Και να 'μαι μεσούσης της κρίσης τους ταβλιασμένη στο νοσοκομείο με ατελή ειλεό αποτέλεσμα παλιών επιτυχών μικροχειρουργικών επεμβάσεων που στο μήκος μιας ζωής μ' άφησαν μια κοιλιά γεμάτη άχρηστες συμφύσεις όπως λένε οι γιατροί. Πόνεσα - ξεπόνεσα, θαύμασα την πρόοδο της επιστήμης (χειρουργική με ρομποτική που καταλήγει να σε σώζει με δυο ραματάκια, δεν είναι δα και μικρό πράγμα) κι επομένως έχω αναγκαστικά στραμμένη την προσοχή μου μεροδούλι μεροφάι, ξαπλωμένη να θεώμαι το θαύμα της αρχαγγέλου Μέρκελ που φέρνει τον κρίνο του ΔΝΤ στη στέρφα χώρα μου. Εγώ κοιλοπονάω, η Ελλάδα γονιμοποιείται κι ύστερα βγαίνει ένα τέρας που δεν το καταλαβαίνω με την κοινή μου λογική ως τη μοιραία στιγμή: πετυχαίνω σε συνέντευξη Τύπου τον ΓΑΠ να απαντά αγγλιστί σε Κινέζα δημοσιογράφο αμερικάνικου ραδιοσταθμού, που τον ρωτάει με το χαμόγελο της «Τζοκόντα», «τόσα ταξίδια κάνατε, ως και στην Αμερική πήγατε, κατά Ασία μεριά και στην Κίνα μας δε θα 'ρθείτε να ζητήσετε βοήθεια και λεφτά;» ξεράθηκα. Η πρώτη μου επιθυμία είναι να ξανασυναντηθώ αμέσως με το ρομποτικό λαπαροσκόπο παρά με μια Κινέζα εξ ΗΠΑ που τώρα πια θέλει να μου δανείσει μέχρι και τα νοσήλια.

Υστερα σοβάρεψαν οι ειδήσεις και μου έδειξαν σε ποια χώρα ζω, παλεύω και περιστασιακώς νοσώ. Το χρηματιστήριο πανηγύριζε με απίστευτο θόρυβο την κατακόρυφη άνοδο των κερδών του και με ξεκούφαινε περισσότερο από τη δικαιολογημένα γουργουρίζουσα άδεια μου κοιλιά. Οι τραπεζίτες της χώρας μου ξύπνησαν πλούσιοι, ασφαλείς έχοντας ξεφύγει από το κόκκινο μιας πτώχευσης που αφορούσε, αφορά και θα αφορά τον καθένα και την καθεμιά μας, υγιή ή άρρωστο, εργαζόμενο ή άνεργο, φτωχό ή θεόφτωχο, εντέλει γεννημένο ή αγέννητο για πολλά ΔΝΤ χρόνια. Αυτός ο ατελής ειλεός, δηλαδή η βολικότερη για το κεφάλαιο κρίση από συστάσεως ελληνικού και ευρωελληνικού κράτους, ήταν τελικά αυτό που είπε το ΚΚΕ στη Βουλή, μία χρυσή ευκαιρία για να εφαρμοστεί η διαστροφικότερη αντιλαϊκή αντεργατική κυριολεκτικά νομιμοφανής κτηνωδία μιας δράκας ψηφισμένων αχρείων εναντίον όλων μας.

Λένε πως ο άνθρωπος φαίνεται στην αρρώστια του, στο μεθύσι και στο χαρτοπαίγνιο. Ομως εκείνοι οι παλιότεροι σαν τον ιατρό Ιπποκράτη, οι ρημάδες οι αρχαίοι διανοητές πρόγονοι και εκμαυλισμένων σημερινών βαρβάρων ίσως και να θέλουν πλέον συστηματική μετάφραση.

Επέμεναν. Αρχή άνδρα δείκνυσι. Δηλαδή, η εξουσία δείχνει ποιος πραγματικά είσαι. Κι ο Ιπποκράτης έλεγε πως καμιά θεραπεία δεν μπορεί να προξενεί μεγαλύτερη βλάβη απ' την ίδια την αρρώστια. Δυστυχώς, κατάλαβα ταβλιασμένη όπως φαντάζομαι κι οποιοσδήποτε σκεπτόμενος, πονεμένος ή μη ότι οι πολλοί θα φτωχύνουμε, θ' απελπιστούμε θα κακογεράσουμε, θα καταθλιβούμε ως θεραπεία για τους ελάχιστους που με τον κρίνο του ΔΝΤ θα ξαναπλουτίσουν κι εκεί που πήγα να κάνω εμετό, κυρίως για τη λέξη της άθλιας δημοσιογραφίας που εκστομιζόταν ολημερίς, «δώρο Τρισέ προς την Ελλάδα», έγινα σχεδόν αμέσως καλά. Θυμήθηκα τη λέξη ατελής. Δε θα τα καταφέρουν. Δε θα μας φάνε τα σωθικά. Καταλαβαίνουμε και θα τους πνίξουμε. Η εντελέχεια της θεραπείας δεν μπορεί και δε θα είναι ατελής.