Σε μια εξαιρετικά κρίσιμη περίοδο, όπου οι αυτοαπασχολούμενοι και μικροί επαγγελματίες, βιοτέχνες, έμποροι μετρούν καθημερινά «απώλειες», που μεταφράζονται σε πλήθος «λουκέτων» και σε δεκάδες χιλιάδες καταχρεωμένες οικογένειες που ζουν μετά βίας, οι αγωνιστικές δυνάμεις στο συνδικαλιστικό κίνημα των ΕΒΕ δείχνουν για μια ακόμη φορά το δρόμο του αγώνα και της αντίστασης στην αντιλαϊκή θύελλα που εξαπέλυσαν κυβέρνηση - ΕΕ - μεγάλο κεφάλαιο και οι πολιτικοί συνοδοιπόροι τους. Η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη της Πανελλαδικής Συντονιστικής Επιτροπής Αγώνα των ΕΒΕ, που θα πραγματοποιηθεί το Σαββατοκύριακο 13-14 του Μάρτη στην Αθήνα, έρχεται να απαντήσει στις απαιτήσεις των καιρών και τις ανάγκες των μικρών ΕΒΕ, με μια προσπάθεια διεύρυνσης του περιεχομένου, του πλαισίου δράσης και των στόχων της, με έμφαση στην κοινή δράση με τις ταξικές δυνάμεις στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, το ΠΑΜΕ και τους μικρομεσαίους αγρότες που αγωνίζονται από τις γραμμές της ΠΑΣΥ.

Πρόκειται για μια προσπάθεια που ξεκινά από «κάτω» και συνοδεύεται από οργανωτικά μέτρα ώστε η λειτουργία της Συντονιστικής να γίνει ακόμη πιο αποτελεσματική, ευέλικτη, άμεση, με συνολικές, αλλά και τοπικές παρεμβάσεις, με εμπλουτισμό της δράσης της προκειμένου να καλύψει κάθε πτυχή της δουλειάς και της ζωής των μικρών ΕΒΕ. Αυτή την περίοδο, παράλληλα με τις αλλεπάλληλες αγωνιστικές πρωτοβουλίες που πήρε και υλοποίησε η Πανελλαδική Συντονιστική Επιτροπή, με το πανελλαδικό κλείσιμο των καταστημάτων στις 10 του Φλεβάρη, με τη συμμετοχή στις αγωνιστικές κινητοποιήσεις των εργαζομένων την ίδια μέρα, αλλά και στην πανεργατική απεργία στις 24 του Φλεβάρη, βρίσκονται σε εξέλιξη δεκάδες συσκέψεις σε όλη τη χώρα, προκειμένου να εμπλουτιστούν οι θέσεις της, να συσταθούν τοπικές συντονιστικές επιτροπές και να αναδειχθούν αντιπρόσωποι για την Πανελλαδική Συνδιάσκεψη. Τέτοιες, μεγάλες συσκέψεις πραγματοποιούνται σήμερα στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη, ενώ την προηγούμενη βδομάδα πραγματοποιήθηκε με μαζική συμμετοχή η σύσκεψη στον Πειραιά, όπου συστήθηκε η Επιτροπή Αγώνα με εκλογή 15μελούς Γραμματείας που θα αντιπροσωπεύσει την περιοχή στην Πανελλαδική Συνδιάσκεψη.

Η Γραμματεία της Πανελλαδικής Συντονιστικής Επιτροπής, στις 4 του περασμένου Δεκέμβρη, τονίζοντας ότι η θέση των μικρών αυτοαπασχολούμενων χειροτερεύει καθημερινά, ανακοίνωσε τη διεξαγωγή της Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης και σημείωνε: «Απευθυνόμαστε σε όλες τις αγωνιστικές δυνάμεις του συνδικαλιστικού κινήματος και τους καλούμε να αγκαλιάσουν και να στηρίξουν αυτή την προσπάθεια, γιατί στις σημερινές συνθήκες είναι ο μόνος δρόμος για μια άλλη πορεία του συνδικαλιστικού κινήματος σε αντίθεση και σε αντιπαράθεση με τις συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες ΓΣΕΒΕΕ, ΕΣΕΕ, που έχουν πλέον επιλέξει το δρόμο του κοινωνικού εταιρισμού, του εκφυλισμού και της εξαφάνισης κάθε αγωνιστικής φωνής».

Οι μικροί ΕΒΕ «μετρούν» πολλά δύσκολα χρόνια, που δημιούργησαν η ευρωενωσιακή, φιλομονοπωλιακή πολιτική των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Η περίφημη «ραχοκοκαλιά» της ελληνικής οικονομίας δέχτηκε και δέχεται ασφυκτικές πιέσεις που απειλούν να την καταστρέψουν ανεπανόρθωτα, καθώς ο αυτοαπασχολούμενος και η μικρή επιχείρηση με τους 2-3 εργαζόμενους δε χωρά στο νέο «μοντέλο» της «ανάπτυξης» της ΕΕ των κεφαλαιοκρατών, ειδικά μετά τη Στρατηγική της Λισαβόνας για την «οικονομία της γνώσης». Την τελευταία δεκαετία, ανεξάρτητα ποιος κυβερνά, τα στοιχεία είναι συντριπτικά. Κάθε χρόνο μειώνονται οι τζίροι και τα κέρδη των πολύ μικρών επιχειρήσεων. Κάθε χρόνο πολλαπλασιάζονται τα υπερκέρδη των μεγάλων επιχειρήσεων. Νέες πολυεθνικές αλυσίδες εξαπλώνονται ταχύτατα, στερώντας όλο και περισσότερους πελάτες από τα μικρομάγαζα μέσα από την άσκηση μιας επιθετικής πολιτικής.

Οι κυβερνήσεις των κεφαλαιοκρατών επιδίδονται σε εχθρική τακτική με δύο σκέλη. Από τη μία χειροτερεύουν τις συνθήκες λειτουργίας των πολύ μικρών επιχειρήσεων και από την άλλη ευνοούν ασύστολα τη δραστηριοποίηση των μεγάλων επιχειρήσεων. Εφαρμόζουν, για παράδειγμα, φορολογικές μεθόδους εξωλογιστικού προσδιορισμού του εισοδήματος, τις περαιώσεις και «αντικειμενικά κριτήρια», αποσπώντας εκατομμύρια ευρώ από τους μικρούς της αγοράς και της βιοτεχνίας, ανεξάρτητα εάν υπάρχει πραγματικά το ανάλογο εισόδημα. Παράλληλα μειώθηκε συστηματικά η φορολόγηση στις μεγάλες επιχειρήσεις, στο όνομα της βελτίωσης της «ανταγωνιστικότητας» της ελληνικής οικονομίας. Θεσπίστηκαν δυσμενείς αλλαγές στην επαγγελματική στέγη και στη χωροταξία, με αποτέλεσμα πολλές μικρές επιχειρήσεις να εκδιώχνονται με «συνοπτικές» διαδικασίες από τον οικιστικό ιστό. Την ίδια περίοδο δίνονταν αφειδώς άδειες ανέγερσης τεράστιων εμπορικών κέντρων που συγκεντρώνουν τον «αφρό» των εμπορικών επιχειρήσεων, ενώ και ξένοι κολοσσοί έστησαν μεγαθήρια σε κομβικά σημεία. Οι επιχορηγήσεις προς τις οργανωμένες βιομηχανικές περιοχές και πάρκα αυξάνονταν διαρκώς, ωστόσο μόνο οι οικονομικά εύρωστοι είχαν τη δυνατότητα μετεγκατάστασης, με αγορά οικοπέδων, πληρωμή υπηρεσιών κλπ.

Αποκλεισμένοι από τον τραπεζικό δανεισμό με τους επαχθείς όρους, αποκλεισμένοι στην πράξη από τα διάφορα προγράμματα για τις «μικρές» επιχειρήσεις με τους τζίρους των εκατομμυρίων ευρώ, οι μικρές επιχειρήσεις ήρθαν πολύ γρήγορα αντιμέτωπες με τις καταστροφικές συνέπειες των τεσσάρων «ελευθεριών» της Συνθήκης του Μάαστριχτ. Αθρόες εισαγωγές με ελαχιστοποίηση των δασμών, συρρίκνωση της βιομηχανικής παραγωγής που στέρησε πρώτες ύλες και από τη βιοτεχνία, συνειδητή άρνηση άσκησης κλαδικών πολιτικών, συστηματική υιοθέτηση των θέσεων του ΣΕΒ, του ΣΕΛΠΕ, των μεγαλοβιομηχάνων, μεγαλοεισαγωγέων, μεγαλεμπόρων. Αυτά είναι μερικά από τα βασικά χαρακτηριστικά των εχθρικών προς τους ΕΒΕ πολιτικών που ασκήθηκαν και ασκούνται.

Παράλληλα με τις πιέσεις στο επίπεδο της λειτουργίας τους, πολλαπλασιάστηκαν οι γενικότερες πιέσεις στο επίπεδο ζωής. Από τη διαρκή αύξηση του ωραρίου λειτουργίας, την ασφαλιστική υπονόμευση που οδήγησε σήμερα να μην έχει ο Οργανισμός Ελευθέρων Επαγγελματιών χρήματα για τις συντάξεις των επόμενων μηνών, μέχρι την εμπορευματοποίηση της Υγείας και της Παιδείας, οι μικροί ΕΒΕ και οι οικογένειές τους μοιράζονται τη «μοίρα» των εργαζομένων, των συνταξιούχων, των μικρομεσαίων αγροτών. Μείωση εισοδήματος, αύξηση υποχρεώσεων, ανεργία, χρέη, ανασφάλεια. Αυτό το κράμα της εκμετάλλευσης παίρνει τη μορφή της σύγχρονης «σιδερένιας φτέρνας» των πολυεθνικών, αλλά είναι και ο συνδετικός κρίκος ανάμεσα στους μικρούς ΕΒΕ και τους εργαζόμενους.

Απέναντι στη φιλομονοπωλιακή λαίλαπα που επιδιώκει να πληρώσουν την καπιταλιστική κρίση οι εργαζόμενοι και τα φτωχά λαϊκά στρώματα, με το «Πρόγραμμα Σταθερότητας» να προορίζεται για «χαριστική βολή» στα δικαιώματα και κατακτήσεις που έχουν απομείνει, με τις συνδικαλιστικές ηγεσίες σε ΓΣΕΒΕΕ και ΕΣΕΕ να αφήνουν τα όποια προσχήματα και να στηρίζουν απερίφραστα τα αντιδραστικά σχέδια, η Πανελλαδική Συντονιστική Επιτροπή Αγώνα των ΕΒΕ καλείται να ανταποκριθεί σε αυξημένα καθήκοντα και ανάγκες, πολύ περισσότερο που κανείς άλλος δε φαίνεται να έχει τη διάθεση να το πράξει. Χιλιάδες μικροί ΕΒΕ έχουν αποστασιοποιηθεί από το συνδικαλιστικό κίνημα, απογοητευμένοι από την τακτική των συμβιβασμένων ηγεσιών. Ακόμη περισσότεροι είδαν να γκρεμίζεται μπροστά στα μάτια τους η ελπίδα για μια εύρωστη επιχειρηματική δραστηριότητα. Δεκάδες χιλιάδες κάθε χρόνο συντηρούν τον αριθμό των μικρών επιχειρήσεων, μόνο και μόνο επειδή προσπαθούν να γλιτώσουν από την ανεργία με μια δική τους δουλειά. Κι ενώ παλεύουν σε όλο και πιο αντίξοες συνθήκες, είναι ήδη «προγραμμένοι» από την ΕΕ και τις ντόπιες κυβερνήσεις, ως «μη βιώσιμοι», «μη καινοτόμοι», χωρίς ...«εξαγωγικό όραμα» και με επιμονή σε «μη ανταγωνιστικές» δραστηριότητες, όπως οι ...νέες τεχνολογίες.

Η στιγμή που αυτοί κι ακόμη περισσότεροι πειστούν να υψώσουν τη γροθιά τους και να «σπάσουν» την οικονομία, την κοινωνία και τη «δικαιοσύνη» των κεφαλαιοκρατών, θα είναι η στιγμή που θα ανοίξει ο δρόμος της ριζικής βελτίωσης της ζωής τους. Η προσπάθεια της Πανελλαδικής Συντονιστικής Επιτροπής Αγώνα για ανάπτυξη του αγώνα, συντονισμό με τους φυσικούς συμμάχους, εργάτες και αγρότες, ενημέρωσης για τις αιτίες των προβλημάτων, είναι ένα σημαντικό βήμα προς αυτή την κατεύθυνση.