«Πανικό» διέκρινε στην κυβέρνηση ο επικεφαλής του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, προσάπτοντάς της «άτσαλους και ανεύθυνους χειρισμούς», θέλοντας να την απαλλάξει από την αντιλαϊκή στρατηγική της, την οποία με συνέπεια υπηρετεί. «Προχωρά πανικόβλητη και δίχως καμία δημοκρατική νομιμοποίηση στην άνευ όρων παράδοση της ελληνικής κοινωνίας στις άγριες διαθέσεις του κεφαλαίου και των αγορών», δήλωσε ο Αλ. Τσίπρας.

Προσπαθώντας μάταια να απαλλαγεί και ο ίδιος από τις ευθύνες του στο χτύπημα των λαϊκών δικαιωμάτων, ο χώρος των οπορτουνιστών καταφεύγει σε φαιδρότητες, όπως «εμείς είχαμε πει ότι αυτή η ΟΝΕ που οικοδομείται είναι ταξικά προκατειλημμένη και θεσμικά ανάπηρη» (Γ. Δραγασάκης) ή «μονόδρομος ήταν να μπούμε στην ΟΝΕ με κριτήρια ονομαστικά και όχι με πραγματική σύγκλιση; (...) Οι εθνοκεντρικές στρατηγικές δεν έχουν καμία προοπτική» (Αλ. Τσίπρας).

Αποκαλυπτικός ήταν ο Αλ. Τσίπρας και σε ό,τι αφορά στην προσπάθεια που επίμονα καταβάλλουν για εξωραϊσμό του ΠΑΣΟΚ. Χτες, σε συνέντευξή του στο ΜΕΓΚΑ δήλωσε: «Ο πρωθυπουργός δέχεται τις προτάσεις που ακούει από τον κ. Καρατζαφέρη, αλλά δεν δέχεται τις προτάσεις από την Αριστερά. Και θα την "πατήσει" ο πρωθυπουργός. Γιατί δεν είναι αυτοί οι φυσικοί του σύμμαχοι. Δεν είναι φυσικός του σύμμαχος ούτε ο κ. Καρατζαφέρης, ούτε ο κ. Μητσοτάκης. Θα χρησιμοποιήσουν τον Γ. Παπανδρέου, θα κάνει τη βρώμικη δουλειά και μετά, όταν δε θα τους είναι πια χρήσιμος, θα τον έχουν ως πρωθυπουργεύοντα πρωθυπουργό. Διαλέγει να έχει συμμάχους τον κ. Μητσοτάκη και τον κ. Καρατζαφέρη. Αύριο αυτοί θα τον πουλήσουν».

Κατά τον Αλ. Τσίπρα η διέξοδος βρίσκεται στην «αναθέρμανση της οικονομίας, την παραγωγική ανασυγκρότηση και αναδιανομή του εισοδήματος» και στη «στρατηγική διεθνοποίησης του ελληνικού προβλήματος χρέους, ώστε να βρεθούν διαδικασίες ρύθμισης του ύψους και των όρων του, σε ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο».

Μια στρατηγική, αποσαφήνισε, «η οποία λέει ότι εμείς θα βάλουμε κόκκινες γραμμές στις αγορές, όπως έκαναν και στην Ιρλανδία και οι αγορές υποχώρησαν». Κρύβει βέβαια ότι τα φιλομονοπωλιακά μέτρα στην Ιρλανδία τσάκισαν όσα από τα δικαιώματα των εργαζομένων είχαν απομείνει, πριν οι καπιταλιστικές αγορές ρίξουν τα επιτόκια δανεισμού.

Κατά τον Π. Λαφαζάνη η κυβέρνηση δεν έχει δική της αντιλαϊκή στρατηγική, αλλά τελεί «υπό την μπότα της ΕΕ και του ΔΝΤ» και η χώρα υπό την «κατοχική τους επιβολή». Και η «διέξοδος» βρίσκεται στην «άμεση χρηματοδότηση του ελληνικού δημοσίου από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα», στην «επαναδιαπραγμάτευση του δημοσίου χρέους με στόχο μια νέα ρύθμισή του».

Οσο για το λαό, ο οπορτουνισμός επιμένει να τον βομβαρδίζει με αυταπάτες. Χαρακτηριστικά, ο Ν. Χουντής δήλωσε: «Η Στρατηγική της Λισαβόνας, που βασίστηκε στην απελευθέρωση των αγορών, στην ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων και στην ιδιωτικοποίηση, απέτυχε παταγωδώς. Με τη Στρατηγική της Λισαβόνας, οδηγηθήκαμε στην αποδόμηση του κοινωνικού κράτους (...) Δεν έχουν αντιληφθεί ότι αντί να οικοδομήσουμε μια Ευρώπη της συνεργασίας και της αλληλεγγύης μεταξύ των κρατών - μελών, φτιάξαμε μια ζώνη ελεύθερων συναλλαγών, όπου το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό, όπου οι νόμοι της αγοράς οδηγούν τις ευρωπαϊκές οικονομίες και κοινωνίες στην υπανάπτυξη και στο κοινωνικό περιθώριο».

Βεβαίως, η στρατηγική της Λισαβόνας πέτυχε ακριβώς αυτό που περιγράφει ο Ν. Χουντής, αφού αυτός ήταν ο στόχος της, ενώ η ΕΕ κάθε άλλο παρά πρόβλημα αντίληψης έχει. Με πλήρη αντίληψη και απολύτως συνειδητά συγκροτήθηκε και υπάρχει για να υπερασπίζει τα συμφέροντα του κεφαλαίου.

Τέλος, σε συνέντευξή του στην εφημερίδα «Θεσσαλονίκη» ο Αλ. Αλαβάνος προεξόφλησε την «εξάντληση του πολιτικού συστήματος» που «ανήκει στο παρελθόν, πρώτα ο δικομματισμός, μαζί του όμως και η αντίληψη μιας αριστεράς των μηχανισμών», σιγοντάροντας φωνές υπέρ μιας αναμόρφωσής του για να διασωθεί απ' τη λαϊκή οργή. Επικρότησε το ότι ο ΣΥΝ αποδέχτηκε την πρότασή του για δημοψήφισμα λέγοντας «υπάρχει το "Αντιγραφή - Επικόλληση" πάντα στην πολιτική».