1875 Πεθαίνει ο Χανς Κρίστιαν Αντερσεν. Δανός μυθιστοριογράφος, γνωστός κυρίως ως συγγραφέας παιδικών παραμυθιών. Στην αρχή της λογοτεχνικής του σταδιοδρομίας έγραφε ποιήματα. Κορυφαίο ποιητικό του έργο είναι το λυρικό ποίημα «Το παιδί που πεθαίνει». Με τη βασιλική χορηγία ταξίδεψε σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες και μελέτησε τη φιλολογία τους. Τα «Παραμύθια» του εκδόθηκαν το 1842 σε τρεις τόμους και συμπληρώθηκαν το 1861. Μεταφράστηκαν σε όλες σχεδόν τις γλώσσες του κόσμου.

1991 Πεθαίνει ο Νικηφόρος Βρεττάκος. Κορυφαίος Ελληνας ποιητής. Λόγω οικονομικών δυσκολιών δεν μπόρεσε να ολοκληρώσει τις νομικές του σπουδές και εργάστηκε σε διάφορα επαγγέλματα. Το 1929 εξέδωσε την πρώτη του ποιητική συλλογή με τίτλο: «Κάτω από σκιές και φώτα». Ακολούθησαν οι συλλογές: «Κατεβαίνοντας στη σιγή των αιώνων», «Ο πόλεμος», «Το ταξίδι του Αρχάγγελου», «Μαργαρίτα», «Γυμνό παιδί» και πολλές άλλες. Πάντα στο πλευρό των δημοκρατικών αγώνων του ελληνικού λαού, γνώρισε την καταξίωση.

Στις 4 Αυγούστου 1936 κηρύχτηκε ο στρατιωτικός νόμος και ανεστάλησαν βασικά άρθρα του Συντάγματος. Μόνο τις πρώτες μέρες της δικτατορίας συνελήφθησαν και στάλθηκαν στα νησιά της εξορίας 700 περίπου αντιφασίστες, ενώ πολλοί ρίχτηκαν στις φυλακές. Στις 19 Σεπτέμβρη συνελήφθη ο Γενικός Γραμματέας της ΚΕ του ΚΚΕ, Νίκος Ζαχαριάδης.

Οι μαζικές συλλήψεις συνεχίστηκαν σ' όλην τη διάρκεια της δικτατορίας. Χιλιάδες κομμουνιστές, αντιφασίστες και δημοκράτες συνελήφθησαν, βασανίστηκαν, εξορίστηκαν και φυλακίστηκαν.

Η δικτατορία απαγόρευσε τη δράση όλων των πολιτικών κομμάτων. Φίμωσε τον Τύπο. Φασιστικοποίησε τα εργατοϋπαλληλικά συνδικάτα και χτύπησε βαριά τις μαζικές λαϊκές οργανώσεις. Ιδρυσε την «Εθνική Οργάνωση Νεολαίας» (ΕΟΝ) για να «διαπαιδαγωγήσει» φασιστικά την ελληνική νεολαία και να καλλιεργήσει σ' αυτήν το πνεύμα της υποταγής στους ξένους και ντόπιους τυράννους, να μετατρέψει τους νέους σε πραιτοριανούς.

Η δικτατορία βασάνιζε απάνθρωπα τους κομμουνιστές και τους αντιφασίστες στα άντρα της Γενικής Ασφάλειας με τον άγριο ξυλοδαρμό, τη φάλαγγα, το ρετσινόλαδο και άλλες φασιστικές μεθόδους. Ιδρυσε το στρατόπεδο της Ακροναυπλίας και έστειλε στο μεσαιωνικό κάτεργο των φυλακών Κέρκυρας τα ηγετικά στελέχη του ΚΚΕ.

Το καθεστώς βασιλιά - Μεταξά ψήφισε το διαβόητο νόμο 375 «περί κατασκοπίας». Με βάση αυτό το νόμο καταδικάστηκαν αργότερα, στη δεκαετία 1940-1950, πάρα πολλοί κομμουνιστές σε θάνατο και ισόβια δεσμά σαν «κατάσκοποι» και πολλοί εκτελέστηκαν.

Η 4η Αυγούστου 1936 ήταν ανοιχτή φασιστική τρομοκρατική δικτατορία των πιο αντιδραστικών δυνάμεων. Εξέφραζε τη θέληση της πλουτοκρατικής ολιγαρχίας, τα συμφέροντα των μεγάλων τραπεζιτών, βιομηχάνων, εφοπλιστών και μεγαλεμπόρων και του ξένου (κυρίως αγγλικού κεφαλαίου) να πνίξουν τη λαϊκή θέληση, που αποτελούσε κίνδυνο για την κυριαρχία τους και να επιβάλουν στο λαό την πιο βίαιη και ολοκληρωτική καταπίεση και φανέρωνε παράλληλα την αδυναμία της πλουτοκρατίας να κυβερνήσει με τις μεθόδους του αστικού κοινοβουλευτισμού.

Κύρια εσωτερικά στηρίγματα της δικτατορίας της 4ης Αυγούστου ήταν η πλουτοκρατία, η μοναρχία και η ανώτερη στρατοκρατία. Επίσης στηρίγματά της ήταν οι δυνάμεις της αστυνομίας και της χωροφυλακής, ειδικά τα σώματα ασφαλείας, καθώς και μερίδα εργατοπατέρων της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας. Διεθνώς η δικτατορία βασιζόταν, κυρίως στην υποστήριξη της ιμπεριαλιστικής Αγγλίας.

Κύρια επιδίωξη της δικτατορίας ήταν να εξασφαλίσει περισσότερα κέρδη στο μεγάλο κεφάλαιο, εγχώριο και ξένο, και να κατοχυρώσει τις στρατηγικές θέσεις του αγγλικού ιμπεριαλισμού.