την Πέμπτη 28 του Γενάρη, το Αστυνομικό Τμήμα Δοϊράνης καταγράφει τους αριθμούς κυκλοφορίας των τρακτέρ που είναι στα μπλόκα, φτιάχνει κατάσταση με τα τρακτέρ αυτά και συντάσσει επιστολή, την οποία αποστέλλει πάραυτα στη Διεύθυνση Γεωργίας Κιλκίς, ζητώντας να μάθει «τους ιδιοκτήτες των αγροτικών μηχανημάτων, προκειμένου να περατώσουμε σχετική δικογραφία».
Την Πέμπτη 28 του Γενάρη, η Διεύθυνση Γεωργίας παραλαμβάνει την επιστολή, εντοπίζει σε ποιους ανήκουν τα τρακτέρ, συντάσσει σχετική επιστολή και - επίσης πάραυτα - αποστέλλει «τα στοιχεία των ιδιοκτητών των ζητηθέντων αγροτικών μηχανημάτων».
Την Πέμπτη 28 του Γενάρη, το Αστυνομικό Τμήμα παραλαμβάνει την επιστολή προφανώς για να προχωρήσει στα περαιτέρω...
Ολα έγιναν την Πέμπτη, εν ριπή οφθαλμού, από δύο δημόσιες υπηρεσίες, που αν πήγαινε κάποιος πολίτης να εξυπηρετηθεί θα σερνόταν μία και δύο και τρεις μέρες (ή μήπως άγνωστο το πόσες μέρες;) για να πάρει κάποια βεβαίωση, ένα πιστοποιητικό, ή κάποιο έγγραφο. Ετσι είναι τα πράγματα. Γιατί, μπορεί να ζούμε σε μια κοινωνία που οι πάντες καταγγέλλουν τις κρατικές υπηρεσίες ότι δε λειτουργούν, σε μια χώρα που το δημόσιο το ταυτίζουν με την κωλυσιεργία και το ραχάτι, ζούμε όμως σε ένα κράτος που είναι απόλυτα θωρακισμένο και λειτουργεί ρολόι, όταν πρόκειται να προασπίσει αυτό που η κυρίαρχη τάξη θεωρεί συμφέρον της, ενάντια στον αγωνιζόμενο λαό.
Αναστολή κινητοποιήσεων των εργαζομένων, στο όνομα της αντιμετώπισης της κρίσης, αξιώνουν στο χτεσινό άρθρο τους «Τα Νέα», φλερτάροντας επικίνδυνα με την ιδέα του «γύψου» στα πολιτικά και συνδικαλιστικά δικαιώματα του εργαζόμενου λαού. «Οι ώρες που διέρχεται η χώρα είναι κρίσιμες. Επιβάλλεται να ανασταλούν, προσωρινά έστω, διεκδικήσεις που είναι φανερό ότι δεν μπορούν να ικανοποιηθούν. Για τον απλούστατο λόγο ότι η οικονομία μας δεν τις αντέχει», υπογραμμίζεται χαρακτηριστικά στο άρθρο της εφημερίδας, με το οποίο καλείται ταυτόχρονα η κυβέρνηση «να δράσει άμεσα. Οσο επώδυνα και αν είναι τα απαιτούμενα μέτρα, οφείλει να τα πάρει αμέσως». Η αλήθεια είναι ότι είχε προηγηθεί η ομιλία του Γ. Παπανδρέου στη Βουλή με την οποία είχε «στοχοποιήσει» τις λαϊκές κινητοποιήσεις. «Δεν έχουμε τα περιθώρια σήμερα ως έθνος, ως λαός, ως ελληνισμός, να αντέξουμε παρατεταμένα μπλόκα, απεργίες και στάσεις», αποφάνθηκε ο πρωθυπουργός. Το ακριβώς αντίθετο όμως επιβάλλεται - και μάλιστα όσο ποτέ - να πράξουν οι εργαζόμενοι. Να οργανώσουν και ενισχύσουν με κάθε τρόπο τους αγώνες τους, να δείξουν έμπρακτα ότι δεν είναι διατεθειμένοι να κάνουν καμία θυσία για την κερδοφορία της πλουτοκρατίας. Είναι ο δικός τους μονόδρομος απέναντι στο μονόδρομο της συναίνεσης του μαύρου μετώπου της αντιλαϊκής επίθεσης.