Οι ΗΠΑ αρνούνται να περιορίσουν τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα. Και η Παγκόσμια Εταιρία του Ανθρακα (ελέγχεται από το Ιδρυμα Ροκφέλερ, στο κτίριο του οποίου είναι εγκαταστημένος ο ΟΗΕ), βάζει ερευνητές να υποστηρίξουν ότι η καύση του άνθρακα δε βλάπτει το οικοσύστημα. Οι επτά εταιρίες πετρελαίου και οι χώρες του ΟΠΕΚ αρνούνται να υπογράψουν πρωτόκολλο για την καλύτερη διύλιση του πετρελαίου (Κόστος γαρ). Ενώ η «οικολόγος» MERCEDES αναδασώνει τον Αμαζόνιο με καουτσούκ, για να 'χει πρώτη ύλη για τα ελαστικά των αυτοκινήτων. Η παρουσία, όμως, διαφόρων πολυεθνικών εταιριών στη λήψη αποφάσεων, οι συμφωνίες που έχουν να κάνουν με την εκμετάλλευση των πρώτων υλών, με την εξαγωγή τεχνολογίας, οικολογικής ή όχι, με την προώθηση νέων προϊόντων μετάλλαξης, συνιστούν τους σκοπούς τους. Ο Μπους και ο Αλ Γκορ (υποψήφιοι Πρόεδροι των ΗΠΑ) διακηρύττουν σ' όλους τους τόνους, πως οι επιχειρήσεις θα στραφούν προς εναλλακτικές παραγωγές, μόνο όταν εξαντληθούν τα όρια της υπάρχουσας κατάστασης. Οταν δηλαδή ο πλανήτης Γη πεθάνει! Βαβέλ!

Στις ΗΠΑ μόνο το 2% των πολιτών είναι κατά των μεταλλαγμένων προϊόντων. Μεγάλες πολυεθνικές διαφημιστικές εταιρίες έχουν οργανώσει την πλύση εγκεφάλου απ' τα ΜΜΕ. Η άρση των περιορισμών στην παγκόσμια διακίνηση των προϊόντων, που υπογράφτηκε απ' τις ΗΠΑ και την ΕΕ, απειλεί, μέσω της διεύρυνσης του όγκου του συνολικού εμπορίου, να οδηγήσει σε εντατικοποίηση των καλλιεργειών για γρήγορα κέρδη σε νέα προϊόντα μετάλλαξης (σόγια, βαμβάκι, καλαμπόκι κ.ά). Τα πρώτα δείγματα έφτασαν στην Ελλάδα. Παράλληλα, η ενίσχυση του ανταγωνισμού στο γεωργικό τομέα (ήδη προβάλλεται στην ΕΕ από μεγάλες πολυεθνικές εταιρίες) και στην κτηνοτροφία, επίσης, θα οδηγήσει μεγάλα τμήματα του αγροτικού πληθυσμού σε περιθωριοποίηση της παραδοσιακής γεωργίας και κτηνοτροφίας. Ενα νέο κύμα αγροτικής μετανάστευσης και περαιτέρω συρρίκνωσης της υπαίθρου.

Τρελά κέρδη, διοξίνες και «τρελές» αγελάδες είναι ο σχεδιασμός της ΕΕ (από το 22% των αγροτών θα φθάσει σε 5-7%). Είναι η άνιση κατανομή του πλούτου και η θυσία όχι μόνο των φυτών και των ζώων, αλλά και των ανθρώπων, στο βωμό του κέρδους, όρος επιβίωσης του καπιταλισμού.

Το κοινωνικό σύστημα της αδικίας και της εκμετάλλευσης, που την ίδια στιγμή χύνει κροκοδείλια δάκρυα για το περιβάλλον (ΟΗΕ, ΕΕ, ΗΠΑ), δε διστάζει να αφανίσει χιλιάδες ζωές στο Ιράκ με το εμπάργκο και τους βομβαρδισμούς στο Κόσσοβο και να μετατρέπει τα Βαλκάνια σε μια άλλη Χιροσίμα. Να αδιαφορεί ο ΟΗΕ για τα 2.000 παιδιά που σκοτώνονται το χρόνο σαν μύγες στη Βραζιλία. Αδιαφορούν για την πείνα και τη φτώχεια της «νέας τάξης».

Το περιβάλλον, τα έργα του πολιτισμού και η ζωή είναι τα μόνιμα θύματα. Η σχέση ανθρώπου-φύσης περνά πρώτα απ' τις σχέσεις με το εκμεταλλευτικό σύστημα. Το σύστημα αυτό μπορεί να σαρωθεί απ' τους αγώνες των λαών για την κοινωνική απελευθέρωση. Η μεγαλύτερη ρύπανση πάνω στον πλανήτη είναι το εκμεταλλευτικό σύστημα του κεφαλαίου, του ιμπεριαλισμού. Αυτό πρέπει τελικά να ανατραπεί. Το μπορούμε.