ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

ΚΕΝΗ

Οι μάσκες

Με έκδηλη αμηχανία απαντούσε, χτες, ο Γ. Μανώλης, εκπρόσωπος της ΔΑΚΕ στη ΓΣΕΕ, σε ραδιοφωνικό σταθμό, σχετικά με τη στάση του κόμματός του στο θέμα των εργασιακών σχέσεων. Η τοποθέτηση της ΝΔ, όπως και η δήλωση του Κ. Καραμανλή, ότι τα κυβερνητικά μέτρα δεν αντιμετωπίζουν το πρόβλημα της ανεργίας, μας καλύπτει πλήρως, υπογράμμισε, ενώ δεν ξέχασε να σημειώσει πως διαφωνεί με τη δήλωση Μητσοτάκη, που εκτίμησε ότι τα μέτρα της κυβέρνησης βρίσκονται σε θετική κατεύθυνση.

Μόνο που ο Κ. Καραμανλής δεν είπε μόνον αυτό. Πρώτον, ξεκαθάρισε ότι το κόμμα του είναι υπέρ της «απελευθέρωσης των εργασιακών σχέσεων». Δεύτερον, δε διαφώνησε με τα κυβερνητικά μέτρα - άλλωστε, τα ίδια ακριβώς περιλαμβάνονται στο προεκλογικό πρόγραμμα της ΝΔ - αλλά ζήτησε να ενταχθούν σε μια γενικότερη πολιτική διαρθρωτικών αλλαγών, συνδυαζόμενα με ακόμη περισσότερες ιδιωτικοποιήσεις, κλπ., κλπ., γιατί μόνον έτσι θα αντιμετωπιστεί δήθεν η ανεργία. Εκανε μια κριτική των μέτρων, δηλαδή, από περισσότερο νεοφιλελεύθερες θέσεις, απ' ό,τι αυτές της κυβέρνησης.

Προφανώς, ο Γ. Μανώλης, ο οποίος δεν είναι μόνο στέλεχος της ΔΑΚΕ, αλλά και «γέννημα και θρέμμα» της ΝΔ, όπως υπερηφανεύεται, συμφωνεί απολύτως με την τοποθέτηση του αρχηγού του. Συμφωνεί απολύτως, δηλαδή, με μια πολιτική, που βρίσκεται στην ίδια κατεύθυνση με αυτή της κυβέρνησης, μόνο που τη θέλει περισσότερο... ολοκληρωμένη.

Ας αφήσει, λοιπόν, κατά μέρος τη φιλεργατική μάσκα. Πέρασε ο καιρός της Αποκριάς...

Η απειλή της σχιζοφρένειας

Κάθε χρόνο στην Ελλάδα εμφανίζουν για πρώτη φορά σχιζοφρένεια 1.000-1.500 άτομα, ενώ 100.000 Ελληνες θα εμφανίσουν σε κάποια στιγμή της ζωής τους μια ανάλογη διαταραχή, ανέφεραν Ελληνες επιστήμονες στα πλαίσια διεθνούς συνεδρίου που έγινε στις Βρυξέλλες.

Χωρίς καμία διάθεση ειρωνείας προς τους ψυχικά ασθενείς, ύστερα από αυτή τη διαπίστωση δεν μπορούσε να μην αναρωτηθούμε: «Λες να σάλεψε ο κοσμάκης απ' το πρώτο κύμα του εκσυγχρονισμού; Και τι έχει να γίνει με τα αλλεπάλληλα σοκ που υπόσχεται η κυβέρνηση Σημίτη στη μετα-ΟΝΕ εποχή;».

Πάντως, η διαταραχή εμφανίζεται πιο συχνά στους άνδρες, στην ηλικία 15-25 ετών, ενώ στις γυναίκες μεταξύ 25-35 ετών.

Στις ηλικίες δηλαδή που η κυβέρνηση ετοιμάζει τις κάθε λογής «ευλυγισίες» και τις «απασχολησιμότητες»...

Οι δύο κατηγορίες...

Πολλά και διάφορα γράφονται και λέγονται τις μέρες αυτές, σχετικά με το τεράστιο θέμα των εργασιακών σχέσεων. Κι ενώ, δίνουν την εντύπωση πολλών και διαφορετικών μεταξύ τους πολιτικών και προτάσεων, για την αντιμετώπιση του θέματος, στην πραγματικότητα μπορούν να ομαδοποιηθούν σε δυο μεγάλες κατηγορίες. Η μία κατηγορία είναι οι προτάσεις, που υποστηρίζονται από τους κομμουνιστές και τις ταξικές δυνάμεις του εργατικού κινήματος και με δυο λόγια θεωρούν πως είναι επιτακτικά αναγκαία η διατήρηση και ουσιαστική διεύρυνση των σημερινών δικαιωμάτων των εργαζομένων (είτε δουλεύουν, είτε είναι άνεργοι), ενώ θεωρούν πως το πρόβλημα της ανεργίας -όπως και τα άλλα σοβαρά προβλήματα της ελληνικής κοινωνίας- μπορεί να αντιμετωπιστεί μόνο στα πλαίσια μιας ριζικά διαφορετικής από τη σημερινή πολιτική. Η άλλη κατηγορία είναι οι προτάσεις, που προωθούν τη δραστική μείωση των εργατικών δικαιωμάτων και κατακτήσεων, προς όφελος της μεγαλοεργοδοσίας και του κεφαλαίου. Και μπορεί, βέβαια, να ισχυρίζονται, πως όλ' αυτά είναι αναγκαία κλπ κλπ και ακόμη, ότι με τα μέτρα αυτά θα μειωθεί η ανεργία, αλλά... ξεχνούν, συνήθως, δυο βασικούς παράγοντες: Πρώτον, τα αντεργατικά αυτά μέτρα και πολιτικές είναι αναγκαία για το μεγάλο κεφάλαιο, όχι όμως και για τους εργαζόμενους. Και δεύτερον, οι πολιτικές αυτές εφαρμόζονται, ήδη, για χρόνια, τόσο στη χώρα μας, όσο και πολύ περισσότερο στις άλλες καπιταλιστικές χώρες και οδήγησαν αποκλειστικά και μόνο στην ακόμη μεγαλύτερη συσσώρευση του παραγόμενου πλούτου στους λίγους έχοντες και κατέχοντες. Ούτε το πρόβλημα της ανεργίας αντιμετωπίστηκε, ούτε η φτώχεια έγινε μικρότερη.

... και οι υποομάδες

Πρέπει, να παραδεχτούμε, βέβαια, ότι στη δεύτερη κατηγορία υπάρχουν διάφορες υποομάδες. Οσοι συμπεριλαμβάνονται σ' αυτή συμφωνούν μεν στο βασικό, πως οι εργασιακές αλλαγές πρέπει να υποστούν αντεργατικές και αντιδραστικές αλλαγές, προς όφελος του μεγάλου κεφαλαίου, αλλά υπάρχουν διαφορετικές αντιλήψεις, σχετικά με τις μορφές και τους ρυθμούς προώθησης αυτών των αλλαγών. Για παράδειγμα, υπάρχουν οι οπαδοί των λεγόμενων μέτρων και πολιτικών σοκ, όπως και άλλοι, που ισχυρίζονται, ότι οι αλλαγές πρέπει να γίνουν με τέτοιο τρόπο, ώστε να υπάρξουν κέρδη και για τους εργαζόμενους.

Τίποτε ψευδέστερο, βέβαια, από το τελευταίο. Οταν λένε κέρδη για τους εργαζόμενους, έχουν υπόψη τους ανούσιες και χωρίς πραγματικό αντίκρισμα παραχωρήσεις, είτε για να ρίξουν στάχτη στα μάτια, είτε για να διασπάσουν την εργατική τάξη και να αποδυναμώσουν την αντίστασή της. Με άλλα λόγια, μερικοί θεωρούν αναγκαία την ύπαρξη δολώματος στην πετονιά και άλλοι όχι. Και οι μεν και οι δε, πάντως, θέλουν να αγκιστρώσουν την εργατική τάξη στην επιχείρηση επιβολής του εργασιακού μεσαίωνα, που ήδη προωθούν.

Αυτή είναι η αλήθεια.

Το... παραμύθι

ΕΙΧΑΝΕ ΔΕΝ ΕΙΧΑΝΕ το κάνανε πάλι... «Τόλμη και Γοητεία», την υπόθεση της κόντρας Εκκλησίας - Κυβέρνησης για τις ταυτότητες. Η σημειολογία της... χειραψίας πήρε και έδωσε πάλι στα δελτία ειδήσεων.

Και μην έχετε βέβαια την εντύπωση ότι ο Χριστόδουλος κι ο Σημίτης είναι... θύματα των δημοσιογράφων. Οικειοθελώς συμμετέχουν σε αυτό το «παιγνιδάκι»!

Φαίνεται τελικά ότι βολεύει πολλούς να βρίσκεται το παραμύθι αυτό στο επίκεντρο της δημοσιότητας, ώστε να μπαίνουν διάφορα άλλα στο περιθώριο. Τόσο τα κανάλια, για την ακροαματικότητα, όσο και την κυβέρνηση για να αποπροσανατολίζει τους εργαζόμενους.

Οσο για την Εκκλησία κι αυτή βοηθιέται από την κατάσταση, μια και η διατήρηση του «πολεμικού» κλίματος λύνει προβλήματα συσχετισμών στο εσωτερικό της.

ΕΝ ΤΩ ΜΕΤΑΞΥ φαίνεται ότι ο καιρός δε λυπάται καθόλου τους λίγους πια Αθηναίους και Θεσσαλονικείς που μένουν στις πόλεις τους και αποφάσισε να... δείξει πάλι τα δόντια του κι αυτή την εβδομάδα.

Από αύριο λοιπόν αρχίζουν... τα δύσκολα και βέβαια καθόλου δεν παρηγορεί τον κόσμο η διαβεβαίωση των αρμόδιων υπουργείων ότι οι κρατικοί μηχανισμοί θα είναι σε ετοιμότητα.

Αυτοί μονίμως σε ετοιμότητα είναι και τα αποτελέσματα είναι γνωστά. Είτε πρόκειται για τα προβλήματα υγείας του κόσμου είτε πρόκειται για τις πυρκαγιές.

ΤΟ ΠΑΙΓΝΙΔΙ ΤΗΣ ΔΗΜΑΓΩΓΙΑΣ το ξέρει καλά η Νέα Δημοκρατία και το απέδειξε με την πρόταση που κατέθεσε χτες για την καθιέρωση δεύτερης εξεταστικής περιόδου για τους μαθητές της Β` Λυκείου!

Αν πράγματι... συμπορεύονταν με τα όσα ζητούν οι μαθητές δεν είναι τώρα η ώρα να το δείξουν. Τον καιρό των μαθητικών κινητοποιήσεων είχαν κάθε ευκαιρία. Ομως τότε ζητούσαν το σταμάτημά τους.

Αλλωστε με την ουσία της πολιτικής του υπουργείου Παιδείας δεν έχουν διαφορές και αυτό είναι κάτι που φροντίζουν να τονίζουν όταν κατηγορούν το ΠΑΣΟΚ ότι... ακολουθεί την πολιτική τους χωρίς να το παραδέχεται.

ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ παρενέβη στην υπόθεση των προεκλογικών χρηματιστηριακών δραστηριοτήτων της ΔΕΚΑ (σ.σ. η είδηση γράφεται σε άλλη σελίδα του «Ρ»).

Πιστεύετε ότι θα βγει οτιδήποτε; Αποκλείεται. Πρώτον, γιατί όλα θα έχουν γίνει σύμφωνα με τους τύπους και δεύτερον, γιατί αποκλείεται να βγει ένα πόρισμα, που να λέει ότι η κυβέρνηση (την προηγούμενη εννοούμε, δηλαδή την προεκλογική) είχε δώσει την εντολή και η ΔΕΚΑ εφάρμοζε.

Η πραγματικότητα, βέβαια, αυτή είναι. Αλλά...

Η «αντοχή» της οικονομίας

Δεκαετίες τώρα, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, εναλλασσόμενοι στην κυβερνητική εξουσία, έχουν λιανίσει τους εργαζόμενους και το λαό στις πολιτικές μονόπλευρης λιτότητας, που τους είχαν υποδείξει οι ευρωπαϊκές πολυεθνικές και τα συνεταιράκια τους στην Ελλάδα. Ενα βασικό τους επιχείρημα ήταν και είναι «δεν αντέχει η οικονομία»! Τα ίδια έγιναν και τα τελευταία χρόνια. Με την εφαρμογή αντιλαϊκών μέτρων και πολιτικών, εξασφάλισαν συνθήκες θερμοκηπίου για την αύξηση των κερδών και υπερκερδών του μεγάλου κεφαλαίου, σε ολόκληρη τη δεκαετία που πέρασε, μοιράζοντας, παράλληλα, υποσχέσεις ότι μετά την ένταξη της χώρας στην ΟΝΕ, τελειώνουν οι θυσίες και τα βάσανα για τους εργαζόμενους. Αδιάψευστος μάρτυρας, τα διψήφια και τριψήφια ποσοστά αύξησης των κερδών, που εμφάνιζαν οι μεγάλες επιχειρήσεις, ενώ την ίδια περίοδο η ονομαστική αύξηση των μισθών και συντάξεων ήταν μονοψήφιος και κάτω του επίσημου πληθωρισμού αριθμός.

Ομως, με τη λήξη της δεκαετίας του '90, δεν έληξαν και οι θυσίες για τους εργαζόμενους. Αν και διανύουμε το πρώτο έτος της πρώτης δεκαετίας του 2000 και η χώρα πήρε το εισιτήριο ένταξης στην ΟΝΕ, συνεχίζονται, για μεν τους εργαζόμενους οι μονόπλευρες θυσίες, για δε το μεγάλο κεφάλαιο τα πολύπλευρα, πολύμορφα και πλουσιοπάροχα οφέλη. Η πολιτική της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ - που μοιράζει χρήματα με τη σέσουλα στο μεγάλο κεφάλαιο - συνεχίζεται τώρα πια, όχι με το επιχείρημα «δεν αντέχει η οικονομία», αλλά με πρόσχημα τη «διατηρησιμότητα» των μέχρι σήμερα επιτευγμάτων και την παραμονή της Ελλάδας στη λέσχη της ΟΝΕ.

Το ότι συνεχίζεται η πολιτική που μοιράζει χρήματα με τη σέσουλα στο μεγάλο κεφάλαιο, βεβαιώνουν: Πρώτον, η εισοδηματική πολιτική λιτότητας του 2000, που δίνει ονομαστικές αυξήσεις μισθών και συντάξεων γύρω στο 2%, ενώ ο πληθωρισμός αυξάνεται με ρυθμό πάνω από 2,5%. Δεύτερον, η φορομπηχτική φορολογική πολιτική, που κινείται σταθερά στον αστερισμό της λογικής του «παίρνω τα πολλά από τους πολλούς και φτωχούς», για να τα «ξαναμοιράσω στους λίγους και πλούσιους», όπως δείχνουν και τα επίσημα στοιχεία. Τρίτον, η πολιτική ιδιωτικοποιήσεων, μέσω της οποίας η κυβέρνηση παραδίδει - στην κυριολεξία, σε «τιμή κοψοχρονιά» - τις μεγάλες κερδοφόρες επιχειρήσεις του δημοσίου σε ιδιώτες, ανταποκρινόμενη, έτσι, στις επιταγές του Διευθυντηρίου των Βρυξελλών και των βιομηχάνων για «περισσότερη ιδιωτική πρωτοβουλία» και «λιγότερο κράτος». Τέταρτον, τα παχυλά και προκλητικά κέρδη, που εμφανίζουν στο πρώτο εξάμηνο του 2000 οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι, που αυξάνονται με ρυθμό πάνω από 20%, όπως προκύπτει από τους ισολογισμούς τους, ενώ υπάρχουν και αρκετές περιπτώσεις που ξεπερνούν το 100%!

Οι μεγαλοεπιχειρηματίες, όμως, επιβεβαιώνοντας τη λαϊκή παροιμία «τρώγοντας ανοίγει η όρεξη», διεκδικούν ακόμη περισσότερα κέρδη. Και η κυβέρνηση Σημίτη, θεωρώντας τις αξιώσεις τους «φωνή Κυρίου», θεσπίζει και νέα μέτρα. Αντιδραστικές αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις, «μοίρασμα» των έργων της Ολυμπιάδας, τσουχτερές αυξήσεις των διοδίων, μείωση της φορολογίας των κερδών, επιχορηγήσεις των επιχειρήσεων από το Γ` ΚΠΣ, «μεταρρύθμιση» του ΕΣΥ, για να αναφερθούμε μόνο στην τρέχουσα επικαιρότητα. Μέτρα και πολιτικές, που θα κάνουν πλουσιότερους τους έχοντες και κατέχοντες και φτωχότερους τους εργαζόμενους και το λαό. Πολιτικές, που θα συνεχίζονται, με τον ένα ή άλλο τρόπο, μορφή και όνομα, όσο οι εργαζόμενοι και ο λαός δεν οικοδομεί το δικό του Μέτωπο αλλαγής και λαϊκής εξουσίας, για να επιβάλει τις δικές του επιλογές και πολιτικές, το δικό του δρόμο ανάπτυξης της χώρας.

Λάμπρος ΤΟΚΑΣ