Στα ερωτήματα του Φρακαντσάνι, που προαναφέραμε, θα προσθέσουμε τώρα κι εκείνα του γερουσιαστή Τσερβόνε: «Είναι αλήθεια, ότι τα μέλη των "ερυθρών ταξιαρχιών" χρησιμοποιούσαν στρατιωτικούς κώδικες, γνωστούς μόνο στους υπαλλήλους των ειδικών υπηρεσιών; Μήπως είναι αναμειγμένα στην υπόθεση αυτή και πρώην στελέχη των μυστικών υπηρεσιών της Ιταλίας; Είναι αλήθεια, ότι προαγγέλθηκε η επίθεση κατά του Μόρο σε ραδιοφωνική εκπομπή, που μεταδόθηκε μόλις σαράντα λεπτά πριν από την απαγωγή;». Και μια που το 'φερε η κουβέντα, διευκρινίζουμε, ότι πρόκειται πράγματι για εκπομπή του ίδιου αριστερίστικου σταθμού «Τσιτά φουτούρα», που προαναφέραμε. Και την επίθεση είχε προαναγγείλει ο ίδιος ο ιδιοκτήτης του ραδιοσταθμού, Ρέντσο Ροσελίνι. «Ημουν ο ίδιος στο μικρόφωνο εκείνο το πρωινό της 16ης του Μάρτη. Εξήγησα στους ακροατές, ότι οι "ερυθρές ταξιαρχίες" πολύ σύντομα, ίσως σήμερα κιόλας, θα προβούν σε απόπειρα δολοφονίας. Υστερα από σαράντα πέντε λεπτά έγινε η απαγωγή του Μόρο» (από συνέντευξη του Ροσελίνι στην παρισινή «Ματέν»). Εκτός απ' αυτό, σύμφωνα με τα λεγόμενά του, ο Ροσελίνι είχε προειδοποιήσει τους Ιταλούς σοσιαλιστές πριν από δεκαπέντε μέρες για το ενδεχόμενο της απαγωγής. Την ημέρα της απόπειρας τηλεφώνησαν στο Ροσελίνι από την ηγεσία του Ιταλικού Σοσιαλιστικού Κόμματος και συναντήθηκε με τον ηγέτη των σοσιαλιστών, Κράξι. Τι κουβέντιασαν; Διαδόθηκε πως ο Ροσελίνι υποστήριξε ότι πίσω από τους τρομοκράτες βρίσκεται η ΕΣΣΔ. Αργότερα διέψευσε αυτή την εκδοχή. Σε λίγο όμως θα την επαναλάβει η εφημερίδα «Πόπολο», η οποία θα υποστηρίξει, ότι το Μόρο τον πυροβόλησαν τάχα με σοβιετικό όπλο, ενώ κατόπιν (τι σύμπτωση!) την εκδοχή αυτή θα τη λανσάρει ο στρατηγός Μιτσέλι, πρώην αρχηγός των ειδικών υπηρεσιών της Ιταλίας. Μετά την απαγωγή του Μόρο, ο Μιτσέλι κάνει ένα περίεργο ταξίδι στις ΗΠΑ, πείθοντας την Ουάσιγκτον να «παρέμβει» αμέσως. Και ο αριστεριστής Ροσελίνι, και μερικοί σοσιαλιστικοί (στη συνέχεια χριστιανοδημοκρατικοί) κύκλοι, και ο νεοφασίστας Μιτσέλι προσπαθούν, έτσι είτε αλλιώς, ο καθένας με τον τρόπο του, να αναθερμάνουν τις αντισοβιετικές, αντικομμουνιστικές διαθέσεις. Ο συγχρονισμός του τραγικού επεισοδίου με την εντεινόμενη παραπληροφόρηση, οδηγεί στη σκέψη, ότι υπήρχε ένα ενιαίο συντονιστικό κέντρο, το οποίο πάσχιζε να εκμεταλλευτεί όσο δεν παίρνει, την αιματηρή αυτή πράξη για να στρέψει την κοινωνική δυσαρέσκεια ενάντια στις αριστερές δυνάμεις και στις σοσιαλιστικές χώρες. Σε ό,τι αφορά τώρα την πραγματογνωμοσύνη, αυτή απέδειξε, ότι κατά την απαγωγή χρησιμοποιήθηκαν δυτικά όπλα, με τα οποία είναι εξοπλισμένο το ΝΑΤΟ. Τα φυσίγγια των αυτομάτων ήταν ιταλικής παραγωγής του 1975. Δε θα βάλουμε, ωστόσο, στο κέντρο της προσοχής την προέλευση του οπλισμού. Στη διεθνή αγορά μπορεί να βρει κανείς όπλα κάθε τύπου και προέλευσης. Ας δούμε καλύτερα την εκδοχή που παρεισφρύει στην απεγνωσμένη αποστολή του Μόρο, την εκδοχή για την αμερικανική και δυτικογερμανική πίεση. Τι να εννοούσε άραγε ο Μόρο;

Ηεχθρότητα των ΗΠΑ απέναντι στην πολιτική του της εθνικής ομοψυχίας, φόβιζε τον έμπειρο ηγέτη. Στο τέλος του 1977, ο Μόρο πληροφορήθηκε τις αρνητικές εκτιμήσεις που έκανε γι' αυτόν στις αναφορές του στην Ουάσιγκτον ο πρεσβευτής των ΗΠΑ στη Ρώμη Ρίτσαρντ Γκάρντνερ, άνθρωπος με επιρροή, ένας από τους ηγέτες της «τριμερούς επιτροπής», που διευθύνει τις μεγαλύτερες παγκόσμιες υποθέσεις. Ο Μόρο έστειλε στις ΗΠΑ τον εκπρόσωπό του, Πιζάνα, να «ψηλαφίσει» τις δυνατότητες για ένα ταξίδι του πέρα από τον ωκεανό. Τον υποδέχονται με παγερή ψυχρότητα. (Ο βοηθός του Μπζεζίνσκι αναφέρει, ότι στην Ουάσιγκτον «κανένας δεν επιθυμεί να συναντήσει το Μόρο»). Στις 12 του Γενάρη 1978 δημοσιεύτηκε η δήλωση του Στέιτ Ντηπάρτμεντ, με σαφέστατη σύσταση από τη μεριά των ΗΠΑ προς την Ιταλία, καθώς και τη Γαλλία, να μην επιτρέψουν, με καμιά μορφή, τη συμμετοχή των κομμουνιστών στην κυβέρνηση.

ΟΜόρο αρχίζει ν' ανησυχεί για τη ζωή του. Ομολογεί στον Τσερβόνε, ότι τον πιέζουν, ώστε να τον αναγκάσουν να εγκαταλείψει την πολιτική δράση. Ο Μόρο πήρε πολύ στα σοβαρά το αμερικανικό «βέτο». Γνωρίζει τη μανία αυτών των ανθρώπων. Στο Κογκρέσο των ΗΠΑ είχε καταρτιστεί πραγματικά ένα πρόγραμμα πολιτικής και οικονομικής «καραντίνας», σε περίπτωση που οι κομμουνιστές μπουν στην ιταλική κυβέρνηση (ντοκουμέντο Νο 78-34 Φ, στη βιβλιοθήκη του Κογκρέσου).«Οι άνθρωποι αυτοί, έλεγε ο Μόρο στον Τσερβόνε, δε διστάζουν μπροστά σε τίποτα προκειμένου να πουλήσουν στην αγορά το πιο σάπιο πορτοκάλι της Καλιφόρνιας». Το πορτοκάλι, φυσικά, είναι εδώ συμβολικό. Στην Καλιφόρνια εδρεύουν τα ζωτικά κέντρα του στρατιωτικοβιομηχανικού συγκροτήματος. Αργότερα, απ' εδώ, θα έρθει στο πηδάλιο της διοίκησης των ΗΠΑ ο καινούριος Πρόεδρος. Για την ώρα όμως, οι επιθέσεις κατά του Μόρο εντείνονται. Τον κατηγορούν μάλιστα, ότι δωροδοκήθηκε τάχα από την εταιρία «Λόκχηντ». Ο ίδιος ο Γκάρντνερ, όπως έγραφε το περιοδικό «Εουρόπεο», δήλωσε, μιλώντας στις 3 του Μάρτη στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια: «Ο Αλντο Μόρο είναι η πιο επικίνδυνη και διφορούμενη προσωπικότητα της ιταλικής πολιτικής σκηνής». Και στις 16 του Μάρτη αντήχησαν οι πυροβολισμοί στην οδό Φάνι της Ρώμης.

Αυτά είναι σε συντομία τα γεγονότα που προηγήθηκαν από τη δολοφονία του Μόρο. Προκύπτουν από μόνες τους ορισμένες αναλογίες, με τη δολοφονία του Τζον Κέννεντυ: η δυσφήμιση του Προέδρου από τους δεξιούς κύκλους, τα ίχνη της μαφίας και της ΣΙΑ. Και, τέλος, η ίδια παραπληροφόρηση, οι προσπάθειες να οδηγηθεί η ανάκριση στα «αριστερά ίχνη», για να μπερδευτεί και να πάρει άλλη κατεύθυνση.

Μα παραλίγο να ξεχάσουμε τον πάντα ενήμερο για όλα Ρέντσο Ροσελίνι. Υστερα από δυο χρόνια, θα τον δούμε, παρέα με ένα ζευγάρι Γάλλων «νέων φιλοσόφων», να περνάει παράνομα τα αφγανικά σύνορα. Εγκαθιστούν εκεί ραδιοπομπούς και μεταδίδουν εμπρηστικές εκπομπές. Το πέρασμα του Ρέντσο Ροσελίνι από τον «θυελλώδη» παρισινό Μάη στην καρδιά των σχεδίων, που καταστρώνουν οι τρομοκράτες στην Ιταλία και σε συνέχεια στην παρέα των Αφγανών φεουδαρχών και των μισθοφόρων τους, όλη η λογική μιας τέτοιας σταδιοδρομίας, θα γίνει κατανοητή αν συνοψίσουμε τις διάφορες «υποστάσεις» αυτού του προβοκάτορα στη γνωστή μας λέξη «ΣΙΑ».