ΠΟΛΛΟΙ. Πάρα πολλοί. Μιλιούνια. Στην αδούλωτη Αθήνα. Σε όλες τις πόλεις. Της Ελλάδας του λαού. Που δεν ξεγελιέται. Δεν μπερδεύεται. Δεν παραδίνεται. Δεν προσκυνά. Δεν υποτάσσεται. Οι πλατείες γεμίζουν. Οι δρόμοι πλημμυρίζουν. Μέγα το πλήθος και μέγα το πάθος. Διαδηλώνουν οι Ελληνες της δουλειάς. Του μόχθου. Της βιοπάλης. Οι εργάτες. Οι αγρότες. Οι μαγαζάτορες. Οι βιοτέχνες. Και μαζί τους, οι απόμαχοι της δουλειάς. Οι «ρίζες» οι γερές. Κι οι νέοι των σπουδών. Τα κλωνάρια τα φουντωτά.

*****

ΟΡΓΙΣΜΕΝΟΙ. Για τη σφοδρή και άδικη επίθεση που δέχονται. Από την πλουτοκρατία. Που θέλει να τους ρουφήξει το αίμα μέχρι τελευταίας ρανίδος. Από την κυβέρνηση. Που επιχειρεί να γυρίσει τη ζωή τους πολύ πίσω. Στα «χρόνια της χολέρας». Από την Ευρωπαϊκή Ενωση. Που τους λοιδορεί, τους χλευάζει, τους εκβιάζει, τους απειλεί.

*****

ΑΠΟΦΑΣΙΣΜΕΝΟΙ. Να αμυνθούν στην αντιλαϊκή λαίλαπα. Με σθένος. Με θάρρος. Με πίστη. Με αισιοδοξία. Οπως απαιτούν οι καιροί. Οπως ταιριάζει στην αγωνιστική ιστορία τούτου του λαού. Και να βγουν στην επίθεση. Σχεδιασμένα. Οργανωμένα. Συντεταγμένα. Με ορμή. Για ν' αλλάξουν τα δεδομένα. Να αντιστρέψουν την κατάσταση.

*****

ΜΠΡΟΣΤΑ. Οι εργάτες. Στην πρώτη γραμμή. Οπως πάντα. Οπως παντού. Με σφιγμένες γροθιές. Με αλληλοδεμένα μπράτσα. Με παλλόμενη καρδιά. Με αποφασιστικό βλέμμα. Το ΠΑΜΕ οδηγός. Για να έχει ο αγώνας περιεχόμενο ταξικό. Να ανοίγει προοπτική στο μέλλον καθαρή. Να δίνει διέξοδο στην κοινωνία πραγματική. Για να μην μπλεχτούν στον ιστό της αράχνης. Που πλέκει γύρω τους ο εργοδοτικός - κυβερνητικός συνδικαλισμός.

*****

ΔΥΝΑΤΑ. Μπαίνουν στον αγώνα οι εργαζόμενοι. Δεν έχουν να χάσουν παρά μόνο τις αλυσίδες τους. Κι έχουν να κερδίσουν τον κόσμο όλο. Στο τέλος θα βγουν νικητές. Αρκεί να πάρουν στα χέρια τα τσεκούρια. Να σπάσουν τα ταξικά δεσμά τους. Κι ύστερα τους κασμάδες. Να γκρεμίσουν τη σάπια καπιταλιστική κοινωνία. Για να γίνει πράξη η προφητεία του ποιητή: «Βλέπω τα πελέκια στον αέρα σκίζοντας προτομές Αυτοκρατόρων και Στρατηγών».

*****

ΚΟΝΤΑ. Το μέλλον. Κι ας θέλουν οι εκμεταλλευτές να το διώξουν μακριά. Να, τα πελέκια. Σκίζουν τον αέρα. Γροθιές σφυριά. Γκρεμίζουν πόρτες μανταλωμένες. Χέρια γυμνά. Ξηλώνουν συρματοπλέγματα αγκαθωτά. Κάστρα απόρθητα. Σωριάζονται σαν σπιρτόκουτα. Ουρανοξύστες τρίζουν. Στο πέρασμα της λαϊκής καταιγίδας.

*****

ΦΟΒΟΣ. Τώρα για τους ισχυρούς. Στα σκοτεινά μέγαρα. Φωλιάζουν τρομαγμένοι οι πλουτοκράτες. Στους διαδρόμους των ανακτόρων. Γαλονάδες ανάστατοι. Ξηλώνουν τα σειρήτια τους. Και τα πετούν στο χώμα. Χαφιέδες πανικόβλητοι. Παραδίνονται αμαχητί. Εκλιπαρούν επιείκεια.

*****

ΩΡΕΣ. Μεγάλες της Ιστορίας. Τις γράφουν οι ταπεινοί. Κι οι καταφρονεμένοι. Απαλλαγμένοι από τους λιποτάκτες. Και τους ευνούχους. Ετσι πρέπει να γίνει. Ετσι θα γίνει...

*

«Βούλιαξε» από απεργούς το Σύνταγμα, ενώσυζητούνταν στη Βουλή τα μέτρα - καταπέλτης για τα εργασιακά δικαιώματα

Το κέντρο της Αθήνας «πλημμύρισε» για ακόμη μία φορά τις τελευταίες μέρες από εργάτες από όλους τους κλάδους, Ελληνες και μετανάστες, σπουδαστές που συσπειρώνονται στο ΜΑΣ, αυτοαπασχολούμενους και μικρούς ΕΒΕ, μαθητές με το ΣΑΣ Αθήνας και Πειραιά με τους γονείς τους, που δήλωσαν σε όλους τους τόνους: «Καμία συναίνεση. Αντεπίθεση τώρα! Κάτω τα χέρια από τις αιματοβαμμένες κατακτήσεις μας. Πόλεμο στον πόλεμο των καπιταλιστών», όπως αναγραφόταν σε πολλά πανό. Παρά τις λίγες μέρες που υπήρχαν για να οργανώσουν τα συνδικάτα την επιτυχία της απεργίας και παρά την καλοσυντονισμένη προσπάθεια της εργοδοσίας να την εμποδίσει, η κινητοποίηση ήταν ιδιαίτερα μαζική, με πολλούς διαδηλωτές να έχουν περπατήσει πολλά χιλιόμετρα μέχρι να φτάσουν στο Σύνταγμα, αφού απεργούσαν και όλοι οι εργαζόμενοι στα μέσα μαζικής μεταφοράς.

Μετά τις 10 το πρωί, τα λαϊκά ποτάμια των προσυγκεντρώσεων αρχίζουν να φτάνουν στο Σύνταγμα, κρατώντας τις σημαίες του ΠΑΜΕ και φωνάζοντας συνθήματα, όπως «ΠΑΣΟΚ και Νέα Δημοκρατία ματώνουν το λαό για την πλουτοκρατία». «Ελληνες και ξένοι εργάτες ενωμένοι», ακούγεται από το μαζικό μπλοκ του Συνδικάτου Οικοδόμων Αθήνας, ενώ ιδιαίτερα μεγάλη είναι και η συμμετοχή εργατών της στεριάς και της θάλασσας από τον Πειραιά. Συγκροτημένοι στα δικά τους μπλοκ μετανάστες εργαζόμενοι στις εταιρείες ανακύκλωσης φτάνουν μαζί με το Σύνδεσμο Ιδιωτικών Υπαλλήλων Αθήνας στη συγκέντρωση φωνάζοντας σε σπαστά ελληνικά «Εμπρός λαέ, μη σκύβεις το κεφάλι, τώρα με το ΠΑΜΕ, αντίσταση και πάλη!». Ιδιαίτερη αίσθηση προκάλεσε και η συμμετοχή εργαζομένων που για πρώτη φορά συμμετείχαν σε απεργιακή κινητοποίηση, όπως οι εργαζόμενοι στο ξενοδοχείο «ΤΙΤΑΝΙΑ», που έκατσαν έξω στην περιφρούρηση με το συνδικάτο και μετά πήγαν στην πορεία. Για πρώτη φορά απέργησαν πολλοί εργαζόμενοι της εισπρακτικής εταιρείας ΕΟΣ. Με τους υπόλοιπους απεργούς ένωσαν τα βήματά τους στο Σύνταγμα και οι εργαζόμενοι από τη MELLON.

*

«Πλημμύρισε» η Πανεπιστημίου

Στη συνέχεια, οι απεργοί παρατάχθηκαν πίσω από τα πανό τους και πορεύτηκαν από την οδό Πανεπιστημίου προς την Ομόνοια φωνάζοντας διαρκώς συνθήματα για τις ανάγκες της τάξης τους. Με έντονα, παρατεταμένα χειροκροτήματα υποδέχονται την πορεία οι απολυμένοι της «Ολυμπιακής» που έχουν καταλάβει από την Τετάρτη το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους, ενώ οι διαδηλωτές σταματούν μπροστά από την κατάληψη και φωνάζουν: «Αλληλεγγύη στους απολυμένους της "Ολυμπιακής"».

Το λαϊκό ποτάμι εκτεινόταν σε όλο το μήκος της Πανεπιστημίου και τα συνθήματα έπεφταν βροχή: «Τέρμα πια στην κοροϊδία, καμία θυσία για την πλουτοκρατία», «Εργάτη, νέε, το ΠΑΜΕ σε καλεί, μας κήρυξαν τον πόλεμο, πολέμα τους κι εσύ».

Να σημειώσουμε ότι χτες το πρωί, εργαζόμενοι του υπουργείου Εσωτερικών προχώρησαν σε κατάληψη του Εθνικού Τυπογραφείου. Η κινητοποίηση συνεχιζόταν μέχρι χτες το βράδυ.

Ο Γιώργος Σκιαδιώτης

«Το ΠΑΜΕ», επισήμανε σε άλλο σημείο, «χρόνια τώρα προειδοποιούσε για το χαρακτήρα της επίθεσης, αποκάλυπτε, πάλευε, αντιστεκόταν, καθυστερούσε, παρεμπόδιζε και έχουμε σημειώσει σημαντικές επιτυχίες. Σε αντίθεση με τη ΓΣΕΕ, την ΑΔΕΔΥ, γενικότερα τον εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό, που από το ξεκίνημά τους από τη συνθήκη του Μάαστριχτ και μέχρι σήμερα έβαλαν γερές πλάτες για να περάσουν από όλες τις κυβερνήσεις τα αντιλαϊκά αυτά μέτρα. Τα εξωράιζαν, έκρυβαν το χαρακτήρα τους, αποπροσανατόλιζαν με τους δήθεν κοινωνικούς διαλόγους και με τις αγωνιστικές τουφεκιές στον αέρα. Με λύσσα πολέμησαν και πολεμάνε το ΠΑΜΕ γιατί με συνέπεια αποκαλύπτει το ρόλο τους, αντιπαλεύει τα μέτρα, τις πολιτικές και τις κοινωνικές δυνάμεις που τα προωθούν. Οι ευθύνες τους είναι ιστορικές. Αν οι εργαζόμενοι της χώρας μας είχαν προετοιμαστεί καλύτερα, αν τα παρεμπόδιζαν πιο οργανωμένα, τότε δε θα αντιμετωπίζαμε, ίσως, αυτή τη βαρβαρότητα».

Και συνέχισε: «Ηταν και παραμένουν κήρυκες και υποστηρικτές της καπιταλιστικής ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας. Ηταν και παραμένουν ο καλύτερος σύμμαχος των εργοδοτών στους τόπους δουλειάς και της κυβέρνησης στην επίθεσή τους ενάντια στους εργαζόμενους».

Ο Γ. Σκιαδιώτης συνέχισε: «Οι αγώνες μας αποτελούν πολύτιμη παρακαταθήκη. Χωρίς αυτούς τους αγώνες των προηγούμενων χρόνων, χωρίς την απεργία στις 17 Δεκέμβρη, με τα στοιχεία της απειθαρχίας και της ανυπακοής, χωρίς τις απεργίες τις 10 και στις 24 Φλεβάρη, δε θα είχαμε σήμερα την επιτυχία που έχουμε. Χωρίς την αποφασιστικότητα του ΠΑΜΕ, δε θα απεργούσαν σήμερα εκτός από τις οργανώσεις του ΠΑΜΕ και δεκάδες άλλες οργανώσεις της εργατικής τάξης που το ΠΑΜΕ δεν έχει όχι πλειοψηφία, αλλά σε ορισμένες περιπτώσεις ούτε καν παρουσία».

Κι επισήμανε: «Ο μεγάλος δρόμος είναι μπροστά μας. Οι μεγάλοι αγώνες είναι αυτοί που πρέπει να προετοιμάσουμε. Βλέπουμε πια από την πείρα μας ότι ο καπιταλιστικός Μινώταυρος δε χορταίνει με όσα δικαιώματα κι αν τον ταΐζουν οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, η ΕΕ. Οσο περισσότερο τρώει, τόσο περισσότερο πεινά για περισσότερα κέρδη. Πρέπει να προετοιμαστούμε για πολύ σκληρή αναμέτρηση. Τον αγώνα αυτόν πρέπει να τον πάμε έως το τέλος και θα τον πάμε έως το τέλος».

«Εχουμε όλοι και όλες μεγάλες ευθύνες να ανασυγκροτήσουμε το κίνημά μας», τόνισε ο Γ. Σκιαδιώτης. «Να το κάνουμε ικανό να αντιστέκεται στις θύελλες που έρχονται. Να οργανωθούμε σε κάθε εργοστάσιο, υπηρεσία, γιαπί, σχολειό, σε κάθε τόπο δουλειάς και κατοικίας, στις σωματειακές επιτροπές. Να οργανωθούν πριν από όλους τα νέα παιδιά που είναι μακριά από την οργανωμένη δράση και που μπορούν να δώσουν παλμό, δυναμισμό και προοπτική στον αγώνα μας. Να οργανωθούν οι γυναίκες και οι μετανάστες που είναι από τα πιο ευάλωτα, από τα πιο καταπιεσμένα τμήματα της τάξης μας».

«Η κρίση του γέννημα των αξεπέραστων αντιθέσεών του γίνεται το άλλοθι για να εξαπολύσουν καπιταλιστές και κυβερνήσεις την πιο μεγάλη, την πιο γενικευμένη επίθεση σε όποιο εργατικό δικαίωμα και κατάκτηση δεν είχαν καταφέρει τα προηγούμενα χρόνια να τσακίσουν. Τον καπιταλισμό τον ζήσαμε και στην ανάπτυξή του και στην κρίση του. Τη διαχείρισή του τη ζήσαμε και πριν την ΕΕ και μέσα στην ΕΕ. Τον ζήσαμε και με διαχειριστή τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και με διαχειριστή τις κυβερνήσεις της ΝΔ».

Και τόνισε: «Η κρίση έδειξε για μια ακόμα φορά τα όρια ενός συστήματος που σαπίζει. Τσάκισμα κάθε εργατικού δικαιώματος, ώστε να γίνει πιο φτηνή η εργατική δύναμη, με στόχο να αυξηθούν τα κέρδη των καπιταλιστών. Οσο όμως κι αν ο εργοδοτικός και κυβερνητικός συνδικαλισμός κι αν το απεύχεται, κάθε μέρα όλο και περισσότεροι εργαζόμενοι θα συνειδητοποιούν ότι άλλος καλύτερος καπιταλισμός δεν μπορεί να υπάρξει».

Επισημαίνοντας το βασικό στοιχείο για την ανασυγκρότηση του κινήματος, ο Γ. Σκιαδιώτης τόνισε: «Σήμερα, αν η πάλη του κάθε συνδικάτου, και ιδιαίτερα του τριτοβάθμιου, δεν αμφισβητεί την ανάπτυξη που έχει στο κέντρο της το καπιταλιστικός κέρδος, την ίδια την καπιταλιστική ιδιοκτησία, τότε το συνδικάτο αυτό δε διεξάγει σωστό εργατικό αγώνα. Η πάλη του δεν είναι προοδευτική, γιατί αντικειμενικά, και ανεξάρτητα από προθέσεις, ένα τέτοιο συνδικάτο είναι στήριγμα μιας αντιδραστικής πολιτικής. Γι' αυτό και η αποστολή του ΠΑΜΕ δεν είναι και δεν εξαντλείται στην καθημερινή πάλη για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων μας και μόνο».

Και κατέληξε: «Ο βασικός στόχος και η αποστολή του ΠΑΜΕ είναι να ενώσει και να συσπειρώσει την εργατική τάξη σε ταξική βάση. Να αποτελέσει το ίδιο το ΠΑΜΕ ένα από τα πιο βασικά ρυάκια του εργατικού, του λαϊκού μετώπου. Ενός μετώπου που μαζί με τους αυτοαπασχολούμενους μικρούς εμπόρους και βιοτέχνες, τη φτωχή και μεσαία αγροτιά και τη νεολαία θα αντιταχτεί στο ενιαίο μέτωπο των καπιταλιστών, των αστικών κομμάτων και της ΕΕ και θα διεκδικήσει για λογαριασμό της εργατικής τάξης και των συμμάχων της την εξουσία. Ορος απαραίτητος για να εφαρμοστεί ένα πρόγραμμα λαϊκής οικονομίας, ώστε οι δυνατότητες της χώρας μας να αξιοποιούνται προς όφελος της πλειοψηφίας του λαού μας. Αυτός είναι ο δικός μας μονόδρομος και η αναγκαιότητα. Αυτή είναι το δικό μας πατριωτικό χρέος και σε αυτό το χρέος θα ανταποκριθούμε. Το οφείλουμε στους εαυτούς μας, στα παιδιά μας, στις επόμενες γενιές».