Αλλη μία δημοσκόπηση είδε προχτές το φως της δημοσιότητας (στο «Εθνος») και σύμφωνα με τα ευρήματά της

*

σχεδόν το 60% των εργαζομένων εμφανίζονται να θεωρούν ότι τα μέτρα της κυβέρνησης (αυτά δηλαδή με τα οποία τους κόβει τους μισθούς, τους αυξάνει την ηλικία συνταξιοδότησης, τους ρημάζει στους φόρους κλπ.) είναι «προς τη σωστή κατεύθυνση» (!),

το 75% εμφανίζεται ότι ήθελε να παρθούν τέτοια μέτρα νωρίτερα (!) και να διαμαρτύρεται (!) γιατί «καθυστέρησαν αδικαιολόγητα»

και κάπου το 75% εναντιώνεται σε απεργίες, κινητοποιήσεις και διαμαρτυρίες και αντίθετα εμφανίζεται να επιζητεί «αναστολή κοινωνικών αγώνων» για να περάσουν τα μέτρα (αυτά δηλαδή που τους κόβουν τους μισθούς, τους αυξάνουν τους φόρους, τους οδηγούν σε σύνταξη μετά θάνατον κλπ.)...

*

Πάμπολλες φορές έχει γίνει μνεία του ρόλου που παίζουν οι δημοσκοπήσεις,

τόσο ως μηχανισμός που αξιοποιείται όχι για την καταγραφή, αλλά για τον επηρεασμό και την ποδηγέτηση της κοινής γνώμης,

όσο και ως εργαλείο που έρχεται για να επιστεγάσει και να «κατοχυρώσει» την πλύση εγκεφάλου που έχει υποστεί η κοινή γνώμη και η οποία έχει προηγηθεί των «διατεταγμένων» ευρημάτων.

*

Εν προκειμένω

- και δεδομένου ότι η συγκεκριμένη επιχείρηση «επικύρωσης» στη λαϊκή συνείδηση της αντεργατικής λαίλαπας θα συνεχιστεί και μάλιστα με ένταση και σε έκταση ευθέως ανάλογη της έντασης και της έκτασης των αντιλαϊκών μέτρων -

θα περιοριστούμε σε μια «ιστορική» υπενθύμιση για το «θέσφατο» της αληθείας και της ακρίβειας των δημοσκοπήσεων:

*

α) Βάσει δημοσκοπήσεων ήταν που ο ΣΥΝ του 3% εμφανιζόταν σαν ένα κόμμα του 18% και του 20%...

β) Βάσει δημοσκοπήσεων ήταν που η ΝΔ «είχε κερδίσει» τις εκλογές το 2000, αλλά τελικά τις κέρδισε το ΠΑΣΟΚ...

γ) Βάσει δημοσκοπήσεων ήταν που οι εκλογές του 2004 θεωρούντο «ντέρμπι», αλλά τις έχασε το ΠΑΣΟΚ «με τα τσαρούχια»...

δ) Βάσει δημοσκοπήσεων ήταν που η διαφορά των 3 μονάδων στις εκλογές του 2009 αποδείχτηκε πάνω από 10 μονάδες στην κάλπη...

ε) Βάσει δημοσκοπήσεων είναι που εδώ και μια πενταετία το ΚΚΕ εμφανίζεται (στα όνειρα κάποιων) πέμπτο κόμμα στη Βουλή...

*

Τα παραπάνω, βέβαια, επ' ουδενί σημαίνουν ότι η ακατάσχετη προπαγανδιστική λοβοτομή που υφίστανται τα λαϊκά στρώματα εδώ και τέσσερις μήνες δεν πιάνει τόπο.

Το αντίθετο συμβαίνει.

Αλλά από το σημείο αυτό μέχρι να επιδιώκεται - και μάλιστα με ποσοστά «χούντας» (!) - να παρουσιαστεί ο ελληνικός λαός σαν υπέρμαχος του «σφάξε με αγά μου ν' αγιάσω», είναι μια τακτική που ακριβώς επιβεβαιώνει ότι (και) οι δημοσκοπήσεις μέρος αυτής της λοβοτομής συνιστούν...

«Χρεοκοπία», «καταστροφή», «Τιτανικός», «εντατική».

Λέξεις - κλειδιά μιας ακατάσχετης προπαγάνδας που θέλει να επιβάλει το «μύθο» ότι τα κυβερνητικά μέτρα είναι «αναγκαία», «σωτήρια», «επιβεβλημένα», «εθνικά», «πατριωτικά» κι άλλα τέτοια ηχηρά παρόμοια.

Πολιορκητικός κριός όλης αυτής της πολιτικής, οικονομικής και ιδεολογικής τρομοκρατίας αναδεικνύονται τα ΜΜΕ του συστήματος.

Ο ρόλος του έντυπου και ηλεκτρονικού Τύπου της ολιγαρχίας σε αυτή αδυσώπητη πλύση εγκεφάλου επιβεβαιώνει μέχρι κεραίας τη διαπίστωση του Μαρξ:

*

«Ως τώρα πιστεύαμε ότι η εξάπλωση των χριστιανικών μύθων στα χρόνια της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας οφειλόταν αποκλειστικά στο ότι δεν είχε εφευρεθεί ακόμη η τυπογραφία. Το αντίθετο ακριβώς συμβαίνει. Ο καθημερινός Τύπος και ο τηλέγραφος, που μέσα σε μια στιγμή διαχέει τις επινοήσεις του σε όλη τη γη, κατασκευάζει περισσότερους μύθους μέσα σε μια μέρα (και το αστικό κοπάδι τους πιστεύει και τους διαδίδει ακόμα παραπέρα) από όσους θα μπορούσαν να παραχθούν παλιότερα μέσα σε έναν αιώνα».

(Μαρξ, «Απαντα», τόμος 44, σελ. 176).

Οι τεχνικές που διαθέτουν στην επιχείρηση πλύσης εγκεφάλου του λαού είναι κτηνώδεις.

Ειδικά η δύναμη των ηλεκτρονικών ΜΜΕ είναι πλέον θηριώδης.

Ωστόσο, πρέπει να τονιστεί με έμφαση:

Οσο μεγάλη κι αν είναι η επιρροή και η δύναμη των ΜΜΕ, στην πραγματικότητα πρόκειται για μια δύναμη σχετική. Για μια δύναμη που έχει συγκεκριμένα όρια. Για μια δύναμη που δεν είναι ανυπέρβλητη.

Τα όρια αυτής της δύναμης είναι προσδιορισμένα. Που σημαίνει ότι η έκταση που μπορούν να καλύψουν οι «μύθοι» μέσω των ΜΜΕ δεν είναι απεριόριστη. Οι «εχτροί μας» μια προϋπόθεση έχουν για να επικρατήσουν: Να πάψουν να υπάρχουν (αλλά δεν πρόκειται να πάψουν) αυτοί που - όπως έλεγε ο ποιητής - θα διαδίδουν την αλήθεια:

*

«Μας λένε οι εχτροί μας:

Τελείωσε ο αγώνας.

Μα λέμε εμείς:

Τώρα αρχίζει.

Μας λένε οι εχτροί μας:

Την αλήθεια την απαρνήθηκαν.

Μα λέμε εμείς:

Την ξέρουμε ακόμα.

Μας λένε οι εχτροί μας:

Και γνωστή να γίνει ακόμα η αλήθεια...

δεν μπορεί άλλο πια να διαδοθεί.

Μα είμαστε εμείς

αυτοί που τη διαδίδουν».

«Εμείς είμαστε το κόμμα της εργατικής τάξης».

«Είμαστε η παράταξη των μη προνομιούχων».

«Ο Σαμαράς πάει χέρι - χέρι με την Παπαρήγα».

*

Κι αφού τα ισχυρίστηκε αυτά, ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης σε χτεσινή του τηλεοπτική εμφάνιση (στο «Σκάι») θεώρησε επιβεβλημένο να προσθέσει σχετικά με το κόμμα του, το ΠΑΣΟΚ, και το εξής:

*

«Δεν είμαστε ούφο».

*

Οπως αντιλαμβάνεστε, δεδομένων όλων των προηγούμενων, αυτό το τελευταίο για τα «ούφο», με το οποίο και κατέληξε ο Πάγκαλος στην ανάλυσή του, ήταν προφανώς απαραίτητο να διευκρινιστεί...