Γρηγοριάδης Κώστας

****

Ούτε καν «τραβάτε με κι ας κλαίω είναι»...

****

Ισα ισα, τα μέτρα που χρόνια ήθελε να περάσει το μεγάλο κεφάλαιο, για να φτηνύνει την εργατική δύναμη και να μεγαλώσει τα περιθώρια του κέρδους του, τώρα έχει βρει την «ευκαιρία» να βάλει τους τηλέπαθους να τα καταπιούν αμάσητα...

****

Η κυβέρνηση (ΠΑΣΟΚ) ανέλαβε να τα σερβίρει με ΕΕ - ΔΝΤ, τρομοκρατία των αριθμών, ξεπουλημένους συνδικαλιστές και ό,τι άλλο χρειαζόταν ...

****

Αλλωστε, η σοσιαλδημοκρατία ειδικεύεται σε τέτοια σερβιρίσματα...

****

Από κοντά και οι άλλοι (ΝΔ - ΛΑ.Ο.Σ.), καθόλου τυχαία, πάνε την κουβέντα στην «κηδεμονία», «στην ανάπτυξη», «στο κακό ΔΝΤ»...

****

Ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ διαφέρει: Βάζει και αίτημα για δημοψήφισμα...

****

Δηλαδή, του σερβιρίσματος κι αυτοί...

****

Γι' αυτό, ΚΚΕ και άλλος δρόμος ανάπτυξης...

****

Κυριάκο (ΝΔ): Οταν ξεμπροστιάζεται η τάξη που υπηρετείς, τότε είναι που σου βγαίνουν όλα τα αντι-ΚΚΕ «δημοκρατικά»...

****

Τίποτα καινούριο, αναμενόμενο απ' όλους τους εκπροσώπους της δικτατορίας των μονοπωλίων...

****

Τώρα που η ΓΣΕΕ δεν πήγε στη συνάντηση με τον υπουργό Εργασίας θα μείνει ανενημέρωτη;;;

****

Και πώς θα πληροφορηθεί ποια είναι τα σχέδια για το Ασφαλιστικό, τις εργασιακές σχέσεις και ό,τι άλλο;;;

****

Υπάρχουν ασάφειες, που δεν έχουν διευκρινιστεί...

****

Ακούς εκεί ...κηδεμονία!!!

Γρηγοριάδης Κώστας

«Αυτοί που αρπάνε το φαΐ από το τραπέζι κηρύχνουν τη λιτότητα. Αυτοί που παίρνουν όλα τα δοσίματα ζητάνε θυσίες» (Μπ. Μπρεχτ).

* * *

Εννιά μήνες στην ανεργία. «Και δε βρήκες δουλειά τόσους μήνες;». «Εκεί φτάσαμε. Δε θέλω να βρω δουλειά, για να μη χαλάσω την ανεργία, μπας και "χτυπήσω" έναν καλό διαγωνισμό, που έχω υπόψη». «Κι αν δεν κάτσει;». «Θα αλλάξω επάγγελμα. Τι άλλο να κάνω; Θα πάω να γίνω πλασιέ σε καμιά φαρμακευτική ή θα ανοίξω κάνα μαγαζάκι - αλλά πού να βρεις κεφάλαιο για να ανοίξεις; Κι αν δεν πάει καλά; Τι γίνεται τότε;». «Πόσα χρόνια έχεις ένσημα;». «Τρία χρόνια. Αλλά δεν αγχώνομαι. Είτε αρχίσω τώρα, είτε αρχίσω του χρόνου, σύνταξη θα πάρω στα 70». Δουλειά στα 40, δηλαδή, για 40...

Την ίδια στιγμή, βγαίνουν οι διάφοροι από τα μίντια, οι διάφοροι «αντικειμενικοί», παρέα με αυτούς που με στόμφο ανακοινώνουν πως βρισκόμαστε σε κάποιο τούνελ και πως χρειάζεται όλοι μαζί να αγωνιστούμε για να βγει η πατρίδα μας απ' αυτό και σου λένε: Συντάξεις κόβονται. Μισθοί κόβονται. Δικαιώματα κόβονται. Και την προηγούμενη μέρα, οι ίδιοι «μιντιάκηδες» λέγαν κάτι για τις «οικτρές μειοψηφίες» (σ.σ.: των δεκάδων χιλιάδων, που γέμισαν τις πλατείες εβδομήντα πόλεων στη χώρα), που κλείνουν ιστορικά ξενοδοχεία! Κι όμως, όλοι αυτοί που μιλάνε, όταν τους λες ότι μόνο μέσα στο 2009 τα λειτουργικά κέρδη των εταιρειών του Χρηματιστηρίου ήταν 14 δισεκατομμύρια (!) ευρώ και πως μέσα στην πενταετία 2004 - 2009, οι ελληνικές τράπεζες αύξησαν το Ενεργητικό τους πάνω από 300 δισεκατομμύρια (!), αρχίζουν να λένε διάφορα ακατάληπτα. Διότι ξέρουν: «Αυτοί που παίρνουν όλα τα δοσίματα ζητάνε θυσίες».