ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Οι ιοί και η αντιμετώπισή τους

Η τεράστια σημασία που έχει η δημόσια υγεία, αλλά και η προληπτική ιατρική, αναδεικνύεται ακόμα μία φορά, αυτή τη φορά με την εμφάνιση του ιού του «Δυτικού Νείλου». Ομως, βασική προϋπόθεση για τη λήψη όλων των απαραίτητων μέτρων προστασίας της δημόσιας υγείας είναι ο σχεδιασμός, η ανάπτυξη και λειτουργία όχι μόνο όλων των δομών και υπηρεσιών Υγείας, αλλά πρωτίστως η εφαρμογή μέτρων για υγιεινή ζωή που να υπηρετούν αποκλειστικά τις λαϊκές ανάγκες. Στη βάση, βέβαια, ότι ένα πρόβλημα, ειδικά όταν πρόκειται για το κρίσιμο ζήτημα της υγείας, δεν μπορεί να αντιμετωπίζεται εκ των υστέρων (όταν μάλιστα η συνέπεια μπορεί να είναι και ο θάνατος, όπως έχει γίνει με αρκετές επιδημίες), αλλά το ζήτημα είναι να γίνεται ό,τι περισσότερο είναι δυνατόν για να προληφθεί κάθε αρνητική συνέπεια. Ζήτημα που έχει σχέση με μέτρα για υγιεινό περιβάλλον στη δουλειά και στην κατοικία και που εξαρτάται από την ίδια την οργανωμένη κοινωνία, με ευθύνη του κράτους. Για παράδειγμα, η αντιμετώπιση του κουνουπιού γίνεται πριν κάνει τη ζημιά. Αλλά η κυβέρνηση δεν το έκανε αφού μείωσε τα έξοδα του ψεκασμού για την αντιμετώπισή του.

Βασικό επίσης χαρακτηριστικό παράδειγμα απουσίας προληπτικών μέτρων είναι η ανυπαρξία ενός ολοκληρωμένου δικτύου επιδημιολογικής επιτήρησης, ενταγμένου ασφαλώς σε ένα αποκλειστικά δημόσιο και δωρεάν σύστημα Υγείας. Κάτι που βέβαια προσκρούει στις προτεραιότητες κάθε κυβέρνησης που υπηρετεί το κεφάλαιο. Για την οποία, όπως κάνει και το ΠΑΣΟΚ σήμερα, τα δημόσια ταμεία είναι πάντα «άδεια» όσον αφορά στην ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών αλλά πάντα γεμάτα όταν το μεγάλο κεφάλαιο ζητά και χρειάζεται φοροαπαλλαγές, επιδοτήσεις για την κάλυψη των εργοδοτικών ασφαλιστικών εισφορών κτλ.

Το πρώτο και βασικότερο σημείο, όμως, που εμποδίζει την ανάπτυξη ολοκληρωμένης προληπτικής ιατρικής είναι το ότι η Υγεία δεν είναι αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν. Γιατί οι επιχειρηματίες που επιλέγουν να επενδύσουν κεφάλαιά τους στο συγκεκριμένο κλάδο δεν το κάνουν με στόχο την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών και ανάλογη ιεράρχηση (για παράδειγμα, δε λέει κανείς ότι οι αισθητικές επεμβάσεις είναι άχρηστες, αλλά σίγουρα προτεραιότητα πρέπει να έχουν ζητήματα πρόληψης ασθενειών και ανάλογα να διαμορφώνεται η εξειδίκευση του προσωπικού ή των ιδρυμάτων). Επειτα, μια ολοκληρωμένη επιδημιολογική επιτήρηση απαιτεί την καταγραφή και συστηματική μελέτη συνθηκών που επηρεάζουν την καθημερινότητα και την υγεία των εργαζομένων (γεωγραφικών, κλιματολογικών, ατμοσφαιρικών κτλ.). Για παράδειγμα, επανειλημμένα τα τελευταία χρόνια η επιστημονική κοινότητα μιλά για αλλαγές που γίνονται στο κλίμα. Τι έχει γίνει για την πραγματοποίηση αντίστοιχων μελετών; Και ποιος είναι αρμόδιος για να κάνει κάτι τέτοιο, αν όχι το κράτος; Πώς θα το κάνει όμως ένα κράτος που αντιμετωπίζοντας την Υγεία ως εμπόρευμα είτε κοστολογεί τις υπηρεσίες που απαιτούνται για προαγωγή της δημόσιας υγείας και των δημόσιων νοσοκομείων είτε τα υποβαθμίζει, επιταχύνοντας έτσι την πλήρη παράδοσή τους στα μονοπώλια;

Είναι σίγουρο λοιπόν ότι η συζήτηση για την αντιμετώπιση του νέου ιού δεν μπορεί να μείνει στους κόλπους της επιστημονικής κοινότητας. Αλλά πρέπει να «βγει» έξω, στις γειτονιές και τους τόπους δουλειάς. Να ενισχύσει τον προβληματισμό και τις κουβέντες για την αναγκαιότητα σήμερα, σύσσωμος ο λαός με μπροστάρη την εργατική τάξη, να παλέψει για κατάργηση κάθε επιχειρηματικής δράσης στον τομέα της Υγείας.

«Χαλασμένα» τα φάρμακά τους για την ανεργία

Γρηγοριάδης Κώστας

Μόλις μια μέρα μετά την ανακοίνωση των στοιχείων για τον περασμένο Ιούλη, ο ΟΑΕΔ έδωσε χτες στη δημοσιότητα την προκήρυξη για θέσεις ωρομίσθιου προσωπικού που θα απασχοληθεί στα Ινστιτούτα Επαγγελματικής Κατάρτισης. Πριν καμιά δεκαριά μέρες, την ανακοίνωση του ΟΑΕΔ για τους ανέργους του περασμένου Ιούνη, συνόδευσε η απόφαση της επιδότησης των μεγαλοξενοδόχων με 25 εκατομμύρια ευρώ. Είναι ολοφάνερο ότι για την κυβέρνηση τέτοιοι είναι οι τρόποι αντιμετώπισης της ανεργίας: αφενός το μοίρασμα της ανεργίας, δηλαδή με επέκταση της «ευελφάλειας» να μοιράζει «απασχόληση» για λίγους μήνες και με ημερομηνία λήξης. Αφετέρου να πληρώνει τις ασφαλιστικές εισφορές των μεγαλοεργοδοτών (από τις τσέπες των εργαζομένων, βέβαια) καπηλευόμενη έτσι την αγωνία των ανέργων που, προκειμένου να βρουν μεροκάματο, έστω και για λίγες μέρες, συναινούν στην προσφορά πάμφθηνων εργατικών χεριών.

Μόνο που έτσι δεν αντιμετωπίζεται η ανεργία. Ετσι δεν παύει η ελαστική απασχόληση να είναι πιο φτηνή για τους εργοδότες και άρα, επειδή την προτιμούν να μετατρέπουν συμβάσεις πλήρους απασχόλησης σε μερικής. Ετσι δε δημιουργούνται όσες θέσεις εργασίας χρειάζεται κάθε κλάδος, ώστε να αναπτυχθεί προς όφελος της λαϊκής ανάγκης π.χ. σε φτηνή αναψυχή ή σε ασφαλή τρόφιμα, γιατί υπάρχει ως κίνητρο το κέρδος και όχι οι λαϊκές ανάγκες. Δεν υπάρχει κεντρικός σχεδιασμός που θα υπολογίζει πόσοι χρειάζονται, αντίστοιχα να σχεδιάζεται η εκπαίδευση. Δεν αντιμετωπίζεται η ανεργία, γιατί δεν ανατρέπεται η ατομική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, που οδηγεί στην αξιοποίηση, ανάπτυξη και καταστροφή των παραγωγικών δυνάμεων ανάλογα με το αν και πόσα κέρδη παράγονται για τους λίγους και όχι το αν και πώς ικανοποιούνται οι λαϊκές ανάγκες...

Στοχοπροσηλωμένες αναλύσεις ιμπεριαλιστών

Πολύ σάλιο και κυρίως μελάνι και τηλεοπτικός χρόνος καταναλώθηκε με αφορμή την πρόσφατη επίσκεψη του πρωθυπουργού του Ισραήλ στην Ελλάδα σε ανταπόδοση της προηγούμενης του Γ. Παπανδρέου, για το «ρεαλισμό της εξωτερικής πολιτικής της Ελλάδας». Ωστόσο, ένα από τα γνωστά think tank (δεξαμενή σκέψης) των ΗΠΑ, το Ινστιτούτο Στράτφορ, σπεύδει να τοποθετήσει τα πράγματα κυριολεκτικά «στη θέση τους», φυσικά με τις δικές τους σκοπιμότητες και εξυπηρετώντας τα δικά τους συμφέροντα.

Λέει χαρακτηριστικά στην ανάλυσή του: «Η αδύναμη Ελλάδα επιθυμεί να δείξει στην Αγκυρα ότι διαθέτει επιλογές (σ.σ. εν προκειμένω, σχέσεις με το Ισραήλ), προκειμένου να διατηρήσει την ισορροπία δυνάμεων στο Αιγαίο» και συνεχίζει «ωστόσο, από ισραηλινή άποψη (δηλαδή του προνομιακού συνομιλητή των ΗΠΑ) μια συμμαχία με την Ελλάδα αποτελεί μετά βίας ένα υποκατάστατο της σχέσης όπως αυτή με την Τουρκία». Φυσικά, είναι εμφανής η γεωστρατηγική προσέγγιση του Ινστιτούτου που θέλει να εμπεδώσει σχέσεις μεταξύ των τριών χωρών Ελλάδας - Τουρκίας - Ισραήλ, με την καθεμία στα ...κιλά της, ώστε να εξυπηρετούνται τα συμφέροντα των Αμερικανών ιμπεριαλιστών και να εξασφαλίζονται οι μπίζνες για τα μονοπώλια, χωρίς ...κωλύματα «κυριαρχικών δικαιωμάτων στο Αιγαίο» ή σχέσεων με κατοχική δύναμη όπως το Ισραήλ που στραγγαλίζει καθημερινά και πολύμορφα τον παλαιστινιακό λαό. Αυτά είναι τα συμφέροντα και δε λογαριάζουν τίποτα. Ωστόσο, ο λαός μας έχει πείρα του τι σημαίνει εμπλοκή στα ιμπεριαλιστικά παιχνίδια και την έχει πληρώσει με το αίμα του. Γι' αυτό και δεν πρέπει να τσιμπάει στα περί «ρεαλιστικής εξωτερικής πολιτικής». Ρεαλισμός πρέπει να είναι ότι οι λαοί μπορούν να ζήσουν αδελφωμένοι αν διώξουν με την πάλη τους τον ιμπεριαλιστικό ζυγό, την εξουσία των καπιταλιστών. Ο αντιιμπεριαλιστικός αγώνας είναι ο κοινός τους δρόμος.

Ολα για την κερδοφορία

Στις αρχές του επόμενου χρόνου προγραμματίζεται να δημοπρατηθεί τμήμα της λεγόμενης γραμμής U του μετρό της Αθήνας που θα αρχίζει από το Γαλάτσι και με κορυφή το σταθμό της Πανεπιστημίου θα καταλήγει στον Παράδεισο Αμαρουσίου, συνολικού μήκους 21 χιλιομέτρων και κόστους 3 δισ. ευρώ.

Σύμφωνα με πληροφορίες, η κυβέρνηση δεν έχει καταλήξει ακόμη οριστικά στον τρόπο χρηματοδότησης του έργου. Ωστόσο, ανάμεσα στις «λύσεις» που εξετάζονται είναι και η «σύμβαση παραχώρησης», τύπου ΣΔΙΤ, αλλά και η παλιότερη πρόταση του υπουργού ΠΕΧΩΔΕ επί κυβέρνησης ΝΔ Γ. Σουφλιά για χρηματοδότηση του έργου μέσω τιτλοποίησης μελλοντικών εσόδων του Δημοσίου από την Αττική Οδό.

Πρόκειται ασφαλώς για δύο αντιλαϊκές λύσεις, αφού θα επιβαρύνουν το λαό με πρόσθετα χαράτσια και για την κατασκευή και για τη χρήση, όπως γίνεται τώρα και με τους εθνικούς αυτοκινητόδρομους, με συνέπεια ο λαός και οι εργαζόμενοι να πληρώνουν πανάκριβα διόδια για κάθε διαδρομή.

Η κυβέρνηση με την επίκληση της «τρόικας» και του μνημονίου δεν έχει πλέον κανέναν ενδοιασμό. Ολα τα βγάζει «στο σφυρί» - από τον ΟΣΕ και τις δημόσιες επιχειρήσεις ύδρευσης και αποχέτευσης ως τη δημόσια ακίνητη περιουσία - προκειμένου να ενισχύσει την κερδοφορία του μεγάλου κεφαλαίου. «Ολα τα σφάζει, όλα τα μαχαιρώνει», και μόνο ο λαός πληρώνει...