ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Κυριακή 18 Ιούλη 2010
Σελ. /24
ΕΝΘΕΤΗ ΕΚΔΟΣΗ: "7 ΜΕΡΕΣ ΜΑΖΙ"
ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ
Χρώματα του καλοκαιριού

«Μητέρα και παιδί», έργο του Ι. Νογκούτσι
«Μητέρα και παιδί», έργο του Ι. Νογκούτσι
Αναδρομική έκθεση έργων της Ελευθερίας Δροσάκη παρουσιάζεται (έως 25/7) στο Ρέθυμνο (αίθουσα του Πυροβολικού, στη Φορτέτζα), στο πλαίσιο του Αναγεννησιακού Φεστιβάλ 2010. Με τίτλο «Παλάμες στο χώμα», εκτίθενται αντιπροσωπευτικές δημιουργίες από τη μακρόχρονη εικαστική της διαδρομή. Την παρουσίαση επιμελείται το «Κέντρο Μελέτης Νεώτερης Κεραμικής», σε συνεργασία με την εικαστικό Χρυσούλα Σκεπετζή. Τα έργα της Ελ. Δροσάκη, λιτά και δωρικά, χυμώδη και γήινα. Μέσα από τη φόρμα και τη θεματική τους έλκουν τον θεατή, «παρασύροντάς τον» στη γη των κάμπων, των αγροτικών εργασιών και του Ησιόδου, τη γη των μυστηριακών στίχων ή του κάθε λογής προορισμού. Η δημιουργός, ακουμπώντας τις παλάμες της στο χώμα, αφουγκράζεται τη φωνή της γης, της μητέρας της ζωής, αλλά και του θανάτου και αποδίδει τις εικόνες και τα όνειρά της με τα εργαλεία που χαρίζει η ιστορία στους ταξιδευτές. Στις 21/7 (7 μ.μ.) η Ελ. Δροσάκη, στο χώρο της έκθεσης, θα διαβάσει στα παιδιά παραμύθια.

Απεικόνισε το σύγχρονο με αρχαϊκή λιτότητα. Ο λόγος για τον Αμερικανοϊάπωνα καλλιτέχνη Ισάμου Νογκούτσι (1904-1988) και την έκθεση «Ανάμεσα σε Ανατολή και Δύση», που φιλοξενεί (έως 26/9) το Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης στην Ανδρο. Για πρώτη φορά παρουσιάζονται στο ελληνικό κοινό, 76 συνολικά εκθέματα, εκ των οποίων 42 γλυπτά μικρών διαστάσεων, 34 σχέδια και προσχέδια, καθώς επίσης σειρά φωτογραφιών με σχέδια σκηνικών για παραστάσεις και δημόσια έργα που πραγματοποιήθηκαν σε διάφορες χώρες της Ευρώπης, της Ασίας και της Αμερικής. Με διπλή καταγωγή από την Αμερική και την Ιαπωνία, ο Ι. Νογκούτσι, στη διάρκεια της ζωής του, επισκέφθηκε επανειλημμένα την Ελλάδα και συνδέθηκε με Ελληνες καλλιτέχνες (Μόραλης, Γκίκας, Τσαρούχης κ.ά.), ενώ το πεντελικό μάρμαρο συντρόφευσε τη δημιουργία του. Αφομοίωσε διαφορετικές τεχνικές και πειραματίστηκε με ποικίλα υλικά (ατσάλι, μάρμαρο, σίδερο, ξύλο, χαλκό, αλουμίνιο, βασάλτη, γρανίτη). Ακόμη και τα στοιχεία της φύσης (νερό, αέρας, γη, φωτιά) αντιμετωπίστηκαν από τον Nογκούτσι ως δυνάμει αξιοποιήσιμα υλικά σε έργα μεγάλης κλίμακας. Οπως σημειώνει ο διευθυντής του Μουσείου, Κυριάκος Κουτσομάλλης: «Χωρίς εκπτωτικούς συμβιβασμούς, με γνώμονα τις αμφίδρομες ιδιοσυγκρασιακές του ευαισθησίες, ενήργησε εκτός σχολών σκέψης και υπαγορευμένων από κινήματα εκφράσεων φορμαλισμού. Υπήρξε μοντέρνος, μένοντας όμως κοντά στον εαυτό του, πιστός στις ρίζες του, απ' όπου αντλούσε και την έμπνευσή του...».

Εργο της Ελευθερίας Δροσάκη
Εργο της Ελευθερίας Δροσάκη
Μέχρι τις 28/7 στα Παλαιά Τελωνεία στην Ερμούπολη Σύρου, παρουσιάζεται έκθεση έργων του ομότιμου καθηγητή της ΑΣΚΤ, Γιάννη Βαλαβανίδη. Χαρακτηριστικά στοιχεία της ζωγραφικής του αποτελούν: Η εμμονή στο σχέδιο, η σχεδιαστική ακρίβεια, το λιτό χρώμα και η πειθαρχημένη διευθέτηση του χώρου στο επίπεδο του πίνακα. Αποτέλεσμα είναι μία ζωγραφική με χαρακτηριστικά της την αυστηρότητα και την ένταση. Ο Γ. Βαλαβανίδης σπούδασε στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών Αθήνας, ζωγραφική, χαρακτική και ψηφιδωτό (1957-1963) με τους Γιάννη Μόραλη και Κωνσταντίνο Γραμματόπουλο. Η επαφή του καλλιτέχνη με τον κριτικό ρεαλισμό πραγματοποιείται με την είσοδό του στην ΑΣΚΤ. Η πρώτη του ατομική έκθεση οργανώνεται στην Αθήνα το 1970, ενώ μετείχε σε ομαδικές ήδη από το 1958. Υπήρξε μέλος της «Ομάδας Τέχνης Α'» (1965-1967), της ομάδας «Νέοι Ελληνες Ρεαλιστές» (1971-1973), της «Ομάδας για την Επικοινωνία και την Εκπαίδευση στην Τέχνη» (1979-1986) και του «Σύνδεσμου Σύγχρονης Τέχνης» (1979-1984).

Με αφορμή τα 15 χρόνια από το θάνατο του Αλέξη Ακριθάκη και τα 5 χρόνια από το θάνατο του ποιητή Μίλτου Σαχτούρη, παρουσιάζεται (έως 31/7) στο Ιστορικό Αρχείο - Μουσείο Υδρας, μία παράλληλη πρωτότυπη έκθεση με τίτλο «Ακριθάκης - Σαχτούρης, ποιος είναι ο τρελός λαγός;», που αποτελείται από δύο μεγάλες εκθεσιακές ενότητες. Επιλεγμένα ποιήματα του Μ. Σαχτούρη και χαρακτηριστικά έργα του Α. Ακριθάκη «συνδιαλέγονται», αναδεικνύοντας ομοιότητες και αντιστοιχίες στο έργο τους. Την έκθεση συνοδεύουν ξεναγήσεις, εκπαιδευτικά προγράμματα, αναγνώσεις ποιημάτων και προβολή δυο ντοκιμαντέρ του Λευτέρη Ξανθόπουλου για τον Μίλτο Σαχτούρη, εμπνευσμένα και ομότιτλα με τα ποιήματά του: «Ο τρελός λαγός» και «Κληρονόμος πουλιών». Επιμέλεια: Μαρία Κοτζαμάνη.


Δημιουργία του Αλέξη Ακριθάκη
Δημιουργία του Αλέξη Ακριθάκη

Η. Μ.


ΤΟ ΑΠΟΛΥΤΟ ΡΟΔΟ
Ο ελεύθερος Λίνος Ιωαννίδης

1. Ο Λίνος Ιωαννίδης είναι από τους λίγους που έχουν καταφέρει να συνδέσουν τη μοίρα τους με την τέχνη της ποίησης. Είναι εξαιρετικά δύσκολο να αναδειχθείς ευθύς και παραχρήμα ποιητής χωρίς να επιδοθείς στην άγρα των δημοσίων σχέσεων, που ευτελίζει εαυτόν και αλλήλους. Ο Λίνος γνώριζε ήδη από την εφηβεία του πού να στραφεί, αποφεύγοντας κάθε αργολογία που θα δημιουργούσε περισπασμούς οι οποίοι θα τον κρατούσαν μακριά από το στασίδι του. Είναι από τους ελεύθερους ποιητές, που δεν έχουν προσκολληθεί σε καμία σχολή και «θαυμάζουν» σαν παιδιά την υπεροχή της τέχνης όταν γίνεται, πυκνός λόγος και δύναμη πνεύματος.

2. Η «Ναυτία» που κυκλοφόρησε από το περιοδικό Μανδραγόρας θα έβαζε, σε άλλες εποχές, σε απορία όλους όσοι κατοικούν στη λογοτεχνική Ιερουσαλήμ. Απορία χρήσιμη για όλους τους λογισμούς, για όλα τα ακόρεστα όρνεα που δεν μπορούν να συγκρατήσουν τη γλώσσα τους και ξεπέφτουν. Κυρίως για εκείνους που έχρισαν τον εαυτό τους ποιητή και τώρα σπαράσσονται.

3. Η «Ναυτία» είναι κείμενο αναταραχής, της οποίας η αιτία είναι τα σκώμματα και τα πλήγματα που δέχεται ο καθείς μέσα στην καθημερινότητα και τα μετατρέπει σε θυμό αντί να τα δαμάσει. Η «Ναυτία» είναι μια απόπειρα σχετικής συνεννόησης με το θυμό ώστε ο παθών να καταπραΰνει τη φλεγμονή, να μάθει τι του προκαλεί αηδία και να μην αισθάνεται πλέον «αλίμενος». Πιστεύω πως το κείμενο του Ιωαννίδη είναι μια παράκληση για όλους όσοι δεν έχουν ούτε υποζύγιον ούτε ονάριον ούτε κυνάριον και γυρίζουν χύμα στους πέριξ της Ομονοίας δρόμους, τρεφόμενοι από τους γνωστούς μαύρους καρπούς.

4. Η «Ναυτία» είναι η απαγκίστρωση της νέας ποίησης από τις γνωστές φόρμες, από τον εξάψαλμο των υπερρεαλιστών που κακοποιούνται από την επανάληψη και την επίβλεψη αυστηρών επιτηρητών. Είναι ένα φρέσκο κείμενο με μνήμη ακριβείας, δίχως ίχνος λαθροφαγίας.

5. Το μυστικό της επιτυχίας της «Ναυτίας» κρύβεται στο γεγονός ότι ο ποιητής αναδημιουργεί, δεν μιμείται. Η δυνατή κλίση του, την οποία ακολουθεί πιστά σαν σκυλί, τον απαλλάσσει από την κυρίαρχη αγωνία των καλλιτεχνών να καθρεφτίζονται μέσα στο έργο τους. Η «Ναυτία», ενώ δείχνει αφαιρετική, είναι γεμάτη λεπτομέρειες που θυμίζουν αστυνομικό δελτίο. Σ' αυτή την εποχή της απανθρωπιάς, η «Ναυτία» κρύβει εκείνες τις προνύμφες που δημιουργούν ρυθμό απαραίτητο για τη σύνθεση του πονήματος. Καθετί που βρίσκεται μπροστά στον ποιητή καταργεί τις προτιμήσεις και αποκτά υπόσταση. Η «Ναυτία» επαναφέρει χωρίς γραφικότητες τον προπολεμικό ρομαντισμό.


Του
Γιώργου ΚΑΚΟΥΛΙΔΗ



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ