«Ονειρο θερινής νυχτός» αποτελούν οι καλοκαιρινές διακοπές για την πλειοψηφία των εργαζομένων. Μπορεί ημερολογιακά να είναι καιρός για ξεκούραση, όμως οικονομικά δεν «βγαίνει». Με μισθούς πείνας και αυξήσεις «φωτιά», το κόστος των διακοπών είναι απλησίαστο για εργαζόμενους, νέους, συνταξιούχους, ακόμα περισσότερο τους ανέργους. Το επίδομα αδείας δεν φτάνει ούτε για τα ακτοπλοϊκά εισιτήρια. Αλλά και το ταξίδι με το αυτοκίνητο φέρνει την πρώτη ψυχρολουσία ελέω συνεχών ανατιμήσεων σε διόδια και βενζίνη.

Σε αυτό το πλαίσιο μόνο τυχαίες δεν είναι οι απαντήσεις στο ερωτηματολόγιο που διένειμε για το θέμα η Οργάνωση Περιοχής Θεσσαλίας της ΚΝΕ. Στην καμπάνια της για το λαϊκό δικαίωμα στις διακοπές και την αναγκαιότητα αγωνιστικής δράσης προς διεκδίκησή του, συνέταξε ερωτήσεις όπου απάντησαν νέοι, εργαζόμενοι, μικρομεσαίοι αγρότες. Ερωτήματα όπως «Πόσες μέρες θα κάνεις φέτος διακοπές», «Πού θα κάνεις διακοπές», «Τι πλήττει τον τουρισμό και το δικαίωμα του λαού στις διακοπές», «Ποιος φταίει και πρέπει να πληρώσει την κρίση».

Απάντησαν περίπου 400 άτομα, προερχόμενα από λαϊκές οικογένειες. Το 40% είπε ότι θα πάει διακοπές μέχρι πέντε μέρες. Το 40% θα μείνει σε κάμπινγκ και το 32% σε σπίτια γνωστών. Το 32% απάντησε «καθόλου» και μόνο το 28% θα κάνει διακοπές πάνω από πέντε μέρες. Για το πλήγμα που δέχεται το δικαίωμα στις διακοπές, το 95% απάντησε ότι φταίει το εφοπλιστικό κεφάλαιο και τα τουριστικά μεγαθήρια των επιχειρηματιών που δραστηριοποιούνται στο χώρο.

O αριθμός δικαιούχων Δελτίου Κοινωνικού Τουρισμού του Οργανισμού Εργατικής Εστίας είναι κάθε χρόνο τουλάχιστον λίγος μπροστά στο σύνολο των εργαζομένων που πληρώνουν εισφορές και έχουν ανάγκη διακοπές. Φέτος, χορηγούνται όλα κι όλα 550.000 τέτοια δελτία (από προϋπολογισμένα 745.000 πέρυσι), για 7 διανυκτερεύσεις και με κατ' άτομο χρηματική συμμετοχή ανάλογα τον επιλεγόμενο τύπο καταλύματος. Μάλιστα για να εμφανιστεί ως «δίκαια» η απόρριψη δικαιούχων, τέθηκαν «όρια εισοδήματος» που όσοι τα ξεπέρασαν δεν πήραν δελτίο. Π.χ. για μεμονωμένα άτομα ορίστηκαν τα 17.000 ευρώ ετήσιο εισόδημα ή για δύο άτομα τα 25.000 οικογενειακό εισόδημα. Δηλαδή όποιος εργαζόμενος στον ιδιωτικό τομέα κέρδιζε το «αστρονομικό» ποσό των 1.215 ευρώ μηνιαίως ή ζευγάρι ιδιωτικών υπαλλήλων με 1.786 ευρώ μηνιαίως, θεωρούνται «προνομιούχοι» δίχως ανάγκη στήριξης για διακοπές.

Αντίστοιχα, είχαμε το πρόγραμμα 5 διανυκτερεύσεων «Τουρισμός για Ολους» του Ελληνικού Οργανισμού Τουρισμού, για το πολύ 100.000 δικαιούχους. Τα όρια κατάτι μεγαλύτερα (18.000 για μεμονωμένα άτομα και 31.000 για οικογένειες) επίσης απέκλεισαν χιλιάδες σκληρά εργαζόμενους.

Tο ιδιωτικό μονοπώλιο «Ολυμπιακών Αερογραμμών»/«Aegean» και τα πανάκριβα εισιτήριά του δεν αφήνουν περιθώρια αεροπορικής μετακίνησης. Ομως και η ακτοπλοϊκή μετάβαση στα νησιά απαιτεί τεράστια ποσά ελέω επιθετικότητας του εφοπλιστικού κεφαλαίου. Που ζητά πλέον πλήρη απελευθέρωση των τιμών των εισιτηρίων, όταν οι σημερινές είναι ήδη εξωφρενικές. Οχι μόνο για τον επισκέπτη, αλλά και το νησιώτη που χρειάζεται για λόγους εργασίας, υγείας, εκπαίδευσης να μεταβεί στην ηπειρωτική χώρα. Χώρια το γεγονός ότι οι υψηλές τιμές μεταφοράς (και) των φορτηγών ΔΧ, μετακυλίονται στις τιμές των προϊόντων που πληρώνουν επισκέπτες και κάτοικοι.

Ενδεικτικά, από Πειραιά για Σάμο το εισιτήριο της οικονομικής θέσης έφτασε τα 52,50 ευρώ. Από Πειραιά για Νάξο τα 46 (πέρσι τον Ιούλη κόστιζε 36,50, αύξηση σε ένα χρόνο 26%). Από Πειραιά για Μύκονο πήγε στα 40.

Από το 2001 οπότε άρχισε η σταδιακή απελευθέρωση των ακτοπλοϊκών συγκοινωνιών (δηλαδή η σταδιακή εφαρμογή της άρσης του καμποτάζ σύμφωνα με τον κανονισμό 3577/92 της ΕΕ) έχουμε: Από Πειραιά για Ικαρία το εισιτήριο από 8,50 ευρώ έφτασε τα 45,50 (άρα στο διάστημα 2001-2010 αύξηση 435%). Για Σάμο και τα 10,27 ευρώ του 2001, η αύξηση έφτασε στη δεκαετία το 411%! Για Νάξο και τα 8,50 ευρώ του 2001, το ποσοστό αύξησης είναι 441%.

Χαρακτηριστικό και το εξής παράδειγμα: Ζευγάρι, δίχως παιδιά, και με ΙΧ μικρότερο σε μήκος από 4,25 μ. καλείται να πληρώσει για ταξίδι από Λαύριο προς Λήμνο και πίσω, για παραμονή δέκα ωρών στο κατάστρωμα, σε σαπάκι 34 χρόνων, 294 ευρώ.

Ακόμα, καθώς η εφαρμογή του Μνημονίου των ΕΕ/ΔΝΤ/κομμάτων του κεφαλαίου, δείχνει τα δόντια της στα πλατιά λαϊκά στρώματα, την ώρα που τα εργατικά νοικοκυριά στριμώχνονται για να καλύψουν με μειούμενο εισόδημα αυξημένους λογαριασμούς, τσιμπημένες τιμές, τροφεία και δίδακτρα για τα παιδιά, πόσοι και για πόσες μέρες μπορούν να πληρώσουν (εκτός των ακτοπλοϊκών ναύλων) π.χ. 60 ευρώ την ημέρα, τέλη Ιούλη, για ένα ενοικιαζόμενο δωμάτιο (όχι ξενοδοχείο) στην Ελαφόνησο; 50 ευρώ την ίδια περίοδο σε Μήλο, Πάρο, Αντίπαρο; 'Η 40 ευρώ στα τέλη Ιούλη και 50 ευρώ τον Αύγουστο (συν «προαιρετικά» 6 ευρώ ημερησίως το κλιματιστικό) για ένα στούντιο στη Ζάκυνθο;

Επίσης πόσοι, επιλέγοντας διακοπές στην ηπειρωτική Ελλάδα και μετακίνηση με ΙΧ, μπορούν να καλύψουν τις απαράδεκτες τιμές σε βενζίνη και διόδια των μεγαλοεργολάβων, και παράλληλα να πληρώσουν 50-55 ευρώ ημερησίως για ένα στούντιο στη Χαλκιδική; Θυμίζουμε ότι τον Απρίλη στην έξοδο του Πάσχα (πριν δηλαδή τις τελευταίες αυξήσεις που επιβαρύνουν παραπέρα τους καλοκαιρινούς εκδρομείς), με μέση τιμή αμόλυβδης ακόμα στα 1,4 ευρώ/λίτρο, το ταξίδι μέχρι Θεσσαλονίκη με επιστροφή, μόνο για διόδια και βενζίνη στοίχιζε 143,8 ευρώ. Για Πάτρα το αντίστοιχο κόστος ήταν 60,8 ευρώ. Για Γιάννενα 133.

Στις 10 Ιούνη η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ κατέθεσε επερώτηση για την πολιτική της κυβέρνησης στον Τουρισμό. Μεταξύ άλλων τόνιζε:

«Για το ΚΚΕ, ο τουρισμός αποτελεί ανθρώπινη ανάγκη, είναι ένα καθολικό λαϊκό δικαίωμα. Η εμπορευματοποίηση, όμως, του τουρισμού υπονομεύει αυτό το δικαίωμα, θυσιάζοντάς το στο βωμό της κερδοφορίας του κεφαλαίου. Ηδη το 50% των λαϊκών νοικοκυριών δεν μπορεί να κάνει καθόλου διακοπές. Στις συνθήκες της οικονομικής καπιταλιστικής κρίσης και της βάρβαρης επίθεσης που δέχονται τα λαϊκά στρώματα, μεγαλώνει προκλητικά η απόσταση ανάμεσα στις κάθε είδους παρεχόμενες τουριστικές υποδομές και στην ικανοποίηση των αναγκών του λαού και της νεολαίας για φθηνές και ποιοτικές διακοπές».

Κατάγγελλε την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και για το γεγονός ότι «κρατάει καθηλωμένο σε απαράδεκτα χαμηλά επίπεδα το επίδομα ανεργίας και περικόπτει τα προγράμματα κοινωνικού τουρισμού».

Υπογράμμιζε: «Για το ΚΚΕ είναι αδιαπραγμάτευτο το δικαίωμα των εργαζομένων και των οικογενειών τους στον τουρισμό, στις διακοπές, στην ανάπαυση, στην προαγωγή της υγείας τους, στην αναψυχή. Ο τουρισμός μπορεί αντικειμενικά να συμβάλει στη γνωριμία με άλλους λαούς και πολιτισμούς, στη δημιουργική αξιοποίηση του ελεύθερου χρόνου, στην ψυχική και σωματική ευεξία, στη μόρφωση και στη γνωριμία με την ιστορική κληρονομιά της χώρας μας, στην ανάδειξη του λαϊκού πολιτισμού».

Ορισε δε βασικούς άξονες πάλης για:

• Δικαίωμα για διακοπές και αναψυχή για όλους τους εργαζόμενους μέσα από την εξασφάλιση της μηνιάτικης άδειας και του 14ου μισθού για τις διακοπές.
• Δωρεάν διακοπές για όλα τα παιδιά των εργαζομένων.
• Δωρεάν διακοπές για τους συνταξιούχους και τους φτωχούς αγρότες.
• Ελεύθερη πρόσβαση στις ακτές.
• Να υπάρχει δωρεάν πρόσβαση σε όλα τα μνημεία, μουσεία, σε όλους τους φυσικούς και πολιτιστικούς χώρους της χώρας μας.
• Να παρέχονται προγράμματα κοινωνικού τουρισμού για όλους τους εργαζόμενους με οποιαδήποτε μορφή απασχόλησης (μερική απασχόληση, συμβάσεις ορισμένου χρόνου κλπ.), τους άνεργους και τους φτωχούς και μεσαίους αγρότες χωρίς όρους και προϋποθέσεις.
• Να δημιουργηθούν δημόσιες και δωρεάν παιδικές κατασκηνώσεις για τα παιδιά όλων των εργαζομένων και των ανέργων, που θα λειτουργούν όλο το καλοκαίρι.
• Να δημιουργηθούν δωρεάν οργανωμένοι χώροι αναψυχής (κάμπινγκ) για όλους τους νέους.
• Να δημιουργηθούν δημόσιοι και δωρεάν οργανωμένοι χώροι αναψυχής με ειδικό εξοπλισμό, υποδομές και εκπαιδευμένο προσωπικό για τα Ατομα με Ειδικές Ανάγκες.
• Οι μαθητικές εκδρομές να ενταχθούν στο σχολικό πρόγραμμα, να είναι δημόσιες και δωρεάν, να πληρώνονται από το κράτος.