Η Ακροναυπλιά είναι σύμβολο ανδρείας, αξιοπρέπειας, λεβεντιάς, περηφάνιας και απεριόριστης αφοσίωσης στο δίκιο του λαού. Μήτρα που γέννησε δοξασμένους λαϊκούς ηγέτες, σαν το Μπελογιάννη, τον Σουκατζίδη, τον Γληνό, τον Ζεύγο και τόσους άλλους. Υψώθηκε πάνω από το χρόνο και το χώρο. Αναδείχθηκε ως κριτής, ως λυδία λίθος, όπου δοκιμάζεται και κρίνεται διαχρονικά ο χαρακτήρας, η φυσιογνωμία, η ηθική, ο σκοπός και ο ιστορικός ρόλος των σύγχρονων κοινωνικών τάξεων και πολιτικών δυνάμεων. Η αλήθεια και το ψέμα. Το γνήσιο και το κίβδηλο. Οπως έγραψε ο Δ. Γληνός, «στις επάλξεις της φυλακής στέκεται σκληρή και στυγνή θεά η Αλήθεια. Εδώ μέσα δεν μπορεί να ζήσει το ψέμα, φεύγει. Απ' έξω δεν μπορεί να πλησιάσει, τσακίζεται... Ευλογημένα αυτά τα 300 σκαλοπάτια της Ακροναυπλίας που δεν αφήνουνε να φτάσει ως εδώ παρά μόνο την Αλήθεια...».

Κανένα ψέμα, καμιά συκοφαντία, κανένα είδος βίας δεν μπόρεσε να τσακίσει την πίστη στο δίκιο και την αλήθεια. Το ψέμα τσακίστηκε πάνω στη γρανιτένια αντίσταση των κομμουνιστών. Και ποτίστηκε η αλήθεια αυτή με ποτάμια αίμα. Από τους 625 Ακροναυπλιώτες, οι 218 εκτελέστηκαν από τους κατακτητές και άλλοι 200 εκτελέστηκαν στα χρόνια 1945-1953 ή έπεσαν στα πεδία των μαχών του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας.