`Η αυτοί ή εμείς. Αυτοί με καρότο και μαστίγιο, εμείς με ανυποχώρητο αγώνα χωρίς αυταπάτες.

Τίποτα δεν ήρθε σαν κεραυνός εν αιθρία, όλοι τους στο κόλπο ήτανε και παραμένουν.

Απ' τον καιρό που υπέγραψαν το Μάαστριχτ και στη διάρκεια όλων των συμπληρώσεών του, ο στόχος ήταν ένας: Ακόμα πιο φτηνή εργατική δύναμη, ακόμα πιο ισχυρά μονοπώλια. Αδήριτος νόμος της καπιταλιστικής ανάπτυξης. Κι αυτός είναι ο αντίπαλος. Κάθε πρόταση που επιμένει πως ενώ θα παραμένουν στην εξουσία οι καπιταλιστές, υπάρχει τρόπος να την γλιτώσουν οι εργάτες ρίχνει νερό στο μύλο που αλέθει εργάτες, φτωχομεσαία λαϊκά στρώματα.

Μιλάνε για τη «χώρα» και την «κοινωνία» γενικώς και αορίστως για να κάνουν συνυπεύθυνο τον εργάτη για τα κέρδη του καπιταλιστή. Ούτε στιγμή δεν πρέπει να ξεχνάς ότι δύο τάξεις συγκρούονται καθημερινά.

Δες την καταπληκτική ομοφωνία με την οποία οι αστοί αναλυτές παπαγαλίζουν ως αιτία του κακού «το δίκιο του εργάτη» ξεπερνώντας και τα όρια του γελοίου όταν προβάλλουν το σοσιαλισμό που γνωρίσαμε στην Αλβανία ως μπαμπούλα. Να τους μιλήσεις για τα οργωμένα χωράφια εκεί και την ερήμωση από δω δεν έχει νόημα. Εχει αξία όμως να καταγράψεις πώς ταυτίζονται τέτοιου τύπου «αριστερές» αναλύσεις με τις «προοδευτικές» εντολές για να μην κουνιέται φύλλο, δίπλα στο αποτέλεσμα της καθαρόαιμης συνταγής του κεφαλαίου, αποτέλεσμα που δείχνει τη συγκέντρωση του πλούτου, ξεχνώντας να δείξει και τα θύματα της αφαίμαξης.

Ολο και περισσότερο η αστική προπαγάνδα θυμίζει την ιστορία με τον καφέ στα αστυνομικά τμήματα. Ο ένας απειλεί ευθέως με επιβολή του νόμου που προστατεύει το καπιταλιστικό κέρδος και ο άλλος προσφέρει καφέ και συμπάθεια κλείνοντας το μάτι όταν ζητάει ανοχή «και θα τα βρούμε».

Και στις δύο περιπτώσεις οι εργαζόμενοι καλούνται να δεχτούν ως αυτονόητη την ένταση της εκμετάλλευσής τους.

Για την εργατική τάξη αντίπαλος είναι και τα μονοπώλια και οι διάφορες εκδοχές της πολιτικής τους εκπροσώπησης.

Ούτε στιγμή να μη φεύγει από το νου αυτό που στα ψιλά ομολογούν όλοι τους, ότι έχουν βάλει στο στόχαστρο τώρα τις ίδιες τις συλλογικές συμβάσεις.

Από το χτεσινό «κλάμα» του υπουργού Οικονομικών για την ανάγκη να έρθει άμεσα χρήμα από το μηχανισμό στήριξης, έλειπε η συμπλήρωση ότι το χρήμα προορίζεται για την ενίσχυση των καπιταλιστών. Και μόνο γι' αυτό το λόγο πρέπει να αφήνει παγερά αδιάφορο τον εργάτη κάθε αναφορά στα περίφημα spreads.

Σταθερά και αταλάντευτα ο κάθε εργάτης κι όλοι μαζί σαν τάξη πρέπει να βρουν κάθε τρόπο να βάλουν εμπόδιο σ' αυτή την πολιτική, να αποτρέψουν ό,τι τους αφαιρεί, αλλά κύρια να κάνουν το βήμα της συστράτευσης σ' ένα μέτωπο που παλεύει για άλλο δρόμο ανάπτυξης. Κι απ' αυτή τη σκοπιά για μια ακόμα φορά προκήρυξη το πρωτοσέλιδο του «Κυριακάτικου Ριζοσπάστη»:

«Είναι ώρα ευθύνης για τους εργαζόμενους. Να κάνουν τους τόπους δουλειάς, τις εργατογειτονιές, τα χωριά κάστρα αγώνα. Να ακυρώσουν στην πράξη την ψήφο τους, την υποστήριξή τους στα κόμματα του κεφαλαίου, ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, στους μικρότερους, άμεσους, όπως ο ΛΑ.Ο.Σ., ή έμμεσους, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, υποστηρικτές τους. Καμιά ανοχή και υπακοή σε ΕΕ, ΝΑΤΟ, ΔΝΤ. Το πρόβλημα ανάπτυξη για τα μονοπώλια ή για το λαό έρχεται στην ημερήσια διάταξη, είναι ζήτημα ζωής και θανάτου. Είναι ώρα για ταξική λαϊκή ενότητα και συστράτευση με το ΚΚΕ, για την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής. Το συμφέρον της εργατικής τάξης, των αυτοαπασχολούμενων, της μικρομεσαίας αγροτιάς απαιτεί ένα ριζικά διαφορετικό δρόμο ανάπτυξης. Λαϊκή εξουσία, κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων, αποδέσμευση από τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς».

Ασχετο: Με στίχους για ένα παλιόσκαρο που έπεσε στο μάτι του κυκλώνα στον 20ό αιώνα (ανατροπές και αντεπανάσταση), που 'χε στ' αμπάρια του κρυμμένο χρυσό (μεταφορικά πολύτιμο φορτίο), που το 'βλεπαν οι ρουφιάνοι να ταξιδεύει κόντρα στον καιρό και παρακαλούσαν να βουλιάξει, αλλά αυτό άγκυρα έριχνε, τον ήλιο έδειχνε απ' την Κρήτη ως τον Εβρο (δεν κάναμε πίσω τότε και έχουμε Κόμμα και ταξικό κίνημα σήμερα), έκλεισε το βράδυ της Κυριακής η συναυλία στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη. Ποιος είπε ότι η τέχνη δεν μπορεί να εκφράζει την ταξική πάλη;

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: ΛΑΪΚΗ ΣΥΣΤΡΑΤΕΥΣΗ να ανατρέψουμε την αντιλαϊκή πολιτική

ΤΟ ΒΗΜΑ: Οδυνηρό τέλος στη ζωή με δανεικά

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Μύθοι και αλήθειες στην εποχή ΔΝΤ

ΤΟ ΠΑΡΟΝ: ΓΚΑΛΟΠ - ΚΟΛΑΦΟΣ για την κυβέρνηση

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ: ΜΕΤΡΑ - ΗΛΕΚΤΡΟΣΟΚ ΓΙΑ ΕΞΟΔΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ

Η ΒΡΑΔΥΝΗ: ΚΑΙΑΔΕΣ για τους εργαζόμενους

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: ΑΝΑΤΡΟΠΕΣ που θα τρίβετε τα μάτια σας

ΗΜΕΡΗΣΙΑ: Σε 15 ημέρες το πρώτο δάνειο

ΑΥΡΙΑΝΗ: ΣΥΝΤΑΓΗ ΣΟΚ ΚΑΙ ΔΕΟΣ

ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ: «Ανεύθυνος νεοφιλελεύθερος... σοσιαλιστής ο Γ. Παπανδρέου»

ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ: «YES» σε όλα

ΤΑ ΝΕΑ: Στο τραπέζι ακόμη και ο 13ος μισθός

ΕΘΝΟΣ: ΠΡΩΤΟ ΣΟΚ σε συντάξεις και μισθούς

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ: 17 προσταγές απ' τους κηδεμόνες

Η ΑΥΓΗ: Μεταπολίτευση ΔΝΤ

«Δεν φταίνε μόνο εκείνοι που επέτρεψαν σε όλο και μεγαλύτερο μέρος της ελληνικής κοινωνίας να πιστεύει ότι "δημοκρατία έχουμε, ό,τι θέλουμε κάνουμε" (...) Φταίνε αυτοί που σκοπίμως ποτέ δεν φρόντισαν να εξηγήσουν τι ακριβώς σημαίνει "νόμος είναι το δίκιο του εργάτη" για να εκμεταλλευτούν την άγνοιά της χαϊδεύοντας θεμιτά και αθέμιτα συμφέροντα, ανάγκες και απωθημένα (...) Οι διαχειριστές της κρίσης (...) έχουν περιορισμένες επιλογές, τύπου προσφυγής σε "πακέτα σωτηρίας" της ΕΕ και του ΔΝΤ (...) ή μετατροπής της Ελλάδας σε περίκλειστη από τσιμεντένια πολυβολεία Αλβανία του Εμβέρ Χότζα» (από άρθρο στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ).

«Το καθήκον των κομμάτων σε αυτές τις ειδικές συνθήκες είναι να προστατεύσουν τη χώρα και την κοινωνία. Οχι να οξύνουν τους λόγους που οδήγησαν στα πρόθυρα της χρεοκοπίας» (από το κύριο άρθρο στα ΝΕΑ).

«Πιο πλούσιοι κατά 30% έγιναν οι πλουσιότεροι Βρετανοί εν μέσω της οικονομικής κρίσης, σύμφωνα με δημοσίευμα των "Sunday Τimes" (...) Αιτία για την πρωτοφανή αυτή αύξηση της περιουσίας των πλουσιότερων Βρετανών είναι η ανάκαμψη που σημείωσαν πέρυσι τα χρηματιστήρια και οι τιμές των ακινήτων, έπειτα από το πακέτο πολλών δισεκατομμυρίων λιρών που διέθεσε η βρετανική κυβέρνηση στις τράπεζες και σε μια σειρά από άλλους κλάδους προκειμένου να σταθεροποιήσει την οικονομία. Η λίστα που δημοσιεύθηκε χθες αποκαλύπτει ότι οι 1.000 πλουσιότεροι άνθρωποι στη χώρα αύξησαν την περιουσία τους κατά 77 δισ. λίρες, ανεβάζοντας τον συνολικό τους πλούτο στα 333,5 δισ. λίρες, ποσό ίσο ή και περισσότερο από το ένα τρίτο του δημόσιου χρέους της Βρετανίας» (το θέμα στα ΝΕΑ)