Τα διδάγματα του τότε είναι ιδιαίτερα πολύτιμα σήμερα εξαιτίας των συνθηκών, όπου καλούνται ο λαός και η νεολαία οργανωμένα να αντιπαλέψουν την πρωτοφανή επίθεση, αλλά και για να ανοίξουν με την πάλη τους το δρόμο για μια άλλη εξουσία, λαϊκή.

• Ο χαρακτήρας της βίας του αστικού κράτους είναι ταξικά αναλλοίωτος απέναντι στο ΚΚΕ και την ΚΝΕ, στην επαναστατική γραμμή τους. Μπορεί πολλές φορές στο παρελθόν να έχει πάρει τη μορφή της δολοφονίας, των μαζικών εκτελέσεων, της στημένης προβοκάτσιας, αλλά δεν είναι καθόλου διαφορετικός από τη νομικά και συνταγματικά κατοχυρωμένη βία που ασκείται στο λαό με τη μορφή της απόλυσης, της μείωσης των μισθών και των συντάξεων, τον επιστημονικοφανή αντικομμουνισμό, την ποινικοποίηση των αγώνων. Πάντα ο στόχος τους είναι η προστασία της ατομικής ιδιοκτησίας των κεφαλαιοκρατών στα μέσα παραγωγής. Τα μέλη και οι φίλοι του Κόμματος και της ΚΝΕ έχουν καθήκον καθημερινά να διαπαιδαγωγούν μάζες με τις αξίες της αυτοθυσίας, της ταξικής αλληλεγγύης, του επαναστατικού ενθουσιασμού. Ταυτόχρονα, πρέπει να δείχνουν επαγρύπνηση απέναντι σε κάθε παραλλαγή του αστικού κράτους και του αλάνθαστου ταξικού κριτηρίου που αυτό έχει: Να μη σηκώσει κεφάλι το εργατικό λαϊκό κίνημα, να μην αφισβητηθεί η εξουσία των μονοπωλίων, να τσακιστεί όποιος την αμφισβητεί. Γι' αυτό και χτυπάνε την καρδιά, την πρωτοπορία της εργατικής τάξης, το ΚΚΕ. Γι' αυτό δολοφονήθηκε η Σωτηρία Βασιλακοπούλου, επειδή ήταν μέλος της ΚΝΕ. Αν η Σωτηρία και οι σύντροφοί της μοίραζαν προκηρύξεις κάποιου φιλοεργοδοτικού σωματείου, τότε οι πόρτες του εργοστασίου της ΕΤΜΑ θα ήταν ορθάνοιχτες...
• Αποδεικνύεται ο ρόλος των Πανεπιστημίων, της πλειοψηφίας των μελών ΔΕΠ που έχουν άμεση σύνδεση με επιχειρηματικά συμφέροντα και διδάσκουν υποταγή, ενώ, παράλληλα, είναι δηλωμένα στελέχη του ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ, του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Κανείς από αυτούς δεν τόλμησε να διδάξει στους φοιτητές τα ιδανικά για τα οποία θυσιάστηκε η συντρόφισσά μας Σωτηρία. Κανείς και πουθενά δεν τόλμησε να διδάξει ούτε καν την πιο πρόσφατη πολιτική δολοφονία της Ελλάδας, αυτήν της Σωτηρίας Βασιλακοπούλου, αν και αποτελεί κομμάτι της σύγχρονης Ιστορίας του λαού μας. Ειδικά οι, κατά τα άλλα, «λαλίστατοι» και «προοδευτικοί» καθηγητές του Παντείου κάνουν σα να μη συνέβη ποτέ. Δεν περιμέναμε κάτι διαφορετικό από τις δυνάμεις εκείνες που έχουν ονομάσει τον από καθ' έδρας αντικομμουνισμό «υψηλή επιστήμη και έρευνα», από εκείνους που όταν αναφέρονται στο ΚΚΕ ή στην ιστορία του λαϊκού κινήματος το κάνουν είτε ρίχνοντας λάσπη είτε ευνουχίζοντας το ταξικό τους περιεχόμενο. Η στάση τους είναι αντίστοιχη των οικονομικών και πολιτικών συμφερόντων που υπηρετούν. Εχουν αναλάβει να διαπαιδαγωγήσουν τους αυριανούς εργαζόμενους, ώστε να απαξιώνουν τους συλλογικούς αγώνες, να ψάχνουν την ατομική λύση, να συμπεριφέρονται εκλογικά με βάση το ρουσφέτι, να μην εμπιστεύονται τους κομμουνιστές. Ταυτόχρονα, θέλουν αυτοί οι λίγοι που θα βγουν επιστήμονες να στελεχώσουν τους μηχανισμούς του αστικού κράτους και να γίνουν υπηρέτες του συστήματος.
• Οι κομμουνιστές φοιτητές και φοιτήτριες δουλεύουν κάθε μέρα για την υπόθεση της εξουσίας της εργατικής τάξης, δουλεύουν για το δυνάμωμα της κοινωνικής συμμαχίας για τη λαϊκή εξουσία, το σοσιαλισμό. Η Σωτηρία Βασιλακοπούλου ήταν πρωτοπόρο μέλος φοιτητικής ΟΒ της Οργάνωσης Παντείου της ΚΝΕ. Ηταν, δηλαδή, μια φοιτήτρια που δολοφονήθηκε έξω από ένα εργοστάσιο. Θα μπορούσε κάποιος να ρωτήσει: Τι γύρευε μια φοιτήτρια έξω από το εργοστάσιο της ΕΤΜΑ; Η Σωτηρία Βασιλακοπούλου πάλευε για να γίνει πράξη το σύνθημα «Φοιτητές-Εργατιά, μια φωνή και μια γροθιά», το σύνθημα «Οι φοιτητές παλεύουν μαζί με το λαό», που εκτός των άλλων βροντοφώναζαν οι διαδηλωτές μια μέρα μετά τη δολοφονία. Στο πρόσωπο της σ. Σωτηρίας, παίρνουν απάντηση οι καλοπληρωμένοι γραφιάδες που μιλούν για «τα παιδιά με τα κοντά παντελονάκια που βρίσκονται στο λιμάνι και κρατούν δεμένα τα πλοία...». Παίρνουν απάντηση οι οπορτουνιστές κάθε λογής και όψης, που λοιδορούν τους αγώνες του ΠΑΜΕ, που αλλού μιλάνε για «ανεξάρτητο» φοιτητικό κίνημα χτυπώντας την κοινωνική συμμαχία και αλλού γίνονται συνοδοιπόροι των πουλημένων εργατοπατέρων της ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ. Η θυσία της σ. Σωτηρίας ήταν απάντηση σε αυτούς που και τότε τον ίδιο ρόλο είχαν. Η συμπόρευση του εργατικού και του φοιτητικού κινήματος καλλιεργείται στο έδαφος του κοινού ταξικού αντιπάλου, στο έδαφος της κοινής προοπτικής για τη λαϊκή εξουσία. Οι αιτίες των προβλημάτων είναι κοινές και ο κοινός βηματισμός της εργατικής τάξης με τα μικρομεσαία στρώματα της πόλης και του χωριού και τη νεολαία είναι όρος για να ανασυνταχτεί το κίνημα και να παλέψει με όρους αντεπίθεσης.

Και φέτος θα βρεθούμε εκεί έξω από την πύλη της ΕΤΜΑ να τιμήσουμε την δολοφονημένη ΚΝίτισσα Σωτηρία Βασιλακοπούλου. Αυτήν την τιμή, οι δυνάμεις της ΚΝΕ δεν την κάνουν μια φορά το χρόνο, την κάνουν καθημερινά μέσα από τη διαφώτιση και οργάνωση της πάλης της νεολαίας. Τιμή στον ηρωισμό της σ. Σωτηρίας είναι οι εργαζόμενοι φοιτητές που απεργούν, η συμβολή των φοιτητικών και σπουδαστικών οργανώσεων της ΚΝΕ στις απεργιακές φρουρές στα εργοστάσια και στο λιμάνι, η πάλη για την πραγματική απελευθέρωση της γυναίκας, η ακλόνητη πεποίθηση στα ιδανικά του επιστημονικού σοσιαλισμού - κομμουνισμού, στην Ιστορία του Κόμματός μας. Με φάρο το παράδειγμά της παίρνουμε κουράγιο, πεισμώνουμε, οφείλουμε να συνεχίσουμε.

Ντοκουμέντα για την αποκάλυψη της δολοφονίας, που επιχειρήθηκε να παρουσιαστεί ως ...τροχαίο ατύχημα, αποτελούν τα ρεπορτάζ του «ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ» εκείνης της περιόδου.

Δευτέρα 28 Ιούλη 1980. Στις 1.15 το μεσημέρι, συνεργεία της Αχτίδας των ΑΕΙ της ΚΟΑ του ΚΚΕ πηγαίνουν στους εργαζόμενους της ΕΤΜΑ για να μοιράσουν προκηρύξεις του ΚΚΕ, ενάντια στην ανεργία, στις απολύσεις και στην ακρίβεια. Στον περίβολο της ΕΤΜΑ, υπάρχουν δύο περιπολικά (ΑΠ-1432 και ΑΠ-1072) με άντρες του ΚΕ Αστυνομικού Τμήματος και διοικητή τον Νίκο Χρηστάκο. Στις 2 αρχίζουν να βγαίνουν μεμονωμένοι εργάτες και να παίρνουν τις προκηρύξεις παρά τις απειλές των αστυνομικών. Οι υπόλοιποι εργάτες της βάρδιας μεταφέρονται με πούλμαν από άλλη πύλη, προκειμένου να μη φτάσουν στα χέρια τους οι προκηρύξεις. Ομως, σε κάθε πύλη υπάρχουν συνεργεία. Ο υπαστυνόμος Αλεξ. Γεωργατσώνας του ΚΕ ΑΤ δίνει εντολή να βγουν τα πούλμαν με ταχύτητα. Τα δύο από αυτά στρίβουν προς την Π. Ράλλη και το υπ' αριθμόν ΥΜ 1633 πούλμαν, με οδηγό τον Μάριο Χαρίτο, καθώς στρίβει προς την Ιερά Οδό, χτυπάει τη φοιτήτρια της Παντείου, Σωτηρία Βασιλακοπούλου, μέλος της ΚΝΕ. Ο οδηγός, παρά τις φωνές της ίδιας και των συντρόφων της, δε φρενάρει. Οι πίσω τροχοί περνούν πάνω από την Σ. Βασιλακοπούλου και την πολτοποιούν.

Οι διαμαρτυρίες των μελών των συνεργείων αναγκάζουν τον Αλ. Γεωργατσώνα να «καταδιώξει» το πούλμαν. Μαζί του, το καταδιώκουν και οι σύντροφοι της Σωτηρίας. Ο υπαστυνόμος, όταν πλησιάζει τον οδηγό, αντί να τον συλλάβει, του λέει: «Φύγε γρήγορα, αυτά συμβαίνουν»! Τα μέλη των συνεργείων φτιάχνουν ανθρώπινο φράγμα, εμποδίζοντας το πούλμαν να φύγει. Το ασθενοφόρο έρχεται μετά από 20 λεπτά και η Αστυνομία δε διακόπτει καν την κυκλοφορία. Ο διοικητής και εν χορώ οι υφιστάμενοί του αξιωματικοί παρουσιάζουν την εν ψυχρώ δολοφονία ως «τροχαίο ατύχημα».

Το Συνδικάτο Κλωστοϋφαντουργών και η Εργοστασιακή Επιτροπή της ΕΤΜΑ λίγη ώρα μετά το έγκλημα αποφασίζουν την κήρυξη απεργίας, που ξεκινάει στις 10 το βράδυ. Η Αστυνομική Διεύθυνση Αθήνας απαγορεύει στους συνδικαλιστές να έρθουν σε επαφή με τους εργάτες, οι οποίοι δεν έχουν μάθει το τραγικό γεγονός μέχρι αργά, αφού ο χώρος του εργοστασίου είναι τεράστιος. Χιλιάδες εργαζόμενοι και φοιτητές φτάνουν από νωρίς το απόγευμα στον τόπο του εγκλήματος, συγκροτώντας μαχητικές διαδηλώσεις. «Οχι άλλο αίμα για την εργοδοσία», είναι το σύνθημα που κυριαρχεί. Στο ίδιο σημείο βρίσκονται ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις, προκειμένου να «προστατευτούν οι εγκαταστάσεις της ΕΤΜΑ» και στις 9 το ίδιο βράδυ χτυπούν τους συγκεντρωμένους, τραυματίζοντας σοβαρά τέσσερις κοπέλες. Ολη τη νύχτα εργαζόμενοι παραμένουν έξω από την ΕΤΜΑ. Στις 5 το πρωί, όταν φτάνει η πρωινή βάρδια, δίνεται, για άλλη μια φορά, με επιτυχία η μάχη της απεργίας. Στη διάρκεια της μέρας, από τα μεγάφωνα του εργοστασίου ασκούνται πιέσεις στους εργαζόμενους: «Το εργοστάσιό σας (!) δεν απεργεί. Οσους σας παρασύρουν να τους αναφέρεται στη Διεύθυνση»...

Ο φιλοκυβερνητικός Τύπος και τα κρατικά ΜΜΕ καταγράφουν την είδηση της δολοφονίας, στο άθροισμα των 11 νεκρών στα ...τροχαία του Σαββατοκύριακου. Η «Καθημερινή» γράφει την επόμενη μέρα: «Σοβαρά επεισόδια απειλήθηκαν εξ αφορμής ενός θανατηφόρου τροχαίου» και η «Βραδυνή»: «Το δυστύχημα αυτό προσπαθούν να το εκμεταλλευτούν αι κομμουνισταί, χαρακτηρίζοντάς το ως... δολοφονία». Λίγες μέρες αργότερα, ο εισαγγελέας κ. Θεοφανόπουλος ασκεί ποινική δίωξη κατά του οδηγού του πούλμαν Μ. Χαρίτου, για «ανθρωποκτονία εξ αμελείας»... Οι ηθικοί αυτουργοί του εγκλήματος παραμένουν ατιμώρητοι.