ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Μονόδρομος η αντίσταση

Γρηγοριάδης Κώστας

Χαράς ευαγγέλια από τη ναυαρχίδα του εφοπλιστικού κεφαλαίου, την «Καθημερινή». Σε χτεσινό ρεπορτάζ, κάτω από τον τίτλο «Πρόσω ολοταχώς για τη ναυτιλία» που συνοδεύεται από τεράστια φωτογραφία που δείχνει την αυξημένη κίνηση στο λιμάνι Κβάι Τσουνγκ του Χονγκ Κονγκ, ένα από τα πιο μεγάλα του κόσμου, αναφέρει ότι «η ναυτιλία εισέρχεται σε περίοδο ραγδαίας ανάπτυξης», εξαιτίας της ανάκαμψης του παγκόσμιου εμπορίου που έχει οδηγήσει «σε μια άνευ προηγουμένου έλλειψη πλοίων μεταφοράς containers». Στα θετικά σημάδια αυτής της ανάκαμψης περιλαμβάνει και τα στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδας, σύμφωνα με τα οποία οι εισπράξεις στη χώρα μας στον κλάδο της ναυτιλίας το πρώτο τετράμηνο ανήλθαν στα 4,9 δισ. ευρώ από 4,5 δισ. ευρώ το αντίστοιχο περσινό διάστημα, σημειώνοντας αύξηση της τάξης του 8,7%. Τα ερωτήματα είναι αμείλικτα: Πώς ωφελήθηκε ο εργαζόμενος λαός από αυτή την ανάκαμψη της «ναυτιλίας»; Πόσες θέσεις εργασίας δημιούργησαν στα καράβια - γαλέρες τους; Μήπως έδωσαν αυξήσεις στους ναυτεργάτες; Μήπως «έκτισαν» τα εκατοντάδες νέα πλοία τους στα ναυπηγεία που υπάρχουν στη χώρα μας; Ολα τα υπερκέρδη από την ανάκαμψη της ναυτιλίας πάνε στα θησαυροφυλάκια μιας χούφτας εφοπλιστών. Πρόκειται για τους 30 μεγαλύτερους εφοπλιστές που ελέγχουν το 50,74% του ελληνικού εμπορικού στόλου. Κι όμως κυβέρνηση - ΝΔ - ΛΑ.Ο.Σ. και αστικά ΜΜΕ τρομοκρατούν το λαό και αξιώνουν από τους ναυτεργάτες να σκύψουν το κεφάλι στους Ελληνες εφοπλιστές. Είναι μακριά νυχτωμένοι.

Πραγματικός βούρκος

Ο τρόμος τους μπροστά στη δύναμη και τη δυναμική των λαϊκών αγώνων και το ταξικό τους μίσος τούς κάνουν να ξεγυμνώνονται. Φτάνουν και σε σημείο να ρίχνουν το επίπεδο της πολιτικής αντιπαράθεσης πιο κάτω κι από το ...τρίτο υπόγειο:

«Χωρίς τη θρυλική ντουντούκα του, πάντα όμως με το κομοδινί μαλλί του, ο Σάββας ο Τσιμπόγλου και καμιά εκατοστή φίλοι του έγραψαν στα παλιά τους τα παπούτσια τη δικαστική απόφαση»... «Το ανεχόμαστε (σ.σ. το ΚΚΕ) όπως ένα παιδάκι που φτύνει και δαγκώνει, επειδή - το καημένο - έχει νοητική υστέρηση και δεν έχει νόημα να του κάνεις παρατήρηση»... Αυτά τα γράφει ο Στέφανος Κασιμάτης στην «Καθημερινή». Την εφημερίδα που ως πρώτο θέμα στις σελίδες των διεθνών θεμάτων έχει τους αρραβώνες του πρίγκιπα του Μονακό. Σπουδαία είδηση αλήθεια για τους εργαζόμενους και τους νησιώτες που ταλαιπώρησαν το ΠΑΜΕ και το ΚΚΕ, σύμφωνα με την εφημερίδα. Μόνο που δε ζήτησε να τους στείλουν και δώρο... Συνεχίζει η τέως «Πανδώρα»:

«Το γελοίο της υπόθεσης είναι πως, με την ανεκτικότητά της προς το ΚΚΕ, η κυβέρνηση νομίζει ότι διασώζει την "προοδευτική" φυσιογνωμία της, ενώ στην πραγματικότητα ο τρόπος για να την αποδείξει θα ήταν αν κάποτε έπαιρνε, επιτέλους, το μέρος των χιλιάδων που ταλαιπωρούνται εξαιτίας των συνδικαλιστών του ΚΚΕ και έλυνε το δικό τους πρόβλημα». Μιλάμε για πλήρη αντιστροφή της πραγματικότητας! Οι «χιλιάδες» που χάνουν μισθούς, που χάνουν συντάξεις, που μένουν άνεργοι, που... που..., ταλαιπωρούνται, λέει, από το ΚΚΕ(!!) και η κυβέρνηση πρέπει, λέει, να τους προστατέψει(!), δηλαδή να ξεμπερδεύει με το ΚΚΕ για να μπορεί απρόσκοπτα να παίρνει διαρκώς σκληρότερα αντιλαϊκά μέτρα! Θα μπορούσαμε να πούμε περί γελοίας δημοσιογραφίας, αν δεν ήταν χυδαία αντικομμουνιστική σαν τον σαλονάτο της δημοσιογραφίας του εφοπλιστή.

Ποιος κρατάει το πενάκι;

Σε χρόνια μαύρα για το λαό και τους αγώνες του, η προβοκάτσια ήταν σφραγίδα των κρατικών μηχανισμών στον αντικομμουνιστικό αγώνα, για να κάνει τη βρώμικη δουλειά της η πλουτοκρατία. Τα χρόνια πέρασαν, δεν άλλαξαν όμως και οι μέθοδοι της προβοκάτσιας. Με τη μόνη διαφορά ότι σήμερα, η «αυτόβουλη» (;) δράση ορισμένων προβοκατόρων περνά και στη δημοσιογραφία της πλουτοκρατίας. Χαρακτηριστική περίπτωση, το διπλανό σκίτσο του Δ. Χατζόπουλου στα ΝΕΑ, το οποίο παραθέτουμε χωρίς άλλο σχόλιο. Το γεγονός μάλιστα ότι η αντικομμουνιστική και αντεργατική έμπνευσή του βρίσκει στέγη στο Λαμπρακαίικο, πρέπει να αποτελέσει στοιχείο προβληματισμού για τους αναγνώστες της εφημερίδας.

Θέλουν άκρα του τάφου σιωπή

Ετοιμοι από καιρό, οι καπιταλιστές, η κυβέρνησή τους, τα κόμματα που σιγοντάρουν την πολιτική που φέρνει κέρδη στο κεφάλαιο και δυστυχία στους εργάτες, ο Τύπος τους στο σύνολό του, εξαπέλυσαν ένα επιθετικό μπαράζ για να αντιμετωπίσουν τη μαζική λαϊκή αντίδραση που ξεσηκώνει το περίφημο μνημόνιο και τα κυβερνητικά μέτρα που το συνοδεύουν. Απέναντι σ' ό,τι κατεδαφίζει κάθε εργατικό δικαίωμα, απέναντι σ' ό,τι θάβει την ίδια τη ζωή των εργατών, θέλουν να επικρατήσει άκρα του τάφου σιωπή. Θέλουν τους ανθρώπους της δουλειάς, τα λαϊκά στρώματα να πέφτουν στη μοιρολατρία και στην υποταγή, να δέχονται τη σφαγή αδιαμαρτύρητα. Θα τους βόλευε ένα κίνημα - μαϊμού, που θα πάλευε για το ρετουσάρισμα του μνημονίου, που θα δεχόταν πάγωμα μισθών και μεροκάματων, που θα παζάρευε για κάποιο επίδομα πτωχοκομείου και θα ευχαριστούσε τους καπιταλιστές γιατί δέχονται να πάρουν στη δούλεψή τους νέα παιδιά με μισό μεροκάματο, που θα αποδεχόταν ότι το τσάκισμα των γυναικών γίνεται για λόγους ισότητας.

Βρίσκουν, όμως, απέναντί τους ένα ταξικό κίνημα που από καιρό έχει ορίσει ποια είναι η διαχωριστική γραμμή, που από καιρό έχει αναλύσει τη συγκεκριμένη κατάσταση και με συγκεκριμένο τρόπο καθόρισε το δρόμο της αντίστασης, το δρόμο της αντεπίθεσης. Το δρόμο μέσα στον οποίο η εργατική τάξη πορεύεται με ένα το κρατούμενο την απειθαρχία, την ανυπακοή και πέρα απ' αυτά προβάλλει αιτήματα και στόχους πάλης που χτυπάνε τα κέρδη των καπιταλιστών, συμβάλλουν στη διαμόρφωση εκείνης της συνείδησης που απαιτείται για να αντιμετωπίσει η εργατική τάξη τις συνέπειες από τη σημερινή καπιταλιστική κρίση έτσι που να χάσουν οι καπιταλιστές, να μη χαθεί η ίδια.

Το γεγονός ότι η προχτεσινή απεργία που κήρυξαν οι δυνάμεις που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ είχε κεντρικό σύνθημα «Κάτω το μνημόνιο» είναι βήμα μπροστά για το εργατικό κίνημα. Είναι απειλή για τα καπιταλιστικά κέρδη. Δείχνει το δρόμο που πρέπει να ακολουθήσουν κι άλλα λαϊκά στρώματα, κι άλλα τμήματα της εργατικής τάξης που προς το παρόν μένουν εγκλωβισμένα σε διάφορες διαχειριστικές αυταπάτες. Οι καπιταλιστές και ο μηχανισμός προπαγάνδας τους προσπάθησαν, μ' αφορμή και αυτήν την απεργία, να στρέψουν ένα τμήμα του λαού ενάντια στο άλλο. Ομως, είναι οι εφοπλιστές που αφήνουν τα νησιά χωρίς καράβια. Είναι οι βιομήχανοι που φτωχαίνουν τους εργάτες. Είναι η πολιτική της λιτότητας που χτυπάει όλα τα λαϊκά στρώματα. Στην επίθεση του κεφαλαίου η απάντηση είναι επιμονή στην αποκάλυψή του: Οτι είναι αυτοί - για παράδειγμα - που στερούν από χιλιάδες εργάτες το δικαίωμα στις διακοπές. Είναι αυτοί που κόβουν τις συντάξεις. Είναι αυτοί που μειώνουν τους μισθούς. Είναι αυτοί που αφαιρούν δικαιώματα.

Η επίθεση του κεφαλαίου ενάντια στην εργατική τάξη έχει αντίπαλο. Και σ' αυτή τη μάχη οι κομμουνιστές, το ΚΚΕ, οι ταξικές δυνάμεις στο συνδικαλιστικό κίνημα, πρωτοστατούν κερδίζοντας εύσημα τιμής γιατί την ώρα που πρέπει στέκονται στο ύψος της περίστασης, στην πρωτοπορία των λαϊκών αγώνων. Το ΚΚΕ με την πρωτοπόρα θεωρία και πράξη δεν αφήνει στιγμή την εργατική τάξη να ξεχνά ποιος είναι ο αντίπαλος, τα μονοπώλια, ποιος είναι ο δρόμος για την ταξική απελευθέρωση, ο σοσιαλιστικός, οργανώνει αυτόν τον αγώνα κι έτσι θα συνεχίσει.