Παίρνοντας τη σκυτάλη από τις προηγούμενες πανεργατικές απεργιακές κινητοποιήσεις και κλιμακώνοντας την πάλη τους ενάντια στην πολιτική που προστατεύει την κερδοφορία των μονοπωλίων, χιλιάδες εργαζόμενοι, γυναίκες και άντρες, άνθρωποι του μόχθου και νεολαίοι των λαϊκών οικογενειών θα ξεχυθούν στους δρόμους σε όλη την Ελλάδα, τιμώντας, όπως της πρέπει, την 8η Μάρτη, που φέτος συμπληρώνονται τα 100 χρόνια από την καθιέρωσή της ως Διεθνούς Μέρας της Γυναίκας.

Αντιπαλεύοντας την εκμετάλλευση στους τόπους δουλειάς, οι γυναίκες και οι άντρες εργαζόμενοι και οι νέοι παλεύουν για την ουσία της ισοτιμίας των γυναικών. Αυτό πρέπει να είναι το μήνυμα των συλλαλητηρίων που θα γίνουν σε διάφορες πόλεις της χώρας, το οποίο θα αναδειχθεί μέσα από τους στόχους πάλης, μέσα από τις σύγχρονες διεκδικήσεις του εργαζόμενου λαού. Στην Αθήνα το αγωνιστικό ραντεβού είναι στις 6.30 μ.μ. στο Πεδίον του Αρεως. Στη Λάρισα, προγραμματίζεται διαδήλωση στις 7 μ.μ. στην κεντρική πλατεία, ενώ την ίδια μέρα το Εργατικό Κέντρο Λάρισας έχει προκηρύξει δίωρη στάση εργασίας.

«Στην πορεία των 100 χρόνων, χιλιάδες γυναίκες αγωνίστριες, επώνυμες και ανώνυμες, επέλεξαν το δρόμο του οργανωμένου αγώνα, της ρήξης με την πολιτική της εκμετάλλευσης, της αντίστασης στο σύστημα που τρέφεται αναπαράγοντας και πολλαπλασιάζοντας την ανισοτιμία στις γυναίκες της τάξης μας. Χιλιάδες γυναίκες, συμμετέχοντας στο λαϊκό κίνημα και στους εργατικούς αγώνες, ανάγκασαν το καπιταλιστικό σύστημα να παραχωρήσει κατακτήσεις στην εργατική και λαϊκή οικογένεια», σημειώνεται στην ανακοίνωση του Πανεργατικού Αγωνιστικού Μετώπου για την Παγκόσμια Μέρα της Γυναίκας. «Κατακτήσεις που ήταν σημαντικές για τους εργαζόμενους και τις εργαζόμενες στη χώρα μας, αλλά που ποτέ δεν κάλυψαν τις πραγματικές ανάγκες τους και, φυσικά, συνέχισαν να συντηρούν τη γυναικεία ανισοτιμία και εκμετάλλευση. Αντίθετα, στις χώρες που οικοδομήθηκε ο σοσιαλισμός, η γυναίκα γνώρισε στην πράξη πως η κατάκτηση της ισοτιμίας είναι σύμφυτη με το σοσιαλιστικό σύστημα, που καταργεί την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο και μπορεί να παρέχει δομές και υπηρεσίες που πραγματικά υποστηρίζουν τη γυναίκα, την ελευθερώνουν».

Ενώ στη διακήρυξη της Ομοσπονδίας Γυναικών Ελλάδας σημειώνεται: «Τίποτα δεν μας χαρίστηκε. Ο,τι κατακτήσαμε είναι αποτέλεσμα αγώνων. Δεν χρωστάμε τίποτα για την κρίση που η κυρίαρχη τάξη δημιούργησε, για τα άδεια ταμεία που αυτή άδειασε, για τα χρέη που μας κληροδότησε. Γυναίκες του καθημερινού μόχθου, που μαζί με τους εργαζόμενους παράγετε τον υλικό και πνευματικό πλούτο, που γεννάτε, ανατρέφετε και σπουδάζετε τους αυριανούς εργαζόμενους του τόπου μας. Ξεσηκωθείτε πριν είναι αργά», σημειώνει η ΟΓΕ, μεταξύ άλλων, στη διακήρυξη για τις 8 Μάρτη.

Η επιτυχία των συλλαλητηρίων πρέπει να γίνει υπόθεση όλης της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων, των σπουδαστών, των μαθητών και των γονιών τους, των συνταξιούχων, των γυναικών των λαϊκών στρωμάτων που συσπειρώνονται στους συλλόγους της ΟΓΕ. Πρέπει πρώτα από όλα να γίνει υπόθεση των ταξικών συνδικάτων και ομοσπονδιών, να βρεθούν σε όλους τους χώρους δουλειάς που παρεμβαίνουν και σε νέους χώρους που δεν έχει «ριζώσει» ακόμα το ΠΑΜΕ. Το κάλεσμα για ξεσηκωμό στις 8 Μάρτη, σαν μια νέα, πιο μαχητική απάντηση στην εργοδοσία και τα αντεργατικά μέτρα που παίρνουν οι κυβερνήσεις για να φθηναίνει η εργατική δύναμη, πρέπει να φτάσει παντού. Τα εργοστάσια, τα γραφεία, τα μαγαζιά, τα ξενοδοχεία πρέπει να γίνουν ορμητήρια της παλλαϊκής κινητοποίησης.

Οι ταξικές συνδικαλιστικές δυνάμεις και το ριζοσπαστικό γυναικείο κίνημα καλούνται να δώσουν όλες τους τις δυνάμεις κουβεντιάζοντας με τους εργαζόμενους για την ανάγκη προστασίας της μητρότητας, προστασίας της γυναίκας εργαζόμενης, γιατί αυτός ο αγώνας θα φέρει αποτελέσματα για το σύνολο της εργατικής τάξης, διοργανώνοντας συσκέψεις, περιοδείες, ομιλίες.

Ο αγώνας για την ισοτιμία της γυναίκας αφορά τον αγώνα για τα δικαιώματα των εργαζομένων, αφορά και στη μάχη για την υπογραφή ικανοποιητικών συλλογικών συμβάσεων εργασίας, στην προβολή αιτημάτων όπως η απαγόρευση της νυχτερινής εργασίας των γυναικών στη βιομηχανία.

Αφορά στο Ασφαλιστικό, με την επιβεβλημένη επιστημονικά και οργανικά διαφορά της 5ετίας στην ηλικία συνταξιοδότησης ανάμεσα σε γυναίκες και άντρες. Καμία ανοχή στην απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου που αυξάνει τα όρια ηλικίας στις γυναίκες και άντρες του δημόσιου τομέα από 5 μέχρι 17 χρόνια.

Αφορά στην προστασία της μητρότητας, που είναι προστασία όλης της οικογένειας, είναι προστασία συνολικά της ζωής και των όρων εργασίας, ενώ σήμερα η μητρότητα στραγγαλίζεται στο όνομα της «ισότητας» και της ευελιξίας. Ο αγώνας για τα ιδιαίτερα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι γυναίκες εργαζόμενες λόγω φύλου, φέρνει ακόμα στο προσκήνιο την ανάγκη για πραγματικά μέτρα υγείας και ασφάλειας στους τόπους δουλειάς, αφού η γυναίκα επιβαρύνεται διπλά από την παραβίασή τους κατά το κυνήγι του κέρδους, με αποτέλεσμα να έχει δυσκολίες στη σύλληψη, στην εγκυμοσύνη, στη γέννα, στη λοχεία, μα και γενικότερα προβλήματα υγείας.

Το κεφάλαιο και τα κόμματά του αξιοποιούν τα αυξημένα προβλήματα και τις ιδιαίτερες ανάγκες των γυναικών για να προωθήσουν τα αντεργατικά τους μέτρα. Χαρακτηριστική είναι η αντιδραστική άποψη ότι η ευελιξία στην εργασία, η ημιαπασχόληση κλπ. βολεύουν τις γυναίκες και γι' αυτό οι γυναίκες πρέπει να τις προτιμούν!

Τα μέτρα που παίρνονται από ΕΕ και αστικές κυβερνήσεις, για το συνδυασμό - υποτίθεται - της επαγγελματικής με την οικογενειακή ζωή, κυρίως αποσκοπούν στο χτύπημα εργασιακών δικαιωμάτων και των δύο φύλων, μια και συνδέονται με την προώθηση της «ευελφάλειας». Στοχεύουν στο να μη γίνεται η μητρότητα ασύμφορη για την εργοδοσία. Συμβάλλουν στη διαμόρφωση συνείδησης, ότι το μεγάλωμα των παιδιών και γενικότερα η φροντίδα των μελών της οικογένειας είναι ατομική - οικογενειακή υπόθεση και όχι ευθύνη του κράτους για παροχή ανάλογων υποδομών και υπηρεσιών.