Ηταν τόσο το πάθος του να στηρίξει τα αντιλαϊκά μέτρα, αλλά και να αποπροσανατολίσει τους εργαζόμενους παραμονή απεργίας, που έφτασε στο σημείο να υποστηρίζει ότι σε κανένα σημείο του νόμου δεν υπάρχει παρόμοια πρόβλεψη, συμπληρώνοντας μάλιστα ότι δε θα μπορούσε καν να υπάρξει.
Για την ιστορία, στο σχετικό κείμενο του νόμου, για το «μηχανισμό στήριξης», όπως δημοσιεύτηκε στις 6 του Μάη, στο ΦΕΚ με αριθμό 65, σημειώνεται:
Πρώτον, στη σελίδα 1367 όπου αναλύονται τα χρονοδιαγράμματα των ελέγχων που θα γίνουν, προκειμένου η κυβέρνηση να εξασφαλίσει την εκταμίευση των δανείων από ΕΕ και ΔΝΤ, αναφέρει ρητά ότι «η κυβέρνηση (...) θα εφαρμόσει μέτρα που θα εγγυώνται ότι οι τρέχοντες κατώτατοι μισθοί θα παραμείνουν σταθεροί σε ονομαστικούς όρους για τρία χρόνια».
Δεύτερον, στη σελίδα 1379 όπου δημοσιεύονται οι πίνακες του τέταρτου μνημονίου για τις υποχρεώσεις που έχει αναλάβει η κυβέρνηση, στον τομέα της «αγοράς εργασίας και των μισθών», αναφέρεται η ίδια ακριβώς δέσμευση, «οι τρέχοντες κατώτατοι μισθοί θα παραμείνουν σταθεροί σε ονομαστικούς όρους για τρία χρόνια», μια υποχρέωση που πρέπει να υλοποιηθεί μέχρι το Δεκέμβρη του 2010.
Ας αφήσει, λοιπόν, ο Παπαδημητρίου τις ποταπές μεθόδους του, γιατί είναι απόλυτα βέβαιο πως γνωρίζει ότι λέει ψέματα. Αλλά θα πείτε, ένα τέτοιο ψέμα είναι πταίσμα, για ανθρώπους που επέλεξαν να γίνουν ένα με την εργοδοσία και ορκισμένοι εχθροί των εργατικών δικαιωμάτων.
Δεν πειράζει που θα γίνει ο φόνος, αρκεί να γίνει λίγο αργότερα, να συνηθίσει πρώτα ο μελλοθάνατος στην ιδέα ότι θα σκοτωθεί.
Αυτή είναι η λογική που ξεδιάντροπα αναπαράγουν τα αστικά ΜΜΕ, από τις πρωινές ενημερωτικές μέχρι τις βραδινές σατιρικές εκπομπές, προσπαθώντας να απορροφήσουν τις αντιδράσεις των εργαζομένων για τα αντεργατικά και αντιλαϊκά μέτρα. Ετσι και χτες το πρωί, στον ΑΝΤΕΝΝΑ, ερευνητές και δημοσιογράφοι φωνασκούσαν, δήθεν αντικρούοντας την αντιασφαλιστική στρατηγική της κυβέρνησης: μα και στην Αγγλία και στη Γερμανία αυξάνονται τα όρια συνταξιοδότησης, αλλά ... όχι κατευθείαν.
Τους είναι βολική πολύ αυτή η λογική. Γιατί έτσι και οι ίδιοι κρύβουν την πλήρη συμφωνία τους στο ξήλωμα κατακτήσεων χρόνων και μπορούν μετά να μετατοπίσουν τη συζήτηση στο ποιους και ποιους δεν πιάνει. Ενα μαράζι έχουν: πώς θα διασπάσουν τους εργαζόμενους και πώς θα αποκλιμακωθούν οι λαϊκές αντιδράσεις.
«Η στάση του ΠΑΜΕ τους τελευταίους μήνες προκαλεί ζημιά στην πατρίδα», αποφάνθηκε χτες το πρωί ο Ν. Χατζηνικολάου, σε ένα ακόμα παραλήρημα κατά των ναυτεργατών και των ταξικών δυνάμεων και υπέρ των εφοπλιστών από το ραδιοσταθμό του («Real»). Δεν περίμενε βέβαια κανείς μια διαφορετική στάση από ένα δημοσιογράφο με συνέπεια και στοχοπροσήλωση στο σύστημα που έχει διαχρονικά υπηρετήσει τα συμφέροντά του. Ωστόσο πάει πολύ να εμφανίζει ως «αντεθνικώς δρώντες» τους ναυτεργάτες που αγωνίζονται για να υπερασπιστούν τα εναπομείναντα δικαιώματά τους και να μην ξεπέσουν στο «καθεστώς γαλέρας» που θέλουν να τους ρίξουν οι εφοπλιστές με τη βοήθεια της κυβέρνησης και της ηγεσίας της ΝΔ. Χρειάζεται περίσσιο θράσος να κατηγορείς όσους δίνουν σκληρές μάχες στην κυριολεξία για την επιβίωσή τους και την ίδια στιγμή να «γλείφεις» τους εφοπλιστές, για τους οποίους ο δήθεν «αντικειμενικός» δημοσιογράφος ποτέ δεν έχει πει το παραμικρό. Ποτέ δεν είδε πού «κτίζουν» τα πλοία τους, δεν είδε τα προκλητικά προνόμια που απολαμβάνουν (φοροαπαλλαγές, συνεχείς μειώσεις στην οργανική σύνθεση), ούτε βέβαια από την άλλη τους χαμηλούς μισθούς, την εντατικοποίηση της δουλειάς των ναυτεργατών κ.ο.κ. Ποτέ δεν είδε ότι οι «απελευθερωμένοι» ακτοπλόοι αύξησαν τα ναύλα κατά 400% τα τελευταία χρόνια, παρόλο που καρπώθηκαν εκατοντάδες εκατομμύρια από τις κρατικές επιδοτήσεις, ποτέ δεν είδε πως δένουν όποτε θέλουν τα πλοία τους, αφήνοντας τα νησιά στο έλεος του Θεού..., κ.ο.κ. Ολα αυτά, και πολλά ακόμα, ο Ν. Χατζηνικολάου ποτέ δεν τα είδε... Ομως τον ίδιο τον έχουν δει και κρίνει οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα.
Τους γελοίους ισχυρισμούς των κυβερνώντων, αλλά και της ηγεσίας της ΝΔ ότι τάχα οι επιχειρήσεις στη χώρα μας είναι υπερφορτωμένες με φόρους και γι' αυτό δεν κάνουν επενδύσεις, έρχονται να τινάξουν στον αέρα τα επίσημα στοιχεία της στατιστικής υπηρεσίας της ΕΕ. Σύμφωνα λοιπόν με τη «Γιούροστατ», ο φόρος επί του κεφαλαίου σε επίπεδο ΕΕ ανέρχεται στο ένα πέμπτο του συνόλου των φοροεισπράξεων. Σύμφωνα με τα στοιχεία της «Γιούροστατ», η μεγαλύτερη πηγή φορολογικών εσόδων στην ΕΕ είναι ο φόρος επί της εργασίας, ο οποίος αντιπροσωπεύει πάνω από το 40% των φοροεισπράξεων στην ΕΕ και ακολουθούν ο φόρος κατανάλωσης (περίπου 25% των φοροεισπράξεων) και ο φόρος επί του κεφαλαίου (περίπου το ένα πέμπτο των φοροεισπράξεων). Ειδικά στην Ελλάδα, ο φόρος επί της εργασίας ήταν 37%, έναντι 34,2% στην «ΕΕ των 27». Οσον αφορά στο φόρο επί του κεφαλαίου, ο χαμηλότερος δείκτης σημειώνεται στην Εσθονία (10,7%), στη Λιθουανία (12,4%) και στην Ιρλανδία (15,7%) (σ.σ. που όμως δε γλίτωσαν από το ΔΝΤ...), ενώ ο υψηλότερος στη Μ. Βρετανία (45,9%), στη Δανία (43,1%) και στη Γαλλία (38,8%). Κατά μέσο όρο, στην «ΕΕ των 27» ο φόρος επί του κεφαλαίου διαμορφώθηκε στο 26,1%. Ολως περιέργως όμως για την Ελλάδα δεν υπάρχουν στοιχεία το 2007 και το 2008. Το σίγουρο είναι ότι στην Ελλάδα σημειώνεται μία από τις μεγαλύτερες μειώσεις στο δείκτη φόρου εταιρειών την τελευταία δεκαετία από 40% το 2000 σε 24% το 2010...