Παπαγεωργίου Βασίλης

****

TV: Εσείς ξέρετε τίποτα γι' αυτήν την απεργία;;;

****

Δεν πειράζει, θα την μάθετε ξαφνικά...

****

Βοηθάτε και μ' αυτόν τον τρόπο να πάρει είδηση οριστικά ο τηλέπαθος το ρόλο σας...

****

Γ. Πεταλωτής (ΠΑΣΟΚ): Γνωρίζουμε τις αιτίες της κρίσης και θα την αντιμετωπίσουμε μόνοι μας...

****

Οτι γνωρίζετε τις αιτίες είναι σίγουρο, αφού είστε συνένοχοι στα κέρδη των μονοπωλίων που την προκάλεσαν...

****

Αλλά για να την αντιμετωπίσετε, πολύ χλομό...

****

Το μόνο που επιδιώκετε είναι να φορτώσετε τα βάρη (της κρίσης) στους τηλέπαθους και με την ευκαιρία να περάσετε μόνιμα αντιλαϊκά μέτρα, που, αν δεν βρουν αντίσταση, θα φέρνουν και άλλα ακόμα χειρότερα...

****

Αρα, τηλέπαθε, προωθούν την ίδια πολιτική που προκάλεσε την καπιταλιστική κρίση και προετοιμάζουν την επόμενη κρίση, που πάλι θα σου ζητήσουν καινούριες θυσίες...

****

Αν, δηλαδή, υποχωρήσεις, δεν είναι μόνο ότι θα πληρώσεις τα σπασμένα του κεφαλαίου εσύ, αλλά υποχρεώνεις να πληρώνουν και τα παιδιά σου...

****

Μην περιμένεις ποτέ να χορτάσουν...

****

Οσο δίνεις εσύ, θα ζητούν περισσότερα...

****

Καμιά έκπτωση στις διεκδικήσεις σου...

****

Μέχρι την οριστική απαλλαγή από τα μονοπώλια και τις κυβερνήσεις τους...

****

Και τις TV τους...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Πριν, όμως, προλάβεις να πεις «θυσιάζομαι», πας στη δουλειά και ο Αχμέτ, ο μετανάστης για τα κουβαλήματα, δεν είναι εκεί. Ρωτάς. «Τον απέλυσαν». Καλό παιδί ήταν, αλλά τι τα θες; Αφού δεν ήξερε τη γλώσσα. Δεν μπορούσες να συνεννοηθείς μαζί του. Καλά έκαναν στην τελική, λες από μέσα σου και σκύβεις το κεφάλι. «Εντάξει είμαστε», σκέφτεσαι και γυρίζεις στο σπίτι. Ακούς στις οκτώ το βράδυ αυτούς που σου λένε για την ανεργία που ανεβαίνει, για την πατρίδα που κινδυνεύει και για την απόλυση στη γωνία που σε περιμένει και σε ζώνουν τα φίδια. Ε, σκέφτεσαι, καλύτερα θα ήταν να μη μιλάς και πολύ τώρα που είναι δύσκολες οι μέρες.

Μαζί με τη ζωή συνεχίζεται και το ίδιο βιολί για κάμποσες μέρες. Θα απολύθηκαν συνολικά καμιά δεκαπενταριά απ' την παραγωγή. Τους ήξερες. Είχατε πιει και καφεδάκι στο διάλειμμα ή κάνα ποτήρι κρασί μετά τη δουλειά. Εσύ, βέβαια, δε φοβάσαι. Ξέρεις πως ήσουν τύπος και υπογραμμός όλα αυτά τα χρόνια. Κανείς δεν έχει παράπονο από σένα. Ποτέ σου δεν έκανες κάτι που θα έβλαπτε την εταιρεία. Απεργία; Ποτέ! Εδώ φυλλάδια μοίραζαν μια φορά έξω απ' το εργοστάσιο και συ τους τα πέταξες στα μούτρα. (Δε σου έφταιγε και τίποτα ο άνθρωπος, αλλά, να, έσπασε ο διάολος το ποδάρι του κι εκείνη τη στιγμή ήταν μπροστά το αφεντικό).

Κι όταν σου λέει το «απολύεσαι», το μόνο που σκέφτεσαι είναι τη στιγμή που πέταξες τα φυλλάδια στα μούτρα εκείνου που σου έλεγε για την απεργία...