Γρηγοριάδης Κώστας

Ποια είναι τα βασικά χαρακτηριστικά της όλης συζήτησης;

• Είναι ενταγμένη στη γενικότερη προσπάθεια που καταβάλλει το αστικό πολιτικό σύστημα να πείσει το λαό ότι έχει τη δυνατότητα να αυτοκαθαίρεται, να τιμωρεί όσους έβλαψαν το δημόσιο συμφέρον, ακόμα και αν αυτοί προέρχονται από τους κόλπους των κομμάτων - πυλώνων της αστικής δημοκρατίας. Παράλληλα, επιχειρείται να κρατηθεί η συζήτηση όσο γίνεται πιο μακριά από τα ουσιώδη ζητήματα των ανατροπών στα εργασιακά, στο Ασφαλιστικό, σε κάθε πτυχή που σχετίζεται με την επιδείνωση των όρων αναπαραγωγής της εργατικής δύναμης.
• Δεν ακουμπάει ούτε στο ελάχιστο τις πραγματικές πολιτικές αιτίες των σκανδάλων, με πρώτη απ' όλες την ίδια τη στρατηγική και το σύστημα που υπηρετούν τα κόμματα του κεφαλαίου και η οποία παράγει και αναπαράγει τα σκάνδαλα, τη διαπλοκή, την αδιαφάνεια. Ακόμα και αν υπάρχουν - και υπάρχουν - πολιτικοί με καλές προθέσεις, αυτό που ο λαός μας λέει «τίμιοι», το σύστημα το οποίο υπηρετούν και η πολιτική των κομμάτων τους αποτελούν θερμοκήπιο των σκανδάλων, της διαφθοράς, της διαπλοκής.
• Το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ, οι δύο βασικοί εμπλεκόμενοι στα υπό εξέταση σκάνδαλα, επιδίδονται σε μια δημαγωγική πλειοδοσία για το ποιος πρωτοστατεί στην αποκάλυψη και τιμωρία των ενόχων. Παρουσιάζονται μάλιστα έτοιμοι να θυσιάσουν ορισμένα από τα πιο προβεβλημένα στελέχη τους για να βγάλουν λάδι την πολιτική τους. Πάνω σ' αυτό το έδαφος εκδηλώνεται και η προσπάθεια να γίνουν συμψηφισμοί μεταξύ των ενόχων του ενός ή του άλλου κόμματος για τα διαπιστωμένα σκάνδαλα.
• Τα αστικά κόμματα προσωποποιούν την ευθύνη σε μια χούφτα «ανέντιμων» πολιτικών, για να μην αποκαλυφθεί η συλλογική πολιτική ευθύνη των κομμάτων που άσκησαν διακυβέρνηση. Αλλά και για να παραμείνει συγκαλυμμένη η μεγαλύτερη ληστεία απ' όλες: Αυτή που γίνεται στη σφαίρα της παραγωγής με τον πλέον «νόμιμο» τρόπο και αφορά στην εκμετάλλευση της συντριπτικής πλειοψηφίας του εργαζόμενου λαού από τους κηφήνες καπιταλιστές.
• Στη βάση της σκανδαλολογίας και στο όνομα δήθεν της «διαφάνειας», η κυβέρνηση ετοιμάζεται να προωθήσει σημαντικούς νόμους για τη θωράκιση του αστικού πολιτικού συστήματος (νέος εκλογικός νόμος, νόμος για τα οικονομικά των κομμάτων), για να βάλει επιπλέον εμπόδια στη δράση ριζοσπαστικών δυνάμεων και πολιτικών κομμάτων, όπως το ΚΚΕ.

Ακόμα και η διαδικασία σύνταξης των πορισμάτων αξιοποιείται από τα αστικά κόμματα και τις παραφυάδες τους, για να καθαρθεί το αστικό πολιτικό σύστημα. ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΛΑ.Ο.Σ. και ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ ετοιμάζονται να θάψουν την ουσία της υπόθεσης με το Βατοπέδι και να καταλήξουν σε «κοινές παραδοχές», με το σαθρό και επικίνδυνο αιτιολογικό ότι το πολιτικό σύστημα δεν μπορεί να αντέξει τους κραδασμούς μιας ενδεχόμενης διχογνωμίας ακόμα και σε ζητήματα που αφορούν στα σκάνδαλα.

Η στάση τους είναι υποκριτική. Γι' αυτό και το ΚΚΕ, στην επιτροπή για το Βατοπέδι, διαχώρισε από την πρώτη στιγμή τη θέση του, διαβεβαιώνοντας το λαό ότι: «Ο λαός μας τίποτα το θετικό δεν έχει να περιμένει από ένα τέτοιο κοινό πόρισμα. Στην πραγματικότητα, ένα τέτοιο κοινό πόρισμα θα είναι πόρισμα συγκάλυψης των πολιτικών ευθυνών και των πραγματικών προβλημάτων. Το ΚΚΕ, αξιοποιώντας και το πόρισμα που θα καταθέσει στη Βουλή, θα κάνει ό,τι μπορεί ώστε να αναδειχθεί αυτή η σκανδαλώδης πολιτική που είναι η βάση, για να εμφανίζονται τα σκάνδαλα όπως αυτό του Βατοπεδίου. Να καταλογιστούν οι πολιτικές και ποινικές ευθύνες όπου υπάρχουν».

Οπως ήταν αναμενόμενο, οι εξελίξεις δικαίωσαν στο ακέραιο τις εκτιμήσεις και τις προειδοποιήσεις του ΚΚΕ:

Τα σκάνδαλα είναι δικομματικά. Στελέχη του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ είναι πρωταγωνιστές, επειδή τα κόμματά τους είναι αυτά που άσκησαν εξουσία, διαχειρίστηκαν δημόσιο χρήμα, έγιναν εργαλεία στα χέρια του πολυεθνικού κεφαλαίου για την προώθηση των συμφερόντων του.

Τα όσα κατέθεσε σχετικά με το Βατοπέδι η Σ. Μαντέλη και άλλοι μάρτυρες στην ανακρίτρια την περασμένη βδομάδα και η ομολογία του Τ. Μαντέλη, την Τετάρτη που μας πέρασε στην επιτροπή για τη «Ζήμενς», δείχνουν το μέγεθος της διαπλοκής και της σαπίλας που χαρακτηρίζει τις σχέσεις ισχυρών οικονομικών συμφερόντων με τα κόμματα του κεφαλαίου. Αυτή η σχέση είναι αδύνατο να εξαλειφθεί, όσοι επιμέρους «ένοχοι» κι αν καταλήξουν στη φυλακή ή τους αποδοθούν πολιτικές ευθύνες.

Υπάρχουν, ωστόσο, μέτρα όπως αυτά που προτείνει το ΚΚΕ, τα οποία, στο μέτρο του δυνατού, θα μπορούσαν να διευκολύνουν τη διερεύνηση και την απόδοση των πραγματικών ποινικών ευθυνών σε πολιτικά πρόσωπα, να ξεμπροστιάσουν στα μάτια του λαού τις σύμφυτες με τον καπιταλισμό σχέσεις τους με το κεφάλαιο, να βάλουν ορισμένα εμπόδια στο πλιάτσικο που κάνουν στην περιουσία του λαού το κεφάλαιο και τα κόμματά του.

ΠΑΣΟΚ και ΝΔ απορρίπτουν αυτές τις προτάσεις του ΚΚΕ σε κάθε σχετική συζήτηση στη Βουλή. Είναι και αυτό ένα επιπλέον στοιχείο της υποκρισίας τους απέναντι στο λαό και της δημαγωγίας που κρύβεται πίσω από την εκστρατεία περί «διαφάνειας» και «κάθαρσης».

Ορισμένα καραμπινάτα παραδείγματα:

• Τη μετατροπή των ανώνυμων μετοχών των εταιρειών, των ανώνυμων τίτλων του Δημοσίου και των άλλων χρηματοοικονομικών προϊόντων σε ονομαστικούς, ώστε να μπορεί να ελεγχθεί τι κατέχει ο καθένας.
• Τον έλεγχο στην εξαγωγή κεφαλαίων από τη χώρα.
• Την κατάργηση του επιχειρηματικού, του εμπορικού, του τραπεζικού και του φορολογικού απορρήτου, ώστε να καθίσταται δυνατή η εξακρίβωση στοιχείων.

Οι «αποκαλύψεις» όμως αυτές και οι ομολογίες γίνονται εκ του ασφαλούς, αφού στην πλειοψηφία τους τα όποια αδικήματα έχουν παραγραφεί, λόγω της νομοθεσίας που υπάρχει για την ευθύνη των υπουργών. Ωστόσο, τα δυο κόμματα προτείνουν αλλαγές βιτρίνας στην κείμενη νομοθεσία και απορρίπτουν τις προτάσεις του ΚΚΕ που λέει ότι:

• Πρέπει να καθιερωθεί η κοινή παραγραφή όπως ισχύει για όλους τους πολίτες και να απαλειφθεί το ασφυκτικό όριο για την άσκηση της ποινικής δίωξης που ορίζεται «μέχρι το τέλος της δεύτερης συνόδου της επόμενης βουλευτικής περιόδου από τη διάπραξη του αδικήματος».
• Χωρίς την αλλαγή αυτής της διάταξης, ακόμα και αν υιοθετούνταν η κοινή παραγραφή θα ήταν «δώρο - άδωρο», γιατί η πιο πάνω ασφυκτική προθεσμία θα οδηγούσε «ντε φάκτο» σε παραγραφή.
• Η λήψη απόφασης για τη διενέργεια της προκαταρκτικής εξέτασης και την άσκηση ποινικής δίωξης, δεν πρέπει να εξαρτάται από τη θέληση της εκάστοτε κυβερνητικής πλειοψηφίας, όπως γίνεται σήμερα, αφού για τη λήψη απόφασης απαιτείται απόλυτη πλειοψηφία τουλάχιστον 151 βουλευτών. Αυτό σημαίνει απλά ότι χωρίς τη θέληση της κυβερνητικής πλειοψηφίας ούτε προκαταρκτική εξέταση γίνεται ούτε και άσκηση ποινικής δίωξης.
• Το ΚΚΕ επαναλαμβάνει τη θέση του ότι χρειάζεται να δρομολογηθούν αλλαγές, ώστε η διενέργεια προκαταρκτικής εξέτασης να καθίσταται υποχρεωτική εφόσον συγκεντρώσει κατά τη σχετική ψηφοφορία έναν περιορισμένο αριθμό βουλευτών π.χ. 100 ακόμα και αν η πλειοψηφία είναι αντίθετη.
• Το επιχείρημα που ακούγεται ότι έτσι ανατρέπεται η αρχή της πλειοψηφίας δεν ευσταθεί, γιατί ο περιορισμένος αριθμός βουλευτών επιβάλλει τη διενέργεια έρευνας και δεν αποφασίζει την άσκηση δίωξης.
• Η διενέργεια προκαταρκτικής εξέτασης να γίνεται όχι από τη Βουλή, αλλά από δικαστικό συμβούλιο και αυτό θα αποφασίζει αν συντρέχουν οι προϋποθέσεις για την άσκηση της ποινικής δίωξης.