Απεικόνισε το σύγχρονο με αρχαϊκή λιτότητα. Ο λόγος για τον Αμερικανοϊάπωνα καλλιτέχνη Ισάμου Νογκούτσι (1904-1988) και την έκθεση «Ανάμεσα σε Ανατολή και Δύση», που φιλοξενεί (έως 26/9) το Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης στην Ανδρο. Για πρώτη φορά παρουσιάζονται στο ελληνικό κοινό, 76 συνολικά εκθέματα, εκ των οποίων 42 γλυπτά μικρών διαστάσεων, 34 σχέδια και προσχέδια, καθώς επίσης σειρά φωτογραφιών με σχέδια σκηνικών για παραστάσεις και δημόσια έργα που πραγματοποιήθηκαν σε διάφορες χώρες της Ευρώπης, της Ασίας και της Αμερικής. Με διπλή καταγωγή από την Αμερική και την Ιαπωνία, ο Ι. Νογκούτσι, στη διάρκεια της ζωής του, επισκέφθηκε επανειλημμένα την Ελλάδα και συνδέθηκε με Ελληνες καλλιτέχνες (Μόραλης, Γκίκας, Τσαρούχης κ.ά.), ενώ το πεντελικό μάρμαρο συντρόφευσε τη δημιουργία του. Αφομοίωσε διαφορετικές τεχνικές και πειραματίστηκε με ποικίλα υλικά (ατσάλι, μάρμαρο, σίδερο, ξύλο, χαλκό, αλουμίνιο, βασάλτη, γρανίτη). Ακόμη και τα στοιχεία της φύσης (νερό, αέρας, γη, φωτιά) αντιμετωπίστηκαν από τον Nογκούτσι ως δυνάμει αξιοποιήσιμα υλικά σε έργα μεγάλης κλίμακας. Οπως σημειώνει ο διευθυντής του Μουσείου, Κυριάκος Κουτσομάλλης: «Χωρίς εκπτωτικούς συμβιβασμούς, με γνώμονα τις αμφίδρομες ιδιοσυγκρασιακές του ευαισθησίες, ενήργησε εκτός σχολών σκέψης και υπαγορευμένων από κινήματα εκφράσεων φορμαλισμού. Υπήρξε μοντέρνος, μένοντας όμως κοντά στον εαυτό του, πιστός στις ρίζες του, απ' όπου αντλούσε και την έμπνευσή του...».
Με αφορμή τα 15 χρόνια από το θάνατο του Αλέξη Ακριθάκη και τα 5 χρόνια από το θάνατο του ποιητή Μίλτου Σαχτούρη, παρουσιάζεται (έως 31/7) στο Ιστορικό Αρχείο - Μουσείο Υδρας, μία παράλληλη πρωτότυπη έκθεση με τίτλο «Ακριθάκης - Σαχτούρης, ποιος είναι ο τρελός λαγός;», που αποτελείται από δύο μεγάλες εκθεσιακές ενότητες. Επιλεγμένα ποιήματα του Μ. Σαχτούρη και χαρακτηριστικά έργα του Α. Ακριθάκη «συνδιαλέγονται», αναδεικνύοντας ομοιότητες και αντιστοιχίες στο έργο τους. Την έκθεση συνοδεύουν ξεναγήσεις, εκπαιδευτικά προγράμματα, αναγνώσεις ποιημάτων και προβολή δυο ντοκιμαντέρ του Λευτέρη Ξανθόπουλου για τον Μίλτο Σαχτούρη, εμπνευσμένα και ομότιτλα με τα ποιήματά του: «Ο τρελός λαγός» και «Κληρονόμος πουλιών». Επιμέλεια: Μαρία Κοτζαμάνη.
2. Η «Ναυτία» που κυκλοφόρησε από το περιοδικό Μανδραγόρας θα έβαζε, σε άλλες εποχές, σε απορία όλους όσοι κατοικούν στη λογοτεχνική Ιερουσαλήμ. Απορία χρήσιμη για όλους τους λογισμούς, για όλα τα ακόρεστα όρνεα που δεν μπορούν να συγκρατήσουν τη γλώσσα τους και ξεπέφτουν. Κυρίως για εκείνους που έχρισαν τον εαυτό τους ποιητή και τώρα σπαράσσονται.
3. Η «Ναυτία» είναι κείμενο αναταραχής, της οποίας η αιτία είναι τα σκώμματα και τα πλήγματα που δέχεται ο καθείς μέσα στην καθημερινότητα και τα μετατρέπει σε θυμό αντί να τα δαμάσει. Η «Ναυτία» είναι μια απόπειρα σχετικής συνεννόησης με το θυμό ώστε ο παθών να καταπραΰνει τη φλεγμονή, να μάθει τι του προκαλεί αηδία και να μην αισθάνεται πλέον «αλίμενος». Πιστεύω πως το κείμενο του Ιωαννίδη είναι μια παράκληση για όλους όσοι δεν έχουν ούτε υποζύγιον ούτε ονάριον ούτε κυνάριον και γυρίζουν χύμα στους πέριξ της Ομονοίας δρόμους, τρεφόμενοι από τους γνωστούς μαύρους καρπούς.
4. Η «Ναυτία» είναι η απαγκίστρωση της νέας ποίησης από τις γνωστές φόρμες, από τον εξάψαλμο των υπερρεαλιστών που κακοποιούνται από την επανάληψη και την επίβλεψη αυστηρών επιτηρητών. Είναι ένα φρέσκο κείμενο με μνήμη ακριβείας, δίχως ίχνος λαθροφαγίας.
5. Το μυστικό της επιτυχίας της «Ναυτίας» κρύβεται στο γεγονός ότι ο ποιητής αναδημιουργεί, δεν μιμείται. Η δυνατή κλίση του, την οποία ακολουθεί πιστά σαν σκυλί, τον απαλλάσσει από την κυρίαρχη αγωνία των καλλιτεχνών να καθρεφτίζονται μέσα στο έργο τους. Η «Ναυτία», ενώ δείχνει αφαιρετική, είναι γεμάτη λεπτομέρειες που θυμίζουν αστυνομικό δελτίο. Σ' αυτή την εποχή της απανθρωπιάς, η «Ναυτία» κρύβει εκείνες τις προνύμφες που δημιουργούν ρυθμό απαραίτητο για τη σύνθεση του πονήματος. Καθετί που βρίσκεται μπροστά στον ποιητή καταργεί τις προτιμήσεις και αποκτά υπόσταση. Η «Ναυτία» επαναφέρει χωρίς γραφικότητες τον προπολεμικό ρομαντισμό.