Επειδή αρχίζουν, από τη μια να πληθαίνουν οι διάφοροι «φωτισμένοι αστοί», που προτείνουν «λύσεις» για το δημόσιο χρέος, κι από την άλλη δε λείπουν διάφοροι «αριστεροί» που αποφάσισαν να... επαναφέρουν (!) το ΚΚΕ στον «ίσιο» δρόμο,

εκτός από την τελευταία (χτεσινή μόλις) δήλωση της Αλέκας Παπαρήγα - δημοσιεύεται στη σελίδα 7 του σημερινού «Ριζοσπάστη» -

(τους) υπενθυμίζουμε την αμέσως προηγούμενη - από τις πάρα πολλές - αναφορά του ΚΚΕ σχετικά με το δημόσιο χρέος.

*

Σε ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου του Κόμματος, που δημοσιεύτηκε το περασμένο Σάββατο, μεταξύ άλλων, τονίζεται:

«Τα υπερκέρδη των μονοπωλίων, οι φοροαπαλλαγές τους και οι κρατικές χρηματοδοτήσεις δημιούργησαν την κρίση και το δημόσιο χρέος, που ο λαός πρέπει να αρνηθεί να πληρώσει, θυσιάζοντας τα δικαιώματά του στη δουλειά, στους μισθούς, στην Ασφάλιση και στις συντάξεις» («Ριζοσπάστης», 5/6/2010).

*

Επομένως:

Ούτε «διαπραγμάτευση», ούτε «αναδιαπραγμάτευση».

Ούτε «διάρθρωση», ούτε «αναδιάρθρωση».

Ούτε «ελεγχόμενη», ούτε... ανεξέλεγκτη «πτώχευση».

Ούτε «στάση», ούτε «παράταση» πληρωμών,

ούτε τίποτα απ' όλες αυτές τις διαχειριστικές προτάσεις που εισηγούνται στον καπιταλισμό εναλλακτικές μανούβρες, για να ξεπεράσει την κρίση του φορτώνοντάς τη στο λαό.

***

Σε μια χώρα που

ο λαός έχει πληρώσει την τελευταία δεκαετία περίπου μισό τρισ. ευρώ (!) για τοκοχρεολύσια, αλλά τώρα του λένε ότι «χρωστάει» άλλα τόσα (!),

*

σε μια χώρα

που, για να καταβληθούν αυτά τα 500 δισ. σημαίνει ότι το εργατικό δυναμικό της χώρας πλήρωσε 100.000 ευρώ κατά κεφαλήν (!),

δηλαδή ένας εργαζόμενος των 1.500 ευρώ μηνιάτικο, ήτοι 21.000 ευρώ το χρόνο, τα πέντε από τα δέκα (!) τελευταία χρόνια τα δούλεψε για να πληρώνει δανειστές, πιστωτές, τοκογλύφους και κερδοσκόπους,

*

σε μια χώρα

που κυβέρνηση, αστικό πολιτικό κατεστημένο, ΔΝΤ και ΕΕ λειτουργούν σαν «χωροφύλακες», σαν «φουσκωτοί» και σαν «εισπράκτορες» των τοκογλυφικών για λογαριασμό των «πατριωτών» και των «φιλελλήνων» δανειστών «μας»,

το ΚΚΕ, από την πρώτη στιγμή της «τρομοκρατίας» του χρέους και των ελλειμμάτων, τονίζει, καθαρά και ξάστερα:

*

*

*

*

***

Με δυο κουβέντες:

Ο λαός δε χρωστάει τίποτα,

σε κανέναν

και πολύ περισσότερο σε εκείνους που του πίνουν το αίμα και που τους πληρώνει - αδιαλείπτως - από συστάσεως του ελληνικού κράτους.

*

Αυτή η πολιτική,

που συμπυκνώνεται σε μια φράση, «ή θα πτωχεύσει ο λαός, ή θα πτωχεύσει η πλουτοκρατία»,

είναι απόλυτα συνυφασμένη με την προοπτική της λαϊκής εξουσίας, της μόνης ικανής να επιβάλει τους όρους του λαού και να σταθεί απέναντι στους ντόπιους και διεθνείς κεφαλαιοκράτες και τους οργανισμούς τους.

Τρίτος δρόμος δεν υπάρχει.

Είναι ή όχι σκάνδαλο,

σχεδόν δυο αιώνες από την Επανάσταση του '21, στο κράτος που κατά τον Καποδίστρια γεννήθηκε «επαναστατικώς και δημευτικώς», να υπάρχουν πάνω από 1.300.000 στρέμματα ελληνικής γης που συνεχίζουν να διεκδικούνται ή να «ανήκουν» στους δεσποτάδες;

Είναι ή όχι σκάνδαλο,

στην Ελλάδα των παρα-εκκλησιαστικο-δικαστικών κυκλωμάτων, των Βαβύληδων, των Γιοσάκηδων και των Εφραίμ, να υπάρχουν κοντά 10.000 μοναστήρια και εκκλησίες που λειτουργούν ως ΝΠΔΔ, ώστε να διασφαλίζεται, νόμιμα και ηθικά, το «άβατο» των οικονομικών τους δραστηριοτήτων;

Είναι ή όχι σκάνδαλο

ότι η Εκκλησία κατάφερε, με πρωθυπουργό τον Σημίτη, να καταργηθεί ο φόρος του 35% επί των εσόδων της στο «παγκάρι» και επί Καραμανλή να καταργηθεί ο φόρος του 10% επί των εσόδων της από τα ακίνητα που εμπορεύεται;

***

Και είναι... δούλεμα ή όχι,

αυτοί που υποτίθεται ότι θέλουν να βάλουν φραγμό στα «ιερά» σκάνδαλα και που «ορκίζονται» για την προστασία της δημόσιας περιουσίας, να αρνούνται να καταργηθούν - εδώ και τώρα - τα χρυσόβουλα, τα χοτζέτια και τα οθωμανικά φιρμάνια;

Είναι... δούλεμα ή όχι

να αρνούνται τη διά νόμου - και διά ροπάλου - απαγόρευση κάθε μορφής εμπορευματοποίησης, κάθε μορφής «ανταλλαγής» και κάθε μορφής αγοραπωλησίας πάνω σε δάση, λίμνες, λιμνοθάλασσες, ακτές, παραλίες, βουνά, ορεινούς όγκους κ.ο.κ;

Είναι... δούλεμα ή όχι

να λένε ότι πασχίζουν να διασφαλιστεί η δημόσια περιουσία, όταν αποκαλύπτεται - με τόσο εξόφθαλμο τρόπο - ότι τα δάκρυά τους είναι κροκοδείλια;

Είναι... δούλεμα ή όχι

να ποζάρουν σαν «τιμωροί», όταν οδηγούν τα σκάνδαλα λεηλασίας του δημόσιου πλούτου στα... βαλτοπέδια της σκανδαλοθηρίας και του αποπροσανατολισμού;

Είναι... δούλεμα ή όχι

με εφαλτήριο τις εξεταστικές να δίνουν κάθε μέρα τηλεοπτικές εξετάσεις στην υποκρισία για να συμψηφίσουν τις πομπές τους και να υπηρετηθεί, καθολικώς και... ορθοδόξως, το στενό, το φτηνό και το ανίερο εσωκομματικό τους συμφέρον;

Και είναι... (σκανδαλώδες) δούλεμα ή όχι

να ισχυρίζονται ότι η ενασχόλησή τους με το σκάνδαλο του Βατοπεδίου εκκινεί από το ανιδιοτελές πολιτικό τους καθήκον, αλλά την ίδια ώρα να διασφαλίζουν το νομικό καθεστώς της αναπαραγωγής δεκάδων ανάλογων σκανδάλων, που βρίσκονται σε πλήρη εξέλιξη στη χώρα;

Η σοσιαλδημοκρατία «συνδυάζει τον καπιταλισμό με τις κοινωνικές προτεραιότητες». Οσο, δε, για τον καπιταλισμό, είναι ένα αξιολάτρευτο σύστημα αφού «λειτουργεί σαν ερέθισμα, έχει σημαντικά επιτεύγματα να επιδείξει και δεν θα έπρεπε να απορρίπτεται έτσι απλά»...

Ο βαθύς λάτρης του καπιταλισμού, όπως ο ίδιος δηλώνει στην εφημερίδα «Ιντιπέντεντ», αυτός ο ακραιφνής, πλέον, «σοσιαλδημοκράτης»

(σαν τους γνωστούς, τον Εχούντ Μπάρακ του Ισραήλ, τον Θαπατέρο της Ισπανίας, τον Σόκρατες της Πορτογαλίας, τον Παπανδρέου τον δικό μας και όλους τους υπόλοιπους),

δεν είναι άλλος από τον κύριο Μιχαήλ Γκορμπατσόφ...