ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Ο φόβος τους κινεί την προβοκάτσια

Η νέα προβοκατόρικη επίθεση, που εξαπέλυσε χτες η κυβέρνηση, μέσω του αντιπροέδρου της, στο ΚΚΕ, έχει την εξήγησή της. Εδώ και μερικούς μήνες, η κυβέρνηση παίρνει τα πιο βάρβαρα και αντιλαϊκά μέτρα που έχει γνωρίσει αυτός ο τόπος, τουλάχιστον τα τελευταία 40 χρόνια. Μαζί με αυτές τις σαρωτικές ανατροπές, είναι επόμενο να πηγαίνουν χέρι χέρι ο αντικομμουνισμός, η προβοκάτσια, η καταστολή και ο γκεμπελισμός, ενάντια σε όσους αμφισβητούν το μνημόνιο και την πολιτική που το επιβάλλει. Αυτός είναι άλλωστε και ο απώτερος στόχος τους: Να ποινικοποιήσουν κάθε φωνή, κάθε ιδεολογία που αντιπαλεύει τη βαρβαρότητα κυβέρνησης - τρόικας - ΝΔ - ΛΑ.Ο.Σ. Να ταυτίσουν τη μαζική πολιτική πάλη με τους σκοτεινούς μηχανισμούς της προβοκάτσιας, που εκτρέφουν στα υπόγεια του κράτους και της πολιτικής τους για να έρθουν ευκολότερα η καταστολή, ο φόβος, η υποταγή.

Οσο περισσότερα μνημόνια υπογράφει η κυβέρνηση, όσο περισσότερους βάρβαρους νόμους περνάει με την τρόικα και τις άλλες δυνάμεις του κεφαλαίου, όσο δυναμώνει η λαϊκή αντίσταση και αγανάκτηση, όσο δυναμώνουν δηλαδή οι οργανωμένοι μαζικοί ταξικοί αγώνες, όσο η φωνή και οι θέσεις του ΚΚΕ γίνονται ευρύτερα αποδεκτές από εργαζόμενους που ψήφιζαν μέχρι χτες το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ, τόσο θα δυναμώνουν οι κραυγές από τους διάφορους Πάγκαλους και Καρατζαφέρηδες, οι οποίοι, με φρασεολογία ΚΥΠατζή, επιδιώκουν να παίξουν το ρόλο του λαγού σε βάρος του λαϊκού κινήματος. Η κυβέρνηση βρίσκεται σε κατάσταση φόβου, επειδή ακριβώς, πάνω από τους μισούς εργαζόμενους που ψήφισαν το ΠΑΣΟΚ στις τελευταίες εκλογές, σύμφωνα με τις δικές τους δημοσκοπήσεις, θέλουν να διορθώσουν την ψήφο τους.

Ολοι αυτοί ακούνε πλέον καλύτερα τι λέει το ΚΚΕ. Κατεβαίνουν στους δρόμους, αντιστέκονται. Αλλοι πάλι, εκφράζουν την αγανάκτησή τους ακόμα κι αν δεν έχουν κάνει το βήμα να βγουν στην οργανωμένη πάλη, στον ταξικό αγώνα, να έρθουν στο συλλαλητήριο, να συμμετάσχουν στην απεργία. Αυτή την κατακραυγή τη νιώθει η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ συνολικά, οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, η ηγεσία της ΝΔ και οι βουλευτές της ΝΔ, όταν πάνε να μιλήσουν με τον απλό κόσμο. Κάθε μέρα, γίνεται ολοένα και πιο φανερό ότι ο λαός δεν μπορεί να ανεχτεί άλλο και δε θα ανεχτεί ακόμα για πολύ τα μέτρα που πισωγυρίζουν όχι απλά το βιοτικό του επίπεδο, αλλά στραπατσάρουν κάθε έννοια ζωής, ανθρωπιάς μέσα στην ελληνική λαϊκή οικογένεια.

Αυτό είναι που φοβούνται. Το ΚΚΕ και το ΠΑΜΕ. Τη δύναμη της λαϊκής οργής, που θα γίνει ποτάμι και θα τους σαρώσει στο διάβα του. Το ΚΚΕ παλεύει για δυναμικούς οργανωμένους ταξικούς αγώνες. Λέει καθαρά ότι δε φτάνουν αυτοί που έχουν γίνει, πρέπει να γίνουν ακόμα πιο μαζικοί, πιο αποφασιστικοί. Να αποκτήσουν οι μορφές πάλης ποικιλία και να βάλουν τη σφραγίδα τους στις εξελίξεις. Να μην περάσουν τα αντιλαϊκά μέτρα, να μη νομιμοποιηθούν στη συνείδηση του ελληνικού λαού, της εργατικής τάξης και των άλλων εργαζομένων. Και, βέβαια, σε μια πορεία να ανατραπούν, με ριζική αλλαγή του συσχετισμού των δυνάμεων. Να κατακτήσει ο ίδιος ο ελληνικός λαός πραγματικά την εξουσία. Αυτή την προοπτική δεν είναι ικανός να την αποτρέψει κανένας από εκείνους που σήμερα προσπαθούν με κραυγές και ψέματα να τρομοκρατήσουν το λαό, να προβοκάρουν τους αγώνες του.

Με τις υγείες του...

Χρησιμοποιώντας σκόρπια αράδες από όσα κατά καιρούς έχουν πει στελέχη του ΚΚΕ και η ΓΓ της ΚΕ του Κόμματος, ο Γ. Πρετεντέρης ανησυχεί από το κυριακάτικο «Βήμα» γιατί το ΚΚΕ δεν καρπώνεται δημοσκοπικά τη λαϊκή αγανάκτηση. Ενα χαρακτηριστικό απόσπασμα των όσων γράφει: «Αν το ΚΚΕ είναι το μοναδικό κόμμα που αναγνωρίζει ότι ο λαός δεν χρωστάει τίποτε αλλά μόνο του χρωστάνε, τότε είναι αυτονόητο ότι ο λαός θα ρίξει δαγκωτό ΚΚΕ ώστε και να μην πληρώσει τίποτε και να του επιστραφούν τα χρωστούμενα. Δυστυχώς, όμως, μάλλον δεν πιάνει. Δεκαετίες ολόκληρες το ΚΚΕ τάζει και ξανατάζει αλλά δεν το βλέπω να αβγατίζει. Τζάμπα οι φασαρίες και οι ντουντούκες. Η μία εξήγηση είναι ότι ο λαός δεν αναγνωρίζει το συμφέρον του. Η άλλη, ότι τους αναγνωρίζει και από την καλή και από την ανάποδη». Ποτέ και κανείς δεν αμφισβήτησε την ικανότητα του Πρετεντέρη στις εξυπνάδες. Οφείλει, όμως, και ο ίδιος να εξηγήσει στους αναγνώστες του τα αδιέξοδα της δικής τους «λογικής». Αν υποθέσουμε, για παράδειγμα, ότι η δράση του ΚΚΕ δεν πιάνει τόπο και δεν αναγνωρίζεται πλατιά από τις λαϊκές συνειδήσεις, τότε για ποιον λόγο ο ίδιος και η εφημερίδα του δεν κάνουν τίποτε άλλο παρά να ασχολούνται με το ΚΚΕ; Αφού «δεν πιάνει» τα όσα λέει το ΚΚΕ, τότε πώς εξηγείται το γεγονός ότι το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα μαζικοποιείται, το Κόμμα παρουσιάζει αξιοζήλευτη σταθερότητα ακόμα και στις γιαλαντζί δημοσκοπήσεις που δείχνουν τα αστικά κόμματα να καταβαραθρώνονται; Και αν η φωνή του ΚΚΕ δεν είναι αποδεκτή από το λαό, τότε ποια είναι; Της κυβέρνησης και της ΝΔ, που δέχονται την ισχυρότερη αμφισβήτηση από καταβολής τους; Ρητορικά τα ερωτήματα. Τον πόνο του γράφει στην ουσία ο Πρετεντέρης. Τον πόνο του για το γεγονός ότι η αστική τάξη δεν κατάφερε δεκαετίες τώρα να βάλει στο χέρι το ΚΚΕ, με αποτέλεσμα αυτό να δυναμώνει και να διατηρεί επιρροή σε λαϊκά στρώματα πολύ ευρύτερα από το εκλογικό του ποσοστό. Μ' αυτό τον καημό θα μείνει ο Πρετεντέρης. Από εμάς, τo μόνο που μπορούμε να του ευχηθούμε είναι τούτο: Με τις υγείες του.

Με τη λαχτάρα θα μείνουν

Για πολλοστή φορά, ο Γ. Μαρίνος του «Βήματος» άλλα ξεκινάει να γράφει για ξεκάρφωμα και πάντα καταλήγει στο ΚΚΕ. Γνωστή η εμπάθειά του, γνωστός και ο διαχρονικός του ρόλος σε βάρος του κινήματος. Στο κυριακάτικο πόνημά του, όμως, ξεπέρασε τον εαυτό του. Ξεκινώντας από τη «17 Νοέμβρη» και την «προνομιακή προβολή στις απόψεις και στις αιματηρές υποδείξεις τους», τις οποίες κατά κόρον προβάλλει το δημοσιογραφικό συγκρότημα στο οποίο «εργάζεται» (αλήθεια, κ. Μαρίνε, όταν τα «Νέα» φιλοξενούσαν άρθρα του Κουφοντίνα από τον Κορυδαλλό μήπως προήγαν την τρομοκρατία, ή μήπως τότε δεν ξέρατε ακόμη να κάνετε τέτοιους συνειρμούς, ή μήπως σας βολεύει στη δουλειά σας, της τάξης σας εννοούμε;), φτάνει στο εξής προκείμενο: «Η δολοφονία του άτυχου αστυνόμου Βασιλάκη συνέπεσε ευτυχώς με την ολοένα και αυθαδέστερη παραβατική συμπεριφορά του ΚΚΕ και των μισθοφόρων του. Ακόμη και μέσα στη Βουλή εισηγείται την ανυπακοή στο Σύνταγμα και στους νόμους, την αγνόηση των δικαστικών αποφάσεων και την παρεμπόδιση της εργασίας στους μη επιθυμούντες να απεργήσουν μέσω της διαβόητης, παράνομης επίσης, περιφρούρησης (...) Βρίσκω ολέθρια για τον τόπο αλλά λογική την προσδοκία της κυρίας Παπαρήγα και των βλοσυρών συντρόφων της να εξαθλιωθεί πλήρως ο λαός, να μην έχει να χάσει πια παρά μόνο τις αλυσίδες του και συνεπώς να εξεγερθεί, να κάψει τη Βουλή και να διευκολύνει την κατάληψη της εξουσίας πραξικοπηματικά, όπως έπραξε και ο ιδεολογικός πατέρας της Λένιν. Η ομιλία-καταπέλτης του κ. πρωθυπουργού κατά του ΚΚΕ στη Βουλή ήταν ευχάριστη έκπληξη. Ας τον ακολουθήσει και η δειλή ή καιροσκοπούσα Νέα Δημοκρατία». Ολη η καλοδουλεμένη προβοκάτσια σε δέκα αράδες. Πότε; Μια μέρα πριν πει τα ίδια ο Πάγκαλος, ο Πεταλωτής και ο Παπανδρέου. Καθόλου τυχαίες συμπτώσεις, αν σκεφτεί κανείς ότι η κυβέρνηση, ο ΛΑ.Ο.Σ. και οι γραφίδες που απασχολούν στα ΜΜΕ όσοι κερδίζουν από το μνημόνιο και την εφαρμογή του, έναν εχθρό έχουν: Το λαό, το κίνημα και την πολιτική του πρωτοπορία. Γι' αυτό προσπαθούν όλοι συντεταγμένα να συκοφαντήσουν τη μαζική λαϊκή πάλη και να την ταυτίσουν με τους προβοκατόρικους μηχανισμούς που το αστικό κράτος και οι μηχανισμοί του τρέφουν. Μάταια θα περιμένουν ο Μαρίνος και οι όμοιοί του να δουν τους κόπους τους να ανταμείβονται...