Το βιβλίο που από σήμερα ο «Ριζοσπάστης» αρχίζει να δημοσιεύει σε συνέχειες, πραγματεύεται το θέμα της «διεθνούς τρομοκρατίας», όπως άλλωστε αναφέρει και ο τίτλος του. Αν και γραμμένο στη 10ετία του '80, είναι αρκετά επίκαιρο ως προς το ποιες δυνάμεις πραγματικά βρίσκονται πίσω από το φαινόμενο που αποκαλείται «τρομοκρατία». Στο βιβλίο αποκαλύπτονται οι διασυνδέσεις ανάμεσα στις λεγόμενες τρομοκρατικές οργανώσεις και τα κυβερνητικά όργανα των ΗΠΑ, η συγχώνευση των κατασκοπευτικών και κατασταλτικών μηχανισμών του ιμπεριαλιστικού κράτους(Εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή, 1986).

Οπως παρατηρούσε η εφημερίδα «Τάιμς της Νέας Υόρκης», οχτώ μέρες μετά την ανάληψη από τον Ρίγκαν των καθηκόντων του και τρεις μέρες μετά τη συνεδρίαση της νέας κυβέρνησης, που αφορούσε το πρόβλημα της τρομοκρατίας, ο υπουργός Εξωτερικών Αλεξάντερ Χέιγκ κατηγόρησε τη Σοβιετική Ενωση ότι «εκπαιδεύει, χρηματοδοτεί και εξοπλίζει τους διεθνείς τρομοκράτες». Τότε κιόλας ο Χέιγκ υποσχέθηκε ότι αυτό το θέμα θα κατέχει στην εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ την ίδια θέση που κατείχε επί Προέδρου Κάρτερ η προπαγανδιστική εκστρατεία «για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων του ανθρώπου».

Αυτή την εκστρατεία την είχε ξεκινήσει, εξάλλου, ο ίδιος ο Ρίγκαν πριν ακόμα αναλάβει επίσημα τα προεδρικά καθήκοντα. Σε συνέντευξή του στο λίγο γνωστό ιταλικό περιοδικό «Σετιμανάλε», που παραχώρησε στις αρχές του Γενάρη 1981, δήλωσε ότι ετοιμάζεται «να εξοντώσει τους εγκέφαλους της διεθνούς τρομοκρατίας». Στην ίδια συνέντευξη είπε μια φράση που την αναφέρανε αργότερα πολλές φορές οι εφημερίδες: «Μπορώ να σας περιγράψω την εικόνα που στέκεται μπροστά στα μάτια μου: Η Αμερική θα καβαλικέψει το άλογο».

Αν χρησιμοποιήσουμε αυτή την εικόνα, μπορούμε να πούμε, ότι η Ουάσιγκτον καβαλίκεψε το «αλογάκι» της «διεθνούς τρομοκρατίας» και εκμεταλλεύεται ενεργητικά αυτό το άλογο κούρσας για αντισοβιετικούς σκοπούς. Κύριο πεδίο δράσης επιλέχτηκε η Δυτική Ευρώπη, όπου η τρομοκρατία έχει χτίσει τις φωλιές της. Υποβάλλουν την ιδέα στους συμμάχους ότι η ΕΣΣΔ επιδιώκει με τρομοκρατικές πράξεις να εξασθενήσει και να αποσταθεροποιήσει τα καπιταλιστικά καθεστώτα. «Η Μόσχα τηλεκατευθύνει τους τρομοκράτες», έδινε τον τόνο ένα άρθρο στο γαλλικό περιοδικό «Παρί-Ματς». Το έγραψε ο Ρόμπερτ Μος, αυτός ο ίδιος που ανήκε στο «επιτελείο των εγκεφάλων» της CIA για την αποσταθεροποίηση του καθεστώτος Αλιέντε στη Χιλή και ετοίμαζε τον ερχομό στην εξουσία του στρατηγού Πινοσέτ. Το γεγονός ότι ο Μος είναι Αγγλος δεν ξεγελάει κανέναν: Είναι γνωστός ως ένας από τους κύριους προμηθευτές υλικών για αποπληροφόρηση από μέρους της CIA.

Η απεσταλμένη στη Ρώμη Αμερικανίδα δημοσιογράφος Κ. Στέρλινγκ σκάρωσε στα γρήγορα το βιβλίο «Δίκτυο τρομοκρατίας», όπου προσπαθούσε ν' αποδείξει ότι οι τρομοκρατικές ραδιουργίες ξεκινούν τάχα από τη Σοβιετική Ενωση. Ολα αυτά τα κατασκευάσματα τ' άρπαζαν αμέσως τα αμερικανικά μέσα μαζικής προπαγάνδας, οι ίδιοι οι κρατικοί παράγοντες των ΗΠΑ. Κουνώντας το βιβλίο της Στέρλινγκ, ο Χέιγκ βεβαίωνε θριαμβευτικά: «Εδώ τα λέει όλα». Πολλούς δημοσιογράφους τούς συντάραξε κάτι άλλο: Πόσο αισχρό στο περιεχόμενο και ανοιχτά κακόβουλο ήταν αυτό το παινεμένο βιβλίο. Τους προξενούσε έκπληξη ότι με βάση τέτοια «φούμαρα» είχε ξεσηκωθεί σε κρατικό επίπεδο μια εκστρατεία, που τη θεωρούσαν καίρια για τα συμφέροντα των ΗΠΑ.

Εκτός απ' αυτό, όπως μετέδωσε το πρακτορείο «Ασοσιέιτεντ Πρες», εκπρόσωπος της CIA δήλωσε στα τέλη του 1981 ότι η υπηρεσία πληροφοριών αποφάσισε να εγκαταλείψει γενικά τα δημοσιεύματα και τις έρευνες πάνω σε θέματα της διεθνούς τρομοκρατίας. Πώς έτσι ξαφνικά;

Επειδή «προκαλούν πολλές συζητήσεις... και τραβούν ιδιαίτερη προσοχή προς τη CIA»!

Αποκαλυπτική ομολογία! Η CIA φοβάται να στρέψει απάνω της την προσοχή σ' ό,τι αφορά το θέμα της διεθνούς τρομοκρατίας. Με άλλα λόγια, η εκστρατεία του Λευκού Οίκου τρόμαξε για καλά τη CIA. Στο Λένγκλι έκριναν ότι το ψάξιμο του «εγκεφαλικού κέντρου της διεθνούς τρομοκρατίας» μπορεί να οδηγήσει σε θλιβερά για τη CIA αποτελέσματα και να βγάλουν στην επιφάνεια ότι η τρομοκρατία είναι μια από τις μεθόδους του κρυφού πολέμου που οι ΗΠΑ διεξάγουν τόσα χρόνια τώρα ενάντια στους συμμάχους τους.

...12 του Δεκέμβρη 1969 στο Μιλάνο. Εγινε έκρηξη βόμβας μεγάλης ισχύος στο φουαγιέ της Αγροτικής Τράπεζας στην πλατεία Φοντάν. Την ίδια μέρα έγιναν εκρήξεις και στη Ρώμη. 16 άτομα σκοτώθηκαν, περίπου εκατό τραυματίστηκαν. Τερατώδικο, ανόητο από την πρώτη ματιά κακούργημα. Ποιος το έπραξε και γιατί; Η Ιταλία συγκλονίστηκε. Συνταραχτήκαμε κι εμείς οι ανταποκριτές, διαπιστευμένοι στην Ιταλία.

Η Αστυνομία ανακοινώνει: Φταίνε οι αριστεροί. Πιάστηκε κάποιος Βαλπρέντα, πρώην χορευτής, αναρχικός στις πεποιθήσεις του. Ανακρίνουν άλλον αναρχικό - τον σιδηροδρομικό Πινέλι. Αυτός ρίχτηκε από το παράθυρο (τουλάχιστον αυτό υποστηρίζουν οι αστυνομικοί). Ο υπαστυνόμος προσπαθεί να πείσει ότι μ' αυτή την πράξη ο Πινέλι επιβεβαίωσε τη συμμετοχή του στις εκρήξεις. Η θέση για την ενοχή των αριστερών, των «κόκκινων» αντηχεί από τις οθόνες των τηλεοράσεων, από τις σελίδες του αστικού Τύπου. Εξαπολύεται μια ξέφρενη αντικομμουνιστική εκστρατεία. Δημιουργείται όμως η εντύπωση ότι πλασάρουν στους Ιταλούς ένα από τα πριν σκαρωμένο σενάριο. Αυτό θυμίζει καταπληκτικά την υπόθεση της ταινίας του Ελιο Πέτρι που είχε προβληθεί ένα μήνα ακριβώς πριν το αιματηρό έγκλημα. Ο «πολίτης έξω από κάθε υποψία» του Πέτρι, διευθυντής του πολιτικού τμήματος της Αστυνομίας, όπως είναι γνωστό, φαμπρικάρει μόνος του εγκλήματα για να κατηγορήσει τους αριστερούς, να δικαιολογήσει τις διώξεις, να ετοιμάσει το έδαφος για τον ερχομό στην εξουσία καθεστώτος «πυγμής». Η διαίσθηση του ταλαντούχου καλλιτέχνη αποδείχνεται ακριβής, οι εκδοχές της Αστυνομίας είναι ψεύτικες.

Με άλλα λόγια, στο ιταλικό έδαφος θα επαναληφθεί η παραλλαγή με τον εμπρησμό του Ράιχσταγκ, που οργάνωσαν στον καιρό τους οι φασίστες για να κατηγορήσουν τους κομμουνιστές και να προλειάνουν το δρόμο στον Χίτλερ. Πολλές φορές αργότερα άλλαζαν οι μορφές της τρομοκρατίας και οι ταμπέλες τους. Τα εγκλήματα διαπράττονταν πότε με ανοιχτά φασιστικά συνθήματα, πότε με ψευτοαριστερά. Πίσω από τις διάφορες αιτίες και την τακτική αλλαγή μιας μορφής τρομοκρατίας με άλλη άρχισε να διαφαίνεται η καλοστημένη σκηνοθεσία που απομάκρυνε έγκαιρα από τη σκηνή τα εκτεθειμένα πρόσωπα, γλιτώνοντάς τα από την τιμωρία, βοηθώντας τα να αποδράσουν από τις φυλακές ώστε αργότερα να τα ξαναβάλει στο σκοτεινό, αιματηρό παιχνίδι. Και τα βασικά του γεγονότα σαν να είχαν αντιγραφεί από το μιλανέζικο σενάριο. Παράλληλα ο κύριος σκοπός παρέμενε πάντα ο ίδιος - να δυσφημιστούν οι αριστερές, δημοκρατικές δυνάμεις, να βοηθηθούν οι αυταρχικές, αντιδραστικές ομάδες.

Αναμφισβήτητα, η τρομοκρατία στη σημερινή Δυτική Ευρώπη έχει τη δική της λογική, τρέφεται από σειρά κοινωνικούς παράγοντες, όπως είναι η απελπισία μεγάλων ομάδων νεολαίας, από τις οποίες έχουν αφαιρεθεί οι ελπίδες για το μέλλον, για την αξιοποίηση των δυνάμεων και των γνώσεών τους, η καταστροφή των μεσαίων στρωμάτων, η μαζική ανεργία. Εδώ προστίθενται και οι προσπάθειες των ηγετικών κύκλων να αποπροσανατολίσουν ιδεολογικά τις λαϊκές μάζες, να δημιουργήσουν το έδαφος για τον εξτρεμισμό, να τις αντιπαρατάξουν στο οργανωμένο εργατικό και δημοκρατικό κίνημα. Δεν πρέπει να βγάζουμε από το λογαριασμό και την αριστερίστικη αντίδραση ορισμένων εργαζομένων στο δεξιό οπορτουνισμό μιας σειράς εργατικών κομμάτων.

Αλλά αυτοί οι παράγοντες δεν μπορούν από μόνοι τους να εξηγήσουν ούτε τις διαστάσεις της σύγχρονης τρομοκρατίας, ούτε τη ζωτικότητά της, ούτε τον προσανατολισμό της. Φέρνοντας ξανά στη μνήμη τα βασικά επεισόδια της δράσης των τρομοκρατών, που είχα παρουσιάσει όταν δούλευα ως ανταποκριτής της «Ιζβέστια» στη Ρώμη και αργότερα της «Λιτερατούρναγια Γκαζέτα» στο Παρίσι - από τις εκρήξεις στο Μιλάνο, οι οποίες εγκαινίασαν την εποχή της λεγόμενης «στρατηγικής της έντασης», μέχρι τη δολοφονία του επιφανούς κρατικού και πολιτικού παράγοντα της Ιταλίας Αλντο Μόρο - μπορώ να συμπεράνω: Το φαινόμενο της τρομοκρατίας προσέλαβε τη σημερινή έκταση όχι ως συνέπεια της δράσης των εσωτερικών κινητήριων δυνάμεών της, αλλά γιατί την έτρεφαν και την καλλιεργούσαν συνειδητά από τα έξω. Η ανάλυση των γεγονότων, των ογκωδέστατων φακέλων που είχα συγκεντρώσει όταν δούλευα στην Ιταλία και τη Γαλλία, οδηγούν και σ' ένα άλλο συμπέρασμα: Υπάρχει πραγματικά ένας «εγκέφαλος» ή, σωστότερα, ένα σύστημα συνδεμένων μεταξύ τους κέντρων που διευθύνουν τις ενέργειες των τρομοκρατών σε εθνική και διεθνή κλίμακα.

Οι αποκαλύψεις, ορισμένες ομολογίες των μετεχόντων στο τρομοκρατικό κίνημα, συνεργατών της CIA, δίνουν τη δυνατότητα να νιώσουμε πόσο αμείλικτη είναι η τρομοκρατική μηχανή που έχει βάλει σε κίνηση ο ιμπεριαλισμός.

Είναι πασίγνωστες οι μέθοδοι κατάπνιξης των δημοκρατικών και εθνικών δυνάμεων που εφαρμόζουν οι ΗΠΑ ενάντια στους λαούς των πρώην αποικιών στην Ασία και την Αφρική, ο ρόλος της CIA και άλλων μυστικών υπηρεσιών στην εγκατάσταση τρομοκρατικών, φασιστικών καθεστώτων στην Κεντρική και Νότια Αμερική. Σε μικρότερο βαθμό έχουν μελετηθεί και γενικευτεί οι πιο συγκαλυμμένοι, ας πούμε απόκρυφοι τρόποι που χρησιμοποιούν οι αντιδραστικές δυνάμεις του ιμπεριαλισμού, σε πρώτη σειρά του αμερικανικού, στον πραγματικό πόλεμό τους ενάντια στους λαούς των χωρών που αποκαλούνται φιλικές. Αυτή η μπροσούρα θέτει ως σκοπό της να φωτίσει μερικές πλευρές αυτού του ακήρυχτου πολέμου ο οποίος χρησιμοποιεί τις τρομοκρατικές μεθόδους ενάντια στις σύμμαχες με τις ΗΠΑ χώρες της Δυτικής Ευρώπης.