Γρηγοριάδης Κώστας

Η αρνητική ψήφος της ΝΔ στο μνημόνιο επιβλήθηκε από την ανάγκη του αστικού πολιτικού συστήματος να παρουσιάσει έναν από τους δύο βασικούς πολιτικούς πυλώνες του διαφοροποιημένο δήθεν από την κυβέρνηση, προκειμένου η λαϊκή δυσαρέσκεια να παραμείνει εντός των ορίων που μπορεί να διαχειριστεί και να ενσωματώσει χωρίς ανεπιθύμητες παρενέργειες το σύστημα.

Γι' αυτό, Α. Σαμαράς είπε επί λέξει στη Βουλή για τους λόγους που το κόμμα του καταψήφισε το μνημόνιο: «Αυτά τα μέτρα (σ.σ. που περιλαμβάνονται στο νομοσχέδιο - μνημόνιο) το γνωρίζετε ότι πυροδότησαν κοινωνική έκρηξη. Για να αποτραπεί η έκρηξη, για να μην πάρει ανεξέλεγκτες διαστάσεις, οι πολίτες αυτής της χώρας κάπου - κατά την άποψή μου - πρέπει να πιστεύουν, κάποιος πρέπει να εκφράσει όχι απλώς την αγωνία τους, αλλά και την ελπίδα τους, να νιώσουν ότι υπάρχει διέξοδος».

Σε άλλο σημείο, ο αρχηγός της ΝΔ αναρωτήθηκε με νόημα: «Υπάρχει κανείς που να μη θέλει άλλη ισχυρή αντιπολίτευση, πέρα από τις οργανωμένες διαδηλώσεις, τις βίαιες εκρήξεις, τον ανεύθυνο λαϊκισμό και τα εμπρηστικά συνθήματα;».

Είναι φανερό ότι η ΝΔ κάθε άλλο παρά διαφωνεί με το μνημόνιο και πως η ψήφος της είναι ψήφος παραπλάνησης των λαϊκών στρωμάτων, με απώτερο στόχο να μη βρει ριζοσπαστική διέξοδο η δικαιολογημένη δυσαρέσκεια στα μέτρα που περιλαμβάνει η συμφωνία με την τρόικα.

Για να διαλύσει, μάλιστα, κάθε πιθανή αμφιβολία για τις πραγματικές προθέσεις του κόμματός του απέναντι στην αστική τάξη και τις διάφορες μερίδες της, ο Α. Σαμαράς ξεκαθάρισε σε όλους τους τόνους ότι: «Ασφαλώς εμείς δεσμευόμαστε από τις συμβάσεις που υπογράφει το ελληνικό κράτος, ακόμα και όταν διαφωνούμε». Με άλλα λόγια, η ΝΔ διαβεβαιώνει ότι το μνημόνιο είναι και το δικό της «ευαγγέλιο», ανεξάρτητα από τις δημαγωγικές κορόνες που σηκώνει για να θολώσει τα νερά.

Με την τακτική της απέναντι στο μνημόνιο, η ΝΔ δε φιλοδοξεί μόνο να ορθώσει ασπίδα στην εφαρμογή των μέτρων που περιλαμβάνονται σ' αυτό, υπηρετώντας μέχρι κεραίας τη φιλομονοπωλιακή στρατηγική του. Σπεύδει, ταυτόχρονα με τις προτάσεις της, να το εμπλουτίσει και να πιέσει για την ταχύτερη εφαρμογή του.

Μια ματιά στους στρατηγικούς άξονες για την οικονομία, που παρουσίασε ο Α. Σαμαράς τον περασμένο Ιούλη στο Ζάππειο, είναι αποκαλυπτική της ταύτισης της ΝΔ με τα βάρβαρα μέτρα που εφαρμόζει ή έχει δρομολογήσει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Ο αρχηγός της ΝΔ ζήτησε, ανάμεσα σε άλλα:

• Την αξιοποίηση (διάβαζε ολοκληρωτική παράδοση στο μεγάλο κεφάλαιο, ντόπιο και πολυεθνικό) της ακίνητης περιουσίας του Δημοσίου, όχι μόνο αυτή που «ανήκει» στην ΚΕΔ (υπολογίζει στα 270 δισ. ευρώ), αλλά και την περιουσία των νοσοκομείων και ιδρυμάτων Πρόνοιας, των υπουργείων, των πρώην ΔΕΚΟ, κ.ο.κ. Σαν πρότυπο, μάλιστα, τέτοιας αξιοποίησης, παρουσίασε την επένδυση που έγινε στην Πύλο από τον εφοπλιστή Β. Κωνσταντακόπουλο. Απαρίθμησε, επίσης, μια σειρά από ακίνητα - φιλέτα που πρέπει να αξιοποιηθούν, μεταξύ των οποίων την ακίνητη περιουσία του Κέντρου Αποθεραπείας και Αποκατάστασης Παίδων στη Βούλα (!), σε Ελληνικό, Κερατσίνι, Αλυκές Αναβύσσου, κ.ά. Προκειμένου να καταστήσει ελκυστική την πρότασή του, ανέφερε ότι αυτή η αξιοποίηση μπορεί να αποδώσει 50 δισ. ευρώ τα επόμενα δύο χρόνια.
• Στα μέτρα στήριξης των επιχειρήσεων περιέλαβε την εξόφληση των οφειλών του Δημοσίου στις κατασκευαστικές, στους προμηθευτές των νοσοκομείων, τις επιστροφές φόρων στις επιχειρήσεις, καθώς και τις επιχορηγήσεις του αναπτυξιακού νόμου.
• Ζήτησε να ψηφιστεί άμεσα νέος επενδυτικός νόμος «με ισχυρά φορολογικά κίνητρα», ενώ ειδικά για τον τουρισμό και τη ναυτιλία οι «επενδύσεις» θα αποφασίζονται απευθείας από το γραφείο του πρωθυπουργού, εννοείται με φιλομονοπωλιακούς όρους.
• Ασκησε πίεση, για να προχωρήσει με ταχύτερους ρυθμούς ένα ολοκληρωμένο πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων με αιχμή τα λιμάνια, τα περιφερειακά αεροδρόμια, τις μαρίνες και βέβαια τον ΟΣΕ.
• Απαίτησε επιτάχυνση των ΣΔΙΤ, ενίσχυση της οικιστικής δραστηριότητας - εννοείται μέσω των μεγαλοκατασκευαστικών εταιρειών.
• Ζήτησε την πλήρη απελευθέρωση της αγοράς ενέργειας (ηλεκτρισμού, φυσικού αερίου, ΑΠΕ), κ.ά.
• Υποσχέθηκε νέα μείωση των φορολογικών συντελεστών για τις μεγάλες επιχειρήσεις, αμέσως μετά την έξοδο από την ύφεση, κ.ά.

Οι προτάσεις Σαμαρά ταυτίζονται απόλυτα με τα μέτρα που προωθεί η κυβέρνηση. Γι' αυτό και ο Γ. Παπανδρέου υποδέχτηκε τις εξαγγελίες της ΝΔ με την παρακάτω δήλωση: «Αυτά (σ.σ. τα μέτρα) αποτελούν άλλωστε και δεσμεύσεις μας, στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Στήριξης (...) Μας βρίσκουν σύμφωνους και περιμένουμε τη στήριξή σας και στην πράξη».

Στην εφαρμογή και προώθηση της αντιλαϊκής πολιτικής, το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ αποτελούν συγκοινωνούντα δοχεία. Βασικό συμπλήρωμά τους αποτελεί ο ΛΑ.Ο.Σ., που δε διστάζει μπροστά σε τίποτα, προκειμένου να υπηρετήσει τα συμφέροντα και τις σύγχρονες ανάγκες της ντόπιας και ξένης πλουτοκρατίας.

Από τη μια ψηφίζει το μνημόνιο μαζί με το ΠΑΣΟΚ και την ίδια ώρα καλεί την ΝΔ σε «αντιΠΑΣΟΚ μέτωπο», με αιχμή τις περιφερειακές και δημοτικές εκλογές, ανακοινώνοντας μάλιστα τη στήριξή του σε υποψηφίους της ΝΔ, όπως έκανε στην Αθήνα.

Ταυτόχρονα, αναγγέλλει ότι θα στηρίξει και υποψηφίους του ΠΑΣΟΚ. Η μεταξύ τους συνεργασία έχει ήδη εμπεδωθεί με τον πλέον βάρβαρο τρόπο για το λαό, ενώ και στις προηγούμενες τοπικές εκλογές εκφράστηκε με κολεγιές σε δήμους όπως η Κέρκυρα.

Το σκηνικό συμπληρώνει ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, η τακτική του οποίου στις επερχόμενες εκλογές ορίζεται από τις εγγενείς αντιφάσεις του, σαν κόμμα της σοσιαλδημοκρατίας, με αντικαπιταλιστική συνθηματολογία. Στη Θεσσαλονίκη, ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ συμμετέχει ενεργά, μαζί με το ΠΑΣΟΚ, στη διαμόρφωση ενός «αντιδεξιού» εκλογικού σχήματος, κρύβοντας ότι, όποια σοσιαλδημοκρατικής απόχρωσης δύναμη κι αν εκλεγεί, θα ασκήσει πολιτική επώδυνη για το λαό, καθώς αυτός είναι ο στόχος του «Καλλικράτη» και όσων τον υπηρετούν.

Κατά τον ίδιο τρόπο, ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ διαρρέει σκόπιμα ότι σε κεντρικές περιφέρειες αναζητά υποψηφίους από βουλευτές και πολιτευτές του ΠΑΣΟΚ που διαφώνησαν με πλευρές του μνημονίου και τώρα επιδιώκουν να νομιμοποιηθούν στις λαϊκές συνειδήσεις σαν «διαφωνούντες» δήθεν με τη στρατηγική του κόμματος, με το πρόγραμμα του οποίου πολιτεύτηκαν ή εκλέχτηκαν.

Η τακτική του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ είναι τακτική αθώωσης του ΠΑΣΟΚ και της βάρβαρης πολιτικής του. Στόχο έχει - στο μέτρο των δυνατοτήτων του - να ορθώσει αναχώματα σε πλατιές λαϊκές μάζες που εξοργίζονται με το ΠΑΣΟΚ και είναι ένα βήμα από το να το εγκαταλείψουν.

Παρουσιάζοντας, το περασμένο Ιούνη, τις θέσεις του για τις επερχόμενες περιφερειακές και δημοτικές εκλογές, το ΚΚΕ σημείωνε με έμφαση ότι τα νέα όργανα, που γέννησε ο «Καλλικράτης», είναι τοπικοί μηχανισμοί της εξουσίας των μονοπωλίων, που υπηρετεί τη συγκέντρωση κεφαλαίων και τη δίψα της κερδοφορίας των επιχειρηματιών.

Από αυτήν τη σκοπιά, και με δεδομένο ότι στις φετινές εκλογές πάνω από το κεφάλι του λαού στέκει η δαμόκλειος σπάθη του μνημονίου και των νέων μέτρων που συνοδεύουν την εφαρμογή του, ο λαός πρέπει να προβληματιστεί σοβαρά για τη στάση, τις θέσεις και τα συνθήματα κάθε κόμματος. Να μην πέσει στην παγίδα της αποχής, που από τώρα του στήνουν οι προπαγανδιστές του αστικού πολιτικού συστήματος, σε μια προσπάθεια να εκτονώσουν ανώδυνα την οργή του.

Κριτήριο θετικής δυναμικής για τις πολιτικές εξελίξεις και τα λαϊκά δικαιώματα, αποτελεί η αποφασιστική ενίσχυση του ΚΚΕ, η συμπαράταξη και κοινή συμπόρευση με το ΚΚΕ και την ΚΝΕ όλων εκείνων που καταλαβαίνουν ότι πρέπει να ενισχυθεί το αντίπαλο λαϊκό δέος, να αποφευχθούν τα χειρότερα.

Γι' αυτό και στις εκλογές πρέπει να χάσουν αισθητά δυνάμεις τα ψηφοδέλτια που θα στηρίξουν η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, με τον συνεργάτη τους ΛΑ.Ο.Σ. Είναι προς το συμφέρον του λαού να αποδοκιμάσει και με την ψήφο του εκείνους, που, στο όνομα των τάχα ανανεωτικών και νεωτεριστικών πολιτικών τους θέσεων, γεύτηκαν το μέλι της διοίκησης, όπως ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ.

Η ψήφος στις εθνικές εκλογές του 2009, αλλά και η αποχή στις ευρωεκλογές του ίδιου χρόνου, τιμώρησε το λαό. Τώρα ο λαός με την ψήφο του πρέπει να τιμωρήσει τους υπαίτιους, στηρίζοντας με όλες του τις δυνάμεις τα ψηφοδέλτια της «Λαϊκής Συσπείρωσης» στις περιφέρειες και τους δήμους όλης της χώρας.

Τον Νοέμβρη που έρχεται, το αποτέλεσμα των εκλογών πρέπει να αποτελέσει όπλο στον αγώνα του λαού για να δυσκολευτεί και να αποτραπεί η λήψη των σφαγιαστικών μέτρων. Να αποτελέσει όπλο καταδίκης της κυρίαρχης πολιτικής και του μνημονίου, να ανοίξει ο δρόμος της λαϊκής αντεπίθεσης ως τη λαϊκή νίκη.