Με τη ψήφιση του αντιασφαλιστικού και αντεργατικού εκτρώματος την περασμένη βδομάδα στη Βουλή, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ υπέγραψε τη ληξιαρχική πράξη θανάτου της Δημόσιας Κοινωνικής Ασφάλισης και άνοιξε ταυτόχρονα τις πύλες της εργασιακής ζούγκλας. Τα χέρια που σηκώθηκαν στη Βουλή νομοθέτησαν το πιο βάρβαρο έγκλημα των τελευταίων δεκαετιών. Επέβαλαν το νόμο των συμφερόντων του μεγάλου κεφαλαίου και του κράτους των καπιταλιστών. Χωρίς αιδώ αφαίρεσαν εκατοντάδες χιλιάδες συνταξιούχους και τους στοιχειώδεις πόρους για επιβίωση, στέρησαν από τη νέα γενιά το μέλλον.

Κι ενώ μπροστά στα μάτια χιλιάδων απεργών συντελείτο ένα τέτοιο έγκλημα, μέσα στη βουλή ο υπουργός Εργασίας Α. Λοβέρδος με το δάχτυλο σηκωμένο ξεστόμιζε χωρίς την παραμικρή τσίπα την πρόκληση: «Εξασφαλίζουμε τους συνταξιούχους, εξασφαλίζουμε την επόμενη γενιά»! Ας δούμε λοιπόν τι και ποιους εξασφάλισε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ.

Με τις διατάξεις για το Ασφαλιστικό εξασφαλίστηκε:

• Αύξηση στα 40 χρόνια εργασίας ή στα 12.000 ένσημα, αντί για 10.500 ένσημα ή 35ετία για να έχει κάποιος το δικαίωμα στην πλήρη σύνταξη.
• Το γενικό όριο ηλικίας συνταξιοδότησης καθορίζεται στο 65ο ετος, το οποίο όμως στην πράξη θα είναι ακόμα μεγαλύτερο.

Ακόμα και στην περίπτωση που κάποιος έχει τα 12.000 ένσημα, πρέπει ταυτόχρονα να έχει συμπληρώσει το 60ό έτος ηλικίας. Οποιος δεν έχει συμπληρώσει τα 40 χρόνια ασφάλισης, δεν μπορεί ουσιαστικά να φύγει πριν το 65ο έτος γιατί για κάθε χρόνο επέρχεται μείωση της σύνταξης κατά 6%. Στην πενταετία η μείωση θα είναι 30%. Ο συνδυασμός των παραπάνω διατάξεων οδηγεί σε αύξηση των ορίων ηλικίας για εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενους, αλλά και σε μείωση των συντάξεων.

1. Καταρχήν η αύξηση του εργάσιμου χρόνου για το δικαίωμα στην πλήρη σύνταξη σημαίνει όχι μόνο μία πενταετία περισσότερη στην εργασία, αλλά καταβολή επιπλέον πέντε χρόνια εισφορών και ταυτόχρονα μείωση κατά πέντε χρόνια της χρονικής περιόδου που θα λαμβάνει κάποιος τη σύνταξη.

2. Ενώ στο ισχύον καθεστώς με 35 χρόνια εργασίας ο εργαζόμενος λάμβανε ολόκληρη τη σύνταξη, τώρα θα λαμβάνει μόνο τα 35/40. Αρα, μόνο απ' αυτό η μείωση της σύνταξης ανέρχεται στο 12,5%.

3. Το χειρότερο όμως είναι ότι ελάχιστοι εργαζόμενοι θα μπορούν να εξασφαλίζουν τα 40 χρόνια εργασίας. Με δεδομένα τα μεγάλα ποσοστά ανεργίας, υποαπασχόλησης, αλλά και καθυστερημένης ένταξης στην αγορά εργασίας, αυτό σημαίνει ότι μόνο ένας ελάχιστος αριθμός εργαζομένων θα μπορούν να έχουν ολόκληρη σύνταξη. Κατά συνέπεια η αύξηση αυτή θα οδηγήσει τη συντριπτική πλειοψηφία σε δραστική συρρίκνωση των συντάξεών τους και σε υποχρεωτική παραμονή στην παραγωγή και μετά τα 65 χρόνια προκειμένου να εξασφαλιστούν μερικά ένσημα παραπάνω.

• Τα νέα αυξημένα όρια ηλικίας και του υποχρεωτικού χρόνου εργασίας πληρώνουν ακόμα πιο ακριβά οι γυναίκες εργαζόμενες, οι μητέρες με ανήλικα και οι εργαζόμενοι στα Βαρέα και Ανθυγιεινά Επαγγέλματα (ΒΑΕ).

Σε αυτές τις κατηγορίες τα μέτρα του νομοσχεδίου αποτελούν ύβρη. Η αύξηση των ορίων ηλικίας από 5 έως 15 χρόνια στις γυναίκες, η κατάργηση της λίστας των ΒΑΕ μέχρι και 90% και η υπαγωγή και όσων εργάζονται σήμερα, μετά τον αποχαρακτηρισμό του επαγγέλματος ή του κλάδου, στα γενικά όρια συνταξιοδότησης, σημαίνει πως εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενες και εργαζόμενοι δε θα φτάνουν ποτέ στη σύνταξη. Τα πρόσθετα βάρη στις πλάτες της εργαζόμενης γυναίκας και μητέρας, οι βαριές και ανθυγιεινές συνθήκες στα επαγγέλματα των ΒΑΕ, θα κάνουν το βίο αβίωτο, θα ωθούν στο κοινωνικό περιθώριο και εκτός παραγωγής, πολύ πριν τη συνταξιοδότηση, ένα από τα πιο ευαίσθητα και σκληρά εργαζόμενα τμήματα της εργατικής τάξης.

Αυτή την «εξασφάλιση» δίνει η κυβέρνηση. Και οι ελιγμοί της με τις «μεταβατικές διατάξεις» δεν έχουν την παραμικρή αξία. Γιατί και αυτοί οι ελάχιστοι που σήμερα, βρίσκονται ένα δυο χρόνια πριν τη συνταξιοδότηση, θα πληρώσουν το τίμημα αμέσως μετά απ' αυτή. Αυτοί όπως και όλοι οι σημερινοί συνταξιούχοι, αλλά και όσοι συνταξιοδοτηθούν στο άμεσο και απώτερο μέλλον θα πληρώσουν με:

• Την κατάργηση της 13ης και 14ης σύνταξης για πάντα.
• Την επιβολή χαράτσι (ΛΑΦΚΑ) από τον Αύγουστο στις συντάξεις άνω των 1.400 ευρώ από 3% έως 10%.
• Το πάγωμα όλων των συντάξεων στην ονομαστική αξία του 2008, επίσημα μέχρι και το 2013. Αν σε αυτή την περίοδο υπολογίσουμε μόνο τον επίσημο πληθωρισμό, το «πάγωμα» θα μεταφραστεί σε πραγματική μείωση άνω του 15%. Ετσι συγκρίνοντας μια σύνταξη που αποδίδονταν το 2007 και την ίδια σύνταξη το 2013, αυτή θα έχει χάσει πάνω από το 1/3 της αξίας της.

Το παραμύθι της κυβέρνησης ότι τα μέτρα αυτά είναι δήθεν προσωρινά, ότι θα παρθούν πίσω αν στο μέλλον βελτιωθεί η κατάσταση είναι άλλο ένα άθλιο προπαγανδιστικό κόλπο για να καμφθούν οι αντιδράσεις. Στη συγκεκριμένη περίπτωση ισχύει στο ακέραιο το «ουδέν μονιμότερο του προσωρινού». Αλλωστε το νέο συνταξιοδοτικό προϋποθέτει 12 και όχι 14 συντάξεις. Ταυτόχρονα, σύμφωνα με την «τεχνική μελέτη» που συνοδεύει το νομοσχέδιο, οι αυξήσεις στις συντάξεις για τα 50 επόμενα χρόνια θα είναι μόνο στο ύψος του επίσημου πληθωρισμού. Δηλαδή δε θα δίνεται ούτε μέρος της αύξησης της παραγωγικότητας που αναγράφεται στο νομοσχέδιο. Και εδώ η κυβέρνηση συλλαμβάνεται «να κλέβει οπώρας».

Η μεγάλη σφαγή όμως ακολουθεί με την υιοθέτηση του νέου συστήματος και του νέου τρόπου υπολογισμού των συντάξεων. Το νέο σύστημα «σπάει» τη μια ενιαία σύνταξη στη «βασική» και στην «αναλογική». Για τον υπολογισμό της αναλογικής σύνταξης οι συντελεστές αναπλήρωσης καθορίζονται από το 0,8% ετησίως έως το 1,5% αντί του 2% που ισχύει. Συνολικά το ποσοστό αναπλήρωσης στην 35ετία αντί του 70% μειώνεται - για τα ίδια χρόνια ασφάλισης - στο 34,19%. Δηλαδή το ποσοστό αναπλήρωσης μειώνεται κατά 50%. Ακόμα και για τα 40 χρόνια εργασίας και ασφάλισης το ποσοστό αναπλήρωσης μειώνεται στο 41,2% και όχι στο 48% που ισχυρίζεται η κυβέρνηση.

Η μείωση στο ποσοστό αναπλήρωσης θα συνδυαστεί με συρρίκνωση και του συντάξιμου μισθού στον οποίο υπολογίζεται αυτό το ποσοστό. Ετσι ο συντάξιμος μισθός αντί για τον μέσο όρο των αποδοχών της τελευταίας πενταετίας θα είναι ο μέσος όρος των αποδοχών ολόκληρου του εργάσιμου βίου. Και μόνο αυτή η ανατροπή θα οδηγήσει σε συντάξιμο μισθό μειωμένο από 30% έως και 50%. Το συνολικό αποτέλεσμα του νέου τρόπου υπολογισμού ιδιαίτερα για τη νέα γενιά, η οποία θα συνταξιοδοτηθεί μετά από 15 και 20 χρόνια, θα είναι συντάξεις - προνοιακά επιδόματα. Την εξέλιξη αυτή δεν αποτρέπει ούτε η λεγόμενη «βασική» σύνταξη των 360 ευρώ την οποία διαφημίζει η κυβέρνηση.

Γίνεται επίσης καθαρό ότι η λεγόμενη «βασική» δεν αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της σύνταξης που θα αποδίδεται, καθώς το ύψος της θα καθορίζεται κάθε φορά ανάλογα με τις δυνατότητες του κρατικού προϋπολογισμού, επιπλέον σε περίπτωση μειωμένης σύνταξης ή αναπηρικής θα είναι και πάλι μειωμένη σε αντιστοιχία με την αναλογική.

Το χειρότερο βέβαια είναι ότι το νέο σύστημα εξοστρακίζει οριστικά από το σύστημα της κοινωνικής ασφάλισης την έννοια της «αλληλεγγύης», η ελάχιστη αυτή σύνταξη που σχεδιάζεται θα είναι πλέον μια ατομική υπόθεση. Το κράτος αποσύρεται μεγαλοπρεπώς και με τυμπανοκρουσίες από τη χρηματοδότηση του συστήματος. Θα καλύπτει μόνο τη «βασική» και αυτή θα την καθορίζει όπως το βολεύει, αφού η «βιωσιμότητα» των οικονομικών του κράτους είναι η υπέρτατη αρχή. Οι φραστικές αλλαγές στο νομοσχέδιο την τελευταία στιγμή σε καμιά περίπτωση δεν εγγυώνται τη χρηματοδότηση των συντάξεων (κύριων και επικουρικών), πολύ περισσότερο την κάλυψη των πραγματικών αναγκών των συνταξιούχων.

Το σύστημα αυτό ναρκοθετεί πριν απ' όλα τα συνταξιοδοτικά δικαιώματα των νέων, αυτών που μόλις μπήκαν στην παραγωγή ή θα μπούνε τα αμέσως επόμενα χρόνια. Για τους νέους το σενάριο γίνεται εφιάλτης.

Γιατί μαζί με το Ασφαλιστικό οι διατάξεις του νομοσχεδίου επιβάλλουν ριζικές ανατροπές και στην αγορά εργασίας. Σε τίτλους καταγράφουμε:

• Υπερδιπλασιασμός των απολύσεων.
• Μείωση στο μισό των αποζημιώσεων σε περίπτωση απόλυσης.
• Μείωση της αμοιβής στο 80% μέχρι το 85% του κατώτερου μισθού και μεροκάματου για τους νέους κάτω των 25 ετών.
• Με το πρόσχημα της μαθητείας 15χρονα και 16χρονα παιδιά θα αμείβονται με το 70% των κατώτερων μισθών και δε θα καλύπτονται από την εργατική νομοθεσία.
• Υπονόμευση γενικά των συλλογικών συμβάσεων, ανοίγει η πόρτα για γενίκευση των ατομικών.

Ετσι η εργασιακή ζούγκλα που νομοθέτησε η κυβέρνηση θα οδηγήσει τη νέα γενιά όχι μόνο σε ένα μίζερο και φτωχό παρόν, αλλά σε ακόμα πιο σκοτεινό μέλλον. Αραγε τι σύνταξη θα εξασφαλίσει ο εργαζόμενος όταν επί της ουσίας απελευθερώνονται οι απολύσεις; Ποια σύνταξη θα πάρει ο σημερινός νέος, όταν η αμοιβή του πέφτει κάτω και από το κατώτερο μεροκάματο και αυτή η αμοιβή θα υπολογίζεται πλέον και στον υπολογισμό της σύνταξής του στο μέλλον; Ρητορικά τα ερωτήματα, η απάντηση είναι προφανής. Τη γνωρίζει και η κυβέρνηση και οι υπουργοί της, που προκλητικά βγήκαν στη Βουλή και περιέπαιζαν την κοινωνία, λέγοντας ότι «εξασφαλίζουν τη νέα γενιά». Και είναι και αυτός ένας πρόσθετος λόγος - πέρα από την πολιτική τους - για να βρουν απέναντί τους την ομόθυμη καταδίκη όλων των εργαζομένων. Να βρουν και να δουν στους δρόμους ακόμα πιο πολλούς εργαζόμενους που θα μάχονται για τα δικαιώματά τους. Γιατί η μάχη δεν τέλειωσε. Γιατί κυρίως στο όνομα της νέας γενιάς, των παιδιών τους, οι εργαζόμενοι πρέπει να τραβήξουν τη μάχη αυτή μέχρι το τέλος, μέχρι την κατάργηση του τερατουργήματος που ψηφίστηκε στη Βουλή.