Σε «ξεχείλωμα» όλων των εργασιακών σχέσεων προχωρά το ΥΠΠΟ-Τ. Ενώ απέλυσε χιλιάδες συμβασιούχους στο τέλος του περασμένου χρόνου, αφήνοντας κλειστά δεκάδες μουσεία και αρχαιολογικούς χώρους και ενώ ανακάλεσε με διάφορες προφάσεις τις προκηρύξεις για νέες θέσεις συμβασιούχων - μισές αριθμητικά σε σχέση με τον αριθμό των απολυμένων - τώρα επιχειρεί να φορτώσει στις πλάτες των εναπομείναντων εργαζομένων αυτά τα χιλιάδες κενά!

Εφαρμόζοντας μια μορφή «κινητικότητας» της εργασίας, το ΥΠΠΟ-Τ απέστειλε προς τους προϊστάμενους των υπηρεσιών έγγραφο με το χαρακτηριστικό θέμα «Διευκόλυνση κινητικότητας μεταξύ Υπηρεσιών, για την εξυπηρέτηση υπηρεσιακών αναγκών». Στο έγγραφο ομολογείται ότι αυτό γίνεται για να αντιμετωπιστούν οι αυξημένες ανάγκες, κυρίως των περιφερειακών υπηρεσιών, από τη «δεδομένη έλλειψη προσωπικού». Προσθέτει μάλιστα και την «αδυναμία στελέχωσή τους, το τρέχον έτος με νέο μόνιμο προσωπικό, λόγω της δυσμενούς οικονομικής συγκυρίας (...)»! Ετσι, η καπιταλιστική κρίση χρησιμοποιείται από το αστικό κράτος ως πρόφαση για την επιβολή αντεργατικών πρακτικών και στο μηχανισμό του. Επιπλέον, πρόκειται για ανοιχτό εμπαιγμό προς τους εργαζόμενους του υπουργείου, όπου επί δύο δεκαετίες κυριαρχεί όλη η γκάμα των συμβάσεων και η εργασιακή ομηρία, ακόμη και όταν δεν υπήρχε οικονομική κρίση. Και προφανώς η φράση «κατά το τρέχον έτος» σημαίνει πως η πρακτική της κάλυψης των κενών, εκ των ενόντων, ήρθε για να μείνει...

Σε πρώτη φάση «ιδιαίτερα ενδιαφέρει» η «κινητικότητα υπαλλήλων από την περιοχή Αττικής προς την επαρχία ή και από μεγάλες πόλεις της επαρχίας προς μικρότερες (...) κυρίως των υπηρετούντων με σύμβαση εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου» (σ.σ. και έπονται ...οι συμβασιούχοι). Προσθέτει ότι οι «ενδιαφερόμενοι» καλούνται να καταθέσουν σχετικές αιτήσεις έως και τις 18/3, παρότι στο τέλος του εγγράφου υπονοείται ότι η μετακίνηση δε θα αφεθεί στη θέληση των εργαζομένων, επισημαίνοντας «την αναγκαιότητα μετακινήσεων προσωπικού προς κάλυψη υπηρεσιακών αναγκών» και την «παράκληση» προς τους προϊσταμένους «για τις απαιτούμενες άμεσες ενέργειές τους»...

Και αυτό το παράδειγμα εντάσσεται στη γενικότερη απόπειρα εφαρμογής των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων γενικά στον κρατικό μηχανισμό «προστασίας» (;) της πολιτιστικής κληρονομιάς και άπτεται του στρατηγικού στόχου της εμπορευματοποίησής της. Στόχος που προϋποθέτει την απαξίωση των δημόσιων φορέων προστασίας της και «περνά» και με την αποδόμηση των εργασιακών σχέσεων στην Αρχαιολογική Υπηρεσία, στο σύνολο των υπηρεσιών και φορέων του υπουργείου.

Μετά την παρουσίασή του στη Θεσσαλονίκη, το έργο «Δάφνις και Χλόη» του Κωνσταντίνου Ρήγου, του χοροθεάτρου «Οκτάνα», θα παρουσιαστεί στο «Παλλάς» (από 1/3). Αφετηρία της παράστασης είναι το ομώνυμο ποιμενικό μυθιστόρημα, αλλά και το αριστούργημα του ιμπρεσιονιστή συνθέτη Μορίς Ραβέλ, γραμμένο κατά παραγγελία, για τον Σερζ Ντιαγκίλεφ και τα Ρωσικά Μπαλέτα. Σκηνοθεσία - χορογραφία: Κωνσταντίνος Ρήγος. Δραματουργία: Ξένια Αηδονοπούλου. Σκηνογραφία Αντώνης Δαγκλίδης. Κοστούμια: Νατάσσα Δημητρίου. Βοηθός Χορογράφος: Μυρτώ Κοντονή. Ερμηνεύουν: Αντώνης Βαής, Μιχάλης Θεοφάνους, Τάσος Καραχάλιος, Κατερίνα Λιόντου, Μαρκέλα Μανωλιάδου, Βαγγέλης Τελώνης, Ιωάννα Τουμπακάρη, Αγγελική Τρομπούκη. Προπώληση εισιτηρίων: Βουκουρεστίου 5, τηλ. 210-3213100.

«Αυτά τα κόκκινα σημάδια στους τοίχους, μπορεί να 'ναι κι από αίμα. Ολο το κόκκινο στις μέρες μας είναι αίμα...». Με αποσπάσματα ενός συγκλονιστικού έργου, μπολιασμένο με την ερμηνεία του Νίκου Ξυλούρη, το «Καπνισμένο Τσουκάλι» σε ποίηση Γιάννη Ρίτσου και μουσική Χρήστου Λεοντή - μεταγραμμένο από τον συνθέτη για μεικτή χορωδία - κορυφώθηκε η προχτεσινή μεγάλη συναυλία - αφιέρωμα στον Νίκο Ξυλούρη, στο ποδηλατοδρόμιο ΟΑΚΑ. «Και να αδερφέ μου», «Τούτες τις μέρες» και άλλα τραγούδια, ερμηνευμένα από τους Μίλτο Πασχαλίδη, Μαρία Σουλτάτου και τις Χορωδίες των Δήμων Αθηναίων, Κηφισιάς και Ηρακλείου, μαζί με στίχους του ποιητή της Ρωμιοσύνης, που διάβασε η Ουρανία Μπασλή, σκόρπισαν ρίγη συγκίνησης και ξεσήκωσαν τον κόσμο.

Στη βραδιά μνήμης στον Νίκο Ξυλούρη, σε καλλιτεχνική διεύθυνση Χρ. Λεοντή, συμμετείχαν επίσης, οι: Λουδοβίκος των Ανωγείων, Ross Daily, Νίκος Ανδρουλάκης, Χαράλαμπος Γαργανουράκης, Βασίλης Καρεφιλάκης, Μάνος Μουντάκης, Στέλιος Πετράκης, Ψαραντώνης, Ψαρογιάννης κ.ά. Παρουσίαση: Μιχάλης Αεράκης. Τιμητική πλακέτα δόθηκε στην σύντροφο της ζωής του Ν. Ξυλούρη, Ουρανία, ενώ προβλήθηκε βίντεο με στιγμές της καλλιτεχνικής και αγωνιστικής πορείας του αξέχαστου τραγουδιστή. Την εκδήλωση διοργάνωσε η Ενωση Κρητών Αμαρουσίου «Ο Κρηταγενής Ζευς», με τη στήριξη των Νομαρχιών Αθηνών, Ηρακλείου και Ρεθύμνης.

Σε δύο σπουδαίους της ελληνικής μουσικής πρωτοπορίας, τους Δημήτρη Μητρόπουλο και Γιάννη Χρήστου - με αφορμή τα 50 και 40 χρόνια, αντίστοιχα, από το θάνατό τους - αφιερώνεται το ρεσιτάλ για φωνή και πιάνο, που διοργανώνει το Τμήμα Μουσικών Σπουδών Ιονίου Πανεπιστημίου, αύριο (24/2, 8.30μμ), στην αίθουσα «Δημήτρης Μητρόπουλος» του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών. Ο πρώτος, εκτός από διάσημος αρχιμουσικός, υπήρξε πρωτοπόρος συνθέτης και εισηγητής του μουσικού μοντερνισμού στην Ελλάδα του μεσοπολέμου. Ο δεύτερος αναδείχθηκε σε πρωτεργάτη της μεταπολεμικής μουσικής πρωτοπορίας. Οι Αγγελική Καθαρίου (μεσόφωνος), Θοδωρής Τζοβανάκης (πιάνο) και Νίκος Κυριόσογλου (πιάνο), θα παρουσιάσουν κορυφαία έργα των δύο συνθετών: τις «14 Invenzioni» του Δημήτρη Μητρόπουλου, σε ποίηση Κωνστατίνου Καβάφη και τα θρυλικά «6 Τραγούδια» του Γιάννη Χρήστου, σε ποίηση T.S. Eliot. Οι «Invenzioni» του Μητρόπουλου, που προκάλεσαν σκάνδαλο στην πρώτη δημόσια εκτέλεσή τους στην Αθήνα (1927), παρουσιάζονται για πρώτη φορά στην αποκατεστημένη ολοκληρωμένη μορφή τους, σε επιμέλεια Γιάννη Σαμπροβαλάκη - Χάρη Ξανθουδάκη, και τα «Τραγούδια» του Χρήστου στην αυθεντική τους εκδοχή για φωνή και πιάνο. Το πρόγραμμα ολοκληρώνεται με το «Πρελούδιο και Φούγκα σε ρε», για δύο πιάνα, του Χρήστου και το κομμάτι για πιάνο «Βεατρίκη» του Μητρόπουλου.