Τέτοιο είναι το βάθος της πολιτικής κριτικής του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ: Δείκτη αντίστασης και ανυπακοής θεωρούν την πορεία που ακολουθεί μια διαδήλωση. Βέβαια, η «επαναστατικότητά» τους εξαντλείται μέχρι εκεί, γιατί κατά τα λοιπά, και μέσα και έξω από τη Βουλή, δε σταματούν να δίνουν άλλοθι και να θολώνουν τα νερά για τις στρατηγικές επιλογές της κυβέρνησης και της ΕΕ. Γιατί απέξω καταγγέλλουν τα «άδικα μέτρα» αλλά μέσα καταριούνται το ΠΑΣΟΚ επειδή αθέτησε τις προεκλογικές του δεσμεύσεις και γέλασε το λαό. Εξω (και μέσα) από τη Βουλή καταδικάζει την ιδιωτικοποίηση της Υγείας, αλλά κατά τ' άλλα θεωρεί μη ρεαλιστική την πρόταση του ΚΚΕ για κατάργηση κάθε επιχειρηματικής δραστηριότητας σε Υγεία - Πρόνοια...
Δε θεωρούν «συμμόρφωση» με την αντιλαϊκή πολιτική και τις απαιτήσεις του κεφαλαίου τη στήριξη της ευέλικτης εργασίας, τη συμμετοχή στους «κοινωνικούς διαλόγους», με τους οποίους τσεκουρώνονται τα εργατικά δικαιώματα και δηλητηριάζονται οι εργατικές συνειδήσεις. Δε θεωρούν «συμμόρφωση» με την αντεργατική επίθεση τη συστράτευση και ενίσχυση των συμβιβασμένων συνδικαλιστικών ηγεσιών σε ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ που αθωώνουν την κυβέρνηση και φορτώνουν στο «κακό» ΔΝΤ μέτρα που απαιτεί η στρατηγική του κεφαλαίου.
Δυστυχώς για τις δυνάμεις του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, όμως, η συμμόρφωση και η ανυπακοή δεν καθορίζονται από την κατεύθυνση των διαδηλώσεων, αλλά πάνω απ' όλα από το περιεχόμενο και τον πολιτικό προσανατολισμό της πάλης στην οποία καθένας συμμετέχει. Καθορίζονται από τα ταξικά συμφέροντα που υπηρετεί κάθε μικρός και μεγάλος αγώνας. Συμφέροντα στην υπεράσπιση των οποίων οι ταξικές δυνάμεις υποτάσσουν συνειδητά και περήφανα και τη μορφή και την τακτική των αγώνων τους, ενάντια σε κάθε μηχανισμό της αστικής τάξης. Γιατί μόνο έτσι δυναμώνει η οργανωμένη ταξική πάλη που στη γραμμή της ανυπακοής ανοίγει το δρόμο όχι μόνο για την απόκρουση της σημερινής επίθεσης αλλά και για την πλήρη ικανοποίηση των διευρυνόμενων λαϊκών αναγκών. Κι αυτό θα συνεχίζει να κάνει το ΠΑΜΕ, σε πείσμα όλων των βαστάζων του συστήματος. Οσο για τα περί συμμόρφωσης του ΠΑΜΕ, εκτός από τη φτήνια των εκτιμήσεών τους και των επιχειρημάτων τους, αφού δεν είναι ικανοί να αντιπαρατεθούν στρατηγικά γιατί όντας ενσωματωμένοι στο σύστημα εγκλωβίζονται σ' αυτό που θέλουν να δείξουν ότι είναι και σ' αυτό που πραγματικά είναι, ας αφήσουν τα σάπια. Στο σπίτι του κρεμασμένου δε μιλάνε για σκοινί.
«Χρέος της αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι να ελέγχει ουσιαστικά την κυβέρνηση προς την κατεύθυνση της άμεσης υλοποίησης των διαρθρωτικών αλλαγών του μνημονίου και όχι μόνο των δημοσιονομικών». Αυτό το καθήκον είχε αναθέσει ο πρόεδρος του ΣΕΒ, Δ. Δασκαλόπουλος, στην ηγεσία της ΝΔ προσφωνώντας τον Αντ. Σαμαρά κατά τη διάρκεια της ετήσιας γενικής συνέλευσης του ΣΕΒ στις 11 Μάη, καλώντας την «να γίνει μέρος της εθνικής προσπάθειας να μην πτωχεύσει ο τόπος». Δεν πέρασαν ούτε δέκα μέρες και ο Αντ. Σαμαράς έσπευσε να κάνει πράξη την υπόδειξη της ηγεσίας των βιομηχάνων. Με χτεσινή απόφασή του συγκροτήθηκε «Ομάδα Παρακολούθησης του προγράμματος που συνοδεύει τη συμφωνία στήριξης της ελληνικής οικονομίας από τα κράτη - μέλη της Ζώνης του ευρώ και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο», με επικεφαλής τον αναπληρωτή τομεάρχη Οικονομίας Χρ. Σταϊκούρα. Περιττό να σημειωθεί ποιος θα είναι ο σκοπός αυτής της ομάδας. Είναι ακριβώς ό,τι είπε ο πρόεδρος του ΣΕΒ. Μπορεί να είπε «όχι» στο μνημόνιο με την τρόικα, για τους γνωστούς λόγους ο Αντ. Σαμαράς, αλλά δεν υπάρχει καμία αμφιβολία πως θα κάνει ό,τι μπορεί για να υλοποιηθούν τα βάρβαρα αντιλαϊκά μέτρα και οι διαρθρωτικές αλλαγές που περιλαμβάνει το μνημόνιο. Είναι ολοφάνερο ότι η γαλάζια «Ομάδα Παρακολούθησης» θα είναι ένα επιπλέον όχημα για να ασκεί πίεση προς την κατεύθυνση της εφαρμογής των αντιλαϊκών μέτρων, αλλά και κατάθεσης συγκεκριμένων εποικοδομητικών προτάσεων, στο όνομα πάντα της εξόδου από την κρίση. Ποιος είπε ότι η ΝΔ δε βάζει πλάτες ακόμα και όταν «διαφωνεί»;