To Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ έδωσε στον Τύπο αποσπάσματα από την ομιλία της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκας Παπαρήγα, στο 10ο Συνέδριο της ΚΝΕ:

Πιστεύουμε ότι οι εργασίες του Συνεδρίου επιβεβαίωσαν με ακόμα πιο δυνατό τρόπο την ανοδική πορεία της ΚΝΕ και νομίζουμε ότι το 10ο Συνέδριο της ΚΝΕ θα έχει μια σημαντική θέση ανάμεσα στα Συνέδρια της ΚΝΕ και ανάμεσα και στα επόμενα Συνέδρια, όσο και αν αυτά καταγράψουν μια ακόμα μεγαλύτερη ανοδική πορεία της ΚΝΕ. Γιατί το 10ο Συνέδριο μπορούμε να πούμε ότι αποτελεί ένα σημείο στροφής στην ωρίμανση της ΚΝΕ. Η ΚΝΕ ανεβαίνει ένα σκαλοπάτι παραπάνω. Ταυτόχρονα, είναι ένα Συνέδριο που βάζει πάρα πολύ μεγάλες ευθύνες στην Κομμουνιστική Νεολαία Ελλάδας, πριν απ' όλα και αρχής γενομένης από το ΚΣ της ΚΝΕ. Πολλαπλασιάζει τις ευθύνες των κομματικών μελών που δουλεύουν στην ΚΝΕ. Βεβαίως, αυτό σημαίνει ότι μεγαλώνουν και οι ευθύνες του Κόμματος.

Η ΚΝΕ σήμερα είναι πολύ περισσότερο ώριμη, περικλείει δυναμική, περικλείει δυνατότητες να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων σε συνθήκες βαθιάς και παρατεταμένης κρίσης. Να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και να συμβάλει στη διαμόρφωση μιας δυναμικής νεολαιίστικης πρωτοπορίας. Βεβαίως από κομμουνιστές, αλλά όχι μόνο από κομμουνιστές, από νέους που είναι κοντά στην ΚΝΕ, δίπλα στην ΚΝΕ, συμπαθούν την ΚΝΕ, στήνουν αυτί και ακούνε την ΚΝΕ. Μιας τέτοιας δυναμικής νεολαιίστικης πρωτοπορίας, ικανής να βάλει στο κέντρο της προσοχής και του ενδιαφέροντος το ζήτημα της πάλης για το σοσιαλισμό. Μια Κομμουνιστική Νεολαία, η οποία έχει τη δυνατότητα να συγκεντρώνει δυνάμεις δίπλα στο Κόμμα και να βοηθάει στη συγκέντρωση δυνάμεων μαζί με το Κόμμα για τη διαμόρφωση του κοινωνικοπολιτικού μετώπου που παλεύει για τη λαϊκή εξουσία, για τη λαϊκή οικονομία, δηλαδή για το σοσιαλισμό.

Ιδιαίτερα τώρα, στις συνθήκες της βαθιάς οικονομικής κρίσης του καπιταλισμού, που δεν εξελίσσεται μόνο στην Ελλάδα ή σε μία χώρα, αλλά παγκόσμια, η ανάκαμψη είναι δύσκολη. Φαίνεται ότι θα οξύνεται κατά κύματα. Οι ίδιοι είναι ανήσυχοι για την πορεία της κρίσης. Ακριβώς τούτη την ώρα δεν μπορεί παρά να ανεβαίνει στα σκαλοπάτια της επικαιρότητας αυτό που λέμε ότι το ΚΚΕ και η ΚΝΕ συγκεντρώνουν δυνάμεις στο έδαφος της πάλης για τα προβλήματα, για την υπόθεση του σοσιαλισμού. Μήπως βάζοντας αυτό το θέμα ισχύει αυτό που μας κατηγορούν ότι δεν έχουμε πρόταση συμμαχίας; Οτι το μόνο που μας ενδιαφέρει είναι να συμμαχήσουμε με τον εαυτό μας και όσους συμφωνούν μαζί μας για το σοσιαλισμό; Αφήστε τους να λένε, αρκεί βεβαίως εμείς να ξέρουμε και να δίνουμε τη σωστή απάντηση. Γιατί, σύντροφοι, τονίζουμε την υπόθεση του σοσιαλισμού; Γιατί δεν υπάρχει κανένα άλλο ενδιάμεσο στάδιο μεταξύ καπιταλισμού και σοσιαλισμού, δεν υπάρχει ούτε κοινωνία, ούτε οικονομία, ούτε βάση, ούτε εποικοδόμημα πολιτικό που να βρίσκεται ανάμεσα στα δυο συστήματα και να μπορεί αυτό το ενδιάμεσο στάδιο να δώσει μια απάντηση στα μεγάλα προβλήματα εφ' όλης της ύλης που ήδη υπήρχαν. Δεν ανέκυψαν τώρα με την κρίση, αλλά με την κρίση γίνονται ακόμα πιο ισχυρά, πιο παραστατικά. Και αυτό που πρέπει να το έχουμε πολύ καλά στο νου μας, παίρνοντας υπόψη ότι μετά τη νίκη της αντεπανάστασης, η "ασθένεια των σταδίων" επανέρχεται με διάφορους τρόπους. Και όχι μόνο σε ένα ενδιάμεσο στάδιο μεταξύ καπιταλισμού και σοσιαλισμού, αλλά και σαν ερώτημα και επιλογή για το αν πρέπει να συνδράμουμε για να βγει ο τόπος από την κρίση ή για να αντιμετωπίσουμε τον πόλεμο ή τη βαρβαρότητα του καπιταλισμού να στηρίξουμε διάφορες μορφές ή διάφορες παραλλαγές αστικής διακυβέρνησης.

Εμείς, αγαπητοί σύντροφοι και συντρόφισσες, παίρνοντας υπόψη ότι δεν είναι δυνατό να συμφωνήσουν όλοι με το σοσιαλισμό, και όταν λέμε όλοι δεν εννοούμε ότι δεν μπορούμε να πείσουμε τους εργαζόμενους για το σοσιαλισμό. Αρα είναι αναγκαία μια πρόταση εξουσίας για όσους δεν συμφωνούν. Παίρνοντας υπόψη την κοινωνικοταξική διάρθρωση της κοινωνίας, ότι εκτός από την εργατική τάξη, ιδιαίτερα στην Ελλάδα υπάρχουν πολυάριθμα μικροαστικά στρώματα, όπου, όχι στο σύνολό τους, αλλά ένα μέρος αντικειμενικά, ανεξάρτητα πώς το βλέπει πολιτικά, έχει συμφέρον να συστρατευθεί μαζί μας στην πάλη για το σοσιαλισμό. Ιδιαίτερα αυτοί που δεν κερδίζουν από την υπεραξία, δεν εκμεταλλεύονται εργατική δύναμη. Αλλά και οι μικροϊδιοκτήτες που ακόμα και αν καταφέρουν να επιβιώσουν στις συνθήκες του καπιταλισμού θα ζήσουν όπως ζουν και οι πιο φτωχοί εργάτες. Αυτό λοιπόν είναι, η συμμαχία της εργατικής τάξης με αυτές τις κοινωνικές δυνάμεις είναι που επιβάλλουν σε εμάς να μη βάζουμε σαν όρο απαίτησης να συμφωνήσουν στο πώς βλέπουμε εμείς το σοσιαλισμό, ή το πέρασμα στο σοσιαλισμό, ή τις αρχές της σοσιαλιστικής οικοδόμησης. Ωστόσο, σύντροφοι, είναι αδύνατον στην υπόθεση αυτής της συμμαχίας να εφεύρουμε κάτι το ενδιάμεσο. `Η υπάρχει ή δεν υπάρχει, δεν εφευρίσκεται για λόγους συμμαχίας.

Τι τους λέμε, λοιπόν: Δε συμφωνείτε με το σοσιαλισμό, έχετε επιφυλάξεις; Να συμφωνήσουμε καταρχήν ότι πρέπει να παλέψουμε για μια άλλη εξουσία. Που θα είναι εργατική λαϊκή και που θα έχει ορισμένα βασικά χαρακτηριστικά. Την κοινωνικοποίηση, τον παραγωγικό συνεταιρισμό, τον πανεθνικό σχεδιασμό, τον εργατικό κοινωνικό έλεγχο. Για εμάς αυτό είναι σοσιαλισμός, εμείς το ταυτίζουμε με το σοσιαλισμό. Βεβαίως, αυτή η περιγραφή δεν μπορεί να δώσει ολόκληρη την αντίληψή μας για το σοσιαλισμό, αλλά σε αυτά ελάτε να συμφωνήσουμε. Βεβαίως, μέσα στο κίνημα, μέσα στις μαζικές οργανώσεις, προσπαθείς να συσπειρώσεις γύρω από τους αντιιμπεριαλιστικούς, αντιμονοπωλιακούς στόχους. Αλλά πρέπει σήμερα πιο δυνατά μέσα στο κίνημα αυτό το μέτωπο, η λαϊκή εξουσία, η λαϊκή οικονομία να βγαίνει πιο δυνατά, πιο καθαρά, διαφορετικά δεν μπορούμε να δώσουμε τη σωστή διέξοδο. Θα φτιάχνουμε προτάσεις τμηματικές και που ο αντίπαλος θα τις καταρρίψει και εξαιτίας των μεγάλων αντιφάσεων που θα έχουν. Ετσι είναι προτάσεις ιμιτασιόν. Ιδιαίτερα όμως, σύντροφοι, στην εργατική τάξη, στα εργατόπουλα, αυτό το θέμα του σοσιαλισμού πρέπει να το αναδείξουμε. Διότι η εργατική τάξη δεν είναι σύμμαχος. Η εργατική τάξη είναι η επαναστατική δύναμη που επεξεργάζεται μέσα από την καθοδήγηση του Κόμματος την πρόταση συμμαχίας.

Μέσα στον κόσμο θα ανέβει η πίεση το επόμενο διάστημα. Γνωρίζουμε ότι θα λένε κάντε κάτι, το λένε, μαζευτείτε όσοι μπορείτε, προβάλλετε μια άλλη πρόταση. Αλλοι το εννοούν να προβάλλουμε μια πρόταση διεξόδου από την κρίση στο ΠΑΣΟΚ και να καθίσουμε όλοι μαζί σε ένα τραπέζι για να βρούμε κοινή πρόταση διεξόδου. Αλλοι - πιο πολιτικοποιημένοι - λένε έστω να βρεθείτε μόνο οι αριστερές δυνάμεις, προβάλλετε μια πρόταση διεξόδου. Δεν έχουμε την πολυτέλεια στα 92 μας χρόνια και με όλες τις εμπειρίες που έχουμε ζήσει, και στο ελληνικό κίνημα και στο παγκόσμιο, να κοροϊδέψουμε τον κόσμο με μία πρόταση συμμαχίας, η οποία θα έχει το σπέρμα της διάλυσης, όχι όταν κρίνεται η υπόθεση του σοσιαλισμού, αλλά από αύριο.

Χρειάζεται, Κόμμα και ΚΝΕ να αποκτήσουμε όλοι μια βαθύτερη γνώση του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής. Δεν αρκεί να περιγράφεις την ταξική αδικία. Χρειάζεται πολύ καλά να αφομοιώσουμε θεωρητικά, αλλά και μέσα στις εξελίξεις, τι σημαίνει καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής. Δεν είναι μόνο οι συνέπειες και τα προβλήματα των εργαζομένων, είναι όλη η λειτουργία του. Αλλιώς δε θα μπορούμε να εξηγήσουμε, ώστε να καταλάβουν οι εργαζόμενοι πού οφείλεται η κρίση. Τι τους λένε όλοι; Η κρίση είναι ο "καζινοκαπιταλισμός", φταίει το τραπεζικό σύστημα που έκανε δάνεια επισφαλή, φταίνε οι κερδοσκόποι, τα λαμόγια, οι κλέφτες κτλ. Μέχρι που χτες ο Παπανδρέου έβγαλε ότι ένα υπουργείο έβαλε κουρτίνες 28.000 ευρώ... Αν είναι δυνατόν. Δηλαδή, ο καπιταλισμός να περνάει κρίσεις γιατί υπάρχουν μίζες! Υπάρχουν, αλλά ο καπιταλισμός ζωογονείται και από αυτά γιατί εξαγοράζει κτλ.

Αρα, λοιπόν, πρέπει να γνωρίζουμε καλά τον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής. Και, αν θέλετε, είναι ένα ζήτημα πώς και το κομμουνιστικό κίνημα αξιολογούσε τον καπιταλισμό στο ιμπεριαλιστικό στάδιο. Πάλευες τον ιμπεριαλισμό, αλλά την ίδια ώρα υιοθετήθηκαν και απόψεις περί δυνατότητας ειρηνικής άμιλλας ανάμεσα στα δύο συστήματα, μειώθηκε η επαγρύπνηση, το ότι ο ιμπεριαλισμός δεν υπήρχε περίπτωση να αφήσει το 1/3 της Γης, χωρίς να προσπαθεί να το ανακτήσει. Και επομένως η πίεση, η διάβρωση, ήταν σημαντική.

Αρα, λοιπόν, βεβαίως πρέπει να ξέρουμε τι είναι σοσιαλιστική οικονομία, σοσιαλιστική κοινωνία, τι είναι σοσιαλισμός, κομμουνισμός, γιατί κάνουμε αυτό τον ορισμό "σοσιαλισμός - κομμουνισμός". Αλλά υστερούμε ακόμα, και στην προπαγάνδα, και στη διαφώτιση, και αυτό θέλει συστηματική δουλειά. Και στην κατανόηση σε βάθος από εμάς αυτής της λειτουργίας του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής. Η σχέση που έχει η οικονομική βάση και το ιδεολογικοπολιτικό εποικοδόμημα.

Την κρίση την εμφανίζουν ως κρίση του πολιτικού συστήματος, ενώ είναι κρίση στο πεδίο της οικονομίας. Είναι κρίση που προκύπτει - καθαρά πράγματα - από την υπεραξία. Η κρίση είναι στο DNA του καπιταλισμού. Ωστόσο, τι λένε τώρα: "έχασε το κύρος του το πολιτικό σύστημα", "κρίση αξιοπιστίας", τώρα τελευταία χρησιμοποιούν "κρίση δημόσιου χρέους". Καλά το δημόσιο χρέος σε όλες τις χώρες, στον καπιταλιστικό κόσμο, πώς έγινε;

Η επίθεση στο Κόμμα θα δυναμώνει, είναι επίθεση για να μην ανέβει το κίνημα, αυτή είναι η ουσία. Και εδώ πρέπει να δούμε μία πλευρά του πώς πρέπει να το δώσουμε και στη νεολαία. Εκλογικά το Κόμμα ήταν χθες στο 8%. Σύσσωμα τα ΜΜΕ, αλλά και μέσα στη Βουλή γράφεται και ακούγεται το εξής πράγμα: Οτι η αστική τάξη της χώρας και οι αστικές πολιτικές δυνάμεις έκαναν ένα σοβαρό λάθος. Οτι έδειξαν ανοχή στο ΚΚΕ. Και λένε ότι το έκαναν το λάθος από το '74 και μετά, ότι δηλαδή ενώ το ΚΚΕ έχει μια ορισμένη δύναμη, δεν έχει μεγάλη εκλογική δύναμη - έτσι μετρούν τη δύναμη - η ιδεολογία και οι απόψεις του επηρεάζουν πολύ περισσότερο κόσμο. Και μάλιστα φτάνουν να λένε πως κάνουμε ό,τι θέλουμε. Βεβαίως, μακάρι να κάναμε ό,τι θέλαμε, δεν είναι έτσι, ποτέ δεν έδειξαν ανοχή προς το ΚΚΕ. Αλλά ο αντίπαλος εκτιμά ένα πράγμα που εμείς ενδεχομένως δεν το έχουμε αξιολογήσει σαν αποτέλεσμα της δουλειάς μας. Δηλαδή, υπάρχουν διεργασίες στον κόσμο και πρέπει να τις μεταπλάσουμε αυτές τις διεργασίες σε συνεχή αντιμονοπωλιακή - αντιιμπεριαλιστική - αντικαπιταλιστική συνείδηση - και εδώ θέλει δουλειά. Οτι ακόμα και εκείνοι που δεν μας ψηφίζουν, που έχουν επιφυλάξεις ή και αντίθετες απόψεις, ή ακόμα και ένα βάρος προκαταλήψεων, στήνουν αυτί, ακούν και επηρεάζονται από το Κόμμα. Θα είμαστε άξιοι της τύχης μας, αν τα επόμενα χρόνια - δεν βάζουμε τίποτα αριθμητικά πλάνα - αυτό το κλίμα δεν το αξιοποιήσουμε, πριν προσπαθήσει ο αντίπαλος να το παρεμποδίσει.

Τα ναρκωτικά και το είδος του φαινομένου έχει σχέση με το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα. Ομως, δε σημαίνει ότι όλοι οι νέοι που ζουν στον καπιταλισμό δικαιολογείται να πάρουν ναρκωτικά. Υπάρχει ένα υπόστρωμα προσωπικό. Μπορεί ο προοδευτικός νέος, ο αγωνιστής, να έχει προσωπικό υπόστρωμα - αφήστε τα κοινωνικά αίτια - που θα τον οδηγήσει να παίρνει ναρκωτικά, να εξαρτάται από ουσίες; Καμία εξάρτηση, λοιπόν, και από πουθενά. Να ανοίγουμε το μέτωπο πάλης στα ναρκωτικά, όχι διαχωρισμούς. Στεγνά προγράμματα κτλ. Αυτός είναι ο κομμουνιστικός ανθρωπισμός απέναντι σε αυτά τα παιδιά.

Δε θα συγχωρηθεί άλλο, αν η ΚΝΕ δε δώσει έμφαση στη δουλειά πάνω στο γυναικείο ζήτημα. Και οι δυο πιέζονται και το αγόρι και το κορίτσι, αλλά σε αυτήν την κοινωνία, που υποτίθεται είναι η γυναίκα μοντέρνα κτλ., δεν έχεις την κλασική ανισότητα της γυναίκας, που υπήρχε στο χωριό που εσείς δε ζήσατε. Ομως, η γυναίκα σηκώνει και σήμερα πολλά καρπούζια στην ίδια μασχάλη και υποχωρεί απ' όποια κοινωνική δραστηριότητα. Δεν μπορεί να θεωρείται κουσούρι το να είσαι μωρομάνα, εδώ είναι ένα θέμα για όλους.

Επομένως, παίρνοντας υπόψη τις δυσκολίες, τα ελαστικά ωράρια, την ανάγκη να επιβιώσουμε, να ανεξαρτητοποιηθούμε από την οικογένειά μας για να μη μας βάζει και εκβιασμούς "φύγε από το Κόμμα για να σου δώσω βοήθεια". Παίρνοντας υπόψη τις σύγχρονες ανάγκες, ότι ζούμε στο 2010 και όχι στο 1930, το ζήτημα είναι πώς θα τα μοντάρουμε ούτως ώστε να μη χάνεται κανένας; Για να μην οδηγούν στο ξέκομμα οι όποιες προσαρμογές γίνονται, πρέπει να έχει λύσει ο καθένας και προσωπικά την επιλογή. Δε θέλω να σας κάνω μάθημα ηθικής. Πρέπει ο καθένας να το λύσει αυτό το ζήτημα έγκαιρα, γιατί αν κανείς πάει να το λύσει αύριο - μεθαύριο - αντιμεθαύριο θα έχει υπαρξιακά προβλήματα.

Είστε μια γενιά, η οποία πρέπει να προετοιμαστεί, γιατί έχετε να λύσετε πιο σύνθετα ζητήματα και πρέπει να γίνετε καλύτεροι από μας. Εχετε να λύσετε αυτό που λέμε το πέρασμα στο σοσιαλισμό. Που δεν είναι περνάω από μία πόρτα και μπαίνω σε ένα σαλόνι. Είστε η γενιά της ανατροπής. Η ικανότητα να ανταποκριθεί κανείς την κατάλληλη στιγμή προετοιμάζεται από σήμερα, δεν κατακτιέται αυθόρμητα εκείνη τη στιγμή. Επομένως πρέπει να βλέπετε τις ευθύνες και εσείς. Και δεν εννοώ ότι δεν τις βλέπετε.

Η ΚΕ, ήδη, έχει πάρει απόφαση, έχει εκτιμήσει τις ελλείψεις και σε ποια ζητήματα δεν έχει προχωρήσει με βάση τις αποφάσεις της Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης. Και αν η ευθύνη η δικιά σας είναι μια, η δική μας είναι διπλή, γιατί δε μιλάμε τώρα για την ΚΝΕ του 2010, μιλάμε για το Κόμμα του αύριο».