Είναι κάτι διαφορετικό από το ταξικό μίσος αυτό που βγάζουν προς τα έξω οι αστοί. Είναι βαθιά γνώση. Ξέρουν από τι κινδυνεύουν. Ξέρουν πως έχουν χειραγωγήσει μαζικά τις συνειδήσεις, αλλά και ότι το ΚΚΕ είναι απέναντί τους έτσι που αρκεί μια σπίθα για να γίνουν μπουρλότο όλα.

Ξέρουν τι φοβούνται. Κι εδώ που έχουν φτάσει τα πράγματα το λένε ωμά: «Αλίμονο αν γίνει σημείο αναφοράς το ΚΚΕ»!

Ο άλλος το λέει πιο κομψά. Τώρα, λέει του Παπανδρέου, τώρα, στη βράση κολλάει το σίδερο, τώρα πάρε τα μέτρα. Πριν, λέει, ένα κομμάτι του ΠΑΣΟΚ συγγενέψει με τις απόψεις της αριστεράς. Κι όταν ο Παπαχελάς μιλά για «αριστερά» εννοεί το ΚΚΕ. Τους ψευδεπίγραφους τους έχουν πλάι τους, με το ΚΚΕ έχουν πρόβλημα και έχουν λόγο να έχουν πρόβλημα. Μόνο το ΚΚΕ λέει στον εργάτη να μην έχει καμιά αγωνία για τη σωτηρία του καπιταλισμού, αντίθετα να κάνει τα πάντα για να βουλιάξουν και οι καπιταλιστές και το σύστημά τους.

Λοιπόν, κάθε αγωνία των αστών πρέπει να γίνει διαρκής εφιάλτης.

Για όποιον δεν φτύνει τον εαυτό του στον καθρέπτη δεν υπάρχει πλέον στιγμή ησυχίας. Από ώρα σε ώρα μπαίνουν οι υπογραφές για τις μεγαλύτερες ανατροπές που γνώρισε η εργατική τάξη στον καπιταλισμό ως προς ό,τι κατέκτησε με πολύ αίμα.

Ε, λοιπόν, τώρα πρέπει να νιώσουν οι καπιταλιστές την ανάσα του εργατικού κινήματος στο σβέρκο τους.

Κανένας δε δικαιούται πλέον να περιμένει στον καναπέ να του ανακοινώσουν τη θανατική καταδίκη του.

Κάθε ένας που σέβεται τον εαυτό του μπορεί και πρέπει να αναδειχτεί σε μαχητή πρώτης γραμμής.

Η γραμμή άμυνας έχει ήδη χαραχτεί.

Το κύριο; Εχει προβληθεί και η γραμμή της αντεπίθεσης.

Το καλύτερο; Εχει δειχτεί και ο στόχος. Αντί για αμυνόμενοι, στην αντεπίθεση και την επίθεση.

Οι καπιταλιστές δεν πρέπει να σηκώσουν κεφάλι. Το θράσος της κυβέρνησής τους μπορεί και πρέπει να γίνει ένα βρακί ντίγκα στο κάτουρο.

Ναι, η εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα μπορούν να κάνουν τη διαφορά. Μπορούν ξανά να αποδείξουν ότι δεν θα αφήσουν να τους οδηγήσουν στη σφαγή. Η μάχη που είναι μπροστά είναι Η ΜΑΧΗ. Είναι εφ' όλης της ύλης. Αύριο θα είναι πολύ αργά.

Κοίτα προσεχτικά πως η μία μετά την άλλη οι εφεδρίες του συστήματος πέφτουν στη μάχη. Ως και τον Μπίσκι έφεραν για να δηλώσει τη χαρά του για τις θέσεις του Παναγόπουλου.

Κράτα από τα εξάστηλα το «προαποφασισμένα». Και θυμήσου: Ξανά και ξανά έχουν εξαγγείλει όσα σήμερα ήδη νομοθετούν. Δεν περίμεναν την κρίση για να αξιώσουν κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων. Δεν υπήρχε κρίση όταν προωθούσαν εργασιακές σχέσεις λάστιχο. Δεν κινδύνευε η χώρα όταν καταργούσαν ασφαλιστικά δικαιώματα. Καιρό πριν η αστική τάξη έχει χαράξει τους στρατηγικούς στόχους της.

Καμιά αναμονή. Κερδίζουν όσο εσύ περιμένεις να δεις τι θα γίνει. Οταν τους δίνεις δάχτυλο θα χάσεις και το χέρι. Αυτοί πρέπει να ηττηθούν. Πάλεψέ το. Οι κομμουνιστές είναι ήδη στη πρώτη γραμμή.

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: ΕΡΧΕΤΑΙ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΠΑΘΩΝ με νέα προαποφασισμένα αντιλαϊκά μέτρα

ΤΟ ΒΗΜΑ: Μυστικός δείπνος κερδοσκόπων με μενού την Ελλάδα

ΗΜΕΡΗΣΙΑ: Εβδομάδα... διάσωσης

Ο ΛΟΓΟΣ: Μεγάλη εβδομάδα για την ελληνική οικονομία

Η ΒΡΑΔΥΝΗ: ΜΕΤΡΑ - ΣΟΚ έναντι 30 δισ. ευρώ

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: ΜΑΡΤΗΣ ΓΔΑΡΤΗΣ για 4 δισ.

ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ: ΤΕΜΑΧΙΖΟΥΝ 13ο και 14ο μισθό

ΕΘΝΟΣ: ΣΤΟ ΨΥΓΕΙΟ θέλουν όλες τις συντάξεις

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ: Παγώνουν όλες οι συντάξεις

ΤΑ ΝΕΑ: Τεκμήρια για όλους και λιγότερες αποδείξεις

ΑΥΡΙΑΝΗ: ΣΕ ΤΡΟΧΙΑ ΡΗΞΗΣ Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ με το πολιτικό σύστημα

ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ: Τα «φρουτάκια» θα χρηματοδοτήσουν τον ...«Καλλικράτη»

Η ΧΩΡΑ: Πουλάνε βοήθεια μαζί με F-16 και Eurofighter

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Η Αθήνα ζητεί εγγυήσεις το Βερολίνο περιμένει τα μέτρα

Η ΑΥΓΗ: Ευρω - απάντηση της αριστεράς από την Αθήνα

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ: ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΦΡΕΓΑΤΑ ΕΦΘΑΣΕ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΡΑΦΗΝΑ

«Το πρώτο που ενδιαφέρει τους φορολογούμενους δεν είναι πόσο φορολογούνται, αλλά αν φορολογούνται δίκαια» (η αναφορά στα ΝΕΑ).

Δηλαδή, μας λένε ότι ο εργάτης δε νοιάζεται για το ένα τέταρτο του μισθού του που είναι άμεσοι φόροι, για το 20% όσων αγοράζει που είναι έμμεσοι φόροι, για το 1/4 του μισθού του που είναι ασφαλιστικές κρατήσεις, για το ότι πληρώνει χρυσή την παιδεία και ασφαλώς δεν τρέμει στην υποψία ότι θα αρρωστήσει καθώς τότε πρέπει να πληρώσει με την ίδια τη ζωή του το κόστος ενός συστήματος στο οποίο ο ίδιος υπάρχει μόνο όσο είναι εκμεταλλεύσιμη η εργατική του δύναμη. Οχι, όλα αυτά - κατά τον αστικό Τύπο - δεν νοιάζουν την εργατική τάξη. Τη νοιάζει μόνο αν ένας καπιταλιστής θα εμφανιστεί να πληρώνει όσα κι ένας εργάτης. Μα, ακόμα κι αν πλήρωνε ίσο φόρο με τον εργάτη ο καπιταλιστής, πάλι άδικο παραμένει το σύστημα. Η εργατική τάξη, οι παραγωγοί του πλούτου είναι η τεράστια μάζα του πληθυσμού και οι αστοί μια χούφτα βδέλλες. Οσα κι αν πληρώσουν πάλι λίγα θα είναι σε σχέση με όσα πληρώνουν οι πολλοί. Ας σταματήσει το παραμύθι περί δικαιοσύνης. Το δίκιο τους είναι ενάντια στο δίκιο μας. Η μάχη θα δείξει το δίκιο που θα επικρατήσει.

«Να 'ναι δίκαια τα μέτρα" (Πετσάλνικος του ΠΑΣΟΚ στη ΝΕΤ).

Δηλαδή, ισχυρίζονται ότι σ' ένα από την ίδια του την ύπαρξη άδικο σύστημα θα αναγνωρίσουν δίκιο στους από κάτω αυτοί που κρατάνε το μαχαίρι. Αλίμονο σ' όποιον ελπίζει ότι χωρίς να αλλάξει χέρια το μαχαίρι θα αποδοθεί δίκιο.

«Η φιλολογία επί μέτρων που κάποιοι σκέφτονται έχει αποτέλεσμα την τρομοκρατία και το πάγωμα στην αγορά»(ο Παπουτσής του ΠΑΣΟΚ στο MEGA)

Οι «κάποιοι» που λέει, είναι η κυβέρνησή του, αυτοί δε «σκέφτονται», αποφασίζουν, και δεν είναι «φιλολογία», είναι πράξη. Τρομοκρατία είναι, αλλά όχι στην αγορά, τον εργάτη τρομοκρατούν για να δεχτεί το «μικρότερο κακό». Παλιά τους τέχνη.

«Η κυβέρνηση έχει μια μοναδική ευκαιρία, έχει νωπή εντολή και μια αντιπολίτευση που λέει "προχωρήστε είμαστε εδώ"» (ο Χατζηδάκης της ΝΔ στη ΝΕΤ).

Πράγματι, είναι μαζί η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ ενάντια στα λαϊκά συμφέροντα.

«Αντιδρούμε σ' αυτό το μείγμα μέτρων (...) δεν είναι δίκαια δεν περιορίζουν την κρατική σπατάλη» (ο Παπαδημούλης του ΣΥΝ στη ΝΕΤ).

Ενα στέλεχος του ΠΑΣΟΚ κρατά προσχήματα. Οι του ΣΥΝ κανένα.