ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Είναι σάπιοι μέχρι το μεδούλι

Ο θόρυβος που έχει ξεσπάσει, τις τελευταίες μέρες από τα αστικά ΜΜΕ και τα επιτελεία της άρχουσας τάξης, σχετικά με το βόλεμα συγγενών και κομματικών οπαδών στην εταιρεία ΑΓΡΟΓΗ, αναδεικνύει το, έτσι κι αλλιώς, δεδομένο: Οτι, δηλαδή, τα ρουσφέτια, τα σκάνδαλα, οι μίζες, είναι συστατικό στοιχείο της πολιτικής και της δράσης των αστικών κομμάτων που υπηρετούν τα κέρδη των επιχειρηματιών. Η βρωμιά που αναδίνεται και πάλι, όπως έγινε και με άλλες υποθέσεις - σκάνδαλα, όπως το Βατοπέδι, η «Ζήμενς», τα ομόλογα, το χρηματιστήριο, είναι ο φαύλος κύκλος, που μέσα σε αυτόν το μεγάλο κεφάλαιο χτίζει τα θεμέλια για την κερδοφορία του. Και βέβαια, αυτά τα σκάνδαλα, αυτή η σαπίλα συνδυάζεται και πάει μαζί με την άγρια εκμετάλλευση των εργαζομένων, το χτύπημα στο λαϊκό εισόδημα των λαϊκών στρωμάτων, την κατάργηση των συντάξεων, τη μείωση των μισθών.

Πασχίζουν, λένε, να αλλάξουν το κράτος της ρεμούλας και της μίζας. Αλλά ό,τι και αν κάνουν είναι, αφ' ενός, προκλητικός αποπροσανατολισμός, (η γυναίκα του Καίσαρα δεν είναι τίμια και δεν μπορούν να την κάνουν να φαίνεται), αφ' ετέρου, ακόμη και να μπορούσε να συγκροτηθεί «τίμιο κράτος», πάλι καπιταλιστικό θα είναι. Πάλι τα συμφέροντα των καπιταλιστών θα υπηρετεί, κόντρα στα συμφέροντα του λαού. Αρα θα είναι βαθιά αντιδραστικό, αντιλαϊκό.

Υπάρχει και μια άλλη διάσταση. Τα αστικά κόμματα, κατά την εναλλαγή τους στην εξουσία, πάντοτε ανακαλύπτουν τέτοια σκάνδαλα. Και αυτό δε συμβαίνει μόνο στην Ελλάδα. Και σε άλλες χώρες (Γερμανία, Γαλλία, Μ. Βρετανία κ.ά.) τα αστικά κόμματα, όταν βρεθούν στην εξουσία, φέρνουν στην επιφάνεια προηγούμενες ...αμαρτίες. Αυτό δεν είναι τυχαίο, ούτε έχει να κάνει με το πόσο άπληστος ή αχόρταγος είναι ο τάδε ή ο δείνα υπουργός, υφυπουργός. Η εξαγορά, το ρουσφέτι, η μίζα, είναι μέρος της στρατηγικής της αστικής εξουσίας. Είναι σχέση που έχει διαμορφωθεί ανάμεσα σε αστούς πολιτικούς, αστικά κόμματα, από τη μία, και κεφαλαιοκράτες σε όλο τον κόσμο, από την άλλη. Αυτή η σχέση είναι αλληλοτροφοδοτούμενη, γεννά και τα σκάνδαλα. Ο ντόρος, λοιπόν, που ξεσπά κάθε φορά μετά από την αποκάλυψη κάποιου σκανδάλου και η κουβέντα που ανοίγει μετά περί «κάθαρσης», «καταπολέμησης του βρώμικου χρήματος», «διαφάνειας», είναι ψευδεπίγραφη και αποπροσανατολιστική. Είναι και επικίνδυνη. Είναι χαρακτηριστική η περίπτωση του νομοσχεδίου για τις εκλογικές δαπάνες στις τοπικές εκλογές, που εγκρίθηκε προχτές από το υπουργικό συμβούλιο.

Με πρόσχημα τη «διαφάνεια» και την καταπολέμηση του «βρώμικου χρήματος», αποφάσισαν ότι: Εργαζόμενοι και άνθρωποι που προέρχονται από τα λαϊκά στρώματα δε θα έχουν το δικαίωμα του «εκλέγεσθαι». Οτι πολιτικά κόμματα δε θα μπορούν να ενισχύουν οικονομικά υποψηφίους. Οτι δε θα μπορούν να γίνονται οικονομικές εξορμήσεις κομμάτων με τη μέθοδο των κουπονιών, απαγορεύεται, δηλαδή, ο τρόπος με τον οποίο το ΚΚΕ απευθύνεται στο λαό για να ενισχύσει οικονομικά την πολιτική του δράση. Οτι όποιος θέλει να ενισχύσει οικονομικά θα το κάνει ονομαστικά μέσω τραπεζών, που στην ουσία θα ελέγχουν την εκλογική διαδικασία. Να, λοιπόν, που, με το μανδύα της «διαφάνειας», η αστική εξουσία περιορίζει την πολιτική δράση και οδηγεί στο φακέλωμα φρονημάτων. Αυτή είναι και η ουσία της αστικής δημοκρατίας. Οποιον φερετζέ και να φορέσουν, όποιο πρόσχημα κι αν επικαλεστούν, είναι και θα είναι βρώμικοι μέχρι το μεδούλι.

Κώστας ΠΑΣΑΚΥΡΙΑΚΟΣ

Ποιον κοροϊδεύουν;

Παπαγεωργίου Βασίλης

Δήλωσε τις προάλλες ο Αλ. Τσίπρας, μιλώντας σε σεμινάριο του «Κοινωνικού Φόρουμ»: «Υπάρχει λοιπόν εναλλακτική διέξοδος; Η δική μας απάντηση είναι κατηγορηματικά ναι. Το πρώτο πράγμα που ζητάμε είναι η δυνατότητα δανεισμού από την ΕΚΤ (...). Το δεύτερο είναι ο δημόσιος έλεγχος στο χρηματοπιστωτικό σύστημα με πρώτο βήμα τη δημιουργία ενός δημόσιου πυλώνα (...). Τέλος, υπάρχει μια σειρά από προτάσεις που αφορούν το πάγωμα των υπέρογκων στρατιωτικών δαπανών, την επιβολή φόρου στις χρηματιστηριακές συναλλαγές, την έκτακτη εισφορά στις τράπεζες, την λήψη θεσμικών μέτρων (...). Για να είναι ρεαλιστική η εναλλακτική διέξοδος που προτείνει η αριστερά, όπως περιγράφεται παραπάνω, πρέπει να αμφισβητηθούν οι σημερινοί συσχετισμοί (...). Εξοδος από την κρίση σημαίνει ρήξη με τον νεοφιλελευθερισμό».

Δήλωνε προ ημερών ο Φ. Κουβέλης: «Ελεγχος της ΕΚΤ, του τραπεζικού συστήματος και των χρηματαγορών από πολιτικούς θεσμούς, την απεμπλοκή από τους ασφυκτικούς δημοσιονομικούς κανόνες, τη στήριξη του ευρώ με ισχυρό κοινοτικό προϋπολογισμό (...) αποκατάσταση του κύρους των δημοκρατικών θεσμών, αναδιανομή, επανακαθορισμός του μοντέλου ανάπτυξης και δομικές μεταρρυθμίσεις που θα ρηγματώνουν το νεοφιλελεύθερο μοντέλο».

Τίποτα το νέο δεν φέρνει το κόμμα του κ. Κουβέλη. Παλιά υλικά ανακατεύει και το μείγμα το παρουσιάζει σαν «νέο». Κι ούτε μπορεί να υπάρξει τίποτα το νέο και το ελπιδοφόρο για το λαό από δυνάμεις που δεν αμφισβητούν στο ελάχιστο το σύστημα της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης, αλλά βασίζουν την ύπαρξή τους σε ευφυολογήματα, όπως ότι αυτό το σύστημα μπορεί να γίνει πιο ανθρώπινο. Οση ελπίδα έχει ο ήλιος να ανατείλει απ' τη Δύση, άλλη τόση έχει κι αυτή η πρόταση. Το λαό κοροϊδεύουν με τη βοήθεια και πρόθυμων γραφίδων.

Η «χρεοκοπημένη πολιτική» που στηρίζει η ΔΑΚΕ

Το πόσο χρήσιμες είναι οι υπηρεσίες που προσφέρει ο κυβερνητικός και εργοδοτικός συνδικαλισμός στο κεφάλαιο αναδεικνύεται ακόμα πιο καθαρά σήμερα, μέσα σε συνθήκες άγριας και πρωτόγνωρης αντεργατικής επίθεσης. Αναδεικνύεται ότι η ίδια η προσέγγιση, η κριτική, η ερμηνεία των εξελίξεων και της επίθεσης που επιλέγουν εξυπηρετεί την αθώωση της πολιτικής που τσακίζει τα δικαιώματα των εργαζομένων. Ετσι, στην αφίσα που έβγαλε η ΔΑΚΕ για την απεργία αναφέρεται στη «χρεοκοπημένη» πολιτική της κυβέρνησης και την «κηδεμονία» της κυβέρνησης και της χώρας από την τρόικα.

Η ΔΑΚΕ υποτίθεται ότι ζητά μια «ακηδεμόνευτη» κυβέρνηση. Δε λέει, όμως, ότι το πρόβλημα τόσο της σημερινής όπως και όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων του δικομματισμού, που στήριζαν και στηρίζουν όλες οι δυνάμεις του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού, όπως και η ΔΑΚΕ, δεν είναι πως κάποιος κακός και άγριος «κηδεμόνας» της λέει τι να κάνει, ενώ εκείνη είχε ...άλλα σχέδια. Αυτό το μαρτυρά το ίδιο το πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ, όπως, αντίστοιχα, και της ΝΔ, που βεβαιώνουν ότι πρόκειται για κόμματα - εργαλεία της πλουτοκρατίας. Η αντιλαϊκή καταιγίδα που σήμερα προωθείται, με τη στήριξη της ΝΔ και όλων των δυνάμεων του ευρωμονόδρομου, υπαγορεύεται πρώτα απ' όλα από τη στρατηγική τους που υπηρετεί τις ανάγκες της «ανταγωνιστικότητας».

Σ' αυτό το πλαίσιο είναι μεγάλες και οι ευθύνες του κυβερνητικού - εργοδοτικού συνδικαλισμού, που κάνει ό,τι μπορεί προκειμένου να αποπροσανατολίσει τους εργαζόμενους, να εκτονώσει και να αμβλύνει τις αντιδράσεις τους και τελικά να τους αδρανοποιήσει, ώστε να διευκολύνει το πέρασμα των βάρβαρων αντεργατικών πολιτικών.

Ειδικά κόντρα στο ΠΑΜΕ

«Μπορείτε να μοιράζετε ό,τι άλλες ανακοινώσεις θέλετε, όχι όμως του ΠΑΜΕ. Με ανακοινώσεις του ΠΑΜΕ δεν θα σας επιτρέπεται η είσοδος στο εργοστάσιο», διαμήνυσε η διοίκηση της φαρμακοβιομηχανίας «ΦΑΜΑΡ» στην Ομοσπονδία και το Συνδικάτο Εργαζομένων στο Φάρμακο, όπου βρέθηκαν για να μιλήσουν με τους εργαζόμενους για την απεργία. Επίσης ζήτησαν ταυτότητες από τους συνδικαλιστές προκειμένου να μπουν στο εργοστάσιο!

Φυσικά, οι ταξικές δυνάμεις δεν υπέκυψαν σε αυτούς τους εκβιασμούς που θυμίζουν άλλες εποχές, ωστόσο είναι ολοφάνερο ότι η εργοδοσία έχει κυριολεκτικά ξεσαλώσει, όχι μόνο από τα πρωτοφανή αντεργατικά μέτρα που παίρνει η κυβέρνηση, η ΕΕ, το ΔΝΤ για χάρη των κερδών της, αλλά και από την βρώμικη προπαγάνδα στην οποία πρωτοστατεί η κυβέρνηση, η ΝΔ και ο ΛΑ.Ο.Σ. κατά των αγώνων του ΠΑΜΕ.

Σε μια περίοδο που όλο και περισσότεροι εργαζόμενοι νιώθουν αγανάκτηση κι αηδία από την εργοδοτική στάση της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ, σε μια περίοδο που το ΠΑΜΕ αποτελεί αποκούμπι και πόλο συσπείρωσης για όλο και πιο πλατιά τμήματα του εργαζόμενου λαού, επιχειρούν να απομονώσουν τους εργαζόμενους από τους στόχους πάλης του ΠΑΜΕ. Αυτή η στάση δείχνει αφ' ενός το κύρος του ΠΑΜΕ στους εργαζόμενους, επειδή οργανώνει πραγματικά τους αγώνες κόντρα στα συμφέροντα της εργοδοσίας και αφ' ετέρου δείχνει ποιον έχει αντίπαλο η εργοδοσία. Χτυπούν το ΠΑΜΕ για να χτυπήσουν τους εργαζόμενους, αλλά δε θα τους περάσει.

Αποκαλύπτεται η προαποφασισμένη στρατηγική...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Την αμέριστη στήριξη προς το έργο της κυβέρνησης, η οποία κατεδαφίζει τη δημόσια Κοινωνική Ασφάλιση δίνει και το ΙΟΒΕ με την τριμηνιαία Εκθεση για την ελληνική οικονομία. Και, βέβαια, δε θα περίμενε κάποιος κάτι διαφορετικό από ένα Ιδρυμα των βιομηχάνων. Ακολουθώντας την πεπατημένη και αναπαράγοντας τα γνωστά επιχειρήματα περί δημοσιονομικού προβλήματος, το ΙΟΒΕ δικαολογεί «την εκτεταμένη μεταρρύθμιση του Ασφαλιστικού» ως «αναγκαιότητα», προκειμένου - όπως λέει - « να αποφευχθούν οι εκρηκτικές συνέπειές της στο δημόσιο χρέος».

Την ίδια στιγμή εκτιμά πως «...Η μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού συστήματος, που βρίσκεται αυτό τον καιρό σε εξέλιξη στην Ελλάδα και στη Γαλλία, είναι πολύ πιθανό να εξελιχθεί σε τάση που θα ακολουθηθεί από την πλειοψηφία των χωρών - μελών της ΕΕ στα επόμενα χρόνια».

Μετά από όλα αυτά, αναρωτιέται κανείς ποια είναι η αναγκαιότητα που τα μέτρα αυτά θα εξελιχθούν σε «ευρωπαϊκή τάση»; Μήπως, τελικά, αποκαλύπτεται πως δεν πρόκειται για «ελληνική ιδιαιτερότητα», όπως προφασίζεται μαζί με την κυβέρνηση το ΙΟΒΕ, αλλά για στρατηγική επιλογή των ευρωπαϊκών μονοπωλίων, η οποία επιβάλλεται από όλες τις κυβερνήσεις των χωρών της ΕΕ; Αλλά είναι προφανές ότι από τέτοιες σκέψεις φυλάγεται το ΙΟΒΕ.

Γρηγοριάδης Κώστας